Η αλήθεια είναι πως η Νότια Κορέα δεν συμπεριλαμβανόταν στον αρχικό σχεδιασμό του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Ίσως γιατί δεν είχα αντιληφθεί την δυνατότητα που υπήρχε να αποβιβαστώ στη Νότια Κορέα και μετά από μια βδομάδα να συνεχίσω με το επόμενο πλοίο για Ιαπωνία. Όταν όμως έπεσε στην αντίληψή μου αυτή η εναλλακτική πρόταση για την Κορεατική χερσόνησο, μεμιάς αναφώνησα: “τώρα θα γίνει της Κορέας”. Και πραγματικά, έγινε…
Το επιτελικό σχέδιο απόβασης της μαύρης Honda CRF 250 Rally στη Νότια Κορέα προέβλεπε μια κυκλική διαδρομή περίπου 1.200 χλμ. (με αφετηρία και τερματισμό το λιμάνι Donghae) και περιήγηση στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, την πρωτεύουσα Seoul και την Busan.
Εξαιτίας του γεγονότος πως στη Νότια Κορέα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των μοτοσυκλετών στους αυτοκινητοδρόμους (Expressway), υποχρεώθηκα να οδηγώ στο πολυσύχναστο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε χρόνο και ταλαιπωρία. Με μέση ωριαία ταχύτητα 50km/h, καθημερινά βρισκόμουν για πολλές ώρες στην σέλα της μοτοσυκλέτας. Δεν πειράζει…
Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη και αποδοχή που έτυχα από τους ντόπιους δικυκλιστές. Η γνωριμία μου με τον Kim (κάτοχος μιας Suzuki V-Strom 650) και τον Paul (κάτοχος μιας BMW F800) ήταν οι πιο δυνατές και αξέχαστες αναμνήσεις που είχα από τους Νοτιοκορεάτες bikers…
Στα μάτια μου, η πρωτεύουσα Seoul δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο μιας λαμπερής ασιατικής μεγαλούπολης. Κι αυτό, χάρη στα επιβλητικά αυτοκρατορικά παλάτια, τους πάμπολλους βουδιστικούς ναούς, την έντονη νυχτερινή ζωή, την καθαριότητα, την οργάνωση και τον κοσμοπολιτισμός της.
Καθοδόν για την Busan (450 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Seoul) αντάμωσα τον Paul, έναν διαδικτυακό φίλο που με περίμενε στην πόλη του. Παρέα με τον ευδιάθετο Paul συνταξιδέψαμε για 150 χιλιόμετρα μέχρι την Busan. Το φαγητό, ο καφές και η βενζίνη, όλα κερασμένα από τον συνάδελφο Paul!
Άρωμα Ελλάδας στην Busan… Περιπλανήθηκα στα στενά σοκάκια της ποικιλόχρωμης συνοικίας Gamcheon Village, την οποία οι ντόπιοι ονομάζουν χαρακτηριστικά “Σαντορίνη της Κορέας”. Επίσης, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (62 χλμ. νοτιοδυτικά της Busan), όπου υπάρχει μια μεταλλική στήλη με γραμμένο τον ελληνικό εθνικό ύμνο.
Το απόγευμα της έκτης μέρας στην Νότια Κορέα επέστρεφα και πάλι στην Donghae. Ο χρόνος μου στην Κορεατική χερσόνησος είχε σχεδόν τελειώσει, αφού το επόμενο μεσημέρι μπαρκάριζα για Ιαπωνία. Εκεί, στην απέναντι ακτή θα ξεκινούσε το τελευταίο etap του “ Δρόμος ειρήνης 2018”…
Κωνσταντίνος Μητσάκης
