Trans – Asian 2017

Ένα επικό ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/6/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξαναχτυπά! Αυτή τη φορά πάνω στη σέλα ενός Honda CRF1000 Africa Twin με το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, κατά τη διάρκεια του οποίου θα καλύψει μια απόσταση 15.600 χιλιομέτρων ακολουθώντας την πορεία του περίφημου "δρόμου του μεταξιού". Η μοτοσυκλέτα είναι μια χορηγία του επίσημου εισαγωγές-διανομέα της Honda στην Ελλάδα (Αδελφοί Σαρακάκη Α.Ε.Β.Μ.Ε.) και μ' αυτή θα κινηθεί στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης.

Με αφετηρία την Ελλάδα, ο Μητσάκης θα καταλήξει στην Ινδονησία έχοντας περάσει από δέκα χώρες συνολικά (Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Μαλαισία και τέλος Ινδονησία), με στόχο να περάσει από σημαντικές πόλεις με ιστορική και πολιτιστική αξία όπως η Άγκυρα, το Ερζερούμ, το Εσφαχάν, η Κερμάν, η Κουέτα, η Λαχώρη, το Νέο Δελχί, το Βαρανάσι, η Ντάκα, η Γιανγκόν, η Μπανγκόκ και η Κουάλα Λουμπούρ.

Λίγο πριν ξεκινήσει, ο Μητσάκης δήλωσε πως πρόκειται για ένα δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι, με πολλές δυσκολίες και πιθανότητες για πολλά απρόοπτα, με κυριότερες αντιξοότητες αυτές που αφορούν τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Πέρα απ' αυτό όμως, οι δυσκολίες έχουν να κάνουν και με τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης σε πολλά από το μέρη που θα περάσει, καθώς και με τις ποικίλες γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες των περιοχών, που κυμαίνονται από ερήμους και τροπικά δάση, μέχρι νησιωτικά συμπλέγματα και ορεινές διαδρομές.

Θα κινηθεί με την μοτοσυκλέτα του στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί σχολαστική και ιδιαίτερα σοβαρή προετοιμασία, υπολογισμό όλων των παραμέτρων και πολύ καλή γνώση των περιοχών, κάτι που όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επιβεβαίωσε πλήρως τους προβληματισμούς του Μητσάκη.

Αυτή τη στιγμή, και μετά από αρκετές μέρες αναμονής και διαβουλεύσεων (χρειάστηκε η μεσολάβηση της ιρανικής πρεσβείας με απευθείας τηλεφώνημα στον υπάλληλο των συνόρων) ο Κωνσταντίνος κατάφερε να περάσει τα σύνορα Τουρκίας-Ιράν μη έχοντας όμως καμία πρόσβαση σε internet και social media, αφού είναι απαγορευμένα στη συγκεκριμένη χώρα. Η αποκατάσταση της επικοινωνίας αναμένεται να γίνει τις επόμενες πέντε μέρες, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκεται αλλού: Αυτές τις μέρες στο Ιράν επικρατεί ένας πρωτοφανούς έντασης καύσωνας, ο οποίος αναμένεται ότι θα δώσει ιστορικά ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών παγκοσμίως! Ο Μητσάκης σκοπεύει να οδηγήσει κατά τη διάρκεια του καύσωνα προκειμένου να διασχίσει γρήγορα τη χώρα και να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του, εκτός και αν οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες το καταστήσουν απαγορευτικό. Ελπίζουμε να τα καταφέρει ο Κωνσταντίνος και πολύ σύντομα να έχουμε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι.

Siberia – Road of bones (B' ανταπόκριση)

Από Σιβηρία… Ινδονησία!
25/8/2019

Στην πόλη Blagoveshchensk παρέμεινα δυο μέρες. Επειδή το πόδι που είχα χτυπήσει συνέχιζε να με πονά, επισκέφθηκα το τοπικό νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους. Σύμφωνα με την ορθοπεδικό που με εξέτασε, το φάρμακο που χρειαζόμουν ήταν ξεκούραση. Εντάξει γιατρέ μου, μια μέρα είναι αρκετή…


Σημείο αναφοράς της Blagoveshchensk αποτελούσε ο ποταμός Amur, στις όχθες του οποίου "ξεκουράζεται" από το 1856 η παραποτάμια σιβηρική πολιτεία του Far East. Ακριβώς απέναντί της απλωνόταν το αστικό ίχνος της κινέζικης πόλης Heihe, που ήταν αδελφοποιημένη πόλη με την Blagoveshchensk. Η εικόνα της Heihe που αντίκριζα από τις όχθες της Blagoveshchensk ήταν αναμφίβολα "όλα τα λεφτά". Ήμουν με το πόδι στην Ρωσία και το βλέμμα στην Κίνα
Αν εξαιρέσω πάντως τον απογευματινό περίπατο στον παραποτάμιο πεζόδρομο της Blagoveshchensk (όπου βολτάριζα παρέα με τους κατοίκους της πόλης), δεν μπορώ να ισχυριστώ πως η Blagoveshchensk με ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ελάχιστα ήταν τα αξιοθέατα που διέθετε, ενώ κυρίαρχη ήταν η άχρωμη σοβιετική αρχιτεκτονική στην πολεοδομική "προσωπικότητα" της πόλης.


Όμως, εκτός από το πόδι μου, στην Blagoveshchensk δεν παρέλειψα να "εξετάσω" και την γαλανόλευκη BMW F650, που είχε ήδη συμπληρώσει 4.670 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων βγήκαν εντέλει θετικά και η μοτοσυκλέτα μπορούσε να συνεχίσει απροβλημάτιστα το οδοιπορικό της στο Far East της Σιβηρίας…
Ο δρόμος της επιστροφής για το Vladivostok περνούσε φυσικά (ξανά) από την Khabarovsk. Στην διαδρομή Blagoveshchensk – Khabarovsk (702 χλμ.) δεν αποχωρίστηκα διόλου τα αδιάβροχα, αφού οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά άστατες, ενώ η ορατότητα σε πολλά σημεία ήταν αρκετά περιορισμένη, λόγω ομίχλης.


Το οδοιπορικό "ADV 2 Siberia" ολοκληρώθηκε και τυπικά με την άφιξή μου στο παραθαλάσσιο Vladivostok, όπου επέστρεψα μετά από 6.240 συναρπαστικά χιλιόμετρα στην απέραντη σιβηρική γη. Μπορεί για δύο μέρες η πόλη του Ειρηνικού να αποτελούσε τοπίο στην ομίχλη, αλλά αυτό δεν μ’ εμπόδισε να μεριμνήσω για την ατμοπλοϊκή επιστροφή της BMW F650 στα πάτρια εδάφη.


Και όσον αφορά την δική μου απόδραση από το Vladivostok, είχα αποφασίσει να μην επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα. Μετά από δυο συνεχόμενα δίτροχα οδοιπορικά στην κίτρινη ήπειρο (“Κεντρική Ασία – Στα ίχνη του Ποταγού” & “ADV 2 Siberia”), επιτακτική ήταν η ανάγκη για καλοκαιρινές διακοπές και ξεκούραση. Ναι, για λίγες μέρες ήθελα να μην καθίσω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, αλλά σε μια ξαπλώστρα παραλίας. Γι’ αυτό το λόγο έκλεισα το κινητό, έβγαλα την μπαταρία από το notebook και πέταξα μακριά στην εξωτική Ινδονησία…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό υψηλής ανάλυσης


 

Κωνσταντίνος Μητσάκης