QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν

Μια ορεινή όαση στην Ανατολή
motomag QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

14/8/2024

Η αντίθεση στα μάτια του ταξιδευτή είναι τεράστια, όταν φεύγει από το “άγριο” και “αφιλόξενο” τοπίο του Βόρειου Αφγανιστάν και πατάει τις ρόδες του στο “νοικοκυρεμένο” αλπικό τοπίο του Τατζικιστάν. Μια σύντομη διανυκτέρευση της QJMOTOR SRT 800X στην πρωτεύουσα Dushanbe, μετά από 8.000 σκληρά χιλιόμετρα, έμοιαζε με όαση πριν πάρει ξανά τους δρόμους για τις στέπες της κεντρικής Ασίας.

“Η οδική αποστολή του QJMOTOR TRANS ASIA στο Τατζικιστάν θα ήταν αρκετά σύντομη – μόλις 564 χλμ. είχε να διασχίσει η QJMOTOR SRT 800X μέσα στην κεντροασιατική χώρα. Και παρόλο που το Τατζικιστάν συνιστά έναν προορισμό απόλυτα συνυφασμένο με τα όρη Pamir και τον περίφημο οδικό άξονα Pamir Road, εντούτοις δεν προβλεπόταν η παρουσία μου εκεί, αφού μόλις το 2019 τον είχα διατρέξει απ’ άκρη σε άκρη.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν

Η πρωτεύουσα Dushanbe με το καλαίσθητα διαμορφωμένο κέντρο της προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει για τη μοναδική διανυκτέρευσή μου στο Τατζικιστάν. Ένα καθαρό και νοικοκυρεμένο hostel στην καρδιά της πόλης αποτέλεσε το ορμητήριό μου στη γνωριμία με την Dushanbe, η οποία με εξέπληξε ευχάριστα.

Την επομένη, με κατεύθυνση τα σύνορα του Ουζμπεκιστάν, το κεντρικό Τατζικιστάν φρόντισε να με “κεράσει” με πανέμορφες ορεινές παραστάσεις, αφού για περισσότερα από 200 χλμ. (από την Dushanbe ως την πόλη Khujand) η διαδρομή κινήθηκε σε μεγάλο υψόμετρο, πάνω από τα 2.000 μέτρα. Εδώ το λόγο είχαν φιδίσια ορεινά περάσματα, γρανιτένιες βουνοκορφές, απόκρημνα φαράγγια, κελαριστά ποτάμια και μικρές περίκλειστες κοιλάδες.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν

Κι όταν ο δρόμος απέκτησε ευθυτενή χαρακτηριστικά και ένα επίπεδο τοπίο άρχισε να πρωταγωνιστεί στο οπτικό μου πεδίο, αντίκρισα εντέλει τα σύνορα του Ουζμπεκιστάν. Η αειθαλής QJMOTOR SRT 800X είχε γράψει συνολικά στο κοντέρ 8.000 χλμ. κι εγώ έβαζα ρόδα στις απέραντες στέπες της κεντρικής Ασίας.”

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν

 

Ταξίδι "Volga Route": Κατηφορίζοντας από τη Βόρεια Ευρώπη (ΣΤ' Ανταπόκριση)

Ένας ποταμός έμπνευση
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

19/9/2022

Όταν τα ξέφρενα πανηγύρια της άφιξης στη βόρεια εσχατιά της Ευρώπης κόπασαν και έσβησαν τα φώτα της «παράστασης», μοιραία ξεκίνησε η –ψυχολογική και ρεαλιστική– διαδικασία της επιστροφής από το Nordkapp στα πάτρια εδάφη.

Νορβηγία, Φιλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία ήταν οι χώρες που με καρτερούσαν καθοδόν. Λίγες οι μέρες που διέθετα, πολλά τα χιλιόμετρα που είχα να διανύσω. Αποχαιρέτησα με ανάμεικτα συναισθήματα την υδρόγειο σφαίρα, πάτησα μίζα, έβαλα το κεφάλι κάτω και όρμηξα ακάθεκτος για τον μακρινό νότο.

Η μοναδική στάση που έκανα στην Φιλανδία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Rovaniemi (λόγω Αρκτικού Κύκλου). Στη συνέχεια, τα 1.640 χλμ. της Σουηδίας (Haparanda–Umea–Sundsvall–Stockholm–Malmo–Trelleborg) βγήκαν σε μόλις 2 μέρες, παρά τις άστατες καιρικές συνθήκες που συνάντησα, ενώ το νυκτερινό ακτοπλοικό δρομολόγιο Trelleborg–Rostok σηματοδότησε το τέλος της οδικής αποστολής μου στην Σκανδιναβία.

Αν και ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός μου, εντούτοις κατάφερα να επισκεφθώ δυο προορισμούς που διακαώς ήθελα να γνωρίσω. Στη Γερμανία –κοντά στην πόλη Regensburg της Βαυαρίας– προσέγγισα την Βαλχάλα (Walhalla). Πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο του Παρθενώνα, κτισμένο δίπλα στον Δούναβη από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ στις αρχές του 19ου αιώνα. Στο εσωτερικό της πλούσια διακοσμημένης Βαλχάλα υπήρχαν συγκεντρωμένες οι προτομές όλων των επιφανών ηρώων της γερμανικής Ιστορίας.

Μετά τη Γερμανία, στάση για καφέ στην Αυστρία, και συγκεκριμένα στο Seefeld, το διάσημο τουριστικό θέρετρο των Αυστριακών Άλπεων που τόσο λατρεύω. Κοσμοπολιτισμός και υπέροχη αλπική φύση σε υψόμετρο 1.207 μ., στην καρδιά του Τιρόλο. Ένας λαμπερός προορισμός που πάντα επισκέπτομαι όταν βρίσκομαι στην περιοχή των Αυστριακών Άλπεων.

Και τέλος, η Ιταλία. Η πράσινη BMW F 850 GS κύλησε τους τροχούς της πάνω στην διαδρομή Brennero–Verona–Bologna–Ancona (590 χλμ.), ενώ το Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ρίμινι αποτελούσε τον δεύτερο προορισμό που έμελλε να επισκεφθώ. Στα νότια προάστια του Ρίμινι, στον λιτά διαμορφωμένο χώρο του Ελληνικού Στρατιωτικού Κοιμητηρίου, απέτισα έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους 116 Έλληνες μαχητές της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, που σκοτώθηκαν το 1944 στη μάχη του Ρίμινι.

Ακτοπλοϊκή επιστροφή στην Ελλάδα (Ancona-Patra) και τίτλοι τέλους για το υδάτινο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE”, που με ξενάγησε στις –λιγότερες γνωστές– γειτονιές της ρώσικης επικράτειας. Ο Βόλγας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης, αποτέλεσε την έμπνευση αυτού του εναλλακτικού ταξιδιού και μού πρόσφερε την βιωματική εμπειρία της γνωριμίας μιας Ρωσίας πέρα από τα καθιερωμένα τουριστικά κλισέ. Η αλήθεια είναι πως το “VOLGA ROUTE”πραγματοποιήθηκε σε μια όντως δύσκολη χρονική περίοδο. Ελπίζω και εύχομαι, την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην περιοχή, στον ουρανό να πετούν μόνο τα λευκά περιστέρια της ειρήνης, και όχι πολεμικά αεροσκάφη και πύραυλοι…