Στο παραλιακό προάστιο Martil της πόλης Tetouan (55χλμ. από την Tanger), αναβάτης και μοτοσυκλέτα ρίξαμε άγκυρα το τελευταίο μαροκινό βράδυ. Το επόμενο δειλινό ξεκινούσε το 55ωρο ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Tanger–Genoa που θα μας μετέφερε και πάλι σε ευρωπαϊκό έδαφος, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα το τέλος του αφρικάνικου σκέλους του «DAYTONA DAKAR».
Με δυο ακτοπλοϊκά δρομολόγια (Tanger–Genoa & Ancona–Patra) και μόλις 750 χλμ. να υπολείπονται, το ταξίδι της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 είχε μπει σε mode τυπικής διεκπεραίωσης. Το γεγονός αυτό δικαιολογούσε άλλωστε την χαλαρότητα που πλέον με χαρακτήριζε. Ήταν καιρός να αποτινάξω μακριά όχι μόνο την σκόνη της αφρικάνικης ηπείρου, αλλά και το άγχος που καβαλούσα όλα τα προηγούμενα χιλιόμετρα.
Στο λιμάνι της Tanger οι διαδικασίες υπήρξαν απλές και συνοπτικές, δεν προβληματίστηκα σε τίποτα. Και μπορεί να ήταν επίπονη η πολύωρη αναμονή στην προβλήτα κάτω από τον ζεστό ήλιο, στην διάρκεια όμως του υδάτινου ταξιδιού το κορμί και ο λογισμός μου πραγματικά ξεκουράστηκαν. Ήμουν έτοιμος πλέον για το τελευταίο ετάπ του rally Dakar, που θα διεξαγόταν σε ιταλικό και ελληνικό έδαφος.
Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις αποβιβάστηκα στην Genoa ήταν να πιω ένα δυνατό καπουτσίνο. Είχα πραγματικά μεγάλη ανάγκη να απολαύσω την γεύση ενός εκλεκτού καφέ, τον οποίο τόσο είχα στερηθεί όλες τις προηγούμενες μέρες! Κι αφού ξύπνησαν όλες οι αισθήσεις μου, πάτησα την μίζα της DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα με ενθουσιασμό για την Ancona (540 χλμ.). Ευτυχώς, το δεύτερο ακτοπλοϊκό δρομολόγιο της επιστροφής (Ancona–Patra) θα ήταν αρκετά πιο σύντομο σε χρόνο – μόλις 23 ώρες.
Εκμεταλλευόμενος ωστόσο την παρουσία μου στην περιοχή της Cinque Terra (100 χλμ. νότια της Genoa), άδραξα την ευκαιρία και βρέθηκα στην ατμοσφαιρική κωμόπολη Riomaggiore, ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της Ιταλικής Ριβιέρας. Στη συνέχεια, για την μετάβασή μου από την Τυρρηνική Θάλασσα στην απέναντι πλευρά της Ιταλίας (στην Αδριατική Θάλασσα), ακολούθησα μια εκπληκτική ορεινή διαδρομή μέσω του περάσματος Passo Del Cerreto (1.261 μ.), διασχίζοντας κάθετα τα Απέννινα Όρη.
Ήταν από τις λίγες φορές που “σνομπάρισα” την ιταλική Autostrada και προτίμησα να ταξιδέψω μέσω του επαρχιακού δικτύου –εξυπακούεται πως αυτό γίνεται μόνο όταν έχω άνεση χρόνου. Αν και χρειάστηκα τον διπλάσιο περίπου χρόνο για να φτάσω στον τελικό προορισμό μου, η συγκεκριμένη διαδρομή μέσα από τα ορεινά χωριά και τις κωμοπόλεις της Κεντρικής Ιταλίας αποτέλεσε μια υπέροχη οδική εμπειρία.
Στο λιμάνι της Ancona, εκεί όπου βίωσα τις τελευταίες ώρες και αναμνήσεις μου από την διάσχιση της ιταλικής γης, είχε ήδη ξεκινήσει η επιβίβαση στο σύγχρονο πλοίο “OLYMPIC CHAMPION” της ANEK LINES. Βουβός και απόκοσμος έστεκα στην αποβάθρα δίπλα στην DAYTONA ROCKSTAR 500, αδιαφορώντας παντελώς για την όλη διαδικασία. Εγώ κοιτούσα μέσα μου και θώπευα με τα μάτια της ταξιδιάρας ψυχής μου το οδοιπορικό «DAYTONA DAKAR» που μόλις ολοκληρωνόταν.
Για 29 ημέρες, έχοντας “μεταμορφώσει” την μαύρη μοτοσικλέτα μου σε μια ακούραστη καμήλα της ερήμου, διέτρεξα με πείσμα και πάθος τα καυτά μονοπάτια της αφρικάνικης γης ακολουθώντας πιστά την κατιούσα πορεία του ήλιου. Και εντέλει, μετά από 9.300 χλμ. κατάφερα να βρεθώ στον τερματισμό του δικού μου ταξιδιωτικού rally Dakar και να ανέβω στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
