Riding tips (Vol. 3)

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

19/12/2016

Σφίξτε τα γόνατα!

Πολύ πιθανόν να έχτε ξανακούσει ή να έχετε διαβάσει ξανά, ότι για να έχετε καλύτερο έλεγχο, τα χέρια σας θα πρέπει να είναι χαλαρά στο τιμόνι ή τα κλιπόνς, χωρίς να επιφορτίζονται με πολύ βάρος την ώρα που οδηγείτε. Όταν όμως έρθει η ώρα του φρεναρίσματος –και δη των απότομων φρένων- είναι πολύ δύσκολο να μην πέσει το βάρος στους πήχεις. Ποια είναι η λύση; Σφίξτε με δύναμη το ρεζερβουάρ με τα γόνατα και τους γοφούς σας, χαλαρώνοντας παράλληλα την πίεση στον κορμό σας. Υπάρχουν και αντιολισθητικά αυτοκόλλητα που προσαρμόζονται πάνω στο ρεζερβουάρ γι' αυτή τη δουλειά, τα οποία βοηθούν ιδιαίτερα με την πρόσφυση που προσφέρουν στα γόνατα.

Σφίξτε με δύναμη το ρεζερβουάρ με τα γόνατα και τους γοφούς σας

Έτσι, τα χέρια δεν επιβαρύνονται με την μεταφορά βάρους κατά το φρενάρισμα και κατά συνέπεια, πέρα από την μεγαλύτερη ευκολία στον έλεγχο, κουράζονται και λιγότερο απομακρύνοντας την πιθανότητα του φαινομένου που ονομάζεται arm pump (το να πρηστούν δηλαδή οι πήχεις σας εξαιτίας της καταπόνησης). Ένα σημαντικό όφελος επίσης, είναι και ότι με αυτό τον τρόπο προφυλάσσετε την… ευαίσθητη περιοχή από το να συνθλίβεται κάθε φορά που φρενάρετε πάνω στο ρεζερβουάρ…

Φρενάρετε σωστά!

Το μπροστινό φρένο είναι ίσως το πιο δυναμικό περιφερειακό εξάρτημα πάνω στην μοτοσυκλέτα σας. Είναι αυτό που μπορεί να μεταβάλλει την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας σας, πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι ο κινητήρας της. Πρόκειται για ένα από τα ισχυρά και εξελιγμένα εξαρτήματα, ακόμη και από αυτά που μπορεί να βρείτε σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, γι' αυτό το λόγο και απαιτεί μεγάλο ποσοστό τεχνικής και δυσκολίας στην χρήση του. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένα super car που μπορεί να κάνει endo αν πατήσετε λίγο παραπάνω το πεντάλ του φρένου…

Θα έχετε διαβάσει πολλές φορές σε δοκιμές του περιοδικού, όπου γράφουμε σχετικά με την απόδοση εντός μπροστινού φρένου σχετικά με το αν είναι πολύ απότομη, προοδευτική και το πόσο δυνατό είναι το αρχικό δάγκωμα. Θα έχετε διαβάσει επίσης αρκετές φορές για φρένα προοδευτικά χωρίς πολύ δύναμη αρχικά, τα οποία είναι κατάλληλα για λιγότερο έμπειρους αναβάτες, καθώς το να κάνεις κτήμα σου το σωστό φρενάρισμα απαιτεί αρκετά χρόνια εμπειρίας. Σας παραθέτουμε παρακάτω τον τρόπο και την μέθοδο για να γίνει αυτό και από εκεί και πέρα –όπως όλες οι τεχνικές- η εξάσκηση και η τριβή θα φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο:

Χρησιμοποιήστε μόνο δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μέσο. Τα υπόλοιπα καλό θα είναι να μείνουν τυλιγμένα γύρω από το γκριπ. Μπορεί να χρειαστεί να φρενάρετε απότομα και σε πολύ μικρό διάστημα οποιαδήποτε στιγμή, όπως για παράδειγμα όταν οδηγείτε μέσα στην κίνηση. Για να είστε σε ετοιμότητα, έχετε πάντοτε αυτά τα δύο δάχτυλα ακουμπισμένα πάνω στην μανέτα του φρένου. Έτσι, όποτε χρειαστεί να φρενάρετε θα ενεργοποιήσετε το εμπρός φρένο πιο ομαλά και η αντίδρασή σας θα γίνει σε μικρότερο χρόνο.

Όλα θα πρέπει να γίνονται ομαλά και προοδευτικά

Φορτίστε τον μπροστινό τροχό για να έχετε περισσότερη πρόσφυση. Η πολύ λογική εξίσωση λέει πώς για να έχετε στην διάθεσή σας την μεγαλύτερη δυνατότητα για επιβράδυνση, θα πρέπει ο μπροστινός τροχός να διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό τριβής που μπορεί να βρει. Όποτε κι αν αρχίσετε την διαδικασία του φρεναρίσματος, ακόμη και σε κάποιο φρενάρισμα πανικού, κάντε το ασκώντας πίεση γραμμικά στην μανέτα, συμπιέζοντας παράλληλα την μπροστινή ανάρτηση και πιέζοντας τον μπροστινό τροχό προς το έδαφος. Όταν το ελαστικό συμπιεστεί και παραμορφωθεί το πέλμα του μεγαλώνοντας την επιφάνεια επαφής με την άσφαλτο λόγω του βάρους που δέχεται από την μοτοσυκλέτα, μόνο τότε θα μπορείτε να ασκήσετε την μέγιστη δύναμη στην μανέτα του φρένου.

Αρχίστε να πιέζετε προοδευτικά όλο και περισσότερο, μέχρι να φτάσετε στο επιθυμητό επίπεδο επιβράδυνσης. Μόλις ο πίσω τροχός αρχίσει να χάνει την επαφή του με την άσφαλτο, ή όταν νιώσετε το μπροστινό ελαστικό να χάνει την πρόσφυσή του, θα σημαίνει ότι έχετε φτάσει στο μέγιστο ποσοστό επιβράδυνσης που μπορείτε να πετύχετε στις συγκεκριμένες συνθήκες. Διατηρήστε σταθερή την πίεση στην μανέτα, ή μειώστε την ελαφρώς, μέχρι το σημείο που θα αισθάνεστε άνετοι και ασφαλείς.

Θα επαναλάβουμε για άλλη μια φορά, διότι είναι ζωτικής σημασίας, το ότι όλα θα πρέπει να γίνονται ομαλά και προοδευτικά. Διαφορετικά, αν χουφτώσετε με δύναμη την μανέτα του φρένου και δεν διαθέτει η μοτοσυκλέτα σας ABS, είναι βέβαιο ότι θα βρεθείτε στο έδαφος.

Σε ό,τι αφορά το πίσω φρένο, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα riding tips, είναι εξαιρετικό για να διατηρείτε τον έλεγχο και την ισορροπία της μοτοσυκλέτας σε χαμηλές ταχύτητες, αλλά σε μοτοσυκλέτες που δεν έχουν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά ενός… chopper ή δεν είναι scooter, δεν προσφέρει και πολλά στο συνολικό φρενάρισμα, καθώς κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης ο πίσω τροχός, εξαιτίας της μεταφοράς βάρους, μειώνει την επιφάνεια επαφής του με την άσφαλτο και κατά συνέπεια δεν έχει ικανοποιητικό ποσοστό πρόσφυσης.

Η καλύτερη επένδυση για εσάς και την μοτοσυκλέτα σας!

Οι εξατμίσεις που κάνουν τους συναγερμούς να βαράνε στο πέρασμά σας, τα χρώμια που θυμίζουν ντισκομπάλα της δεκαετίας του '80, τα φαντεζί λάστιχα και τα εντυπωσιακά γραφικά πάνω στα φαίρινγκ και τα ρεζερβουάρ, δεν πρόκειται να σας κάνουν πιο γρήγορους και πιο ασφαλείς.

Η καλύτερη επένδυση, που απαιτεί λιγότερα χρήματα και αποδίδει μακράν περισσότερο, είναι να αγοράσετε και να διαβάσετε μερικά βιβλία σχετικά με τεχνικές οδήγησης (το "Twist of the Wrist" του Keith Code και το "Sport Riding Techniques" του Nick Ienatsch με την συμμετοχή του Kenny Roberts, είναι δύο εξαιρετικές επιλογές), επιλέξτε κάποιες μεμονωμένες τεχνικές κάθε φορά και αρχίστε να εξασκήστε πάνω σ' αυτές μέχρι να νιώσετε ότι το κατέχετε απόλυτα. Στη συνέχεια, αρχίστε να συνδυάζετε μεταξύ τους αυτές τις τεχνικές και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα έχετε κάνει άλματα βελτίωσης στον τρόπο που οδηγείτε την μοτοσυκλέτα σας.

Επιλέξτε κάποιες μεμονωμένες τεχνικές κάθε φορά και αρχίστε να εξασκήστε πάνω σ' αυτές

https://bit.ly/MOTO_660

Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/7/2017

Η άφιξη του Aaron Colton στην Ελλάδα δεν ήταν απλώς μια φιέστα για να έχουν τα media έναν celebrity να ασχοληθούν στα εγκαίνια της πρώτης πίστας Flat Τrack στη χώρα μας. Ο νεαρός αμερικάνος αναβάτης του Flat Track είναι ένας γνήσιος πρεσβευτής του αθλήματος και αφιέρωσε όλο του το χρόνο για να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά ενός γρήγορου γύρου και να μας κάνει να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο την εμπειρία οδήγησης μέσα σε μια οβάλ πίστα. Δική μας υποχρέωση είναι να μεταφέρουμε αυτά τα μυστικά σε όλους όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν εκεί για να τα ακούσουν από πρώτο χέρι, εμπλουτισμένα από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Η θεωρία, η πράξη αλλά και τα λάθη του πρωτάρη που όλοι έκαναν (ακόμα και πρωταθλητές του enduro) και πως θα τα αποφύγεις για να… τους σκίσεις όλους!

Η θεωρία της ιδανικής γραμμής

Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στην οδήγηση μέσα σε πίστα Flat Track, το μυστικό είναι να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών και να προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματα και να μειώσεις τις επιπτώσεις από τα μειονεκτήματα.

Οι λόγοι που η οδήγηση σε μια Flat Track πίστα διαφέρει από τον τρόπο που οδηγούμε στο Motocross ή το Enduro, έχουν να κάνουν καθαρά με το περιβάλλον και τη μοτοσυκλέτα. Όπως λέει και το όνομά της, η πίστα είναι εντελώς επίπεδη, το χώμα σκληρό με ομοιογενή σύνθεση (δεν έχει πέτρες, λούκια, λάσπες κ.τ.λ.) και το οβάλ σχήμα της σημαίνει ότι ουσιαστικά έχεις πάντα μπροστά σου μια μικρή ευθεία και μια αριστερή στροφή σταθερής τροχιάς, που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Η μοτοσυκλέτα συμπεριφέρεται επίσης με διαφορετικό τρόπο από μια μοτοσυκλέτα motocross ή enduro, παρά το γεγονός ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες για Flat Track. Η κύρια διαφορά είναι στην πρόσφυση των ελαστικών (κυρίως του πίσω), καθώς εδώ δεν έχουμε λάστιχα με μεγάλα τακούνια, άρα το σπινάρισμα έρχεται πιο εύκολα όταν ανοίγεις το γκάζι (όχι όμως τόσο εύκολα όσο νομίζεις!). Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την είσοδο της μοτοσυκλέτας στη στροφή. Η πιο μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι δεν χρησιμοποιείς το εμπρός φρένο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιείς καθόλου τα φρένα! Το μόνο κοινό του Flat Track με όλες τις υπόλοιπες μορφές αγώνων μοτοσυκλέτας είναι ότι πρέπει πάντα να προσπαθείς να μειώσεις τον χρόνο και την απόσταση που η μοτοσυκλέτα πλαγιάζει και στρίβει, ώστε να αυξηθεί η απόσταση και ο χρόνος που η μοτοσυκλέτα είναι όρθια και επιταχύνει.

Η ιδανική είσοδος

Από τη στιγμή που δεν έχεις εμπρός φρένο, η μείωση της ταχύτητας της μοτοσυκλέτας όταν πλησιάζεις στη στροφή, πρέπει να γίνει μέσω του ντριφτ των τροχών της. Αυτό επιβάλει να αλλάξεις εντελώς το σημείο που αρχίζεις να πλαγιάζεις τη μοτοσυκλέτα, αλλά και τον τρόπο που την πλαγιάζεις. Τόσο στο Motocross/Enduro, όσο και στη οδήγηση μέσα σε ασφάλτινη πίστα, όλοι προσπαθούμε να φρενάρουμε όσο πιο καθυστερημένα γίνεται. Στο Flat Track δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, γιατί δεν έχεις τη δύναμη πέδησης που χρειάζεσαι (δεν υπάρχει εμπρός φρένο…), ούτε έχεις την πρόσφυση που χρειάζεσαι για να στρίψεις και να επιταχύνεις μετά το φρενάρισμα. Όλη η μαγκιά (και όλη η απόλαυση…) είναι να καταφέρεις να “ξαπλώσεις” απότομα και με μεγάλη κλίση τη μοτοσυκλέτα σου. Αυτό πρέπει να γίνει αρκετά πιο νωρίς από το σημείο που θα φρενάριζες αν είχες μοτοσυκλέτα με τρακτερωτά ελαστικά υψηλής πρόσφυσης και εμπρός φρένο.

Ιδανική έξοδος

Μετά τη ζώνη επιβράδυνσης, ακολουθεί η επιλογή της γραμμής που θα σε βγάλει από τη στροφή. Καθώς το πίσω ελαστικό δεν έχει επαρκή πρόσφυση όσο η μοτοσυκλέτα είναι πλαγιασμένη, ο στόχος σου είναι να σηκωθεί εντελώς όρθια, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Το μυστικό εδώ είναι στη φράση: “Εντελώς όρθια”. Αν η μοτοσυκλέτα είναι έστω και λίγο πλαγιασμένη, η δύναμη του κινητήρα χάνεται σε σπιναρίσματα και όχι σε επιτάχυνση. Καθώς δεν μπορείς να “απλώσεις” τη γραμμή σου στην έξοδο, είναι απαραίτητο η μοτοσυκλέτα να έχει ήδη ολοκληρώσει το στρίψιμο πριν φτάσει στην κορυφή της στροφής.

Στάση σώματος

Το σώμα σου πάνω στη μοτοσυκλέτα θα πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική θέση, ώστε από τη μία μεριά να επιτευχθεί η δυσανάλογα μεγάλη κλίση ως προς την ταχύτητα που έχεις και την ίδια στιγμή να εξασφαλιστεί το ομοιογενές ντριφτ και η αναλογική επιβράδυνση. Με τα τρακτερωτά ελαστικά, το πάνω μέρος του σώματός σου μπορεί να έχει την ίδια γωνία κλίσης με τη μοτοσυκλέτα, καθώς η πρόσφυση που προσφέρουν στο επιτρέπει.

Στο Flat Track όμως θέλεις να επιτύχεις συνθήκες υψηλής πρόσφυσης μόνο στην έξοδο από τη στροφή. Στην είσοδο χρειάζεσαι το απότομο γλίστρημα του πίσω τροχού, οπότε πρέπει να φορτίζεται με όσο λιγότερο βάρος γίνεται. Αντίθετα ο εμπρός χρειάζεται επιπλέον βάρος για να μπορέσει να κατευθύνει τη μοτοσυκλέτα όσο πιο γρήγορα γίνεται προς την έξοδο της στροφής. Οπότε πρέπει να κάθεσαι όσο πιο κοντά γίνεται στο ρεζερβουάρ, με το πάνω μέρος του σώματός σου κάθετο ως προς το έδαφος. Για να επιτευχθεί αυτή η στάση, πρέπει να μάθεις να περιστρέφεις τον κώλο σου στη σέλα και όχι να βγαίνεις από τη σέλα όπως στις street μοτοσυκλέτες ή να ρίχνεις το βάρος του σώματός σου στο εσωτερικό της στροφής.

Η συνομιλία με τον Aaron Colton ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία, πλησιάζοντας τον Θάνο που εκείνη την στιγμή έβαζε το “The Slider” στο σταντ, μαζί με τον Πέτρο, τον άνθρωπο που κατασκεύασε το ελληνικό αυτό Flat Track. Απόλυτα φιλικός και προσιτός, ο Colton μας είπε πολλά για το Flat Track κι αυτά είναι ορισμένα από τα πιο βασικά:

A.Colton για το Flat Track:

Το άθλημα αυτό μεγαλώνει στην Ευρώπη, είναι κάτι που το βλέπω συνέχεια. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνει και στην Αμερική. Ναι δεν είναι στάσιμο, ούτε έχει φτάσει στο απόγειο. Από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο γίνονται αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο στις κεντρικές πολιτείες και τουλάχιστον κάθε δεύτερο σε όλη την χώρα. Είναι αμέτρητα τα πρωταθλήματα που μπορείς να πάρεις μέρος. Οι αναβάτες κερδίζουν αναγνωρισιμότητα και σε ορισμένες πόλεις είναι οι τοπικοί ήρωες.... ...Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, η κατασκευή μίας πίστα Flat Track έχει προδιαγραφές και δεν είναι απλά ένας λάκκος ή ένα κομμάτι πατημένου χώματος. Ωστόσο εκεί ακριβώς μαθαίνουν οι περισσότεροι κι εκεί μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας. Έτσι θα έχει και το προβάδισμα, καθώς στην διάρκεια του αγώνα η πίστα αλλάζει και μάλιστα πολύ. Δημιουργούνται αυλάκια, και «πατήματα» κι ένας αναβάτης που έχει προπονηθεί στην ύπαιθρο είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει καλύτερα. Το πρώτο μυστικό είναι απλά: παίξε. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους!