Με τις καλύτερες αναμνήσεις από την Ρουμανία, περάσαμε κατόπιν τα σύνορα της Σερβίας. Δυστυχώς όμως, η απειλή του κορονοϊού είχε επανέλθει ξανά στην χώρα, σημειώνοντας μεγάλη αύξηση κρουσμάτων και θανάτων. Σίγουρα δεν ήταν η ιδανικότερη εποχή για τουρισμό, αλλά αυτό δεν μας πτοούσε διόλου. Η "Dream Team" προχωρούσε στην οδική εξερεύνηση των Βαλκανίων, με επόμενο προορισμό το Βελιγράδι.

Περιορισμένη η κίνηση στους δρόμους της σερβικής πρωτεύουσας (λόγω κορωνοϊού), η οποία μάς φιλοξένησε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο και μάς φανέρωσε αρκετά από τα όμορφα μυστικά της. Ωστόσο, η εσπευσμένη αναχώρησή μας από το Βελιγράδι είχε άμεση σχέση με την ξαφνική απόφαση της Ελλάδας να κλείσει άμεσα τα σύνορά της στους Σέρβους τουρίστες. Ήδη τα σύνορα της Βοσνίας, της Κροατίας και του Μαυροβουνίου ήταν κλειστά για τους Έλληνες πολίτες, οπότε έπρεπε να κινηθούμε γρήγορα, γιατί ο κίνδυνος εγκλωβισμού μας στην Σερβία ήταν πλέον ορατός.

Λύση στο πρόβλημα έδωσε το Κόσοβο, που ευτυχώς είχε ακόμα ανοικτά τα σύνορά του. Έτσι, η μαύρη Yamaha Tracer 900 μας οδήγησε γρήγορα και ξεκούραστα από το Βελιγράδι στην πρωτεύουσα Pristina, όπου φτάσαμε λίγη ώρα μετά την έναρξη της νυκτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας (21:00-05:00) που ίσχυε λόγω κορωνοϊού.

Τις επόμενες τρεις μέρες, πατέρας και γιος περπατήσαμε και περιηγηθήκαμε στις πόλεις Pristina, Mitrovica και Pec, που αντιπροσωπεύουν τα κυριότερα αστικά κέντρα του Κοσόβου. Κι ενώ η πρωτεύουσα του Κοσόβου μας άφησε παγερά αδιάφορους εξαιτίας της αδιάφορης αρχιτεκτονικής προσωπικότητάς της, η ατμοσφαιρική Pec αντίθετα, κέρδισε την συμπάθειά μας. Σημείο αναφοράς εδώ αποτέλεσε το Μοναστήρι του Πατριαρχείου (Patrijarsija Monastery), όπου θαυμάσαμε τις σπάνιες αγιογραφίες της μονής, οι οποίες χρονολογούνται από τον 13^ο αιώνα.

Ο κύκλος του ταξιδιού μας στο Κόσοβο έκλεισε με την μετάβασή μας στη πόλη Mitrovica, όπου επισκεφθήκαμε την γέφυρα–σύμβολο της πόλης. Σε αλλοτινές εποχές, όταν η Mitrovica διχοτομήθηκε σε σερβικό και αλβανικό τομέα, η συγκεκριμένη γέφυρα του ποταμού Ίμπαρ αποτελούσε τον μοναδικό ομφάλιο λώρο για τους κατοίκους της πολύπαθης πόλης.

Μετά το Κόσοβο, η Αλβανία ήταν η τελευταία χώρα του "2 Generations’ Ride / Balkan Tour". Σύντομες συνοριακές διαδικασίες, ανύπαρκτος υγειονομικός έλεγχος και πορεία κατόπιν μέσα στην αλβανική επικράτεια, ακολουθώντας την διαδρομή Koukes–Tirana–Berat–Fier–Gjirokaster–Kakavia.

Το καλαίσθητο κέντρο των Τιράνων, οι παραδοσιακές κατοικίες και το κάστρο της πόλης Berat, οι εναπομείναντες μαρτυρίες της αρχαίας Απολλωνίας και τα πετρόκτιστα αρχοντικά του Αργυροκάστρου, ήταν τα στοιχεία που ενθουσίασαν τον Γιώργο στην γνωριμία του με την Αλβανία.

Μετά από ένα συναρπαστικό οδοιπορικό 19 ημερών στις φιλόξενες γειτονιές των Βαλκανίων, η Yamaha Tracer 900 φρενάρισε στο συνοριακό φυλάκιο της Κακαβιάς, με καταγεγραμμένα 5.500 χλμ. στο κοντέρ. Άλλο ένα δίτροχο ταξίδι πατέρα και γιου στην ίδια σέλα είχε ολοκληρωθεί, με τις καλύτερες αναμνήσεις και εμπειρίες. Πάμε γι’ άλλα Γιώργο, ο κόσμος μάς περιμένει…

Κωνσταντίνος Μητσάκης