QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΣΤ’ - Ανατολική Σιβηρία (Γιακούτσκ–Μαγκαντάν)

Φινάλε στις ακτές του Ειρηνικού

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

9/9/2024

Με θερμοκρασίες που αγγίζουν τους -60°C τον χειμώνα, τα τελευταία χιλιόμετρα του Υπερσιβηρικού προς τον Ειρηνικό Ωκεανό έχουν διατηρήσει τον σκληροτράχηλο χαρακτήρα της διαδρομής αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων. Η QJMOTOR SRT 800X καλείται συνεχώς να καλύψει μεγάλες αποστάσεις μέσα από χωματόδρομους και ταλαιπωρημένη άσφαλτο. Ένας δρόμος φτιαγμένος από κόκαλα (!), ένα μουσείο για μαμούθ και μεγάλα κοιτάσματα διαμαντιών είναι οι τελευταίες αναμνήσεις πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.

“Οδηγώντας στον Lena Hwy (Never–Yakutsk), έναν νεότευκτο ασφαλτόδρομο μήκους 1.157 χλμ., και με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην κωμόπολη Aldin, προσέγγισα την πόλη Yakutsk, που απλώνεται στις δυτικές όχθες του ποταμού Lena -χρειάστηκε να διαπλεύσω τον Lena με πλοιάριο.

Μπορεί τον χειμώνα ο υδράργυρος στην Yakutsk να κατρακυλά στους -60°C, αλλά ένας ζωογόνος ήλιος (24°C) με ξενάγησε στα λίγα αξιοθέατα (Kingdom of Permafrost, Μουσείο Μαμούθ) της πόλης, η οποία χρωστά την ύπαρξή της στα τεράστια κοιτάσματα διαμαντιών της περιοχής.

Το τελευταίο ετάπ του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 ήταν η διαδρομή Yakutsk–Magadan (1.850 χλμ.). Στις ακτές του Ειρηνικού θα με οδηγούσε ο οδικός άξονας Kolyma Hwy (Road of Bones), ο οποίος περιλάμβανε ασφάλτινα (360 χλμ.) και βατά χωμάτινα (1.490 χλμ.) κομμάτια -τα τελευταία χρόνια η κατάσταση του δρόμου βελτιώνεται συνεχώς.

Η τύχη ήταν με το μέρος μου και δεν έβρεξε τις 4 ημέρες που ταξίδεψα στον Kolyma Hwy. Δύσκολες στιγμές αποτέλεσαν οι δύο πτώσεις που είχα και η πολύωρη αναμονή για την αποκατάσταση μιας γέφυρας, ενώ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με τον ανεφοδιασμό καυσίμων και τις διανυκτερεύσεις -έβρισκα κάθε 200–300 χλμ.

Φτάνοντας στη Magadan, το κοντέρ έδειξε συνολικά 18.760 χλμ. -μετά από 64 ημέρες ταξιδιού, ο δίτροχος διηπειρωτικός μαραθώνιος είχε ολοκληρωθεί. Το ίδιο βράδυ της άφιξής μου, μόλις πρόλαβα να πακετάρω και να φορτώσω την QJMOTOR SRT 800X στο εβδομαδιαίο εμπορικό πλοίο για Vladivostok, ενώ το επόμενο απόγευμα αναχώρησα αεροπορικώς για Vladivostok, προκειμένου να την παραλάβω -σε 8 ημέρες- και να δρομολογήσω την επιστροφή για Ελλάδα.”

Ετικέτες

Trans Asia

QJMotor

https://bit.ly/MOTO_660

Ταξιδιωτικά άρθρα

Ταξίδι "Volga Route": Στην αφετηρία του Βόλγα (B' Ανταπόκριση)

Grozny, Astrakhan, Volgograd

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/9/2022

Τα ρώσικα σύνορα απείχαν περίπου 160 χλμ. βόρεια της Τιφλίδας. Την μετάβασή μου στην χώρα του Βόλγα ανέλαβε ο φημισμένος «Military Road», ένας ορεινός οδικός άξονας που ανηφορίζει στην επιβλητική οροσειρά του Καυκάσου, σε υψόμετρο 2.379 μ. (πέρασμα Jvari Pass).

Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής ήταν εκπληκτικό και δικαιολογημένα μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου. Μέχρι που έφτασα στα ρωσο-γεωργιανά σύνορα και αντίκρισα πανικόβλητος μια ατελείωτη ουρά οχημάτων η οποία ξεπερνούσε τα 3 χλμ. - ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των συνοριακών διαδικασιών έφτανε τις 7 ώρες. Ευτυχώς όμως, εξαιτίας ενός τρακαρίσματος που έγινε η αιτία να ακινητοποιηθούν όλοι, κατάφερα να ξεγλιστρίσω και να προσπεράσω την ουρά των οχημάτων για να φτάσω μόνος μου στα ρώσικα τελωνεία. Χρόνος ολοκλήρωσης των συνοριακών διαδικασιών; Μόλις μια ώρα! Αν έχεις τύχη διάβαινε.

Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny (140 χλμ. βορειοανατολικά των συνόρων), προσφέρθηκε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ρώσικου εδάφους. Αν και μεγάλο τμήμα της Grozny είχε καταστραφεί από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Τσετσένων αυτονομιστών (1990-2000), τριγυρνώντας στους δρόμους της τσετσένικης πρωτεύουσας με την πράσινη BMW F 850 GS αντίκρισα μια σύγχρονη, νεότευκτη πόλη, στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμικό στοιχείο.

Πρωταρχική μέριμνα μου στην Grozny ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από την επίσημη κρατική τράπεζα, αφού οι πιστωτικές–χρεωστικές κάρτες μου ήταν εκτός λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεις των Δυτικών χωρών στη Ρωσία.

Κι από την λαμπερή Grozny, πορεία κατόπιν προς την πόλη Astrakhan (480 χλμ.), διασχίζοντας ένα επίπεδο τοπίο ερήμου. Κτισμένη στο Δέλτα του Βόλγα, στο γεωγραφικό σημείο όπου ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης χύνεται στην Κασπία Θάλασσα μετά από μια πορεία 3.650 χλμ., η Astrakhan σηματοδότησε και επίσημα την απαρχή του υδάτινου οδοιπορικού «VOLGA ROUTE».

Εδώ στην Astrakhan, ο Τιμούρ και η Νατάσα, ένα ζευγάρι ντοπιων μοτοσυκλετιστών, έγιναν οι οικοδεπότες και ξεναγοί μου στην πρώτη πόλη του Βόλγα. Ρώσικη μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη που μου έμεινε αξέχαστη!

Η πράσινη BMW F 850 GS, ακολουθώντας πιστά την κοίτη του Βόλγα (430 χλμ. βόρεια), με οδήγησε κατόπιν στην πόλη Volgograd (πρώην Στάλινγκραντ), στην οποία διαδραματίστηκαν τραγικά πολεμικά γεγονότα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τον Στάλιν να υπενθυμίζει στους ελεύθερους πολιορκημένους της πόλης πως «ο Βόλγας έχει μόνο μια όχθη», οι ηρωικοί υπερασπιστές του Σταλινγκράντ απέτρεψαν, μετά από 142 μέρες πολιορκίας, την άλωση της πόλης από τους Γερμανούς. Και μπορεί το Σταλινγκράντ να παρέμεινε τελικά σε ρωσικά χέρια, το τίμημα ωστόσο υπήρξε μεγάλο, καθώς 1.000.000 ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της πόλης.

Έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στην προάσπιση του Σταλινγκράντ αντιπροσωπεύει το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα “The Motherland Calls” που δέσποζε στην κορυφή του λόφου Mamayev, όπως και ένα παρακείμενο κυκλικό μνημείο, όπου έκαιγε η άσβεστη φλόγα των ηρώων.

Επιπλέον, ιστορικά «αποτυπώματα» της ηρωικής εποποιίας αντίκρισα στο Πολεμικό Μουσείο της μάχης του Στάλινγκραντ και στην παρακείμενη μισογκρεμισμένη κατοικία του Λοχαγού Pavlova – το μοναδικό κτίσμα της πόλης που απέμεινε όρθιο. Εδώ στο Σταλινγκραντ, δίπλα στις όχθες του Βόλγα, βουβός και συγκλονισμένος βρέθηκα αντιμέτωπος με την Ιστορία και τα απομεινάρια της.