Δοκιμή HJC RPHA-11 Spicho

Συμβιώνοντας με το κορυφαίο κράνος της HJC
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

16/1/2017

Το RPHA-11 είναι η νέα ναυαρχίδα της κορεάτικης εταιρείας στα full face-racing κράνη και ο διάδοχος του πολύ επιτυχημένου RPHA-10, για το οποίο έχετε διαβάσει εδώ την κριτική μας μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενης χρήσης.

Η αιχμή του δόρατος της HJC είναι ουσιαστικά η εξέλιξη του RPHA-10, με πολλά στοιχεία να παραμένουν αναλλοίωτα, αλλά ταυτόχρονα και με πολλές βελτιώσεις σε καίρια σημεία που αναβαθμίζουν σημαντικά το κράνος σε πολλούς τομείς.

Η σύνθεση του κελύφους εξακολουθεί να αποτελείται από τον συνδυασμό υλικών που το εργοστάσιο ονομάζει Advanced P.I.M. Plus (Premium Integrated Matrix Plus), με η συνταγή να περιλαμβάνει ανθρακονήματα, fiberglass και αραμίδιο εξασφαλίζοντας έτσι αντοχή και μικρό βάρος που είναι και το ζητούμενο. Ο σχεδιασμός του μπροστινού μέρους έχει αλλάξει ελαφρώς, προσφέροντας πλέον ένα ευρύτερο οπτικό πεδίο –κυρίως στο πάνω μέρος- το οποίο γίνεται άμεσα αντιληπτό από όσους έχουν εμπειρία από τον προκάτοχό του. Αντίστοιχα βελτιωμένη είναι και η σχεδίαση των αεραγωγών που αποτελούν το σύστημα ACS της HJC, με την ρύθμιση να γίνεται από τις δύο ροδέλες στο πάνω μέρος, ενώ υπάρχει και κεντρικός αεραγωγός που ανοίγει και κλείνει πιο εύκολα σε σχέση με το RPHA-10.


Η εσωτερική επένδυση είναι κατασκευασμένη από MultiCool, αντιβακτηριδιακή, με καλύτερη αποβολή της υγρασίας και πιο γρήγορο στέγνωμα σε σχέση με το RPHA-10, ενώ το πάνω μέρος και τα "μάγουλα" είναι αφαιρούμενα και μπορούν να πλυθούν, καθώς υπάρχει δυνατότητα και για αντικατάστασή τους, έτσι ώστε να ταιριάξει το κράνος σε μια μεγάλη γκάμα χαρακτηριστικών προσώπου και μεγέθους.

Στην εσωτερική επένδυση του RPHA-11 μάλιστα, έχει γίνει και καλύτερη μελέτη για να χωράνε τα μπράτσα των γυαλιών του αναβάτη στα πλαϊνά τμήματα, όπως υπάρχει και πρόβλεψη για την τοποθέτηση ακουστικών για συστήματα ενδοσυνεννόησης, ενώ το σύστημα Rapifire II Shield Replacement System είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για την άμεση και ασφαλή αφαίρεση του εσωτερικού τμήματος χωρίς εργαλεία σε περίπτωση ατυχήματος, έτσι ώστε να γίνει η αφαίρεση του κράνους από το κεφάλι του αναβάτη χωρίς κίνδυνο.

O αεροδυναμικός σχεδιασμός ανεβάζει τα ήδη υψηλά στάνταρ του RPHA-10 σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο

Εδώ και μερικούς μήνες, για να μας κρατήσει… update η ελληνική αντιπροσωπεία της HJC, μας παραχώρησε ένα RPHA-11 Spicho MC-2. Από τότε, το συγκεκριμένο κράνος βαδίζει στα χνάρια του προκατόχου του, πράγμα που σημαίνει ότι πέρα από τις φωτογραφίσεις στις οποίες έχει φορεθεί χρησιμοποιείται καθημερινά από τον υπογράφοντα, γεγονός που μας έχει επιτρέψει να σχηματίσουμε μια ολοκληρωμένη άποψη γι' αυτό χάρη στην… back to back χρήση.

Το πρώτο πράγμα που καταγράφεται στις διαφορές , δεν αφορά τόσο την εφαρμογή –η οποία κινείται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα με το RPHA-10, με μικρές διαφοροποιήσεις προς το καλύτερο κυρίως στο πάνω μέρος και τα μάγουλα- αλλά στον διαφορετικό σχεδιασμό του επιρρίνιου και του υποσιάγωνου. Στο RPHA-10 το επιρρίνιο ήταν κουμπωτό, χωρίς σωστή εφαρμογή και ιδιαίτερο μεγάλο σε επιφάνεια. Στο δε υποσιάγωνο, οι προεκτάσεις που σφήνωναν στο κράνος ήταν ευπαθείς, με αποτέλεσμα να σπάνε πολύ εύκολα. Και τα δύο αυτά θέματα, λύθηκαν αποτελεσματικά στο RPHA-11, με το επιρρίνιο να έχει διαφορετική στήριξη, πολύ πιο σωστή, όπως και πιο λογικό μέγεθος. Το υποσιάγωνο έχει βελτιωθεί κι αυτό και είναι πλέον πιο εύκολη η τοποθέτηση-αφαίρεσή του.

Η σημαντική και ουσιαστική διαφοροποίηση αφορά τα κανάλια του εξαερισμού, καθώς στο RPHA-11 η κυκλοφορία του αέρα είναι πολύ πιο αποτελεσματική, κυρίως χάρη στον επανασχεδιασμό των αεραγωγών στο πίσω μέρος που βελτιώνουν το φαινόμενο venturi. Αυτό βέβαια έχει και σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται λίγο παραπάνω θόρυβος, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για ένα κράνος αγωνιστικών προδιαγραφών, που δεν προορίζεται για τουριστική χρήση. Παρόλα αυτά, το επίπεδο του θορύβου δεν φτάνει στα όρια του ανυπόφορου, αλλά σε περίπτωση που θέλετε να ταξιδέψετε μ' αυτό καλό θα είναι να το συνδυάσετε με ένα ζευγάρι ωτοασπίδες.\

Και αν το μειονέκτημά του στις υψηλές ταχύτητες είναι ο θόρυβος, το πλεονέκτημα αρκεί για να αντισταθμίσει το κόστος. Ο λόγος για τον αεροδυναμικό σχεδιασμό, που ανεβάζει τα ήδη υψηλά στάνταρ του RPHA-10 σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο. Η μελέτη των αεροτομών και της συνολικής σχεδίασης αποδίδει ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν υπάρχει ζελατίνα και φαίρινγκ, ή εκεί όπου υπάρχουν αλλά ο λάθος σχεδιασμός δημιουργεί στροβιλισμούς και υποπίεση. Ακόμη και σε τέτοιες καταστάσεις το RPHA-11 πραγματικά συνεισφέρει τα μέγιστα για την μικρότερη δυνατή αντίσταση στο κεφάλι και κατ' επέκταση στον αυχένα. Πολύ σταθερό και σε συνδυασμό με το μικρό βάρος (1.365gr) είναι ιδιαίτερα ξεκούραστο κράνος σε όλες τις συνθήκες.
Βελτιωμένο και ελαφρώς πιο εργονομικό και ανθεκτικό είναι το κούμπωμα του Double D Ring σε σχέση με τον προκάτοχό, του ένα σημείο που όπως είχαμε επισημάνει στο RPHA-10 είχε παρουσιάσει σημαντική φθορά στο πέρασμα του χρόνου.

Το RPHA-11 έρχεται κι αυτό με δύο ζελατίνες (διάφανη και σκούρα φιμέ), οι οποίες είναι pinlock ready με το pinlock να συμπεριλαμβάνεται κι αυτό στην συσκευασία.

Customizing: Ξεκινώντας από το βασικότερο

Οι καλύτερες μοτοσυκλέτες για φτηνό customizing
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/5/2017

Όπως με όλες τις διαδικασίες που μπορείς να εκφράσεις τη δημιουργική φαντασία σου, έτσι και ο χώρος του customizing στις μοτοσυκλέτες χρειάζεται περισσότερο συναίσθημα και ελάχιστο ή καθόλου μυαλό. Ας εξαιρέσουμε για τώρα, τις περιπτώσεις που βρίσκεις μία μοτοσυκλέτα εγκατελειμένη στο χωράφι, ή σου την χαρίζουν ή αποτελούσε ανεκπλήρωτο έρωτα δεκαετίες πριν και κατάφερες να την έχεις δική σου τώρα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κάποιος έχει ή βρίσκει μια μοτοσυκλέτα που κοστίζει στην αγορά μεταχειρισμένου 1.000-3.000 και σιγά - σιγά, φτάνει να προσθέτει πάνω της εξαρτήματα και εργασία αξίας 10.000 ευρώ.

Το τελικό αποτέλεσμα που προκύπτει είναι μια custom μοτοσυκλέτα που… με το ζόρι μπορεί να πουληθεί 5.000, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις κανείς δεν είναι πρόθυμος να την αγοράσει, αφού το προσωπικό γούστο του ιδιοκτήτη δεν ταυτίζεται με εκείνο του ευρύτερου κοινού.

Όπως κι αν έχει, κάποιες μοτοσυκλέτες απαιτούν λιγότερα χρήματα για να τις μετατρέψεις, καθώς έχουν συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, που ελαχιστοποιούν την ανάγκη εξειδικευμένων γνώσεων ή εξαρτημάτων. Εμείς κάτσαμε και βρήκαμε ποιες από αυτές είναι οι πιο κατάλληλες για να φτιάξεις την café racer, scrambler, flat track που ονειρεύεσαι χωρίς να σου φύγει μια περιουσία ή να ξεμείνεις  από χρήματα πριν την ολοκληρώσεις.

 

Yamaha Fazer 600 1996

Έχει καρμπιρατέρ με TPS που δυσκολεύει κάπως την αλλαγή της τροφοδοσίας, αλλά γενικά τα ηλεκτρικά της είναι απλά και μπορείς να κόψεις και να ράψεις τα καλώδια που θέλεις για αλλαγή φώτων κ.τ.λ. Το σχήμα του πλαισίου, ο μαύρος κινητήρας και η συνολική κατασκευή της από σίδερο, κάνει εύκολη υπόθεση το “καθάρισμα”, τα κοψίματα και τις ηλεκτροσυγκολλήσεις. Ορίστε μερικά παραδείγματα:

 

Suzuki Savage 400/650

Δύσκολο να βρεις πλέον ένα στην Ελλάδα, όμως υπάρχουν χιλιάδες τέτοια στην Ευρώπη και κυρίως στις ΗΠΑ, όπου συνέχιζε να το πουλάει η Suzuki μέχρι πρόσφατα. Ο κάθετος κύλινδρος είναι μοναδικός στο είδος του και η καλύτερη βάση για μετατροπές που θυμίζουν βρετανικά μονοκύλινδρα αγωνιστικά των 50ies. Εξαιρετικές περιπτώσεις είναι οι παρακάτω:

 

Kawasaki Estrela 250

Είχε εισαχθεί κανονικά από την ελληνική αντιπροσωπεία και κάποιες μοτοσυκλέτες είχαν έρθει μεταχειρισμένες από την Ιαπωνία. Με ένα τιμόνι κλιπ-ον γίνεται café racer και με ένα ψηλό τιμόνι και τρακτερωτά ελαστικά γίνεται Scrambler ή Flat-Track. Πουλήθηκαν ελάχιστα, αλλά αν βρεις ένα είναι πανεύκολο να το μετατρέψεις σε ό,τι γουστάρεις με ελάχιστα χρήματα, όπως αυτά τα παραδείγματα:

Suzuki GSX-R 750/1100 1985-1995

Τα αερο-ελαιόψυκτα GSX-R ήταν πάντα η αγαπημένη βάση των garage-custom. Κυρίως τα μετέτρεπαν σε Streetfighter, όμως χάρη στην απλότητα σχεδιασμού του κινητήρα, του πλαισίου και των ηλεκτρικών, μπορούν να πάρουν εύκολα οποιαδήποτε μορφή. Λόγω της υψηλής ζήτησης οι τιμές τους έχουν εκτοξευτεί παράλογα. Τα τελευταία μοντέλα μεταξύ 1992-1995 είναι η καλύτερη επιλογή, καθώς όσα έχουν ημερομηνία κατασκευής πριν το 1990 και είναι σε καλή κατάσταση θεωρούνται ήδη vintage! Διαλέξαμε μερικές χαρακτηριστικές δουλειές:

Ducati Monster 600

Όσο είναι ακόμα φτηνά στην αγορά του μεταχειρισμένου, αξίζει να πάρετε ένα Τερατάκι για να το μετατρέψετε. Κάνει τον ίδιο ήχο με τα μεγάλα superbike της Ducati, έχει πλαίσιο που μοιάζει με των 851 και 916 και… καθόλου πλαστικά. Το ρεζερβουάρ αφαιρείται χωρίς εργαλεία και τα ηλεκτρικά του είναι με φισέτες που διευκολύνουν αφάνταστα το κόψε-ράψε! Πάρτε μία ιδέα:

 

Οι περιπτώσεις είναι πολλές και τα παραδείγματα ακόμα περισσότερα, αλλά θέτουμε ως δεδομένο την φθηνή απόκτηση και την ακόμα φθηνότερη μετατροπή. Χρησιμοποιήστε τα παραδείγματα αυτά για έναν πιο γενικό κανόνα, αν ψάχνεται την δική σας, προσωπική, ιδανική αρχή για customizing!