QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Η’ - Πακιστάν – Αφγανιστάν

Επιστροφή στη Καμπούλ για τον Κωνσταντίνο Μητσάκη
motomag QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Η’ - Πακιστάν – Αφγανιστάν
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

30/7/2024

Αντιμέτωπος με τις υψηλές θερμοκρασίες και την υγρασία, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης και η QJMOTOR SRT 800 X προσπαθούν να "αποδράσουν" από τη γραφειοκρατία του Πακιστάν, επιστρέφοντας στο μεταπολεμικό Αφγανιστάν και τα δεκάδες μπλόκα των Ταλιμπάν!

“Αποχαιρετώντας με ανάμεικτα συναισθήματα τη Lahore, ξεκίνησα την πορεία μου με κατεύθυνση (ξανά) το Αφγανιστάν. Τις επόμενες 4 μέρες, η διαδρομή του QJ TRANS ASIA πέρασε από τις πόλεις Islamabad, Peshawar και Kabul, διατρέχοντας συνολικά μια απόσταση 800 απαιτητικών χιλιομέτρων, κάτω ωστόσο από ανυπόφορες καιρικές συνθήκες (θερμοκρασίες 43-45°C & υγρασία 80-85%).

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Η’ - Πακιστάν – Αφγανιστάν

Στο Islamabad επισκέφθηκα την Ελληνική πρεσβεία και ευχαρίστησα θερμά τον Πρόξενο κ. Ευάγγελο Μπατιστάτο για την πολύτιμη και καθοριστική βοήθειά του στην περιπέτεια που είχα με το Carnet και την κατάσχεση της μοτοσυκλέτας από τους τελωνειακούς του Πακιστάν!

Διότι αυτά που άκουγα πριν μερικές ημέρες από τους Πακιστανούς τελωνιακούς του συνοριακού φυλακίου Wahga (σύνορα Πακιστάν - Ινδίας) μου φαίνονταν εξωπραγματικά! Το Carnet De Passages που μου είχαν εκδώσει, έχοντας φυσικά καταβάλει το ποσό των 3.000 ευρώ ως εγγύηση, ήταν πλαστό (μη έγκυρο) σύμφωνα με το e-mail που είχε σταλεί στο συνοριακό τελωνείο από τη FIA! Οι τελωνειακές αρχές κατάσχεσαν τη μοτοσυκλέτα κι εγώ κατέλυσα σ’ ένα κοντινό ξενοδοχείο, απ’ όπου ξεκίνησα έναν μαραθώνιο επικοινωνιών με Ελλάδα και με τις Ελληνικές διπλωματικές Αρχές στο Πακιστάν.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Η’ - Πακιστάν – Αφγανιστάν

Ευτυχώς, χάρη στη πολύτιμη βοήθεια και διαμεσολάβηση του Έλληνα Πρόξενου στο Ισλαμαμπάντ Ευάγγελου Μπατιστάτου και του Επίτιμου Πρόξενου της Ελλάδας στη Λαχώρη Shahbaz Agha (τους οποίους και ευχαριστώ θερμά), κάμφθηκαν οι αρχικές αντιρρήσεις των τελωνιακών Αρχών και δέχτηκαν να αποδεσμεύσουν τη μοτοσυκλέτα μόνο στην περίπτωση προσκόμισης νέου, έγκυρου Carnet. Με την προϋπόθεση όμως να εξέλθω από το Πακιστάν από την ίδια συνοριακή είσοδο που είχα μπει (και όχι από την Ινδία), αφού σύμφωνα με τον τελωνιακό διευθυντή είχα εισέλθει στη χώρα “παράνομα”, με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα της μοτοσυκλέτας.

Μια βδομάδα αργότερα παρέλαβα ένα καινούριο Carnet από την ADAC Γερμανίας. Κι αφού αποδεσμεύθηκε η μοτοσυκλέτα και μου επιστράφηκε, συνεχίζω πλέον τη διαδρομή του QJ TRANS ASIA προς τα αφγανικά σύνορα και κατόπιν για την περιοχή της Κεντρικής Ασίας. Η στάση μου στη συνοριακή πόλη Peshawar (167 χλμ. δυτικότερα), σχετιζόταν με τη μετάβασή μου στο τοπικό Αφγανικό Προξενείο για την έκδοση της απαραίτητης βίζας εισόδου για το Αφγανιστάν.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Η’ - Πακιστάν – Αφγανιστάν

Από την πόλη Peshawar ως τη συνοριακή είσοδο Torkham (Πακιστάν-Αφγανιστάν) έφτασα με στρατιωτική συνοδεία, ενώ ξαναπέρασα άλλες 4 εφιαλτικές ώρες ταλαιπωρίας μέχρι να ξεμπερδέψω ολοκληρωτικά με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Ευτυχώς, οι Πακιστανοί τελωνειακοί είχαν ειδοποιηθεί και ενημερωθεί για το θέμα του πλαστού carnet και δεν μου δημιούργησαν κανένα πρόβλημα – αντιθέτως, με εξυπηρέτησαν άψογα.

Στη διαδρομή Jalalabad-Kabul, τις εντυπώσεις έκλεψε αναμφισβήτητα το ορεινό πέρασμα που ένωνε τις δυο πόλεις, ενώ καταλυτική ήταν η παρουσία του ποταμού Kabul στο υπέροχο σκηνικό της τοπικής ορεσίβιας φύσης. Και εντέλει, άφιξη στην πρωτεύουσα Kabul, περνώντας “αλώβητος” από τα πάμπολλα μπλόκα των Ταλιμπάν”.

Ταξίδι "Volga Route": Κατηφορίζοντας από τη Βόρεια Ευρώπη (ΣΤ' Ανταπόκριση)

Ένας ποταμός έμπνευση
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

19/9/2022

Όταν τα ξέφρενα πανηγύρια της άφιξης στη βόρεια εσχατιά της Ευρώπης κόπασαν και έσβησαν τα φώτα της «παράστασης», μοιραία ξεκίνησε η –ψυχολογική και ρεαλιστική– διαδικασία της επιστροφής από το Nordkapp στα πάτρια εδάφη.

Νορβηγία, Φιλανδία, Σουηδία, Γερμανία, Αυστρία και Ιταλία ήταν οι χώρες που με καρτερούσαν καθοδόν. Λίγες οι μέρες που διέθετα, πολλά τα χιλιόμετρα που είχα να διανύσω. Αποχαιρέτησα με ανάμεικτα συναισθήματα την υδρόγειο σφαίρα, πάτησα μίζα, έβαλα το κεφάλι κάτω και όρμηξα ακάθεκτος για τον μακρινό νότο.

Η μοναδική στάση που έκανα στην Φιλανδία πραγματοποιήθηκε στην πόλη Rovaniemi (λόγω Αρκτικού Κύκλου). Στη συνέχεια, τα 1.640 χλμ. της Σουηδίας (Haparanda–Umea–Sundsvall–Stockholm–Malmo–Trelleborg) βγήκαν σε μόλις 2 μέρες, παρά τις άστατες καιρικές συνθήκες που συνάντησα, ενώ το νυκτερινό ακτοπλοικό δρομολόγιο Trelleborg–Rostok σηματοδότησε το τέλος της οδικής αποστολής μου στην Σκανδιναβία.

Αν και ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός μου, εντούτοις κατάφερα να επισκεφθώ δυο προορισμούς που διακαώς ήθελα να γνωρίσω. Στη Γερμανία –κοντά στην πόλη Regensburg της Βαυαρίας– προσέγγισα την Βαλχάλα (Walhalla). Πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο του Παρθενώνα, κτισμένο δίπλα στον Δούναβη από τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ στις αρχές του 19ου αιώνα. Στο εσωτερικό της πλούσια διακοσμημένης Βαλχάλα υπήρχαν συγκεντρωμένες οι προτομές όλων των επιφανών ηρώων της γερμανικής Ιστορίας.

Μετά τη Γερμανία, στάση για καφέ στην Αυστρία, και συγκεκριμένα στο Seefeld, το διάσημο τουριστικό θέρετρο των Αυστριακών Άλπεων που τόσο λατρεύω. Κοσμοπολιτισμός και υπέροχη αλπική φύση σε υψόμετρο 1.207 μ., στην καρδιά του Τιρόλο. Ένας λαμπερός προορισμός που πάντα επισκέπτομαι όταν βρίσκομαι στην περιοχή των Αυστριακών Άλπεων.

Και τέλος, η Ιταλία. Η πράσινη BMW F 850 GS κύλησε τους τροχούς της πάνω στην διαδρομή Brennero–Verona–Bologna–Ancona (590 χλμ.), ενώ το Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο του Ρίμινι αποτελούσε τον δεύτερο προορισμό που έμελλε να επισκεφθώ. Στα νότια προάστια του Ρίμινι, στον λιτά διαμορφωμένο χώρο του Ελληνικού Στρατιωτικού Κοιμητηρίου, απέτισα έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους 116 Έλληνες μαχητές της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, που σκοτώθηκαν το 1944 στη μάχη του Ρίμινι.

Ακτοπλοϊκή επιστροφή στην Ελλάδα (Ancona-Patra) και τίτλοι τέλους για το υδάτινο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE”, που με ξενάγησε στις –λιγότερες γνωστές– γειτονιές της ρώσικης επικράτειας. Ο Βόλγας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ευρώπης, αποτέλεσε την έμπνευση αυτού του εναλλακτικού ταξιδιού και μού πρόσφερε την βιωματική εμπειρία της γνωριμίας μιας Ρωσίας πέρα από τα καθιερωμένα τουριστικά κλισέ. Η αλήθεια είναι πως το “VOLGA ROUTE”πραγματοποιήθηκε σε μια όντως δύσκολη χρονική περίοδο. Ελπίζω και εύχομαι, την επόμενη φορά που θα βρεθώ στην περιοχή, στον ουρανό να πετούν μόνο τα λευκά περιστέρια της ειρήνης, και όχι πολεμικά αεροσκάφη και πύραυλοι…