QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΖ’ - Ρωσία - Λετονία

Η επιστροφή στην Ελλάδα ξεκινά
Trans Asia
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/9/2024

Με την πυξίδα να δείχνει πλέον Ελλάδα, η QJMOTOR SRT 800X επέστρεψε σε ευρωπαϊκό έδαφος, έχοντας μπροστά της 4.000 χιλιόμετρα για να αποδράσει από την παγωμένη Ρωσία και να φτάσει στη ζεστή αγκαλιά της Μεσογείου.

"Στο Vladivostok παρέμεινα συνολικά 9 ημέρες για να παραλάβω την QJMOTOR SRT 800X από το Magadan και να τη στείλω κατόπιν με τρένο στη Μόσχα. Στη ρωσική πρωτεύουσα θα έφτανε σε περίπου 11 ημέρες, ενώ εγώ θα πήγαινα στη Μόσχα αεροπορικώς! Μετά, αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα ταξιδεύαμε οδικώς για Ελλάδα, διανύοντας άλλα 4.000 χλμ. για την ουσιαστική ολοκλήρωση του QJMOTOR TRANS ASIA 2024. Μια ολόκληρη επιχείρηση είχε στηθεί για να δρομολογηθεί η επιστροφή στην Ελλάδα.

Trans Asia

Έτσι, μ’ ένα αεροπορικό εισιτήριο στο χέρι, αποχαιρέτησα το Vladivostok και πέταξα για Μόσχα, εκεί όπου θα περίμενα τη σιδηροδρομική άφιξη της QJMOTOR SRT 800X. Κι όταν επιτέλους αντίκρισα το ξύλινο κουτί με την QJMOTOR SRT 800X να με περιμένει σε μια αποθήκη στα βορειοανατολικά προάστια της Μόσχας, η χαρά μου ήταν ανείπωτη! Γρήγορο unboxing, σύνδεση της μπαταρίας, μίζα και έτοιμος για αναχώρηση.

Trans Asia

Με αφετηρία τη Μόσχα, η QJMOTOR SRT 800X ξεκίνησε την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Αν και με χώριζαν περίπου 4.000 χλμ. από τα πάτρια εδάφη, παραδόξως δεν είχα καταλήξει σ’ ένα οριστικό ταξιδιωτικό πλάνο -στο μυαλό μου 'πάλευαν' πολλές επιθυμίες και σχέδια. Ωστόσο, αυτό που προείχε ήταν η έξοδός μου από τη Ρωσία. Έτσι, μετά από 620 ανιαρά χιλιόμετρα στις δασοσκέπαστες πεδιάδες της Δυτικής Ρωσίας, σφράγισα το διαβατήριό μου, είπα 'Bye Bye Russia' και πέρασα στη Λετονία."

Ταξίδι – "Arabian Tour": Α' ανταπόκριση

Σε γνώριμα μονοπάτια
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

20/4/2022

Η Μέση Ανατολή και η Αραβική χερσόνησος είναι περιοχές που θέλουν το χρόνο τους. Και μιλάω για εποχιακό χρόνο. Ένα ταξίδι με μοτοσυκλέτα σ’ αυτές τις περιοχές είναι απαγορευτικό το καλοκαίρι, μιας και η θερμοκρασίες τότε “λιώνουν” κυριολεκτικά και πέτρες.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που άδραξα την ευκαιρία και φόρτωσα την BMW F 850 GS (ευγενική χορηγία της BMW ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε.) μέσα στις διακοπές της Λαμπρής για να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι 7.500 χλμ. σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Κατάρ, Κουβέιτ).

Το δίτροχο οδοιπορικό με κωδικό όνομα "Arabian Tour" ξεκίνησε κατά παράδοξο τρόπο με δυο απανωτά ακτοπλοϊκά δρομολόγια (Πειραιάς-Χίος & Χίος-Τσεσμέ). Ήταν ο πιο εύκολος και γρήγορος τρόπος να βάλω ρόδα στην Τουρκία, στο έδαφος της οποίας είχα να κάνω κατόπιν περί τα 910 χλμ., πάνω σε μια ιδιαίτερα ανιαρή διαδρομή (Usak, Afyon, Konya, Karaman, Tasucu). Τελικός προορισμός μου θα ήταν η παραλιακή κωμόπολη Tasucu, απ’ όπου θα συνέχιζα και πάλι ακτοπλοϊκώς για την Τρίπολη του Λιβάνου. Με αυτόν άλλωστε τον τρόπο είχα μεταβεί στην Μέση Ανατολή λίγους μήνες νωρίτερα με μια μαύρη Daytona Maverick 500, στα πλαίσια του ταξιδιού “Daytona East”…

Τι με “κέρασε” η Τουρκία στις τρεις μέρες που με φιλοξένησε στην επικράτειά της; Οι Σάρδεις της Λυκίας αποτέλεσαν μια συναρπαστική αρχαιολογική στάση στη μικρασιατική γη, ενώ στην Konya (Ικόνιο) θαύμασα τους περιστροφικούς χορούς των Δερβίσηδων σ’ ένα παραδοσιακό ρεστοράν.

Παραδόξως, το 16ωρο ακτοπλοϊκό πέρασμα από την Τουρκία στον Λίβανο δεν αποτέλεσε μια εφιαλτική ανάμνηση, όπως την προηγούμενη φορά. Κι αυτό, χάρη στην επιμονή ενός ναυτικού του πληρώματος να μου προσφέρει αφιλοκερδώς την καμπίνα του για να κοιμηθώ. Γίνονται και θαύματα…

Στον Λίβανο, η αποστολή της BMW F 850 ήταν σχετικά αστεία, αφού είχε μόλις 140 χλμ. να διατρέξει, πριν προσεγγίσει τα σύνορα της Συρίας. Καθοδόν για τα συριακά σύνορα, η Τρίπολις, η Βύβλος και η Βηρυτός με φιλοξένησαν και ξεκούρασαν για λίγο ταξιδευτή του "Arabian Tour".

Σειρά είχε τώρα η Συρία. Μετά από 12 χρόνια ανελέητου πολέμου, επέστρεφα και πάλι στη πολύπαθη χώρα της Μέσης Ανατολής, η οποία είχε βίωσε την μεγαλύτερη ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή στην ιστορία της. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά (και πιο επικίνδυνα) από ότι το 2010. Πήρα λοιπόν μια ανάσα και βούτηξα στα “βαθειά”!