Δρόμος Ειρήνης 2018: Ιαπωνία

20/8/2018

Με την απόβασή μου στο λιμάνι Sakaiminato της δυτικής Ιαπωνίας, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκλήρωση του οδοιπορικού "Δρόμος ειρήνης 2018". Πλέον η πόλη Hiroshima απείχε μόλις 205 χιλιόμετρα, τόσα με χώριζαν από την ολοκλήρωση της αποστολής μου.
Το ημερολόγιο έδειχνε 5/8/2018 (ήταν η παραμονή της 73ης επετείου από την ρίψη της ατομικής βόμβας στην Hiroshima) όταν πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ειρήνης" στο κέντρο της Hiroshima η παράδοση του μηνύματος Ειρήνης και Φιλίας του Δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας στον Δήμαρχο της μαρτυρικής Hiroshima. Ήταν μια σεμνή τελετή που έγινε μέσα σ’ ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, ενώ στην συνέχεια ξεναγήθηκα στα μνημεία και στην Ιστορία της μαρτυρικής πόλης, που γνώρισε τον όλεθρο και την καταστροφή από την πρώτη ατομική βόμβα της ανθρωπότητας.

Με την παράδοση του μηνύματος και των εθιμοτυπικών δώρων που μετέφερα για 55 μέρες στις αποσκευές της μαύρης Honda CRF250 Rally, είχα ολοκληρώσει και τυπικά την αποστολή μου. Το Τόκιο θα αποτελούσε ωστόσο τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μου, καθώς από την ιαπωνική πρωτεύουσα εγώ θα επέστρεφα αεροπορικώς στην Ελλάδα και η μοτοσυκλέτα ατμοπλοϊκώς. Πορεία λοιπόν για Τόκιο…

Καθοδόν όμως για την ιαπωνική μεγαλούπολη, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στα κελεύσματα της πόλης Kyoto, που αντιπροσωπεύει την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Για δυο μέρες περιπλανήθηκα στα άδυτα της ιαπωνικής Ιστορίας, καθώς το Kyoto υπήρξε για περισσότερο από χίλια χρόνια (784-1868) η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και διαθέτει σήμερα ένα τεράστιο μνημειακό πλούτο.
Την τελευταία στάση πριν το Τόκιο την πραγματοποίησα στους πρόποδες του όρους Fuji (110 χλμ. νοτιοδυτικά του Τόκιο). Διανυκτέρευση στην παραλίμνια κωμόπολη Fujiyoshida και ολοήμερη περιπλάνηση με την μοτοσυκλέτα μέσα στο καταιγιστικό πράσινο της ευρύτερης περιοχής.

Ήταν η δεύτερη φορά που "άλωνα" μοτοσυκλετιστικά το Τόκιο – η πρώτη φορά ήταν το 2007. Το μητροπολιτικό κέντρο της Ιαπωνίας είναι μια μεγαλούπολη διεθνούς ακτινοβολίας και αποτελεί το σύμβολο της οικονομικής και βιομηχανικής παντοδυναμίας της "Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου". Εδώ λοιπόν έπεσαν οι τίτλοι τέλους ενός ιδιαίτερου διηπειρωτικού ταξιδιού, που ξεκίνησε πριν από 16.630 χιλιόμετρα, διήρκησε περίπου δυο μήνες και μου χάρισε τον τίτλο ενός “κομιστή” Ειρήνης και Φιλίας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/badilikia25

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

1/8/2024

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι του στο Βόρειο Αφγανιστάν με την QJMOTOR SRT 800X να “μαζεύει” χιλιόμετρα τόσο εντός όσο και εκτός δρόμου.

"Το βόρειο τμήμα του Αφγανιστάν επιφύλασσε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο και μια νέα πρόκληση για την QJMOTOR SRT 800X. Οι ατελείωτοι χωματόδρομοι και η σπασμένη άσφαλτος του νότου έδωσαν τη θέση τους στην άγρια ομορφιά των γυμνών από βλάστηση βουνών και στους σκληροτράχηλους δρόμους από σπασμένες πέτρες.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Θ’ - Βόρειο Αφγανιστάν

Άνθρωπος και μηχανή καλούνται να ανακαλύψουν τα νέα όρια των αντοχών τους, καθώς τα χιλιόμετρα καλύπτονται με κόπο και η έξοδος από το βόρειο τμήμα του Αφγανιστάν με προορισμό το Τατζικιστάν μοιάζει περισσότερο με απόδραση.

Αποχαιρετώντας αξημέρωτα την Καμπούλ, ξεκίνησα την πορεία μου προς τα βόρεια της χώρας. Μόλις 410 χιλιόμετρα με χώριζαν από τα σύνορα του Τατζικιστάν, ενώ η αφγανική συνοριακή πόλη Kunduz είχε επιλεγεί σε περίπτωση που δεν κατάφερνα να φτάσω στα σύνορα αυθημερόν.

Καθοδόν, οι πληροφορίες που είχα συλλέξει σχετικά με τη διαδρομή του Βορείου Αφγανιστάν επαληθεύτηκαν πλήρως. Καταπληκτική ορεσίβια διαδρομή με γυμνά απόκρημνα τοπία που έκοβαν την ανάσα, δρόμος σε άθλια κατάσταση (για περίπου 60 χλμ. οδηγούσα κυριολεκτικά πάνω σε πέτρες), πετρόκτιστα χωριά κτισμένα σαν αετοφωλιές και ξεχασμένα στο χρόνο, άνθρωποι σκληροί αλλά καλοσυνάτοι και φιλόξενοι. Αναμφίβολα, το βόρειο κομμάτι του Αφγανιστάν ήταν τελείως διαφορετικό από τις άλλες περιοχές της χώρας που είχα επισκεφθεί.

Έφτασα στην Kunduz (350 χλμ. βόρεια της Καμπούλ) μετά από 10 ώρες παραμονής στη σέλα της ακούραστης QJMOTOR SRT 800X. Τα είχα δει όλα! Ευτυχώς, στο μπλόκο που με σταμάτησαν στην είσοδο της πόλης, δυο Ταλιμπάν (προφανώς με λυπήθηκαν στην κατάσταση που ήμουν) προσφέρθηκαν να με οδηγήσουν σε ένα ασφαλές ξενοδοχείο… τι ανέλπιστο δώρο ήταν κι αυτό.

Έχοντας αποτινάξει όλη την κούραση από πάνω μου, το επόμενο πρωινό βρέθηκα μετά από 60 χιλιόμετρα στη συνοριακή μεθόριο Αφγανιστάν – Τατζικιστάν. Το QJMOTOR TRANS ASIA 2024 αποχαιρετούσε το Αφγανιστάν και έβαζε ρόδα στο Τατζικιστάν.”