"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΒ’ - Ουζμπεκιστάν

Οι τρεις Μυθικές Πόλεις
QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

26/8/2024

Η QJMOTOR SRT 800 X και ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκονται σε άλλο ένα πανάρχαιο σταυροδρόμι με ελληνική παρουσία αιώνων. Τρεις πόλεις του Ουζμπεκιστάν που γοητεύουν τον ταξιδευτή χάρη στη μυθικών διαστάσεων ιστορία τους και μια ελληνική κοινότητα που συνεχίζει να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας.

“Και μετά το Τατζικιστάν, άφιξη στο Ουζμπεκιστάν. Δεν αποτελεί υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως το Ουζμπεκιστάν αντιπροσωπεύει από μόνο του μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια ιστορίας! Πρόκειται για ένα διαχρονικό σταυροδρόμι πολιτισμών πάνω στον μυθικό Δρόμο του Μεταξιού, που ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία στον ψαγμένο ταξιδιώτη του σήμερα, χάρη στις τρεις μυθικές, πανάρχαιες πόλεις της -Μπουχάρα, Σαμαρκάνδη, Χίβα.

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Στην περίπτωση πάντως του QJ TRANS ASIA 2024, μόνο η πρωτεύουσα Τασκένδη “αλώθηκε” από τους τροχούς της QJ SRT 800X. Ύψιστη προτεραιότητά μου εδώ στην Τασκένδη ήταν η μετάβαση στον Σύλλογο των Ελλήνων της Τασκένδης, προκειμένου να γνωρίσω ένα ξεχασμένο -και λιγότερο γνωστό- κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας μας.

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Περίπου 12.000 Έλληνες έφτασαν το 1949 εδώ στην Τασκένδη και ξεκίνησαν μια νέα σελίδα στη ζωή τους. Σήμερα, μόλις 1.000 άτομα απαρτίζουν τον Σύλλογο των Ελλήνων της Τασκένδης, ενώ η υποδοχή και η φιλοξενία που μου επιφύλαξαν ήταν παραπάνω από συγκινητική. Κυριακή, Γιώργο, Σωκράτη, Γιούλη, σας ευχαριστώ θερμά…

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Από τουριστικής πλευράς, η Τασκένδη με ξενάγησε στο περίφημο παζάρι Chorsu Bazaar, στο μεγαλόπρεπο τζαμί Minor Mosque, στο Μουσείο του Ταμερλάνου και στην κλειστή αγορά. Και το κεφάλαιο “Ουζμπεκιστάν” έκλεισε μόλις 23 χλμ. βόρεια της Τασκένδης, εκεί όπου διάβηκα το συνοριακό κατώφλι του Καζακστάν…”