Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Δ' ανταπόκριση

Στο ψηλότερο πέρασμα της Κ. Ασίας
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

22/7/2019

Ήταν αδύνατον να βρεθώ στην Κεντρική Ασία και να μην επιχειρήσω την διάσχιση του φημισμένου “Pamir Road”, του ορεσίβιου οδικού άξονα που διασχίζει την απόκρημνη οροσειρά των Pamir. Από τα ίδια αυτά βουνά είχε περάσει και ο Μάρκο Πόλο, όταν ταξίδευε με προορισμό την μυθική Κίνα.

Περίπου 1.200 χιλιόμετρα είναι το μήκος του “Pamir Road”, με αφετηρία την πρωτεύουσα Dushanbe του Τατζικιστάν και τερματισμό την κωμόπολη Sary Tash του Κιργιστάν. Σύμφωνα με το “επιχειρησιακό σχέδιο” που κατέστρωσα επιμελώς, το οδικό πρόγραμμα του “Pamir Road” χωρίστηκε σε 4 μέρες – διαδρομές: α) Dushanbe – Qalai Khum (350 km), β) Qalai Khum – Khorog (250 km), γ) Khorog – Murgab (320 km), δ) Murgab – Sary Tash (230 km).
Τις δυο πρώτες μέρες, πρωταγωνιστικό ρόλο στο τοπίο καθοδόν είχε ο ποταμός Pyandzh, που εκτελούσε παράλληλα και χρέη συνοριακής γραμμής. Ο δρόμος πήγαινε παράλληλα με την κοίτη του ποταμού, ενώ ακριβώς απέναντί μου απλωνόταν το Αφγανιστάν.
Η πιο δύσκολη διαδρομή ήταν αναμφίβολα η διαδρομή Qalai Khum – Khorog. Λόγω της άσχημης κατάστασης του οδικού άξονα, τόσο το κορμί μου, όσο και οι αναρτήσεις της λευκής Honda CB500X, ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα. Για 10 ολόκληρες ώρες, αναβάτης και μοτοσυκλέτα χοροπηδούσαμε μαζί στον ρυθμό της πέτρας. Τελικά, αντέξαμε και οι δυο.


Στην διαδρομή Khorog – Murgab (320 km) τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα, αφού η άσφαλτος (αν και με πάμπολλες λακκούβες) διευκόλυνε την οδήγηση και με βοήθησε να απολαύσω το επιβλητικό τοπίο των γρανιτένιων βουνοκορφών. Όμως, μυϊκή ατονία, πονοκέφαλος και δυσκολία στην αναπνοή ήταν τα συμπτώματα που άρχισαν να με ταλαιπωρούν, αφού το υψόμετρο σταδιακά ανέβαινε πάνω από τα 3.800 μ. Στόχος μου άλλωστε ήταν να σκαρφαλώσω στα 4.655 μ., στο ορεινό πέρασμα Ak Baital Pass, το ψηλότερο πέρασμα της Κεντρικής Ασίας, που απείχε μόλις 80 χιλιόμετρα βόρεια της Murgab.


Και τελικά τα κατάφερα. Το έπαθλό μου για την διάσχιση του “Pamir Road” με καρτερούσε στο ορεινό πέρασμα Ak Baital και το πανηγύρισα δεόντως! Στην υπόλοιπη διαδρομή ως την πόλη Os (Κιργιστάν), τα δυνατότερα σημεία ήταν τα δυο ορεινά περάσματα (Kasil Art 4.282 m., PassTarduk Pass 3.615 m.), η γαλάζια λίμνη Karakul και οι σκηνές καθημερινότητας των κατοίκων στην μεταξένια πόλη Os.


Έχοντας πραγματοποιήσει την υπέρβαση του “Pamir Road”, και με καταγεγραμμένα 10.200 χιλιόμετρα από την αρχή του ταξιδιού, ξεκίνησε η επιστροφή μου στα πάτρια εδάφη. Το οδοιπορικό μου στα χνάρια του εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού είχε πια ολοκληρωθεί, προσφέροντάς μου αλησμόνητες κεντροασιατικές εμπειρίες και συγκινήσεις. Τι έχω να σας προτείνω; Βάλτε οπωσδήποτε την Κεντρική Ασία στα ταξιδιωτικά σας πλάνα…

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Δ' ανταπόκριση

Από την Irkutsk και τη λίμνη Βαϊκάλη, με προορισμό το Khabarovsk
Λίμνη Βαϊκάλη
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

6/7/2023

Irkutsk και λίμνη Βαϊκάλη είναι έννοιες συνώνυμες στο παγκόσμιο ταξιδιωτικό λεξικό! Αν κάποιος βρεθεί στην Irkutsk, είναι αδιανόητο να μην επισκεφθεί επίσης και την θρυλική λίμνη Βαϊκάλη, αφού οι όχθες της απέχουν μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά της Irkutsk. Κράνος, φωτογραφική μηχανή και πορεία λοιπόν για τη Βαϊκάλη, προκειμένου να προσεγγίσω τη βαθύτερη (1.642 μέτρα) και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου (η ηλικία της χρονολογείται στα 25.000.000 έτη), που συγκαταλέγεται από το 1996 στη λίστα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Μια ώρα αργότερα, έπινα χαλαρά τον καφέ μου στον παραλίμνιο οικισμό Listvjanka, με το βλέμμα μου να ταξιδεύει στο βάθος του υγρού ορίζοντα της Βαϊκάλης -όλα γύρω μου ήταν μια μαγεία, ένα οικολογικό «ποίημα»! Περίπου 336 ποτάμια εκβάλλουν στα 31.500 τετρ. χλμ. της Βαϊκάλης, εδώ όπου κολυμπά η nerpa, ένα είδος αρκτικής φώκιας. Αποτελεί μυστήριο για τους επιστήμονες το γεγονός ότι αρκτικές φώκιες που ζουν μόνο σε αλμυρό νερό, βρίσκονται στα γαλάζια νερά της Βαϊκάλης, 4.000 χλμ. νότια του Βορείου Παγωμένου Ωκεανού.

Βαϊκάλη

Οδηγώντας κατόπιν τη λευκή SYM NH-T 300 στη διαδρομή Irkutsk-Ulan Ude (445 χλμ.), η λίμνη Βαϊκάλη μαγνήτισε και πάλι τον αμφιβληστροειδή μου, αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής διέτρεχε τις δυτικές και νότιες ακτές της σιβηρικής λίμνης. Ήταν η τελευταία ευκαιρία μου να απαθανατίσω το «Γαλάζιο μάτι της Σιβηρίας». Βαϊκάλη, σ’ ευχαριστώ!

Ulan Ude

Στην πόλη Ulan Ude, η λευκή μοτοσυκλέτα και ο αναβάτης ποζάραμε φιλάρεσκα μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως! Η τεράστια γκριζωπή προτομή του Λένιν αποτελεί το αξιοθέατο της Ulan Ude, η οποία φιλοξενούσε περίπου 405.000 κατοίκους (στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκαν στη μογγολική φυλή Baruit) και απείχε μόλις 200 χλμ. από τα σύνορα της Μογγολίας.

Transiberian road

Η διαδρομή Ulan Ude–Chita–Mogocha–Khabarovsk (2.720 χλμ.) ήταν το οδικό πρόγραμμα των επόμενων 4 ημερών του SYM SIBERIA. Τα κύρια χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης διαδρομής, η οποία διέτρεχε τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του Υπερσιβηρικού Δρόμου, ήταν οι καταρρακτώδεις βροχές, η μοναξιά του κράνους και η αβάστακτη σιωπή του τοπίου. Για τέσσερεις μέρες οδηγούσα κατά μέσο όρο 12–13 ώρες την ημέρα για να διανύσω 700-750 χλμ., με μόνιμη συντροφιά την καταπράσινη σιβηρική φύση.

Δίτροχη συνάντηση

Καθοδόν για την πόλη Khabarovsk, δυο γνωριμίες που έκανα στα μοτέλ της διαδρομής ήταν οι πιο δυνατές στιγμές των ημερών. Οι δυο Νοτιοκορεάτες σύντροχοι (με ΚΤΜ 790 & ΚΤΜ 890), που ταξίδευαν από τη χώρα τους προς την Ευρώπη με χρονικό ορίζοντα τους πέντε μήνες, ήταν η απρόσμενη μοτο-συνάντηση που με χαροποίησε πολύ.

Ρωσίδες δασκάλες

Όμως, οι τρεις θεότρελες Ρωσίδες συνταξιούχες δασκάλες που ταξίδευαν με το αυτοκίνητό τους από το Vladivostok στη Μογγολία, ήταν «όλα τα λεφτά». Έχοντας βγει πριν από ένα χρόνο στη σύνταξη, οι τρεις κολλητές αποφάσισαν να κάνουν πραγματικότητα ένα τρελό όνειρο που είχαν και ξεκίνησαν για το ταξίδι της ζωής τους. Ειλικρινά υποκλίθηκα στο πάθος, την αποφασιστικότητα και την τρέλα τους!