Στρώσιμο ελαστικών

Πώς να στρώσεις τα καινούρια σου ελαστικά
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/1/2018

Κατά καιρούς ακούμε το ερώτημα, αλλά και διάφορες απαντήσεις σχετικά με το στρώσιμο των καινούριων ελαστικών. Πρώτα απ’ όλα, να εξηγήσουμε σε τι χρειάζεται το στρώσιμο ενός καινούριου ζευγαριού ελαστικών.

Το τελευταία στάδιο κατασκευής ενός ελαστικού είναι η αποκόλλησή του από το καλούπι που του δίνει το σχήμα της χάραξής του. Οι κατασκευαστές χρησιμοποιούσαν μέχρι σήμερα εξειδικευμένα λιπαντικά, ώστε η αποκόλληση του ελαστικού από το καλούπι να είναι εύκολη και κυρίως να αποφεύγεται ο κίνδυνος κατασκευαστικού ελαττώματος.

Τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι κατασκευαστές χρησιμοποιούν νέας τεχνολογίας καλούπια, τα οποία έχουν αντικολλητική επιφάνεια (παρόμοια με τα αντικολλητικά τηγάνια…) οπότε δεν χρησιμοποιούν πλέον λιπαντικό. Όμως επειδή οι μοτοσυκλετιστές έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα καινούρια ελαστικά να γυαλίζουν, για καθαρά εμπορικούς λόγους συνεχίζουν να δίνουν στα ελαστικά τους μια γυαλιστερή εξωτερική επιφάνεια. Εκτός από την εμφάνιση στο ράφι βέβαια, αυτή η επικάλυψη σφραγίζει τους πόρους και προστατεύει το ελαστικό κατά την αποθήκευσή του.

Με άλλα λόγια στην νέα εποχή δεν συντρέχουν οι ίδιοι λόγοι για στρώσιμο του ελαστικού, με την ίδια διαδικασία όπως μέχρι πριν από μερικά χρόνια, και τα πράγματα είναι πιο απλά. Επίσης ισχύει και μία μικρή εξαίρεση που κατά καιρούς έχουμε αναφέρει στο περιοδικό. Η Continental έχει αναπτύξει μία φόρμουλα προστασίας του ελαστικού μέχρι να φορεθεί στην μοτοσυκλέτα που προδίδει και την γυαλιστερή όψη για να δείχνει όμορφο στο ράφι, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει εξαιρετική πρόσφυση, ώστε να μην απαιτείται καμία προετοιμασία από τον αναβάτη, πριν στρίψει με ολοκαίνουρια ελαστικά από την πρώτη βόλτα.

Στην μεγάλη πλειοψηφία νέων ελαστικών ωστόσο, είτε βάζουμε καινούρια ελαστικά με λιπαντικό αποκόλλησης, είτε όχι, αυτή η γυαλιστερή επιφάνεια πρέπει να καθαριστεί, για να μπορέσει το ελαστικό να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή πρόσφυση.  

Κι εδώ είναι που αρχίζουν οι ιστορίες με αγρίους και η παραπληροφόρηση.

Το τρίψιμο των ελαστικών με άγριας επιφάνειας υλικά (γυαλόχαρτα, βούρτσες κ.τλ.) ή το πλύσιμο με χημικά δεν είναι καλή ιδέα. Τα χημικά μπορεί να προξενήσουν βλάβες στη μοριακή δομή της γόμας, είτε άμεσα είτε με την πάροδο του χρόνου.  Ακόμα και χημικά που λένε ότι είναι κατάλληλα για μια τέτοια δουλειά, δεν είναι βέβαιο ότι έχουν δοκιμαστεί για τη μοριακή σύνθεση του δικού σου τύπου ελαστικών.

Σε ότι αφορά τα τριψίματα με άγριας επιφάνειας υλικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος τραυματισμού του ελαστικού και σε κάθε περίπτωση είναι απίστευτα χρονοβόρος και για ανθρώπους που δεν έχουν προσωπική ζωή…

Στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος για να στρώσουμε τα καινούρια ελαστικά μας είναι ταυτόχρονα κι ο πιο ευχάριστος απ’ όλους… πάμε βόλτα!

 

Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε πρώτα είναι να ζεστάνουμε καλά τα καινούρια ελαστικά μας. Έχουμε πει πολλές φορές ότι τα ελαστικά δεν ζεσταίνονται κάνοντας ζικ-ζακ αλλά στις ευθείες κατά την διάρκεια των επιταχύνσεων, των φρένων και διατηρώντας υψηλές ταχύτητες. Αυτό συμβαίνει διότι ο σκελετός κάμπτεται διαρκώς και με αυτόν τον τρόπο παράγεται θερμότητα από μέσα προς τα έξω, σε αντίθεση με τα ζικ-ζακ που απλώς δημιουργούν στιγμιαία τριβή στην εξωτερική επιφάνεια του ελαστικού. Άλλωστε αν κάνεις απότομες αλλαγές πορείας με ένα ολοκαίνουριο, γυαλιστερό ελαστικό, το πιθανότερο είναι να πέσεις χωρίς να καταλάβεις γιατί… Αν έχετε δει σε αγώνες τους αναβάτες να κάνουν ζικ-ζακ είναι επειδή τα ελαστικά τους είναι ήδη ζεστά από τις ηλεκτρικές κουβέρτες και χρησιμοποιούν πολύ χαμηλές πιέσεις, οπότε με τα ζικ-ζακ κάμπτουν τον σκελετό του ελαστικού, ενώ με πιέσεις δρόμου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αφού ζεστάνετε τα ελαστικά σας, μπορείτε να αρχίσετε κι εσείς τα ζικ-ζακ, όχι όμως όσο ακόμη είναι κρύα.

 

Οπότε η σωστή διαδικασία είναι να κάνουμε σε ανοιχτό δρόμο μια διαδρομή 20-50 χιλιομέτρων χωρίς στάση και με σταθερή ταχύτητα άνω των 80km/h, με σκοπό να ζεστάνουμε όσο καλύτερα γίνεται τα ελαστικά μας. Το καλοκαίρι μπορεί να ζεσταθούν πιο γρήγορα και τον χειμώνα μπορεί να χρειαστεί να οδηγήσουμε λίγο παραπάνω. Αφού βεβαιωθούμε ότι τα ελαστικά μας είναι πλέον σε θερμοκρασία λειτουργίας, δοκιμάζουμε μερικές δυνατές επιταχύνσεις και φρεναρίσματα. Μετά βγαίνουμε από την εθνική ή τον ανοιχτό δρόμο και βρίσκουμε έναν επαρχιακό δρόμο με στροφές, όπου σιγά-σιγά αυξάνουμε ρυθμό, πλαγιάζοντας προοδευτικά έως το σημείο που μας επιτρέπουν οι συνθήκες. Το σημαντικό σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας είναι η διατήρηση της θερμοκρασίας των ελαστικών. Δηλαδή δεν κάνουμε μεγάλης χρονικής διάρκειας στάσεις που θα παγώσουν τα ελαστικά μας.  

Οδηγώντας σταθερά, αυξάνοντας τον ρυθμό μας σταδιακά και διατηρώντας την θερμοκρασία τους, στρώνουμε τα νέα ελαστικά με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο και παράλληλα συνηθίζουμε άμεσα τον νέο τους χαρακτήρα.

Πιάνει κρύο, τσεκάρω πιέσεις: Το αυτονόητο!

Περίεργα φαινόμενα με λογική εξήγηση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/1/2020

Τις ημέρες των γιορτών ο καιρός αποφάσισε να αλλάξει ξαφνικά πρόσωπο. Μέσα σε διάστημα ολίγων ωρών η θερμοκρασία περιβάλλοντος στο λεκανοπέδιο της Αττικής έπεσε κατά 10⁰C, κάνοντας τις μετακινήσεις με την μοτοσυκλέτα μια όχι και τόσο ευχάριστη διαδικασία. Αυτό έγινε αφορμή για κάποιους να θυμηθούν πως πρέπει να αγοράσουν ένα καλό ζευγάρι χειμερινά γάντια ή κάποιο μπουφάν που να μην αφήνει τον παγωμένο αέρα να φτάνει έως το κόκκαλο κ.τ.λ. Εκείνο που δεν θύμισε στους περισσότερους είναι να τσεκάρουν την πίεση του αέρα στα ελαστικά τους. Το πόσο σημαντικό είναι να ελέγχουμε τις πιέσεις όταν μεταβάλλεται η θερμοκρασία περιβάλλοντος μέσα σε λίγες ώρες, το ζήσαμε από πρώτο χέρι με το SV 650 που έχουμε αυτές τις ημέρες για δοκιμή μακράς διάρκειας. Όπως κάνουμε πάντα όταν παραλαμβάνουμε μια μοτοσυκλέτα για δοκιμή, γεμίζουμε το ρεζερβουάρ και ελέγχουμε τις πιέσεις των ελαστικών, γιατί έχει συμβεί αρκετές φορές όλα αυτά τα χρόνια να πάρουμε μοτοσυκλέτες που έχει χαλάσει ή κολλήσει ο δείκτης βενζίνης και (ακόμα πιο συχνό φαινόμενο) να έχουν λάθος πιέσεις στα ελαστικά τους. Αυτό λοιπόν κάναμε κι όταν παραλάβαμε το SV 650 κι όλα ήταν θαυμάσια. Όμως το πρωί της πρώτης ημέρας που έπιασαν τα κρύα, η συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας είχε αλλάξει δραματικά. Κάνοντας τις κλασσικές μανούβρες για να βγει η μοτοσυκλέτα από το υπόγειο γκαράζ, δεν υπήρχε κάποιο σημάδι που να δείχνει πως κάτι έχει συμβεί κατά την διάρκεια της νύχτας. Ούτε φυσικά φαινόταν με το μάτι πως κάτι πάει λάθος με τις πιέσεις των ελαστικών. Τα σημάδια της παράξενης συμπεριφοράς άρχισαν να εμφανίζονται βγαίνοντας από τα στενά της γειτονιάς και αρχίζοντας να οδηγώ σε πιο ανοιχτούς δρόμους. Το SV 650 έμοιαζε σαν να είχε φάει ένα ολόκληρο γουρουνόπουλο το βράδυ και να μην το είχε χωνέψει. Το τιμόνι είχε βαριά αίσθηση, η μοτοσυκλέτα δεν είχε την ίδια όρεξη με πριν για να πλαγιάσει και κάθε της αντίδραση στις εντολές του αναβάτη ήταν τεμπέλικη και μουδιασμένη. Όταν πλέον μπήκε στον ανοιχτό δρόμο, τότε άρχισαν τα κουνήματα και το μήνυμα έγινε ξεκάθαρο. Κάτι δεν πήγαινε καλά με τα ελαστικά. Ξαναθυμίζουμε πως είχαμε τσεκάρει τις πιέσεις τρεις ημέρες πριν και όλα ήταν ΟΚ έως και την προηγούμενη ημέρα το βράδυ. Στάση στο πρώτο βενζινάδικο και έλεγχος των πιέσεων ξανά. Μείον 8 psi πίσω και μείον 6 psi εμπρός! Η διαφορά είναι τεράστια για να δικαιολογηθεί από τις φυσιολογικές αποκλείσεις που έχουν τα πιεσόμετρα των βενζινάδικων σε σχέση με το πιεσόμετρο χειρός που είχαμε χρησιμοποιήσει για την προηγούμενη μέτρησή μας. Άλλωστε η αίσθηση της μοτοσυκλέτας ήταν από μόνη της επιβεβαίωση για την χαμηλή πίεση στα ελαστικά.

Το πρόβλημα με τις χαμηλές πιέσεις στο δρόμο δεν είναι μόνο στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας και στην πτώση της απόδοσης των ελαστικών σε επίπεδο κρατήματος. Υπάρχει κι άλλο ένα πρόβλημα. Αν οι πιέσεις πέσουν πολύ χαμηλά (π.χ. κάτω από 26psi) υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να συμβεί απότομη απώλεια όλου του αέρα! Κι αυτό θα συμβεί όταν βγεις στον ανοιχτό δρόμο και πιάσεις υψηλές ταχύτητες. Η φυγόκεντρος μπορεί να σπρώξει τη βαλβίδα προς τα μέσα, αφού η πίεση μέσα στο ελαστικό που την κρατά στη θέση της, δεν επαρκεί για να υπερνικήσει τη δύναμη της φυγόκεντρου. Κι όταν συμβεί αυτό, η απώλεια του αέρα είναι απότομη και ολοκληρωτική. Το μόνο που μπορεί να αποτρέψει την απότομη απώλεια πίεσης σε αυτή την περίπτωση είναι να έχεις σε καλή κατάσταση τις τάπες των βαλβίδων σου. Επίσης όσες μοτοσυκλέτες έχουν λοξές βαλβίδες οι πιθανότητες μειώνονται στο ελάχιστο, όμως δεν εκμηδενίζονται εντελώς.

Το συμπέρασμα απ’ όλα τα παραπάνω είναι πως ο τακτικός έλεγχος των πιέσεων δεν αρκεί και θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως με το κρύο ο αέρας χάνει τον όγκο του και ως εκ τούτου μεταβάλει την πίεση των ελαστικών μας. Κι αν η θερμοκρασία περιβάλλοντος αλλάξει τόσο έντονα και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όπως έγινε μέσα στις ημέρες των Χριστουγέννων, η συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας μας μπορεί να αλλάξει δραματικά από τη μία μέρα στην άλλη.