Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους. Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...
Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα. Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.
Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού… Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου… Κωνσταντίνος Μητσάκης
Στο Dubai με το QJ SRT 800X - Ταξιδιωτικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη, Δ' ανταπόκριση
Με κρύο και βροχή στην Τουρκία, λίγο πριν την ολοκλήρωση του ταξιδιωτικού QJ Dubai
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
22/1/2024
Το συνοριακό πέρασμα από το Ιράκ στην Τουρκία πραγματοποιήθηκε την 22η ημέρα του ταξιδιού και αποδείχθηκε μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Με την είσοδό μου στην Τουρκία -την τελευταία χώρα του QJ DUBAI- το οδοιπορικό μου στους δρόμους της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου με την QJ SRT 800X έμπαινε πλέον στην τελική του ευθεία. Υπολείπονταν 1.800 χλμ. ως το αιγαιοπελαγίτικο λιμάνι του Cesme, με την ηλεκτρονική πυξίδα να δείχνει την τουρκική διαδρομή Cirze-Gaziantep-Adana-Konya-Afyon-Cesme!
Η πρώτη διανυκτέρευση εντός Τουρκίας πραγματοποιήθηκε στην συνοριακή πόλη Cirze. Για να ακολουθήσει την επόμενη μέρα η διαδρομή Cirze-Gaziantep (470 χλμ.), κάτω από άκρως “παγωμένες” συνθήκες καθώς ο υδράργυρος δεν έλεγε να ξεκολλήσει από τους -1 C. Χρειάστηκε να επιστρατεύσω ισοθερμικά ρούχα και ζεστή διάθεση για να “θερμάνω” τα κρύα χιλιόμετρα που διέτρεχα στους ευθυτενείς δρόμους της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Είναι δύσκολος ο χειμώνας στη νοτιοανατολική επικράτεια της γείτονας χώρας.
Η ολιγόωρη στάση μου στον αρχαιολογικό χώρο της ελληνιστικής πόλης Ζεύγμα (44 χλμ. ανατολικά της Gaziantep) μού πρόσφερε την ευκαιρία να θαυμάσω τα εκπληκτικής τέχνης ψηφιδωτά που ανακαλύφθηκαν από τη σκαπάνη των αρχαιολόγων. Για την ιστορία, η Ζεύγμα ιδρύθηκε από τον διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Μακεδόνα στρατηγό Σέλευκο Νικάτωρ το 300 π.Χ. και η στρατηγική της θέση (κοντά στον Ευφράτη) ήταν ο κυριότερος λόγος της ανάπτυξής της. Σήμερα, το 80% της αρχαίας Ζεύγμα βρίσκεται βυθισμένο από το 2000 στα νερά της τεχνητής λίμνης Birecik.
Κι από την ελληνιστική Ζεύγμα στην Gaziantep, σε μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο -η Gaziantep κατοικείται συνεχώς από το 3650 π.Χ. Σήμα κατατεθέν της Gaziantep αποτελεί το γεροδεμένο κάστρο της, που δέσποζε στην περιοχή της παλαιάς πόλης. Το καταστροφικό κτύπημα του εγκέλαδου (2023) είχε δυστυχώς γκρεμίσει μέρος των τειχών, με αποτέλεσμα η είσοδος στο κάστρο να μην επιτρέπεται.
Τις δυο επόμενες μέρες, ταξιδεύοντας στην διαδρομή Gaziantep–Adana–Konya–Afyon–Cesme (1.210 χλμ.), τα αδιάβροχα δεν βγήκαν καθόλου από πάνω μου, ενώ τα ισοθερμικά "έβγαλαν" με το παραπάνω τα λεφτά τους. Δυστυχώς, στα τελευταία χιλιόμετρα του QJ DUBAI, ο καιρός δεν ήταν σύμμαχός μου. Και μόνο όταν η QJ SRT 800X φρενάρισε στην αιγαιοπελαγίτικη ακτογραμμή, η θερμοκρασία άγγιξε διψήφια νούμερα (10-11 C).
Στο παραθαλάσσιο Cesme παρέμεινα δυο ημέρες, καθώς υπήρχε απαγορευτικό απόπλου λόγω των δυσμενών καιρικών συνθήκων. Ήταν ωστόσο μια καλή ευκαιρία να αποτινάξω μακριά την κούραση που μ’ είχαν “κεράσει” οι σκονισμένοι δρόμοι της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής χερσονήσου. Εντέλει, η ταξιδιωτική περιπέτεια QJ DUBAI άγγιξε την ολοκλήρωσή της, με την πραγματοποίηση του ακτοπλοϊκού δρομολογίου Cesme–Χίος–Πειραιάς.
Κι ενώ η επιστροφή στο κλεινόν άστυ της Αθήνας αποτελούσε μια απτή πραγματικότητα μετά από 8.800 χλμ., στο μυαλό μου είχε ξεκινήσει η διαδικασία της αρχειοθέτησης των πιο δυνατών ταξιδιωτικών παραστάσεων και εμπειριών του QJ DUBAI: Αμμάν, Τζέντα, Μεδίνα, Ντόχα, Κατάρ, Ντουμπάι, Κουβέιτ, Ουρ, Βαγδάτη, Ζεύγμα…
QJ SRT 800X – ΜΙΑ ΚΙΝΕΖΑ ΣΤΟ DUBAI
Με την QJ SRT 800X, την μεγαλύτερη ADV μοτοσυκλέτα της εταιρίας QJ MOTOR, συμβίωσα “ταξιδιωτικά” για 8.800 χλμ. Η φιλική συμπεριφορά, ο τίμιος χαρακτήρας και η αποδεδειγμένη αξιοπιστία αποδείχθηκαν τα μεγάλα προτερήματά της. Χάρη στην εργονομική θέση οδήγησης -καθόμουν “μέσα” στη μοτοσυκλέτα, με το τιμόνι ελαφρώς ψηλά τοποθετημένο και την ζελατίνα να κόβει την ένταση του αέρα- η πραγματοποίηση μεγάλων καθημερινών αποστάσεων (800–950 χλμ.) ήταν μια εφικτή και ξεκούραστη υπόθεση.
Οι ρυθμιζόμενες αναρτήσεις της QJ SRT 800X μού πρόσφεραν τη δυνατότητα να τις φέρει στα μέτρα μου, τα δυνατά φρένα και το εύχρηστο σασμάν μ’ ενθουσίασαν, τα tubeless ελαστικά αποτελούσαν (για ευνόητους λόγους) ένα μεγάλο πλεονέκτημα και η απόδοση του δικύλινδρου κινητήρα ήταν προοδευτική, με ροπή και καλό τράβηγμα στις χαμηλές και μεσαίες στροφές.
Παρά το γεγονός ότι η QJ SRT 800X ήταν μια μεγάλη και σχετικά βαριά μοτοσυκλέτα (κάτι που συνειδητοποιούσα με λίγα χιλιόμετρα μέσα στην κίνηση της πόλης), όταν το κοντέρ ξεπερνούσε τα 40–50 χλμ./ώρα αυτή η αίσθηση έπαυε να υπάρχει. Το μεγάλο κόψιμο του τιμονιού (μικρή ακτίνα στροφής) βοηθούσε στους αργούς επιτόπιους ελιγμούς, ενώ προσοχή ήθελε το πλαϊνό σταντ που κρατούσε τη μοτοσυκλέτα σε όρθια (επισφαλή) θέση.
Οδηγώντας με ήρεμη διάθεση στις ατέρμονες ευθείες της ερήμου (110–120 χλμ/ώρα), η κατανάλωση της QJ SRT 800X κυμάνθηκε στα 6,0–6,5 λτ/100χλμ. Τέλος, ικανοποιητική ήταν η δέσμη των προβολέων στη μεσαία και μεγάλη σκάλα στη διάρκεια του νυχτερινού ταξιδιού, ασθενική η κόρνα, εύχρηστοι οι διακόπτες του τιμονιού, αισθητή ήταν η έλλειψη κεντρικού σταντ, ενώ χρήσιμες αποδείχθηκαν οι προστατευτικές χούφτες!
ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ
Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα QJ DUBAI:
1) ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε / QJ MOTOR (παραχώρηση QJ SRΤ 800X)
2) MIKEL – THE COFFEE COMPANY
3) MOTOREX (Λιπαντικά μοτοσυκλετών)
4) MOTO MARKET (ένδυση NORDCΟDE)
5) HELMET HOME (Καθαρισμός–πώληση κρανών & μοτοσυκλετιστικής ένδυσης)
