QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΣΤ’ - Ανατολική Σιβηρία (Γιακούτσκ–Μαγκαντάν)

Φινάλε στις ακτές του Ειρηνικού

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

9/9/2024

Με θερμοκρασίες που αγγίζουν τους -60°C τον χειμώνα, τα τελευταία χιλιόμετρα του Υπερσιβηρικού προς τον Ειρηνικό Ωκεανό έχουν διατηρήσει τον σκληροτράχηλο χαρακτήρα της διαδρομής αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων. Η QJMOTOR SRT 800X καλείται συνεχώς να καλύψει μεγάλες αποστάσεις μέσα από χωματόδρομους και ταλαιπωρημένη άσφαλτο. Ένας δρόμος φτιαγμένος από κόκαλα (!), ένα μουσείο για μαμούθ και μεγάλα κοιτάσματα διαμαντιών είναι οι τελευταίες αναμνήσεις πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.

“Οδηγώντας στον Lena Hwy (Never–Yakutsk), έναν νεότευκτο ασφαλτόδρομο μήκους 1.157 χλμ., και με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην κωμόπολη Aldin, προσέγγισα την πόλη Yakutsk, που απλώνεται στις δυτικές όχθες του ποταμού Lena -χρειάστηκε να διαπλεύσω τον Lena με πλοιάριο.

Μπορεί τον χειμώνα ο υδράργυρος στην Yakutsk να κατρακυλά στους -60°C, αλλά ένας ζωογόνος ήλιος (24°C) με ξενάγησε στα λίγα αξιοθέατα (Kingdom of Permafrost, Μουσείο Μαμούθ) της πόλης, η οποία χρωστά την ύπαρξή της στα τεράστια κοιτάσματα διαμαντιών της περιοχής.

Το τελευταίο ετάπ του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 ήταν η διαδρομή Yakutsk–Magadan (1.850 χλμ.). Στις ακτές του Ειρηνικού θα με οδηγούσε ο οδικός άξονας Kolyma Hwy (Road of Bones), ο οποίος περιλάμβανε ασφάλτινα (360 χλμ.) και βατά χωμάτινα (1.490 χλμ.) κομμάτια -τα τελευταία χρόνια η κατάσταση του δρόμου βελτιώνεται συνεχώς.

Η τύχη ήταν με το μέρος μου και δεν έβρεξε τις 4 ημέρες που ταξίδεψα στον Kolyma Hwy. Δύσκολες στιγμές αποτέλεσαν οι δύο πτώσεις που είχα και η πολύωρη αναμονή για την αποκατάσταση μιας γέφυρας, ενώ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με τον ανεφοδιασμό καυσίμων και τις διανυκτερεύσεις -έβρισκα κάθε 200–300 χλμ.

Φτάνοντας στη Magadan, το κοντέρ έδειξε συνολικά 18.760 χλμ. -μετά από 64 ημέρες ταξιδιού, ο δίτροχος διηπειρωτικός μαραθώνιος είχε ολοκληρωθεί. Το ίδιο βράδυ της άφιξής μου, μόλις πρόλαβα να πακετάρω και να φορτώσω την QJMOTOR SRT 800X στο εβδομαδιαίο εμπορικό πλοίο για Vladivostok, ενώ το επόμενο απόγευμα αναχώρησα αεροπορικώς για Vladivostok, προκειμένου να την παραλάβω -σε 8 ημέρες- και να δρομολογήσω την επιστροφή για Ελλάδα.”

Ετικέτες

Trans Asia

QJMotor

https://bit.ly/MOTO_660

Ταξιδιωτικά άρθρα

Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Σενεγάλη-Μαυριτανία-Μαρόκο (Δ' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.