QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Γ' Αφγανιστάν / Herat

Στη χώρα των Ταλιμπάν
Κωνσταντίνος Μητσάκης, Αφγανιστάν
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

8/7/2024

Η QJMOTOR SRT 800X καταφέρνει να κατακτήσει τους δρόμους του πολύπαθου Αφγανιστάν, το οποίο μετά από χρόνια πολέμου επανήλθε πλήρως στα χέρια των Ταλιμπάν.

Η τελευταία φορά που έβαλα ρόδα στο Αφγανιστάν ήταν το 2019, όταν το 90% της χώρας είχε κυριευθεί από τους Ταλιμπάν. Μόνο η πρωτεύουσα Καμπούλ και λίγες περιοχές του βορρά ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο της Συμμαχίας και των Αμερικανών…

Εν έτει 2024, όταν και περνούσα ξανά το συνοριακό κατώφλι της χώρας, οι Ταλιμπάν ήταν αυτοί που ασκούσαν πλέον την εξουσία στο Αφγανιστάν. Αρκετά πιο διαλλακτικοί και μετριοπαθείς -σε σχέση με το παρελθόν- είχαν 'ανοίξει' την χώρα τους στον έξω κόσμο και δέχονταν πλέον τολμητίες και ανήσυχους ταξιδευτές. Ανάμεσά τους ήμουν κι εγώ…

Έχοντας τα κατάλληλα γραφειοκρατικά εφόδια -για μένα και για την μοτοσυκλέτα- ξεκίνησα την εξερεύνηση του Αφγανιστάν, ακολουθώντας τη διαδρομή Herat-Kandahar-Kabul (1.350 χλμ.), με επόμενο προορισμό το Πακιστάν. Αρκετά τα μπλόκα ελέγχου των Ταλιμπάν καθοδόν, αναπάντεχα φιλική και καλοσυνάτη η αντιμετώπιση που είχα. Οι χειραψίες και το τσάι έπαιρναν και έδιναν για τον Έλληνα ταξιδευτή…

Στη πόλη Herat (η Αλεξάνδρεια η Αρειανή, η μία από τις Αλεξάνδρειες που έκτισε στη γη της αρχαίας Βακτριανής ο Μέγας Αλέξανδρος), επισκέφθηκα το ανακαινισμένο κάστρο της πόλης και το χώρο με τους 4 μιναρέδες, που συνιστούν τα μνημειακά αξιοθέατα της Herat...

Και μετά τη Herat, αφού ανεφοδίασα τη QJMOTOR SRT 800X με βενζίνη 92 οκτανίων, συνέχισα το QJMOTOR TRANS ASIA μέσα στο πολύπαθο Αφγανιστάν…

Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Μαρόκο-Μαυριτανία (Β' Ανταπόκριση)

Με αμμοθύελλες, στους 43 βαθμούς Κελσίου
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

4/7/2022
Με την πρωτεύουσα Rabat να χάνεται από τους καθρέπτες της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500, είχε ουσιαστικά ξεκινήσει το ταξίδι προς τον μακρινό νότο του Μαρόκου, με προορισμό τα σύνορα της Μαυριτανίας (2.000 χλμ.). 
Παραπέμποντας για την επιστροφή την γνωριμία με την Casablanca και το Marrakech, οι πόλεις που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν την μαροκινή διαδρομή μου ήταν η Agadir και η Laayoune, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων θα ακολουθούσαν την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού.
Για τις τέσσερεις επόμενες μέρες, τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το καθημερινό ταξίδι των αισθήσεων ήταν η μοναξιά του δρόμου, οι ελάχιστοι οικισμοί καθοδόν και η ερημοποίηση του τοπίου, ενώ ειδυλλιακή ήταν η εικόνα του γαλάζιου ωκεανού που πρωταγωνιστούσε στα δεξιά του οδικού άξονα.
 
Η πόλη Laayoune θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια τεράστια σε έκταση περιοχή που διεκδικεί από το 1976 –μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Μέχρι τότε ήταν ισπανική αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισπανοί.
Ταξιδεύοντας από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου ήταν το σημαντικότερο γεγονός της διαδρομής. 
 
Όμως, η έρημος που είχε τις δικές της αντιρρήσεις για την επέλαση του Έλληνα αναβάτη, προσπάθησε για δυο μέρες με αμμοθύελλες και ισχυρούς πλευρικούς ανέμους να διακόψει την πορεία μου. Αρκετά δυναμική η προσπάθεια της τοπικής φύσης, αλλά το πείσμα μου αποδείχθηκε ισχυρότερο. Τελικά κατάφερα να μείνω όρθιος και να συνεχίσω!
 
Στα σύνορα Μαρόκου–Μαυριτανίας δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ –μόλις 2 ώρες παρέμεινα στις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Μετά πάτησα την μίζα της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα. 
Η διαδρομή από τα σύνορα της Μαυριτανίας ως την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.) ήταν ένα περιπετειώδη ταξίδι στην αμμώδη γη της Μαυριτανίας, με καυτές καιρικές συνθήκες (43C), καλοδιατηρημένο οδικό άξονα, αφόρητη μοναξιά και με απέραντους σαγηνευτικούς αμμόλοφους.
Χρειάστηκαν 7 ώρες επίπονης οδήγησης για να αντικρίσω τα πρώτα σπίτια της Nouakchott, όπου παρέμεινα για τις δυο επόμενες μέρες. Πρωτίστως για να ξεκουραστώ και κατά δεύτερο να γνωρίσω την μαυριτανική πρωτεύουσα, η οποία ωστόσο δεν με ξετρέλανε! Λίγα τα αξιοθέατά της (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), ενώ σκόνη, άμμο και σκουπίδια υπήρχαν σ’ όλη την έκταση της πόλης.
 
Ωστόσο, με την παρουσία μου στην Nouakchott είχα πλέον φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το Dakar – μόλις 560 χλμ. με χώριζαν από τον θρυλικό προορισμό μου. Σύντομα θα ξεκινούσα το τελευταίο ετάπ στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar…