Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση - Ιράν (QOM – ESFAHAN)

Ακόμη 3.500 χιλιόμετρα διένυσε η KOVE 800 X Pro φτάνοντας ολοένα και πιο κοντά στον στόχο των 10.000 χιλιομέτρων
motomag Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση – Ιράν (QOM – ESFAHAN)
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

8/5/2024

Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Ιράν, ο λογισμός μου ανατρέχει πίσω στο 1994, χρονιά που έβαλα -για πρώτη φορά- ρόδα στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (πρώην Περσία). Εκείνο το ταξίδι ήταν μια αποκάλυψη που ποτέ δεν περίμενα και ποτέ δεν θα ξεχάσω! Αν και είχα έρθει εδώ -μαζί με τη γυναίκα μου Όλγα- για να πλησιάσω αυτά που δεν γνώριζα, η προοπτική ενός ταξιδιού στους δρόμους του άγνωστου Ιράν παραδόξως δεν με τρόμαζε.

Κάμποσα χρόνια μετά την πρώτη δίτροχη επίσκεψή μου στη γη του Δαρείου και του Ξέρξη, είχα πλέον συνειδητοποιήσει πως το Ιράν απευθύνεται αποκλειστικά στους ταξιδευτές που ξέρουν να εκτιμούν και να σέβονται τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες και την ιστορική κληρονομιά ενός ένδοξου τόπου, ο οποίος ακροβατεί σήμερα ανάμεσα στο τσαντόρ και την πυρηνική ενέργεια!

Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση – Ιράν (QOM – ESFAHAN)

Εν έτει 2024, η κόκκινη γραμμή στον ιρανικό χάρτη του KOVE SILK ROAD ένωνε τις πόλεις Tabriz, Qom, Esfahan, Yazd και Shiraz, αποτελώντας μια συναρπαστική διαδρομή 3.500 χιλιομέτρων. Κι αφού ξεκουράστηκα -μετά τη συνοριακή υπέρβαση- στην πόλη Tabriz, η KOVE 800X PRO αναχώρησε για την πόλη Qom, την Μέκκα των Ιρανών σιϊτών.

Ωστόσο, για αυτούς που επισκέπτονται πρώτη φορά οδικώς το Ιράν, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τον πόλεμο του δρόμου, με αντιπάλους τους απρόβλεπτους και άκρως επιθετικούς Ιρανούς οδηγούς. Πάντα έχω στην άκρη του μυαλού μου αυτήν τη “νευρωτική” παράμετρο των ιρανικών δρόμων, ενώ στα θετικά είναι η πάμφθηνη βενζίνη (0,45 Euro/lt) και η μη καταβολή διοδίων για τις μοτοσυκλέτες.

Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση – Ιράν (QOM – ESFAHAN)

Καθοδόν για την Qom, το άγονο τοπίο της ερήμου δεν άργησε να με προϋπαντήσει, ενώ ένας καλός αυτοκινητόδρομος με οδήγησε ξεκούραστα και με ασφάλεια στον θρησκευτικό προορισμό μου. Στην Qom, που υποδέχεται 12.000.000 επισκέπτες-προσκυνητές ετησίως, μου δόθηκε η δυνατότητα -περιφερόμενος ανάμεσα στους χιλιάδες προσκυνητές που πλημμύριζαν τους ιερούς χώρους- να βιώσω έντονα συναισθήματα δέους και θρησκευτικής κατάνυξης. Οι εντυπωσιακοί ολόχρυσοι τρούλοι των τζαμιών, οι ψηλόλιγνοι τιρκουάζ μιναρέδες, η εικόνα των ασκούντων τα θρησκευτικά τους καθήκοντα πιστών, σε συνδυασμό με την όλη έκσταση και μυσταγωγία του χώρου, χαράχτηκαν για πάντα στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου!

Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση – Ιράν (QOM – ESFAHAN)

Και από τη θρησκευτική παραζάλη της Qom, η μαύρη KOVE 800X PRO με οδήγησε στη μυθική Esfahan (365 χλμ. νότια), μια διάσημη πόλη-σταθμό του μεταξένιου δρόμου. Κατά γενική ομολογία, η Esfahan είναι η γοητευτικότερη πόλη του Ιράν και πάντα αποτελεί σημείο αναφοράς ενός οδοιπορικού στη χώρα του Κύρου.

Εδώ, στο γαλάζιo αγριολούλουδο της ιρανικής ερήμου, αντίκρισα εκστατικός μια πόλη που μοιάζει να ξεπηδά μέσα από το φανταστικό κόσμο ενός ανατολίτικου παραμυθιού. Στην Esfahan βρίσκονται συγκεντρωμένα μερικά από τα πιο αριστουργηματικά μνημεία του ισλαμικού κόσμου. Η ιστορία τους είναι μοναδική, όπως άλλωστε και το χρώμα τους: περσικό γαλάζιο, λευκό και τιρκουάζ, χρώματα αιώνιας Ανατολής...

Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X PRO, Silk Road, B’ Ανταπόκριση – Ιράν (QOM – ESFAHAN)

Ταξίδι "Volga Route": Στην αφετηρία του Βόλγα (B' Ανταπόκριση)

Grozny, Astrakhan, Volgograd
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/9/2022
Τα ρώσικα σύνορα απείχαν περίπου 160 χλμ. βόρεια της Τιφλίδας. Την μετάβασή μου στην χώρα του Βόλγα ανέλαβε  ο φημισμένος «Military Road», ένας ορεινός οδικός άξονας που ανηφορίζει στην επιβλητική οροσειρά του Καυκάσου, σε υψόμετρο 2.379 μ. (πέρασμα Jvari Pass). 
 
Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής ήταν εκπληκτικό και δικαιολογημένα μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου. Μέχρι που έφτασα στα ρωσο-γεωργιανά σύνορα και αντίκρισα πανικόβλητος μια ατελείωτη ουρά οχημάτων η οποία ξεπερνούσε τα 3 χλμ. - ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των συνοριακών διαδικασιών έφτανε τις 7 ώρες. Ευτυχώς όμως, εξαιτίας ενός τρακαρίσματος που έγινε η αιτία να ακινητοποιηθούν όλοι, κατάφερα να ξεγλιστρίσω και να προσπεράσω την ουρά των οχημάτων για να φτάσω μόνος μου στα ρώσικα τελωνεία. Χρόνος ολοκλήρωσης των συνοριακών διαδικασιών; Μόλις μια ώρα! Αν έχεις τύχη διάβαινε. 
Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny (140 χλμ. βορειοανατολικά των συνόρων), προσφέρθηκε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ρώσικου εδάφους. Αν και μεγάλο τμήμα της Grozny είχε καταστραφεί από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Τσετσένων αυτονομιστών (1990-2000), τριγυρνώντας στους δρόμους της τσετσένικης πρωτεύουσας με την πράσινη BMW F 850 GS αντίκρισα μια σύγχρονη, νεότευκτη πόλη, στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμικό στοιχείο.
Πρωταρχική μέριμνα μου στην Grozny ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από την επίσημη κρατική τράπεζα, αφού οι πιστωτικές–χρεωστικές κάρτες μου ήταν εκτός λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεις των Δυτικών χωρών στη Ρωσία.
 
Κι από την λαμπερή Grozny, πορεία κατόπιν προς την πόλη Astrakhan (480 χλμ.), διασχίζοντας ένα επίπεδο τοπίο ερήμου. Κτισμένη στο Δέλτα του Βόλγα, στο γεωγραφικό σημείο όπου ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης χύνεται στην Κασπία Θάλασσα μετά από μια πορεία 3.650 χλμ., η Astrakhan σηματοδότησε και επίσημα την απαρχή του υδάτινου οδοιπορικού «VOLGA ROUTE».
Εδώ στην Astrakhan, ο Τιμούρ και η Νατάσα, ένα ζευγάρι ντοπιων μοτοσυκλετιστών, έγιναν οι οικοδεπότες και ξεναγοί μου στην πρώτη πόλη του Βόλγα. Ρώσικη μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη που μου έμεινε αξέχαστη!
Η πράσινη BMW F 850 GS, ακολουθώντας πιστά την κοίτη του Βόλγα (430 χλμ. βόρεια), με οδήγησε κατόπιν στην πόλη Volgograd (πρώην Στάλινγκραντ), στην οποία διαδραματίστηκαν τραγικά πολεμικά γεγονότα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Με τον Στάλιν να υπενθυμίζει στους ελεύθερους πολιορκημένους της πόλης πως «ο Βόλγας έχει μόνο μια όχθη», οι ηρωικοί υπερασπιστές του Σταλινγκράντ απέτρεψαν, μετά από 142 μέρες πολιορκίας, την άλωση της πόλης από τους Γερμανούς. Και μπορεί το Σταλινγκράντ να παρέμεινε τελικά σε ρωσικά χέρια, το τίμημα ωστόσο υπήρξε μεγάλο, καθώς 1.000.000 ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της πόλης.
Έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στην προάσπιση του Σταλινγκράντ αντιπροσωπεύει το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα “The Motherland Calls” που δέσποζε στην κορυφή του λόφου Mamayev, όπως και ένα παρακείμενο κυκλικό μνημείο, όπου έκαιγε η άσβεστη φλόγα των ηρώων.
Επιπλέον, ιστορικά «αποτυπώματα» της ηρωικής εποποιίας αντίκρισα στο Πολεμικό Μουσείο της μάχης του Στάλινγκραντ και στην παρακείμενη μισογκρεμισμένη κατοικία του Λοχαγού Pavlova – το μοναδικό κτίσμα της πόλης που απέμεινε όρθιο. Εδώ στο Σταλινγκραντ, δίπλα στις όχθες του Βόλγα, βουβός και συγκλονισμένος βρέθηκα αντιμέτωπος με την Ιστορία και τα απομεινάρια της.