“Δρόμος ειρήνης 2018”: Κορέα

3/8/2018

Η αλήθεια είναι πως η Νότια Κορέα δεν συμπεριλαμβανόταν στον αρχικό σχεδιασμό του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Ίσως γιατί δεν είχα αντιληφθεί την δυνατότητα που υπήρχε να αποβιβαστώ στη Νότια Κορέα και μετά από μια βδομάδα να συνεχίσω με το επόμενο πλοίο για Ιαπωνία. Όταν όμως έπεσε στην αντίληψή μου αυτή η εναλλακτική πρόταση για την Κορεατική χερσόνησο, μεμιάς αναφώνησα: “τώρα θα γίνει της Κορέας”. Και πραγματικά, έγινε…

Το επιτελικό σχέδιο απόβασης της μαύρης Honda CRF 250 Rally στη Νότια Κορέα προέβλεπε μια κυκλική διαδρομή περίπου 1.200 χλμ. (με αφετηρία και τερματισμό το λιμάνι Donghae) και περιήγηση στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, την πρωτεύουσα Seoul και την Busan.
Εξαιτίας του γεγονότος πως στη Νότια Κορέα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των μοτοσυκλετών στους αυτοκινητοδρόμους (Expressway), υποχρεώθηκα να οδηγώ στο πολυσύχναστο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε χρόνο και ταλαιπωρία. Με μέση ωριαία ταχύτητα 50km/h, καθημερινά βρισκόμουν για πολλές ώρες στην σέλα της μοτοσυκλέτας. Δεν πειράζει…

Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη και αποδοχή που έτυχα από τους ντόπιους δικυκλιστές. Η γνωριμία μου με τον Kim (κάτοχος μιας Suzuki V-Strom 650) και τον Paul (κάτοχος μιας BMW F800) ήταν οι πιο δυνατές και αξέχαστες αναμνήσεις που είχα από τους Νοτιοκορεάτες bikers…
Στα μάτια μου, η πρωτεύουσα Seoul δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο μιας λαμπερής ασιατικής μεγαλούπολης. Κι αυτό, χάρη στα επιβλητικά αυτοκρατορικά παλάτια, τους πάμπολλους βουδιστικούς ναούς, την έντονη νυχτερινή ζωή, την καθαριότητα, την οργάνωση και τον κοσμοπολιτισμός της.

Καθοδόν για την Busan (450 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Seoul) αντάμωσα τον Paul, έναν διαδικτυακό φίλο που με περίμενε στην πόλη του. Παρέα με τον ευδιάθετο Paul συνταξιδέψαμε για 150 χιλιόμετρα μέχρι την Busan. Το φαγητό, ο καφές και η βενζίνη, όλα κερασμένα από τον συνάδελφο Paul!
Άρωμα Ελλάδας στην Busan… Περιπλανήθηκα στα στενά σοκάκια της ποικιλόχρωμης συνοικίας Gamcheon Village, την οποία οι ντόπιοι ονομάζουν χαρακτηριστικά “Σαντορίνη της Κορέας”. Επίσης, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (62 χλμ. νοτιοδυτικά της Busan), όπου υπάρχει μια μεταλλική στήλη με γραμμένο τον ελληνικό εθνικό ύμνο.

Το απόγευμα της έκτης μέρας στην Νότια Κορέα επέστρεφα και πάλι στην Donghae. Ο χρόνος μου στην Κορεατική χερσόνησος είχε σχεδόν τελειώσει, αφού το επόμενο μεσημέρι μπαρκάριζα για Ιαπωνία. Εκεί, στην απέναντι ακτή θα ξεκινούσε το τελευταίο etap του “ Δρόμος ειρήνης 2018”…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/badilikia25

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

14/8/2024

Η αντίθεση στα μάτια του ταξιδευτή είναι τεράστια, όταν φεύγει από το “άγριο” και “αφιλόξενο” τοπίο του Βόρειου Αφγανιστάν και πατάει τις ρόδες του στο “νοικοκυρεμένο” αλπικό τοπίο του Τατζικιστάν. Μια σύντομη διανυκτέρευση της QJMOTOR SRT 800X στην πρωτεύουσα Dushanbe, μετά από 8.000 σκληρά χιλιόμετρα, έμοιαζε με όαση πριν πάρει ξανά τους δρόμους για τις στέπες της κεντρικής Ασίας.

“Η οδική αποστολή του QJMOTOR TRANS ASIA στο Τατζικιστάν θα ήταν αρκετά σύντομη – μόλις 564 χλμ. είχε να διασχίσει η QJMOTOR SRT 800X μέσα στην κεντροασιατική χώρα. Και παρόλο που το Τατζικιστάν συνιστά έναν προορισμό απόλυτα συνυφασμένο με τα όρη Pamir και τον περίφημο οδικό άξονα Pamir Road, εντούτοις δεν προβλεπόταν η παρουσία μου εκεί, αφού μόλις το 2019 τον είχα διατρέξει απ’ άκρη σε άκρη.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Ι’ - Τατζικιστάν

Η πρωτεύουσα Dushanbe με το καλαίσθητα διαμορφωμένο κέντρο της προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει για τη μοναδική διανυκτέρευσή μου στο Τατζικιστάν. Ένα καθαρό και νοικοκυρεμένο hostel στην καρδιά της πόλης αποτέλεσε το ορμητήριό μου στη γνωριμία με την Dushanbe, η οποία με εξέπληξε ευχάριστα.

Την επομένη, με κατεύθυνση τα σύνορα του Ουζμπεκιστάν, το κεντρικό Τατζικιστάν φρόντισε να με “κεράσει” με πανέμορφες ορεινές παραστάσεις, αφού για περισσότερα από 200 χλμ. (από την Dushanbe ως την πόλη Khujand) η διαδρομή κινήθηκε σε μεγάλο υψόμετρο, πάνω από τα 2.000 μέτρα. Εδώ το λόγο είχαν φιδίσια ορεινά περάσματα, γρανιτένιες βουνοκορφές, απόκρημνα φαράγγια, κελαριστά ποτάμια και μικρές περίκλειστες κοιλάδες.

Κι όταν ο δρόμος απέκτησε ευθυτενή χαρακτηριστικά και ένα επίπεδο τοπίο άρχισε να πρωταγωνιστεί στο οπτικό μου πεδίο, αντίκρισα εντέλει τα σύνορα του Ουζμπεκιστάν. Η αειθαλής QJMOTOR SRT 800X είχε γράψει συνολικά στο κοντέρ 8.000 χλμ. κι εγώ έβαζα ρόδα στις απέραντες στέπες της κεντρικής Ασίας.”