Adam Riemann - Επικό βίντεο στον Αρκτικό Κύκλο με Honda Africa Twin 750

Από τον

Κώστα Γκαζή

7/10/2022

Σε ένα ακόμη μαγικό βίντεο από αυτά που μας έχει συνηθίσει, ο Adam Riemann που βρίσκεται πίσω από τον φακό της Motology Films, αγοράζει ένα μεταχειρισμένο Honda Africa Twin 750 και ξεκινά για τον Αρκτικό Κύκλο.

Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τον Riemann να γυρίζει βίντεο που πολλές φορές είναι promo κατασκευαστών, όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα ξεχωριστό. Η ήρεμη φωνή του, ο στοχασμός κι οι σκέψεις που μοιράζεται μαζί μας, καθώς και οι κορυφαίες αξίες παραγωγής της κάθε ταινίας του, κάνουν τη Motology Films να ξεχωρίζει από οποιαδήποτε άλλη "φωνή" σε βίντεο περιπέτειας με μοτοσυκλέτα σήμερα.

Η διαφορά αυτή τη φορά είναι πως ο Riemann δεν οδηγεί κάποια κορυφαία, νέα Adventure μοτοσυκλέτα για λογαριασμό κάποιου εργοστασίου, αλλά αγοράζει μια μεταχειρισμένη Africa Twin 750 και επιστρέφει στις αξίες που τον ανέδειξαν, στο ταξίδι για το ταξίδι. Για την περιπέτεια, τη φύση, την ταλαιπωρία, και για την επιθυμία να μοιραστεί μαζί μας τις αξίες για τις οποίες ζει.

Η μοτοσυκλέτα είναι μόνο το όχημα, ενώ στόχος του Adam είναι να χαθεί για μια ακόμη φορά στη φύση, καταφέρνοντας να απαθανατίσει μοναδικά στιγμιότυπα, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που δεν πιστεύεις πως μπορεί να είναι μια απολύτως ΑΤΟΜΙΚΗ προσπάθεια. Χειριζόμενος με μαεστρία κάμερες και drone που τον ακολουθούν ακόμα και στη βροχή, και ολοκληρώνοντας το πακέτο με αριστοτεχνικό μοντάζ και επική μουσική, δίνει την εντύπωση πως πίσω από το βίντεο που βλέπουμε κρύβεται στρατός ολόκληρος από συνεργάτες, που παραμένουν κρυμμένοι από τα μάτια μας. Όμως δεν υπάρχει συνεργείο, δεν υπάρχει βοηθός, δεν υπάρχει στούντιο υπεύθυνο για τον συντονισμό εικόνας, ήχου και σεναρίου. Μόνο ο Adam και το "πολεμικό του άτι". Και το drone να πετά υπό βροχή και να τον απαθανατίζει να χαιρετά άλκες που διασχίζουν τρέχοντας τον δρόμο μπροστά του!

Κι ο Adam καταφέρνει όχι μόνο να τα βγάλει πέρα και στις πιο δύσκολες και απαιτητικές συνθήκες, απέναντι σε κρύο, βροχή, βλάβες και στα λασπωμένα δύσβατα μονοπάτια του Trans Euro Trail, αλλά την ίδια ώρα να τραβήξει αριστοτεχνικά πλάνα από το ταξίδι αυτό.

Τρεις χώρες, 6.000 χλμ., 12 μέρες ταξιδιού, μαγικές εικόνες και η υπνωτική φωνή του Riemann, σε ένα τριαντάλεπτο βίντεο που συγκλονίζει και εμπνέει. What's not to like που λένε κι οι Άγγλοι.

https://bit.ly/MOTO_665

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.