Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι!

Ένα ταξίδι 25 ημερών και σχεδόν 6.000 χιλιομέτρων αφιερωμένο στον παππού του, Mimmo Faraci
motomag Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

26/6/2024

Ιστορίες από ταξίδια με μοτοσυκλέτα διαβάζουμε ή ακούμε όλη την ώρα ωστόσο κάποιες από αυτές μας αγγίζουν λίγο περισσότερο λόγω των ιδιαιτεροτήτων που μπορεί να έχουν. Μία από αυτές είναι και η συγκεκριμένη, που πραγματοποίησε ο Ιταλός Domenico Faraci με ένα ιστορικό δίχρονο μοτοποδήλατο 50 κυβικών Piaggio Si, από τη Σικελία προς το Βόρειο Ακρωτήρι, ώστε να τιμήσει τον παππού του ο οποίος του είχε χαρίσει το Si!

Η ιστορία του 42χρονου Domenico Faraci ενός υπαλλήλου του Υπουργείου Εσωτερικών του Παλέρμο ξεκινά μέσω ενός μακρινού δώρου που είχε δεχθεί από τον παππού του Mimmo, όταν ο πρώτος ήταν ακόμα παιδί.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τα χρόνια πέρασαν και ο Domenico ξεκίνησε να ταξιδεύει με μεγάλες μοτοσυκλέτες σε όλη την Ευρώπη ενώ έλαβε μέρος σε αρκετά ράλι όπως αυτό του Elefantentreffen. Το όνειρο όμως του Domenico ήταν άλλο, να ταξιδέψει στο Βόρειο Ακρωτήρι με το μοτοποδήλατο που του είχε δωρίσει ο παππούς του. H ιδέα αυτή τριβέλιζε για πολύ καιρό το μυαλό του ωστόσο είχε φτάσει η στιγμή η οποία έπρεπε το σχέδιο να πάρει σάρκα και οστά.

Ο Domenico ξεκίνησε την αποκατάσταση του παλιού Piaggio Si ώστε να το μεταμορφώσει σε ένα όχημα το οποίο θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι. Αρχικά ο Domenico κατασκεύασε εμπρός και πίσω σχάρες αποσκευών για τα πράγματα του, ενώ κατάφερε με μαεστρία να χωρέσει μπιτόνια βενζίνης τα οποία θα του ήταν απαραίτητα για τον ανεφοδιασμό. Τροποποιήσεις έγιναν και στο εμπρός μέρος του μοτοποδηλάτου, με το Piaggio Si να δέχεται μια μικρή ζελατίνα για προστασία από τον αέρα ενώ τοποθετήθηκαν βάσεις στήριξης για το κινητό τηλέφωνο αλλά και για το GPS.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Έχοντας ολοκληρώσει την αποκατάσταση και το... customizing του Piaggio Si, o Domenico ξεκίνησε στις 10 Μαΐου το ταξίδι προς το Βόρειο Ακρωτήρι. Ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής χρειάστηκε να περάσει από την Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία για να καταλήξει στην Νορβηγία με τα συνολικά χιλιόμετρα να αγγίζουν τα 6.000! Το Piaggio Si με πλήρες φορτίο ζύγιζε -μαζί με τον αναβάτη- 180 κιλά,  ενώ σύμφωνα με τον Domenico το μοτοποδήλατο κατανάλωσε 140 λίτρα βενζίνης και 11 λίτρα λαδιού.

Και ενώ ο Domenico είχε κάνει το όνειρο του πραγματικότητα καθώς είχε μεταβεί με το ταπεινό Piaggio Si στο Nordkapp, το να γυρίσει πίσω στην Ιταλία φάνταζε εύκολο σενάριο. Σύμφωνα με τον ίδιο είχε κανονίσει με κάποιον μεταφορέα να μεταφερθεί το μοτοποδήλατο πίσω στο Παλέρμο και ο ίδιος να πάρει αεροπλάνο για επιστροφή ωστόσο τα πράγματα θα γινόντουσαν διαφορετικά. Πέντε μέρες πριν φτάσει στο Βόρειο Ακρωτήρι ο μεταφορέας τον ενημέρωσε πως λόγω των απρόβλεπτων καιρικών συνθηκών τα ναύλα θα αυξανόταν από 700 στα 2.200 ευρώ, με τον προϋπολογισμό του Domenico πρακτικά να εκτροχιάζεται. Η λύση βρέθηκε τελικά από την Ιταλία και συγκεκριμένα από τον αδερφό του, ο οποίος νοίκιασε ένα φορτηγάκι από το Παλέρμο και στη συνέχεια πήγε να τον βρει στη Νορβηγία ώστε να γυρίσουν και οι τρεις -με το Piaggio Si- μαζί στο Παλέρμο οδικώς.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Η ιστορία του Domenico με συνοδοιπόρο το Piaggio Si έγινε γνωστή στην Ιταλία και ως εκ τούτου ο Ιταλός μοτοσυκλετιστής δέχθηκε διάφορα αιτήματα για συνεντεύξεις. Σας παραθέτουμε μερικές από τις ερωτοαπαντήσεις μιας εξ αυτών.

Ποια ήταν η υποδοχή του κόσμου όταν ήσουν στην Ιταλία;

"Η υποδοχή που έτυχα στο μουσείο Piaggio είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις όλου του ταξιδιού, επειδή η Pontedera είναι το μέρος το οποίο κατασκευάστηκε το Si. Το να ξεκινήσω το ταξίδι προς τον μακρινό βορρά της Ευρώπης, ήταν πραγματικά συναρπαστικό".

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τραβούσατε την προσοχή στους άλλους χρήστες του δρόμου καβάλα στο Si;

"Έμεινα έκπληκτος από τον τεράστιο βαθμό ενδιαφέροντος που προκάλεσα, και πρέπει να πω ότι το μοτοποδήλατο έγινε δεκτό με έκπληξη και θαυμασμό -ανάμεικτο με δυσπιστία. Οι φίλοι και οι γνωστοί μου δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν με είδαν να οδηγώ το μοτοποδήλατο. Μόνο όταν έφτασε τελικά η μέρα της αναχώρησης κατάλαβαν ότι μιλούσα σοβαρά. Βλέποντάς με να φορτώνω το Piaggio Si σαν μουλάρι στο γκαράζ, δίπλα-δίπλα με την BMW GS μου η οποία έχει πάνω από 300.000 χιλιόμετρα στο κοντέρ είπαν: "Domenico, είσαι τρελός - έχεις ακόμα χρόνο, φόρτωσε τα πάντα στη GS αντ' αυτού!

Μετά από αυτό ήμουν πιο αποφασισμένος, έτσι φόρτωσα το Piaggio Si και ξεκίνησα από το σπίτι μου, και σίγουρα δεν πέρασα απαρατήρητος, τόσο λόγω του πόσο βαριά φορτωμένο ήταν το Si όσο και επειδή είχα κάνει τόσες πολλές τροποποιήσεις που δεν μπορούσες πλέον να προσδιορίσεις εύκολα το μοντέλο. Φτάνοντας στο λιμάνι, όλοι με κοίταζαν με περιέργεια, το προσωπικό του πλοίου, το οποίο έχει συνηθίσει να φορτώνει μεγάλες μοτοσυκλέτες με κοιτούσε σαν να ήμουν εξωγήινος. Υπήρχαν τόσοι πολλοί μοτοσυκλετιστές και απορροφηθήκαμε τόσο πολύ με το να βγάζουμε φωτογραφίες και να συζητάμε τεχνικές και υλικοτεχνικές πτυχές που παραλίγο να χάσουμε όλοι το πλοίο.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Αλλά ένα πράγμα που σίγουρα παρατήρησα, καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ήταν τα λίγα δευτερόλεπτα σιωπής που ακολουθούσαν τη μοιραία ερώτηση: "που πάτε;". Και εγώ απαντούσα: "στο Βόρειο Ακρωτήρι!" Μέχρι τότε, είχα αρχίσει να απολαμβάνω να βλέπω τα πρόσωπα των ανθρώπων με τους οποίους μιλούσα όταν έφτανε αυτή η σιωπή που συνδύαζε σεβασμό, θαυμασμό, δυσπιστία αλλά και μια υποψία πως ήμουν τρελός! Εγώ, εν τω μεταξύ, δεχόμουν ενθάρρυνση και υποστήριξη ανά πάσα στιγμή, όταν σταματούσα για ένα γρήγορο σάντουιτς, για να βάλω βενζίνη- ακόμη και κατά τη διάρκεια των διαφόρων βλαβών που συνέβαιναν όταν βρισκόμουν στο δρόμο. Όλοι, από την αστυνομία μέχρι τους οδηγούς αυτοκινήτων, τροχόσπιτων και φυσικά τους μοτοσυκλετιστές, σταματούσαν για να μου δώσουν ένα χέρι βοηθείας ή ακόμη και για να μου κρατήσουν συντροφιά όσο ολοκλήρωνα τις επισκευές”.

Ποιοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καταστάσεις σας έχουν μείνει περισσότερο;

"Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις... από την αστυνομία σε όλες τις χώρες που διέσχισα, όπου με σταματούσαν απλώς από περιέργεια για να δουν πού πηγαίνω, μέχρι το ζευγάρι σε ένα τροχόσπιτο που σταμάτησε ξαφνικά εκατό μέτρα μπροστά μου, καθώς έσπρωχνα το Piaggio Si μετά από ένα από τα πολλά κλαταρίσματα ελαστικών που είχα, αναζητώντας κατάλληλο χώρο για να το αντικαταστήσω. Μια άλλη από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες μου ήταν στα σουηδικά σύνορα, ένα αμερικανικό φορτηγό που μετέφερε αποσκευές και καθοδηγούσε μια ομάδα αναβατών Harley-Davidson σταμάτησε και ο οδηγός μου είπε ότι λίγα χιλιόμετρα από εκεί, θα υπήρχαν κλίσεις που θα ξεπερνούσαν κατά πολύ το 13% και ότι έτσι φορτωμένος όπως ήμουν, δεν θα μπορούσα να τις ανέβω. Ως εκ τούτου, με προσκάλεσαν να πάω με το αυτοκίνητο.

Έτσι φόρτωσα το μοτοποδήλατο στο φορτηγάκι, όπου κάλυψα τα 30 χιλιόμετρα που θα αμαύρωναν την επιτυχία του ταξιδιού, πιθανότατα σπάζοντας τον κινητήρα λόγω της καταπόνησης που θα υφίστατο κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης ανηφόρας. Μια άλλη αξέχαστη ανάμνηση, κατά τη διάρκεια των 200 χιλιομέτρων πριν από την άφιξή μου στο Nordkapp, ήταν όταν άρχισε να χιονίζει, εκεί σταμάτησα σε ένα είδος ταβέρνας για να προστατευτώ από το κρύο, και κάποιος είδε το ταπεινό μου μοτοποδήλατο και με κάλεσε στο σπίτι του”.

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Και ποιες ήταν οι κύριες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;

"Οι κύριες προκλήσεις συνδέονταν με το βάρος που κουβαλούσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τις λεπτές ρόδες, τον αέρα και το βάρος που κουβαλούσα. Κάθε φορτηγό ή ακόμα και αυτοκίνητο που περνούσε γρήγορα προκαλούσε μετατόπιση του αέρα και δεν έπρεπε να χάσω τη συγκέντρωσή μου έστω και για μια στιγμή.  Έπρεπε να εστιάσω στο να κρατώ γερά το τιμόνι και να εξασφαλίζω την ισορροπία μου στις χαμηλές ταχύτητες ταξιδιού. Στη συνέχεια, οι αναβάσεις ήταν ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, και πάλι λόγω του βάρους, θυμηθείτε ότι το μοτοποδήλατο ήταν μια μοτοσυκλέτα 50 κυβικών και το βάρος σε κατάσταση λειτουργίας ήταν περίπου 180 κιλά, συμπεριλαμβανομένου του αναβάτη”.

Επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από αυτή την περιπέτεια, τι παραμένει στις "εσωτερικές σας αποσκευές";

"Ένα μεγάλο αίσθημα ικανοποίησης, καθώς ήταν κάτι που δεν είχα βιώσει στα πολλά ταξίδια που είχα κάνει στο παρελθόν. Το Piaggio Si παρείχε μια σύνδεση με διαφορετικούς πολιτισμούς, γλώσσες και έθιμα. Oδηγώντας το μοτοποδήλατο, ένιωθα υπερήφανος που είμαι Ιταλός, και το να με αποκαλούν "ο τρελός Ιταλός" έγινε κομπλιμέντο, επειδή στο βλέμμα των διαφόρων ανθρώπων που συνάντησα, έβλεπα μόνο θαυμασμό, απλά δεν είχαν άλλα λόγια επαίνου. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που τα κατάφερα, γιατί η πρόκληση ήταν επίπονη και επίσης κουραστική, οδηγώντας πολλές ώρες την ημέρα. Ήταν υπέροχο να πραγματοποιείς ένα ταξίδι με ένα μικρό Piaggio Si ενώ οι υπόλοιποι μοτοσυκλετιστές θέλουν να το κάνουν με μεγάλες Sport-Touring μοτοσυκλέτες. Ναι, είμαι ικανοποιημένος! Δεν είναι τυχαίο ότι ονόμασα το ταξίδι SI può fare, ή It can be done!".

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι

Τι φαντάζεστε ότι θα σας έλεγε ο παππούς σας ο Μίμο στο τέλος αυτού του δύσκολου ταξιδιού;

"Ο παππούς Mimmo θα ήταν περήφανος για μένα, δεν ήταν τυχαίο ότι μου έδωσε το μοτοποδήλατό του ως δώρο για να μάθω να οδηγώ όταν ήμουν 12 ετών, κατανοώντας το πάθος μου για τα δίκυκλα. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να φανταστεί πού θα το πήγαινα, και τη φροντίδα που θα του έδινα μετά το θάνατό του, αλλά, γνωρίζοντάς τον, ακόμη και αυτός θα μου έλεγε ότι ήμουν πολύ 'ΤΡΕΛΟΣ' και μέσα μου είμαι σίγουρος ότι ήταν και θα είναι πάντα ένας μεγάλος υποστηρικτής μου".

Διαβάζοντας την ιστορία του Domenico κατανοείς με τον καλύτερο τρόπο πως ακόμα κι ένα "ταπεινό" δίκυκλο μπορεί να σε ταξιδέψει μέχρι τα πέρατα του κόσμου, χαρίζοντας σου μοναδικές εμπειρίες ζωής! It can be done!

Domenico Faraci, με ένα μοτοποδήλατο Piaggio Si από τη Σικελία στο Βόρειο Ακρωτήρι
Ετικέτες

Shinji Kazama – O μόνος άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και το Νότιο Πόλο [VIDEO]

Ένα μόνο δεν έχει καταφέρει, να οδηγήσει μοτοσυκλέτα στο φεγγάρι
motomag Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

9/8/2024

Την περίοδο που ο Kazama πάτησε τους τροχούς του στον Βόρειο Πόλο, δεν χρειαζόταν παρά να φτάσει μόνο μέχρι το Βόρειο Ακρωτήρι για να ξεχωρίσει από τον περίγυρο του, η Γη έμοιαζε λίγο μεγαλύτερη από αυτό που είναι και οι μοτοσυκλετιστικές περιπέτειες ήταν προνόμιο λιγότερων από τώρα. Μακριά από κοινωνικά δίκτυα και άλλες προσθήκες στη ζωή μας, ο Kazama έψαχνε το επόμενο σημείο της Γης, που θα δοκιμάσει τις αντοχές του. Είχε ήδη τρέξει σε αγώνες, έγινε ο πρώτος Ιάπωνας που τερματίζει Dakar, πήρε το ρεκόρ υψομέτρου οδηγώντας ψηλότερα από κάθε άλλον, πάτησε μέχρι και το Κιλιμάντζαρο, χρειαζόταν κάτι νέο...

Το όνομα του Ιάπωνα Shinji Kazama είχε γίνει ήδη συνώνυμο της περιπέτειας, της επιμονής αλλά και του "μπορώ να κάνω τα πάντα αν το θελήσω" και όλα αυτά πάντα σε συνδυασμό με την μοτοσυκλέτα, πριν επιχειρήσει ότι πιο δύσκολο έχει γίνει ποτέ με μοτοσυκλέτα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο Kazama γεννήθηκε το 1950 και από πολύ μικρός αγάπησε τις μοτοσυκλέτες και την φύση. Σε ηλικία 14 ετών ο Ιάπωνας για πρώτη φορά ανέβηκε με μία μικρή μοτοσυκλέτα του σε ένα βουνό ύψους 1.640 μέτρα, όπου τα τελευταία μέτρα χρειάστηκε να σπρώχνει για να καταφέρει να τα ολοκληρώσει έχοντας κρεμαστεί από το γκάζι που είχε ήδη τελειώσει. Φτάνοντας στην κορυφή με κομμένη την ανάσα, η θέα που αντίκρυσε θα του μείνει για πάντα στο μυαλό και θα σηματοδοτήσει την ανάγκη του να κατακτά στόχους πάνω σε δύο τροχούς. Όπως ο ίδιος δήλωσε αργότερα, από αυτό που έκανε πήρε τεράστια δύναμη και ικανοποίηση, που χαράκτηκε στο μυαλό του και δεν γινόταν παρά να το επαναλάβει, κάθε φορά ολοένα και πιο ψηλά!

Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]

Από εκεί και έπειτα ο Kazama ξεκίνησε να αναζητά μεγαλύτερες περιπέτειες με την μοτοσυκλέτα του. Βρέθηκε στο βουνό Φίτζι, ανέβηκε στις κορυφές του Κιλιμάντζαρο και τέλος κατάφερε να φτάσει με μοτοσυκλέτα στα 19.701 πόδια στο Έβερεστ. Κάποιος θα έλεγε ότι όλα αυτά θα ήταν αρκετά για τον Ιάπωνα εραστή της περιπέτειας ωστόσο κάθε άλλο.

Ο Kazama έλαβε μέρος και σε αρκετούς αγώνες εκτός δρόμου, με τον ίδιο να γίνεται ο πρώτος Ιάπωνας ο οποίος τερματίζει το διάσημο αγώνα Rally Dakar το 1982. Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1984 θα κέρδιζε την κατηγορία των 500 κ.εκ. στο Rally Dakar ωστόσο αρκετά χρόνια αργότερα ο ίδιος αγώνας θα του επεφύλασσε μία άσχημη περιπέτεια υγείας στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω.

Μέχρι να φτάσουμε στο στενάχωρο 2004, θα περάσουμε σε δύο σημαντικά μοτοσυκλετιστικά ορόσημα του Shinji Kazama τα οποία θα μνημονεύονται για πάντα κατά την ταπεινή μας γνώμη. Αυτά δεν είναι άλλα από τα δύο ταξίδια του στον Βόρειο και Νότιο Πόλο με όχημα μία μοτοσυκλέτα… ναι και όμως, μία ταπεινή μικρή σε κυβισμό μοτοσυκλέτα! Το πρώτο από τα δύο ταξίδια ξεκινά το 1987 με Yamaha TW200 που είχε πολλές και ακριβές για την εποχή μετατροπές με στόχο να φτάσει στον Βόρειο Πόλο, τον πραγματικό Β.Πόλο και όχι τον μαγνητικό που ειδικά τότε ήταν πολύ πιο νότια. Είναι ελάχιστοι όσοι έχουν φτάσει εκεί και είναι ο μόνος που το έχει καταφέρει με μοτοσυκλέτα!

Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]

Ο Ιάπωνας με αφετηρία το νησί Ward Hunt -στο σημερινό Nunavut του Καναδά- μαζί με μία ομάδα υποστήριξης τριών Ιαπώνων και 2 Ινουίτ με δύο snowmobiles που βασική βοήθεια ήταν να διαβάζουν τον πάγο και να αποφεύγουν τα σημεία που μπορεί να σπάσει, ανοίχτηκαν στο παγωμένο Ωκεανό. Εκείνη την εποχή αν ρωτούσες κάποιον αν ο Βόρειος Πόλος είναι στεριά, θα έβρισκες πολλούς που θα σου έλεγαν πως ναι, "τι άλλο;"

Στον χάρτη η απόσταση η οποία θα έπρεπε να διανύσει ο Kazama ήταν μόλις 756 χιλιόμετρα ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Λόγω των μεταβαλλόμενων καιρικών συνθηκών αλλά και της πυκνότητα του πάγου, η απόσταση του ταξιδιού αυξήθηκε στα 2011 χιλιόμετρα κάνοντας κύκλους μέχρι να βρεθεί ασφαλές πέρασμα σε θερμοκρασίες που έφτσααν έως και τους -54! Κάποιες στιγμές έκαναν μόλις δέκα μέτρα σε μία ώρα, και άλλες δέκα χιλιόμετρα, οι ταχύτητες όμως με τις οποίες κινούνταν δεν μπορούσαν να είναι μεγαλύτερες. Αντίθετα με τα σημεία των φωτογραφιών, η πραγματικότητα είναι πως η παγωμένη θάλασσα δεν είναι επίπεδη και κρύβει τεράστιες παγίδες.

Ο Kazama και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής αρκετές φορές λίγο έλειψαν να βρεθούν κάτω από την επιφάνεια του πάγου ενώ χρειάστηκαν 44 ολόκληρες ημέρες για να διανύσουν αυτή την απόσταση, καταφέρνοντας τον Απρίλιο του 1987 να πετύχουν τον στόχο τους που δεν ήταν άλλος από το να βρεθούν με μοτοσυκλέτα στον Βόρειο Πόλο.

Ήταν ένα τρομερό επίτευγμα και παραμένει έως και σήμερα μοναδικό.

Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]

Ο Kazama δεν σταμάτησε εκεί όμως, σε ηλικία 41 ετών αποφάσισε να βρεθεί με μοτοσυκλέτα αυτή τη φορά στο Νότιο Πόλο. Ο Ιάπωνας με το ειδικά διαμορφωμένο Yamaha TW200 ξεκίνησε στις 10 Δεκεμβρίου του 1991 από το Patriot Hills -Ανταρκτική- με στόχο να φτάσει στο Νότιο Πόλο την Πρωτοχρονιά ωστόσο λόγω του βαθύ χιονιού αλλά και του φαινομένου Sastrugi –διάβρωση του χιονιού από τον άνεμο- τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά.

Στο ταξίδι αυτό ο Kazama συνοδευόταν από ένα snowmobile, έναν βοηθό καθώς και ένα τριμελές κινηματογραφικό συνεργείο. Οι ταξιδευτές κατά τη διάρκεια της αποστολής προμηθευόταν καύσιμα από προ-τοποθετημένες κρύπτες κατά μήκος της διαδρομής, ενώ σε κάποια σημεία το TW200 του Kazama είχε ένα διαμορφωμένο πέδιλο του ski στον εμπρόσθιο τροχό ώστε να ξεπερνά τα εμπόδια.

Αργότερα θα πει πως από πλευράς συνθηκών ήταν δυσκολότερα στον Νότιο Πόλο που σε αντίθεση με τον Βόρειο κινείσαι σε μεγάλο υψόμετο. Μπορεί να μην έχεις τον κίνδυνο να βρεθείς σε ένα τόσο παγωμένο νερό που είναι σαν να τσιμπά ηλεκτρικό ρεύμα και να βρεθείς κατευθείαν στον πάτο, μπορεί να μην έχεις τον κίνδυνο να δεις Πολική Αρκούδα, που θα είναι και το τελευταίο πράγμα που βλέπεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αλλά οι φορές που πίστεψε πως θα χάσει την ζωή του, ήταν τελικά περισσότερες στον Νότιο παρά στον Βόρειο Πόλο. Είχε βέβαια και την δυνατότητα να ζητήσει βοήθεια από τις κοντινές βάσεις που διάσπαρτες υπάρχουν στην Ανταρκτική, μόνο που αυτή η βοήθεια θα του κόστιζε κάτι περισσότερο από €100.000, οπότε θα ήταν το τελευταίο καταφύγιο.

Μετά από 24 ημέρες το ημερολόγιο θα έγραφε 3 Ιανουαρίου 1992 και αυτό θα ήταν ένα ορόσημο τόσο για τον Kazama όσο και για την ιστορία της μοτοσυκλέτας καθώς ο Ιάπωνας θα γινόταν ο πρώτος που θα είχε βρεθεί σε Βόρειο και Νότιο Πόλο με μοτοσυκλέτα.

Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]
Οδηγώντας στον Βόρειο Πόλο, χρειάστηκαν πολλά χιλιόμετρα παράκαμψης καθώς τα υπόγειο ρεύματα σπάνε τον πάγο παρά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες

Μετά από αυτό το επίτευγμα ο Kazama επικεντρώθηκε στους αγώνες και στο Rally Dakar, το οποίο το 2004 θα του επεφύλασσε μία δυσάρεστη έκπληξη. Κατά τη διάρκεια μίας ειδικής διαδρομής στο Μαρόκο ο Ιάπωνας συγκρούστηκε μετωπικά με ένα φορτηγό το οποίο λάμβανε μέρος στον αγώνα.

Το συγκεκριμένο ατύχημα τον άφησε στο νοσοκομείο για 14 μήνες ενώ χρειάστηκαν 18 χειρουργικές επεμβάσεις και 500 ράμματα, με τους γιατρούς να κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσουν το αριστερό του πόδι.

Shinji Kazama – O άνθρωπος που έφτασε με μοτοσυκλέτα στο Βόρειο και Νότιο Πόλο [VIDEO]

Από το 2004 και έπειτα ο Kazama χρησιμοποιεί μπαστούνι για να περπατήσει ωστόσο μπορεί να οδηγεί μοτοσυκλέτα καθώς αυτό όπως λέει ο ίδιος δεν μπορεί να του το στερήσει κανείς. Μέσα από αυτή την περιπέτεια θέλησε να εμπνεύσει περισσότερους και για αυτό έγινε πρεσβευτής της “Δεκαετίας των Οστών και των Αρθρώσεων”, ενώ προπονεί τον γιο του Shinnosuke ώστε να είναι έτοιμος για τον δικό του αγώνα στο Rally Dakar.

Όπως έχουμε ξαναπεί δεν χρειάζεται να έχεις μεγάλη και ακριβή μοτοσυκλέτα με όλα τα καλούδια για να εξερευνήσεις τον κόσμο γύρω σου, το μόνο που χρειάζεσαι είναι να έχεις όνειρα και μία λειτουργική μοτοσυκλέτα η οποία θα γίνει ο συνοδοιπόρος σε ένα ταξίδι με προορισμό τον οποίο ο κάθε ένας τον ορίζει διαφορετικά. Φυσικά ο Βόρειος ή ο Νότιος Πόλος είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τεράστιο έξοδο, μεγαλύτερο στις μέρες μας όπως λέει ο ίδιος ο Kazama. Για αρχή, τονίζει, δεν χρειάζεσαι άδειες ή ειδικές συνεννοήσεις, ούτε υπάρχουν τόσες γκρίζες ζώνες παρόλο που τότε διανύαμε τον Ψυχρό Πόλεμο. Όπως επίσης δεν είχε επέλθει ο κορεσμός... Δεν είναι όμως τυχαίο, που μέχρι τώρα το επίτευγμα του Kazama δεν έχει επαναληφθεί.

Για την ιστορία υπάρχουν φωτογραφίες όπως αυτή που παρακάτω, όπου μία μοτοσυκλέτα βρίσκεται στον πραγματικό Βόρειο Πόλο και μάλιστα μέχρι πρόσφατα υπήρχε ταξιδιωτικό γραφείο που αναλάμβανε να σε πάει έως εκεί για το διόλου μικρό ποσό των €50.000. Μόνο που στην πράξη έκανες ένα ωραίο οδοιπορικό που σε έφτανε έως το Μπουρμάνσκ της Ρωσίας από όπου έπαιρνες ένα παγοθραυστικό και η φωτογραφία από την άλλη μεριά, έχει για φόντο το πλοίο...

Στον Βόρειο Πόλο με μοτοσυκλέτα
Σε αντίθεση με τον Kazama που οδήγησε έως εκεί, οι υπόλοιποι κατέβασαν την μοτοσυκλέτα από το παγοθραυστικό που βρίσκεται στην άλλη μεριά της φωτογραφίας

Στις μέρες μας λέει ο Kazama αυτό είναι επίσης άλλο ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα, ο πάγος δεν είναι ο ίδιος και ενδεχομένως να μην γίνεται πλέον να φτάσεις έχως εκεί οδικώς! O Sjaak Lucassen ένας άλλο ταξιδευτής που έχει γυρίσει τον κόσμο με Yamaha R1, δούλεψε επί μία πενταετία με κάθε δυνατό σενάριο για να φτιάξει μία R1 με μεγάλους τροχούς με καρφιά και τροποποιημένες αναρτήσεις με αέρα, θέλοντας να είναι ο πρώτος που θα φτάσει έως εκεί χωρίς καμία βοήθεια. Στο τέλος εγκατέλειψε το σενάριο να είναι μόνος του δίχως ένα snowmobile, όμως ακόμη δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει το όνειρό του και ο Kazama παραμένει ακόμη ο μόνος που έχει πατήσει με μοτοσυκλέτα και τους δύο Πόλους της Γης!

Στον Βόρειο Πόλο με μοτοσυκλέτα
Ο Sjaak Lucassen σε μία από τις πολλές δοκιμές του οδηγώντας πέρα από τον Αρκτικό Κύκλο δοκιμάζοντας εξοπλισμό και αντοχές

 

Ετικέτες