Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι!

Ένα ταξίδι 25 ημερών και σχεδόν 6.000 χιλιομέτρων αφιερωμένο στον παππού του, Mimmo Faraci
motomag Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

26/6/2024

Ιστορίες από ταξίδια με μοτοσυκλέτα διαβάζουμε ή ακούμε όλη την ώρα ωστόσο κάποιες από αυτές μας αγγίζουν λίγο περισσότερο λόγω των ιδιαιτεροτήτων που μπορεί να έχουν. Μία από αυτές είναι και η συγκεκριμένη, που πραγματοποίησε ο Ιταλός Domenico Faraci με ένα ιστορικό δίχρονο μοτοποδήλατο 50 κυβικών Piaggio Si, από τη Σικελία προς το Βόρειο Ακρωτήρι, ώστε να τιμήσει τον παππού του ο οποίος του είχε χαρίσει το Si!

Η ιστορία του 42χρονου Domenico Faraci ενός υπαλλήλου του Υπουργείου Εσωτερικών του Παλέρμο ξεκινά μέσω ενός μακρινού δώρου που είχε δεχθεί από τον παππού του Mimmo, όταν ο πρώτος ήταν ακόμα παιδί.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τα χρόνια πέρασαν και ο Domenico ξεκίνησε να ταξιδεύει με μεγάλες μοτοσυκλέτες σε όλη την Ευρώπη ενώ έλαβε μέρος σε αρκετά ράλι όπως αυτό του Elefantentreffen. Το όνειρο όμως του Domenico ήταν άλλο, να ταξιδέψει στο Βόρειο Ακρωτήρι με το μοτοποδήλατο που του είχε δωρίσει ο παππούς του. H ιδέα αυτή τριβέλιζε για πολύ καιρό το μυαλό του ωστόσο είχε φτάσει η στιγμή η οποία έπρεπε το σχέδιο να πάρει σάρκα και οστά.

Ο Domenico ξεκίνησε την αποκατάσταση του παλιού Piaggio Si ώστε να το μεταμορφώσει σε ένα όχημα το οποίο θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι. Αρχικά ο Domenico κατασκεύασε εμπρός και πίσω σχάρες αποσκευών για τα πράγματα του, ενώ κατάφερε με μαεστρία να χωρέσει μπιτόνια βενζίνης τα οποία θα του ήταν απαραίτητα για τον ανεφοδιασμό. Τροποποιήσεις έγιναν και στο εμπρός μέρος του μοτοποδηλάτου, με το Piaggio Si να δέχεται μια μικρή ζελατίνα για προστασία από τον αέρα ενώ τοποθετήθηκαν βάσεις στήριξης για το κινητό τηλέφωνο αλλά και για το GPS.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Έχοντας ολοκληρώσει την αποκατάσταση και το... customizing του Piaggio Si, o Domenico ξεκίνησε στις 10 Μαΐου το ταξίδι προς το Βόρειο Ακρωτήρι. Ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής χρειάστηκε να περάσει από την Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία για να καταλήξει στην Νορβηγία με τα συνολικά χιλιόμετρα να αγγίζουν τα 6.000! Το Piaggio Si με πλήρες φορτίο ζύγιζε -μαζί με τον αναβάτη- 180 κιλά,  ενώ σύμφωνα με τον Domenico το μοτοποδήλατο κατανάλωσε 140 λίτρα βενζίνης και 11 λίτρα λαδιού.

Και ενώ ο Domenico είχε κάνει το όνειρο του πραγματικότητα καθώς είχε μεταβεί με το ταπεινό Piaggio Si στο Nordkapp, το να γυρίσει πίσω στην Ιταλία φάνταζε εύκολο σενάριο. Σύμφωνα με τον ίδιο είχε κανονίσει με κάποιον μεταφορέα να μεταφερθεί το μοτοποδήλατο πίσω στο Παλέρμο και ο ίδιος να πάρει αεροπλάνο για επιστροφή ωστόσο τα πράγματα θα γινόντουσαν διαφορετικά. Πέντε μέρες πριν φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι ο μεταφορέας τον ενημέρωσε πως λόγω των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών τα ναύλα θα αυξανόταν από 700 στα 2.200 ευρώ, με τον προϋπολογισμό του Domenico πρακτικά να εκτροχιάζεται. Η λύση βρέθηκε τελικά από την Ιταλία και συγκεκριμένα από τον αδερφό του, ο οποίος νοίκιασε ένα φορτηγάκι από το Παλέρμο και στη συνέχεια πήγε να τον βρει στη Νορβηγία ώστε να γυρίσουν και οι τρεις -με το Piaggio Si- μαζί στο Παλέρμο οδικώς.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Η ιστορία του Domenico με συνοδοιπόρο το Piaggio Si έγινε γνωστή στην Ιταλία και ως εκ τούτου ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής δέχθηκε διάφορα αιτήματα για συνεντεύξεις. Σας παραθέτουμε μερικές από τις ερωτοαπαντήσεις μιας εξ αυτών.

Ποια ήταν η υποδοχή του κόσμου όταν ήσουν στην Ιταλία;

"Η υποδοχή που έτυχα στο μουσείο Piaggio είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις όλου του ταξιδιού, επειδή η Pontedera είναι το μέρος το οποίο κατασκευάστηκε το Si. Το να ξεκινήσω το ταξίδι προς τον μακρινό βορρά της Ευρώπης, ήταν πραγματικά συναρπαστικό".

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τραβούσατε την προσοχή στους άλλους χρήστες του δρόμου καβάλα στο Si;

"Έμεινα έκπληκτος από τον τεράστιο βαθμό ενδιαφέροντος που προκάλεσα, και πρέπει να πω ότι το μοτοποδήλατο έγινε δεκτό με έκπληξη και θαυμασμό -ανάμεικτο με δυσπιστία. Οι φίλοι και οι γνωστοί μου δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν με είδαν να οδηγώ το μοτοποδήλατο. Μόνο όταν έφτασε τελικά η μέρα της αναχώρησης κατάλαβαν ότι μιλούσα σοβαρά. Βλέποντάς με να φορτώνω το Piaggio Si σαν μουλάρι στο γκαράζ, δίπλα-δίπλα με την BMW GS μου η οποία έχει πάνω από 300.000 χιλιόμετρα στο κοντέρ είπαν: "Domenico, είσαι τρελός - έχεις ακόμα χρόνο, φόρτωσε τα πάντα στη GS αντ' αυτού!

Μετά από αυτό ήμουν πιο αποφασισμένος, έτσι φόρτωσα το Piaggio Si και ξεκίνησα από το σπίτι μου, και σίγουρα δεν πέρασα απαρατήρητος, τόσο λόγω του πόσο βαριά φορτωμένο ήταν το Si όσο και επειδή είχα κάνει τόσες πολλές τροποποιήσεις που δεν μπορούσες πλέον να προσδιορίσεις εύκολα το μοντέλο. Φτάνοντας στο λιμάνι, όλοι με κοίταζαν με περιέργεια, το προσωπικό του πλοίου, το οποίο έχει συνηθίσει να φορτώνει μεγάλες μοτοσυκλέτες με κοιτούσε σαν να ήμουν εξωγήινος. Υπήρχαν τόσοι πολλοί μοτοσυκλετιστές και απορροφηθήκαμε τόσο πολύ με το να βγάζουμε φωτογραφίες και να συζητάμε τεχνικές και υλικοτεχνικές πτυχές που παραλίγο να χάσουμε όλοι το πλοίο.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Αλλά ένα πράγμα που σίγουρα παρατήρησα, καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ήταν τα λίγα δευτερόλεπτα σιωπής που ακολουθούσαν τη μοιραία ερώτηση: "που πάτε;". Και εγώ απαντούσα: "στο Βόρειο Ακρωτήρι!" Μέχρι τότε, είχα αρχίσει να απολαμβάνω να βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων με τους οποίους μιλούσα όταν έφτανε αυτή η σιωπή που συνδύαζε σεβασμό, θαυμασμό, δυσπιστία αλλά και μια υποψία πως ήμουν τρελός! Εγώ, εν τω μεταξύ, δεχόμουν ενθάρρυνση και υποστήριξη ανά πάσα στιγμή, όταν σταματούσα για ένα γρήγορο σάντουιτς, για να βάλω βενζίνη- ακόμη και κατά τη διάρκεια των διαφόρων βλαβών που συνέβαιναν όταν βρισκόμουν στο δρόμο. Όλοι, από την αστυνομία μέχρι τους οδηγούς αυτοκινήτων, τροχόσπιτων και φυσικά τους μοτοσυκλετιστές, σταματούσαν για να μου δώσουν ένα χέρι βοηθείας ή ακόμη και για να μου κρατήσουν συντροφιά όσο ολοκλήρωνα τις επισκευές”.

Ποιοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καταστάσεις σας έχουν μείνει περισσότερο;

"Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις... από την αστυνομία σε όλες τις χώρες που διέσχισα, όπου με σταματούσαν απλώς από περιέργεια για να δουν πού πηγαίνω, μέχρι το ζευγάρι σε ένα τροχόσπιτο που σταμάτησε ξαφνικά εκατό μέτρα μπροστά μου, καθώς έσπρωχνα το Piaggio Si μετά από ένα από τα πολλά κλαταρίσματα ελαστικών που είχα, αναζητώντας κατάλληλο χώρο για να το αντικαταστήσω. Μια άλλη από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες μου ήταν στα σουηδικά σύνορα, ένα αμερικανικό φορτηγό που μετέφερε αποσκευές και καθοδηγούσε μια ομάδα αναβατών Harley-Davidson σταμάτησε και ο οδηγός μου είπε ότι λίγα χιλιόμετρα από εκεί, θα υπήρχαν κλίσεις που θα ξεπερνούσαν κατά πολύ το 13% και ότι έτσι φορτωμένος όπως ήμουν, δεν θα μπορούσα να τις ανέβω. Ως εκ τούτου, με προσκάλεσαν να πάω με το αυτοκίνητο.

Έτσι φόρτωσα το μοτοποδήλατο στο φορτηγάκι, όπου κάλυψα τα 30 χιλιόμετρα που θα αμαύρωναν την επιτυχία του ταξιδιού, πιθανότατα σπάζοντας τον κινητήρα λόγω της καταπόνησης που θα υφίστατο κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ανηφόρας. Μια άλλη αξέχαστη ανάμνηση, κατά τη διάρκεια των 200 χιλιομέτρων πριν από την άφιξή μου στο Nordkapp, ήταν όταν άρχισε να χιονίζει, εκεί σταμάτησα σε ένα είδος ταβέρνας για να προστατευτώ από το κρύο, και κάποιος είδε το ταπεινό μου μοτοποδήλατο και με κάλεσε στο σπίτι του”.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Και ποιες ήταν οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

"Οι κύριες προκλήσεις συνδέονταν με το βάρος που κουβαλούσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τις λεπτές ρόδες, τον αέρα και το βάρος που κουβαλούσα. Κάθε φορτηγό ή ακόμα και αυτοκίνητο που περνούσε γρήγορα προκαλούσε μετατόπιση του αέρα και δεν έπρεπε να χάσω τη συγκέντρωσή μου έστω και για μια στιγμή.  Έπρεπε να εστιάσω στο να κρατώ γερά το τιμόνι και να εξασφαλίζω την ισορροπία μου στις χαμηλές ταχύτητες ταξιδιού. Στη συνέχεια, οι αναβάσεις ήταν ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, και πάλι λόγω του βάρους, θυμηθείτε ότι το μοτοποδήλατο ήταν μια μοτοσυκλέτα 50 κυβικών και το βάρος σε κατάσταση λειτουργίας ήταν περίπου 180 κιλά, συμπεριλαμβανομένου του αναβάτη”.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από αυτή την περιπέτεια, τι παραμένει στις "εσωτερικές σας αποσκευές";

"Ένα μεγάλο αίσθημα ικανοποίησης, καθώς ήταν κάτι που δεν είχα βιώσει στα πολλά ταξίδια που είχα κάνει στο παρελθόν. Το Piaggio Si παρείχε μια σύνδεση με διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες και έθιμα. Oδηγώντας το μοτοποδήλατο, ένιωθα υπερήφανος που είμαι Ιταλός, και το να με αποκαλούν "ο τρελός Ιταλός" έγινε κομπλιμέντο, επειδή στο βλέμμα των διαφόρων ανθρώπων που συνάντησα, έβλεπα μόνο θαυμασμό, απλά δεν είχαν άλλα λόγια επαίνου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που τα κατάφερα, γιατί η πρόκληση ήταν επίπονη και επίσης κουραστική, οδηγώντας πολλές ώρες την ημέρα. Ήταν υπέροχο να πραγματοποιείς ένα ταξίδι με ένα μικρό Piaggio Si ενώ οι υπόλοιποι μοτοσυκλετιστές θέλουν να το κάνουν με μεγάλες Sport-Touring μοτοσυκλέτες. Ναι, είμαι ικανοποιημένος! Δεν είναι τυχαίο ότι ονόμασα το ταξίδι SI può fare, ή It can be done!".

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τι φαντάζεστε ότι θα σας έλεγε ο παππούς σας ο Μίμο στο τέλος αυτού του δύσκολου ταξιδιού;

"Ο παππούς Mimmo θα ήταν περήφανος για μένα, δεν ήταν τυχαίο ότι μου έδωσε το μοτοποδήλατό του ως δώρο για να μάθω να οδηγώ όταν ήμουν 12 ετών, κατανοώντας το πάθος μου για τα δίκυκλα. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να φανταστεί πού θα το πήγαινα, και τη φροντίδα που θα του έδινα μετά το θάνατό του, αλλά, γνωρίζοντάς τον, ακόμη και αυτός θα μου έλεγε ότι ήμουν πολύ 'ΤΡΕΛΟΣ' και μέσα μου είμαι σίγουρος ότι ήταν και θα είναι πάντα ένας μεγάλος υποστηρικτής μου".

Διαβάζοντας την ιστορία του Domenico κατανοείς με τον καλύτερο τρόπο πως ακόμα κι ένα "ταπεινό" δίκυκλο μπορεί να σε ταξιδέψει μέχρι τα πέρατα του κόσμου, χαρίζοντας σου μοναδικές εμπειρίες ζωής! It can be done!

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι
Ετικέτες

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΒ’ - Ουζμπεκιστάν

Οι τρεις Μυθικές Πόλεις
QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

26/8/2024

Η QJMOTOR SRT 800 X και ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκονται σε άλλο ένα πανάρχαιο σταυροδρόμι με ελληνική παρουσία αιώνων. Τρεις πόλεις του Ουζμπεκιστάν που γοητεύουν τον ταξιδευτή χάρη στη μυθικών διαστάσεων ιστορία τους και μια ελληνική κοινότητα που συνεχίζει να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας.

“Και μετά το Τατζικιστάν, άφιξη στο Ουζμπεκιστάν. Δεν αποτελεί υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως το Ουζμπεκιστάν αντιπροσωπεύει από μόνο του μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια ιστορίας! Πρόκειται για ένα διαχρονικό σταυροδρόμι πολιτισμών πάνω στον μυθικό Δρόμο του Μεταξιού, που ασκεί μια ακαταμάχητη γοητεία στον ψαγμένο ταξιδιώτη του σήμερα, χάρη στις τρεις μυθικές, πανάρχαιες πόλεις της -Μπουχάρα, Σαμαρκάνδη, Χίβα.

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Στην περίπτωση πάντως του QJ TRANS ASIA 2024, μόνο η πρωτεύουσα Τασκένδη “αλώθηκε” από τους τροχούς της QJ SRT 800X. Ύψιστη προτεραιότητά μου εδώ στην Τασκένδη ήταν η μετάβαση στον Σύλλογο των Ελλήνων της Τασκένδης, προκειμένου να γνωρίσω ένα ξεχασμένο -και λιγότερο γνωστό- κεφάλαιο της σύγχρονης Ιστορίας μας.

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Περίπου 12.000 Έλληνες έφτασαν το 1949 εδώ στην Τασκένδη και ξεκίνησαν μια νέα σελίδα στη ζωή τους. Σήμερα, μόλις 1.000 άτομα απαρτίζουν τον Σύλλογο των Ελλήνων της Τασκένδης, ενώ η υποδοχή και η φιλοξενία που μου επιφύλαξαν ήταν παραπάνω από συγκινητική. Κυριακή, Γιώργο, Σωκράτη, Γιούλη, σας ευχαριστώ θερμά…

QJMOTOR TRANS ASIA - Ουζμπεκιστάν

Από τουριστικής πλευράς, η Τασκένδη με ξενάγησε στο περίφημο παζάρι Chorsu Bazaar, στο μεγαλόπρεπο τζαμί Minor Mosque, στο Μουσείο του Ταμερλάνου και στην κλειστή αγορά. Και το κεφάλαιο “Ουζμπεκιστάν” έκλεισε μόλις 23 χλμ. βόρεια της Τασκένδης, εκεί όπου διάβηκα το συνοριακό κατώφλι του Καζακστάν…”