Μέχρι το 2020 η Σαουδική Αραβία ήταν μια χώρα ερμητικά κλειστή στους τουρίστες. Για πάνω από 15 χρόνια προσπαθούσα να βρω μια “κερκόπορτα” -μάταια όμως. Κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και οι άρχοντες-βασιλείς της χώρας αποφάσισαν να ανοίξουν διάπλατες τις πύλες, εγώ ήμουν εκεί (στα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας) και περίμενα με την μοτοσυκλέτα μου να ορμήσω στα ενδότερα. Εντέλει, αυτή η μακροχρόνια επιμονή και υπομονή μου ανταμείφτηκε με τον καλύτερο τρόπο: ήμουν ο πρώτος Έλληνας μοτοσυκλετιστής που ταξίδευα με την μοτοσυκλέτα μου στους δρόμους της Σαουδικής Αραβίας.
Από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο, κάτω από τις ρόδες της μοτοσυκλέτας άρχισε να ξεδιπλώνεται ένα μαγικό ασφάλτινο χαλί. Το οδικό δίκτυο (κεντρικές και δευτερεύοντες οδοί) ήταν άψογο και η σήμανση δίγλωσση (αραβικά και αγγλικά). Η τιμή της βενζίνης έφερε χαμόγελο στα χείλη (άγγιζε τα 0,50 Εuro/lt), ενώ αυτό που ήθελε λίγο προσοχή ήταν οι αποστάσεις ανάμεσα στα πρατήρια καυσίμων (σε πολλές περιπτώσεις απείχαν 40-50 χλμ.).
Αρχικός προορισμός μου υπήρξε η κωμόπολη Al Ula (420 χλμ. από τα σύνορα) που στα περίχωρά της απλωνόταν ο αρχαιολογικός χώρος των Ναβαταίων. Στην βραχώδη περιοχή της Al Ula, η φυλή των Ναβαταίων κατασκεύασε με θαυμαστό τρόπο ένα πλήθος λαξευμένων τάφων, οι οποίοι αρχιτεκτονικά θυμίζουν τους αντίστοιχους της Πέτρας στην Ιορδανία. Ήταν ένα θέαμα συναρπαστικό, που άξιζε την περιπλάνηση που πραγματοποίησα κάτω από τον καυτό ήλιο των 44,5 °C.
Η Μεδίνα ήταν η επόμενη στάση μου πάνω στο χάρτη της σαουδαραβικής διαδρομής. Μέχρι πρότινος, η επίσκεψη στην δεύτερη ιερότερη πόλη του Ισλάμ ήταν απαγορευτική για τους μη μουσουλμάνους. Στα πλαίσια όμως του εκσυγχρονισμού και της φιλελευθεροποίησης, το μακραίωνο αυτό καθεστώς καταργήθηκε. Έτσι, δίχως άγχος και απαγορεύσεις έφτασα στην Μεδίνα και πήγα κατευθείαν στο -κατάμεστο από προσκυνητές- Τζαμί του Προφήτη (Al-Masjid an Nabawi), όπου βρίσκεται θαμμένος ο προφήτης Μωάμεθ και οι δυο πρώτοι Χαλίφες του Ισλάμ.
Και μετά την γερή δόση ερήμου και άμμου που πήρα τις πρώτες ημέρες μου στην Σαουδική Αραβία, αποφάσισα να βγω στην θάλασσα. Έτσι, οδήγησα την BMW F850 GS νοτιοανατολικά με κατεύθυνση τις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας, εκεί που με περίμενε η παράκτια Τζέντα.
Το παλιό κομμάτι της πόλης, με τα λιθόστρωτα σοκάκια και τα παραδοσιακά σπίτια με τα καφασωτά μπαλκόνια, μου έκλεψε την καρδιά. Έντονη ήταν η εντύπωση πως είχα γυρίσει πίσω στον χρόνο, την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τότε που η Τζέντα αποτελούσε ένα σπουδαίο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Και στα απρόοπτα-ευχάριστα του ταξιδιού, ήταν η συνάντηση που είχα στην πόλη Yanbe με τον Ιωάννη Γιαννόπουλο και την γυναίκα του, οι οποίοι ταξίδευαν στην Αραβική χερσόνησο με το αυτοκίνητό τους. Ήταν κυριολεκτικά ένα (διαδικτυακό) ραντεβού στον δρόμο…
Andeli Mototouring - Δυο εβδομάδες ονειρεμένου μοτό-ταξιδιού στην Τυνησία
Με εκκίνηση στην Πάτρα, 27 μοτοσυκλετιστές ταξίδεψαν για 13 ημέρες, εξερευνώντας τα βόρεια όρια της ερήμου Σαχάρας
Από τον
Αλέξανδρο Λαμπράκη
1/2/2024
Πέρα από τις υπηρεσίες leasing που προσφέρει, η Andeli Mototouring οργανώνει επίσης και ταξίδια με μοτοσυκλέτα, στα οποία μπορεί ο καθένας να δηλώσει συμμετοχή, με τελευταίο προορισμό να είναι η Τυνησία, στη Βόρεια Αφρική, με το 40% της έκτασης της χώρας να καλύπτεται από την άμμο της ερήμου Σαχάρα. Οι 27 μοτοσυκλετιστές που έλαβαν μέρος στην ταξιδιωτική “οδύσσεια” των 13 ημερών, συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι της Πάτρας, από όπου πέρασαν στην αντίπερα ιταλική όχθη. Από εκεί, ταξίδεψαν με τις μοτοσυκλέτες τους μέχρι το λιμάνι του Σαλέρνο, κοντά στην Νάπολη, με προορισμό τη μεγαλύτερη πόλη της Τυνησίας, την Τύνιδα, από την οποία η χώρα πήρε και το όνομά της.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου της Andeli Mototouring, όπου μας εξιστορεί τις 13 ταξιδιωτικές ημέρες, μέχρι και την επιστροφή πίσω στην Ελλάδα:
Μοτοτουρισμός στη χώρα των Βερβέρων!
Τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα είναι συναρπαστικά και προσφέρουν μοναδικές εικόνες, δυνατές φιλίες και αξέχαστες εμπειρίες, ειδικά όταν αυτά αφορούν σε επίσκεψη σε μέρη όπως η Τυνησία, μια χώρα σταυροδρόμι πολιτισμών με ιστορία 3.000 ετών και με μία Σαxάρα να σε περιτριγυρίζει.
Το ραντεβού δόθηκε στο λιμάνι της Πάτρας και εκεί 27 μοτοσυκλετιστές από ολόκληρη τη χώρα άρπαξαν την ευκαιρία να κάνουν μια πρώτη γνωριμία μεταξύ τους. Η μεγάλη διάρκεια του ταξιδιού (16 ώρες περίπου) δεν κούρασε αφού οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους και να διασκεδάσουν, έχοντας πάντα κατά νου την απεραντοσύνη της ερήμου με τις καταπράσινες οάσεις και τα μαγευτικά Βερβέρικα χωριά που θα διέσχιζαν τις επόμενες μέρες! Ήταν εκεί όλοι έτοιμοι με μάτια που γυάλιζαν και βλέμμα γεμάτο νόημα, από την Κρήτη, τη Σύρο, τη Σάμο, τα Κύθηρα, με πολυπληθή συμμετοχή από το ΚΤΜ Hellas Club, αλλά και πέντε άτομα της διοργανώτριας Andeli.
Το θέαμα που προσφέραμε μοναδικό, όλοι κοιτούσαν εντυπωσιασμένοι και πώς να μην ήταν άλλωστε με αυτά που αντίκρυσαν, πολύ περισσότερο με τον ήχο των μοτοσυκλετών του γκρουπ. H μερίδα του λέοντος πάντως ανήκε στην ΚΤΜ, που είδε 11 μοντέλα της να κυριαρχούν στη λίστα των συμμετοχών! Ακολούθησαν τα BΜW (9) και τα Honda (6), με την παρέα να ολοκληρώνεται από ένα Aprilia.
Στην Ιταλία οι μοτοσυκλέτες χωρίστηκαν σε δύο group για λόγους καλύτερης διαχείρισης και μεγαλύτερης ασφάλειας (με πλοηγό και “σκούπα” το κάθε ένα) και έπειτα από μια δίωρη στάση στο Alberobello, μια κυριολεκτικά παραμυθένια μικρή πόλη της Απουλίας συνεχίσαμε για Σαλέρνο αφού με μαγικό τρόπο και τις σωστές αποφάσεις του διοργανωτή δεν χρειαστήκαμε τελικά τα αδιάβροχα μας.
Αργά το βράδυ (23:00) επιβιβαστήκαμε στο πλοίο αφού πρώτα έγιναν όλες οι απαραίτητες διεκπεραιώσεις για την έξοδό μας από την Ευρώπη και το “Check-in” από το crew της ANDELI όσο το υπόλοιπο γκρουπ βόλταρε στα παραλιακά εστιατόρια της περιοχής!
Επόμενη στάση Τύνιδα!
Το ρολόι γράφει 24:00 και η αποβίβασή μας στην Τύνιδα ξεκινάει με το κέφι να είναι στα ύψη. Προχωρήσαμε άμεσα στις διαδικασίες εισόδου στη χώρα, δυστυχώς με αρκετή καθυστέρηση μιας και το λιμάνι θύμιζε τεχνικό έλεγχο Rally Dakar λόγω μεγάλης προσέλευσης μοτοσυκλετών αλλά και οχημάτων εκτός δρόμου που έδειχνε ξεκάθαρα το άρωμα της εκδρομής αυτής. Σαχάρα ερχόμαστε..
Οι μέρες που ακολούθησαν δεν ήταν γραμμένες ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Ξεκινώντας το ταξίδι μας προς το νότο και ύστερα από κάποιες σημαντικές στάσεις όπως στο Kairouan και στη Sbeitla, σειρά είχε το φαράγγι του Μίδα, όπου εκεί άρχισε να μπλέκεται σιγά σιγά και η Σαχάρα στο τοπίο, πράγμα που άρχισε να διεγείρει τη φαντασία μας (ειδικά τους ιδιοκτήτες ΚΤΜ της παρέας!).
Φλερτάροντας την Αλγερία λοιπόν, αφού μας χωρίζει ένα φαράγγι, ξεκινάμε για έναν από τους βασικούς μας στόχους, το Mos Espa, το σετ που έφτιαξε ο George Lucas για τα γυρίσματα του Star Wars. Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί κάναμε στάση στην απαράμιλλης ομορφιάς όαση της Chebika. Λίγο πριν τον προορισμό, έγινε το μεγαλύτερο δώρο στους χωμάτινους της παρέας, οι οποίοι ακολούθησαν μια διαδρομή 30 περίπου χιλιομέτρων σε υποτυπώδη χαραγμένη διαδρομή στα βόρεια της Σαχάρας που απλόχερα μοίρασε συγκινήσεις κάθε είδους. Κατάληξη στο εντυπωσιακό και πολυσυζητημένο Mos Espa, που σε συνδυασμό με τη χωμάτινη βόλτα για κάποιους ήταν όνειρο ζωής που μόλις είχε πραγματοποιηθεί! Τα δάκρυα και η χαρά ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα τους και μας έκανε να αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο τη δουλειά μας. Εκεί απολαύσαμε μια ειδυλλιακή δύση του ήλιου ανάμεσα στους αμμόλοφους και συναντηθήκαμε με το "ασφάλτινο" γκρουπ.
Μέρα έκτη και οι εκπλήξεις συνεχίζουν να δηλώνουν τη μοναδικότητα αυτού του roadtrip. Ξεκινήσαμε από την Tozeur για να διασχίσουμε τα 160 εντυπωσιακά χλμ στην αποξηραμένη λίμνη/αλυκή Chott el Djerid. Και να πάλι που τα χαμόγελα εμφανίστηκαν δριμύτερα. Τα τιμόνια έδειξαν πορεία μέσα στη λίμνη και εκκίνηση "ξεκαπνίσματος" όλων ανεξαιρέτως των μοτοσυκλετών στην ατελείωτη επίπεδη έκταση. Μια τεράστια παιδική χαρά, όπου όλοι θυμηθήκαμε τον κόφτη του στροφόμετρου και απολαύσαμε την τελική της μοτοσυκλέτας μας. Αφού τα “κάψαμε” ήρθε η ώρα για τη Douz, την επονομαζόμενη "πύλη της Σαχάρας". Στάση για μεσημεριανό σε ξενοδοχείο της πόλης (κάποιοι βούτηξαν και στην πισίνα) και αναχώρηση για το camping στο οποίο θα διανυκτερεύαμε μέσα στην έρημο σε παραδοσιακές Βερβέρικες σκηνές! Στο αντίκρισμα πλέον της Σαχάρας και μόνο με την ιδέα ότι θα περάσουμε εκεί το βράδυ μας, τα συναισθήματα όλων ήταν απερίγραπτα. Η μέρα έκλεισε γύρω από τη φωτιά που έκαιγε και δημιουργούσε τη διάθεση για κουβεντούλα.
Η νύχτα στη Σαχάρα είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη εμπειρία, από αυτές που μένουν αξέχαστες σε όλους. Τα όνειρα ζωής συνεχίζουν να γράφονται σε αυτό το ταξίδι... ζωής πλέον!
Ξεκίνημα της επόμενης μέρας με οδήγηση ATV για όσους το επιθυμούσαν ανάμεσα στους αμμόλοφους της Σαχάρας και για τους υπόλοιπους η βόλτα έγινε με καμήλες! Αναχώρηση από την Douz μέσα σε αμμοθύελλα για να κυκλώσουμε το Jebil National Park. Ήταν μάλιστα ευκαιρία να διαπιστώσουμε με τα ταλαιπωρημένα μάτια μας το πόσο εύκολα η Σαχάρα μπορεί να εξαφανίσει τους δρόμους. Με κατεύθυνση πλέον για Tatooine (το έγραφε και η μπλούζα μας) οι Star Wars fan της παρέας έχουν ήδη αρχίσει να φαντάζονται τη συνέχεια και να λένε ατάκες της σειράς. Στο μέσο περίπου της διαδρομής κάναμε μια στάση για μεσημεριανό φαγητό στον οικισμό Ksar Hadada, ο οποίος μετά τα γυρίσματα του Phantom Menace έχει μετατραπεί σε πολυτελές ξενοδοχείο/εστιατόριο. Φωτογραφίες, βόλτα, λίγη ξεκούραση και αναχώρηση διασχίζοντας ατέλειωτους φιδίσιους δρόμους για το νοτιότερο σημείο του ταξιδιού μας Ksar-Ouled-Soltan. Άλλο ένα φυσικό σετ σκηνικών του Episode I Phantom Menace. Αναχώρηση με τη δύση του ηλίου για τη διαμονή μας, που ήταν ένα ακόμα “Qsar” (όπως ονομάζονται οι υπόσκαφοι Βερβέρικοι οικισμοί/αποθήκες τροφίμων) το οποίο έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Εδώ μας περίμεναν παγωμένες μπύρες και ένα μαγευτικό βράδυ στο προαύλιο χώρο συζητώντας τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα παρέα με την ομορφιά και μοναδικότητα του τοπίου να "κλείνουν" ακόμα μιας απίστευτη μέρα.
8η μέρα και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσουμε τη Σαχάρα (ναι, ένα δάκρυ κύλησε…) και να ξεκινήσουμε την επιστροφή ζώντας ξανά την αντίθεση της φτώχειας και της φαβέλας όσο πλησιάζαμε στις μεγάλες πόλεις του βορά. Μεγάλοι δρόμοι, αλλαγή τοπίου, χαμηλότερες θερμοκρασίες και ατελείωτες ευθείες, που βάρυναν κάπως τα μάτια, αλλά και που μας έφεραν συντομότερα στο πολύβουο αρχαίο εμπορικό λιμάνι του Sfax και στο ξενοδοχείο μας. Στη συνέχεια, βόλτα στην πόλη, παζάρια στην αγορά, η οποία ήταν μέσα από τα τείχη της παλιάς πόλης και φυσικά παραδοσιακός ναργιλές και τσάι με μέντα, όπως μόνο οι ντόπιοι ξέρουν να προσφέρουν.
Το ξημέρωμα μας βρίσκει να αναχωρούμε από το Sfax για το Hammamet, που αποκαλείται ευρύτερα σαν "η Μύκονος της Τυνησίας", κάνοντας μια στάση στην πόλη El Jem, η οποία φιλοξενεί ένα τεράστιο ρωμαϊκό Κολοσσαίο (μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς UNESCO). Συνεχίσαμε να ακολουθούμε τα μεσογειακά παράλια και φτάσαμε στο Hammamet, αγαπημένο θέρετρο καλλιτεχνών. Άναυδοι μπροστά στο ξενοδοχείο εκείνης της μέρας (μας πήρε κάποια λεπτά να συνέλθουμε) φύγαμε ξανά για παζάρι. Τα προ-τελευταία ψώνια (η τοπική αγορά θεωρείται κορυφαία για αρώματα και μπακίρια) και ύπνο μετά τον πελώριο μπουφέ γιατί ξημέρωνε η τελευταία οδηγική μέρα του ταξιδιού μας.
Δέκατη μέρα και αναχώρηση για Τύνιδα και πολλοί “σκληροτράχηλοι” του γκρουπ οδήγησαν σκόπιμα 170 χιλιόμετρα περισσότερα για την “κατάκτηση” του βορειότερου άκρου της Αφρικής, συγκεκριμένα του ακρωτήριου Cape Angela. Οι υπόλοιποι βόλταραν στην Τύνιδα και τα αξιοθέατά της.
Βράδιασε και ήρθε η ώρα της επιβίβασης με αναχώρηση στις 03:00. Αλλά.. (να βλέπατε φάτσες) το επόμενο πρωί μας βρήκε ακόμα στην Τύνιδα. Δυστυχώς καθυστέρηση χωρίς εμφανή αιτία, ..εμπειρία “Grimaldi”.
Μέρα δωδέκατη και αποβίβαση στο Salerno, ένα ιταλικό original espresso στην παραλία και φύγαμε για Bari.
Δέκατ τρίτη μέρα και 12:30 ώρα Ελλάδος, Πάτρα καλησπέρα.
Κλείσαμε αυτό το μαγικό ταξίδι σε δύο ηπείρους έχοντας γνωρίσει μία χώρα τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά, η οποία προσφέρει μοναδικές εικόνες και ξεχωριστές εμπειρίες, απίστευτες μυρωδιές όπως επίσης και απλόχερη φιλοξενία. Πολλοί μιλούν για το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη. Εμείς ερωτευτήκαμε την ανατολή και το ηλιοβασίλεμα της Σαχάρας. Ακόμα και τις αμμοθύελλες! Εις το επανιδείν λίαν συντόμως!
