Κάθε φορά που επισκέπτομαι το Ιράν, ο λογισμός μου ανατρέχει πίσω στο 1994, χρονιά που έβαλα -για πρώτη φορά- ρόδα στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν (πρώην Περσία). Εκείνο το ταξίδι ήταν μια αποκάλυψη που ποτέ δεν περίμενα και ποτέ δεν θα ξεχάσω! Αν και είχα έρθει εδώ -μαζί με τη γυναίκα μου Όλγα- για να πλησιάσω αυτά που δεν γνώριζα, η προοπτική ενός ταξιδιού στους δρόμους του άγνωστου Ιράν παραδόξως δεν με τρόμαζε.
Κάμποσα χρόνια μετά την πρώτη δίτροχη επίσκεψή μου στη γη του Δαρείου και του Ξέρξη, είχα πλέον συνειδητοποιήσει πως το Ιράν απευθύνεται αποκλειστικά στους ταξιδευτές που ξέρουν να εκτιμούν και να σέβονται τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες και την ιστορική κληρονομιά ενός ένδοξου τόπου, ο οποίος ακροβατεί σήμερα ανάμεσα στο τσαντόρ και την πυρηνική ενέργεια!
Εν έτει 2024, η κόκκινη γραμμή στον ιρανικό χάρτη του KOVE SILK ROAD ένωνε τις πόλεις Tabriz, Qom, Esfahan, Yazd και Shiraz, αποτελώντας μια συναρπαστική διαδρομή 3.500 χιλιομέτρων. Κι αφού ξεκουράστηκα -μετά τη συνοριακή υπέρβαση- στην πόλη Tabriz, η KOVE 800X PRO αναχώρησε για την πόλη Qom, την Μέκκα των Ιρανών σιϊτών.
Ωστόσο, για αυτούς που επισκέπτονται πρώτη φορά οδικώς το Ιράν, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για τον πόλεμο του δρόμου, με αντιπάλους τους απρόβλεπτους και άκρως επιθετικούς Ιρανούς οδηγούς. Πάντα έχω στην άκρη του μυαλού μου αυτήν τη “νευρωτική” παράμετρο των ιρανικών δρόμων, ενώ στα θετικά είναι η πάμφθηνη βενζίνη (0,45 Euro/lt) και η μη καταβολή διοδίων για τις μοτοσυκλέτες.
Καθοδόν για την Qom, το άγονο τοπίο της ερήμου δεν άργησε να με προϋπαντήσει, ενώ ένας καλός αυτοκινητόδρομος με οδήγησε ξεκούραστα και με ασφάλεια στον θρησκευτικό προορισμό μου. Στην Qom, που υποδέχεται 12.000.000 επισκέπτες-προσκυνητές ετησίως, μου δόθηκε η δυνατότητα -περιφερόμενος ανάμεσα στους χιλιάδες προσκυνητές που πλημμύριζαν τους ιερούς χώρους- να βιώσω έντονα συναισθήματα δέους και θρησκευτικής κατάνυξης. Οι εντυπωσιακοί ολόχρυσοι τρούλοι των τζαμιών, οι ψηλόλιγνοι τιρκουάζ μιναρέδες, η εικόνα των ασκούντων τα θρησκευτικά τους καθήκοντα πιστών, σε συνδυασμό με την όλη έκσταση και μυσταγωγία του χώρου, χαράχτηκαν για πάντα στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου!
Και από τη θρησκευτική παραζάλη της Qom, η μαύρη KOVE 800X PRO με οδήγησε στη μυθική Esfahan (365 χλμ. νότια), μια διάσημη πόλη-σταθμό του μεταξένιου δρόμου. Κατά γενική ομολογία, η Esfahan είναι η γοητευτικότερη πόλη του Ιράν και πάντα αποτελεί σημείο αναφοράς ενός οδοιπορικού στη χώρα του Κύρου.
Εδώ, στο γαλάζιo αγριολούλουδο της ιρανικής ερήμου, αντίκρισα εκστατικός μια πόλη που μοιάζει να ξεπηδά μέσα από το φανταστικό κόσμο ενός ανατολίτικου παραμυθιού. Στην Esfahan βρίσκονται συγκεντρωμένα μερικά από τα πιο αριστουργηματικά μνημεία του ισλαμικού κόσμου. Η ιστορία τους είναι μοναδική, όπως άλλωστε και το χρώμα τους: περσικό γαλάζιο, λευκό και τιρκουάζ, χρώματα αιώνιας Ανατολής...
Ακούγεται παράδοξο, αλλά η κορυφή του περάσματος Umbrail Pass απείχε μόλις 3,5 χλμ. από την αντίστοιχη του Passo Dello Stelvio – πριν καλα καλά το καταλάβουμε, βάλαμε ρόδα στο θεαματικότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης και δεύτερο ψηλότερο των Άλπεων (2.757 μ.). Οι ιδανικές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν (ηλιοφάνεια με 18ο C) ήταν η αιτία της κοσμοσυρροής που συναντήσαμε στη κορυφή του περάσματος Stelvio. Εκατοντάδες ντόπιοι –αλλά και ξένοι– μοτοσυκλετιστές και ποδηλάτες ανεβοκατέβαιναν την φιδίσια ασφάλτινη λωρίδα, απολαμβάνοντας την εκπληκτική διαδρομή και το υπέροχο αλπικό τοπίο.
