Riding Tips: Οδήγηση Flat Track

Τα μυστικά της αριστερόστροφης οδήγησης
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/7/2017

Η άφιξη του Aaron Colton στην Ελλάδα δεν ήταν απλώς μια φιέστα για να έχουν τα media έναν celebrity να ασχοληθούν στα εγκαίνια της πρώτης πίστας Flat Τrack στη χώρα μας. Ο νεαρός αμερικάνος αναβάτης του Flat Track είναι ένας γνήσιος πρεσβευτής του αθλήματος και αφιέρωσε όλο του το χρόνο για να μοιραστεί μαζί μας τα μυστικά ενός γρήγορου γύρου και να μας κάνει να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο την εμπειρία οδήγησης μέσα σε μια οβάλ πίστα. Δική μας υποχρέωση είναι να μεταφέρουμε αυτά τα μυστικά σε όλους όσους δεν μπόρεσαν να βρεθούν εκεί για να τα ακούσουν από πρώτο χέρι, εμπλουτισμένα από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Η θεωρία, η πράξη αλλά και τα λάθη του πρωτάρη που όλοι έκαναν (ακόμα και πρωταθλητές του enduro) και πως θα τα αποφύγεις για να… τους σκίσεις όλους!

Η θεωρία της ιδανικής γραμμής

Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στην οδήγηση μέσα σε πίστα Flat Track, το μυστικό είναι να κατανοήσεις τις ιδιαιτερότητες των συνθηκών και να προσπαθήσεις να εκμεταλλευτείς τα πλεονεκτήματα και να μειώσεις τις επιπτώσεις από τα μειονεκτήματα.

Οι λόγοι που η οδήγηση σε μια Flat Track πίστα διαφέρει από τον τρόπο που οδηγούμε στο Motocross ή το Enduro, έχουν να κάνουν καθαρά με το περιβάλλον και τη μοτοσυκλέτα. Όπως λέει και το όνομά της, η πίστα είναι εντελώς επίπεδη, το χώμα σκληρό με ομοιογενή σύνθεση (δεν έχει πέτρες, λούκια, λάσπες κ.τ.λ.) και το οβάλ σχήμα της σημαίνει ότι ουσιαστικά έχεις πάντα μπροστά σου μια μικρή ευθεία και μια αριστερή στροφή σταθερής τροχιάς, που επαναλαμβάνεται διαρκώς. Η μοτοσυκλέτα συμπεριφέρεται επίσης με διαφορετικό τρόπο από μια μοτοσυκλέτα motocross ή enduro, παρά το γεγονός ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες για Flat Track. Η κύρια διαφορά είναι στην πρόσφυση των ελαστικών (κυρίως του πίσω), καθώς εδώ δεν έχουμε λάστιχα με μεγάλα τακούνια, άρα το σπινάρισμα έρχεται πιο εύκολα όταν ανοίγεις το γκάζι (όχι όμως τόσο εύκολα όσο νομίζεις!). Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και την είσοδο της μοτοσυκλέτας στη στροφή. Η πιο μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι δεν χρησιμοποιείς το εμπρός φρένο. Μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, δεν χρησιμοποιείς καθόλου τα φρένα! Το μόνο κοινό του Flat Track με όλες τις υπόλοιπες μορφές αγώνων μοτοσυκλέτας είναι ότι πρέπει πάντα να προσπαθείς να μειώσεις τον χρόνο και την απόσταση που η μοτοσυκλέτα πλαγιάζει και στρίβει, ώστε να αυξηθεί η απόσταση και ο χρόνος που η μοτοσυκλέτα είναι όρθια και επιταχύνει.

 

Η ιδανική είσοδος
Από τη στιγμή που δεν έχεις εμπρός φρένο, η μείωση της ταχύτητας της μοτοσυκλέτας όταν πλησιάζεις στη στροφή, πρέπει να γίνει μέσω του ντριφτ των τροχών της. Αυτό επιβάλει να αλλάξεις εντελώς το σημείο που αρχίζεις να πλαγιάζεις τη μοτοσυκλέτα, αλλά και τον τρόπο που την πλαγιάζεις. Τόσο στο Motocross/Enduro, όσο και στη οδήγηση μέσα σε ασφάλτινη πίστα, όλοι προσπαθούμε να φρενάρουμε όσο πιο καθυστερημένα γίνεται. Στο Flat Track δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, γιατί δεν έχεις τη δύναμη πέδησης που χρειάζεσαι (δεν υπάρχει εμπρός φρένο…), ούτε έχεις την πρόσφυση που χρειάζεσαι για να στρίψεις και να επιταχύνεις μετά το φρενάρισμα. Όλη η μαγκιά (και όλη η απόλαυση…) είναι να καταφέρεις να “ξαπλώσεις” απότομα και με μεγάλη κλίση τη μοτοσυκλέτα σου. Αυτό πρέπει να γίνει αρκετά πιο νωρίς από το σημείο που θα φρενάριζες αν είχες μοτοσυκλέτα με τρακτερωτά ελαστικά υψηλής πρόσφυσης και εμπρός φρένο.

 

Ιδανική έξοδος
Μετά τη ζώνη επιβράδυνσης, ακολουθεί η επιλογή της γραμμής που θα σε βγάλει από τη στροφή. Καθώς το πίσω ελαστικό δεν έχει επαρκή πρόσφυση όσο η μοτοσυκλέτα είναι πλαγιασμένη, ο στόχος σου είναι να σηκωθεί εντελώς όρθια, όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Το μυστικό εδώ είναι στη φράση: “Εντελώς όρθια”. Αν η μοτοσυκλέτα είναι έστω και λίγο πλαγιασμένη, η δύναμη του κινητήρα χάνεται σε σπιναρίσματα και όχι σε επιτάχυνση. Καθώς δεν μπορείς να “απλώσεις” τη γραμμή σου στην έξοδο, είναι απαραίτητο η μοτοσυκλέτα να έχει ήδη ολοκληρώσει το στρίψιμο πριν φτάσει στην κορυφή της στροφής.

 

Στάση σώματος
Το σώμα σου πάνω στη μοτοσυκλέτα θα πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική θέση, ώστε από τη μία μεριά να επιτευχθεί η δυσανάλογα μεγάλη κλίση ως προς την ταχύτητα που έχεις και την ίδια στιγμή να εξασφαλιστεί το ομοιογενές ντριφτ και η αναλογική επιβράδυνση. Με τα τρακτερωτά ελαστικά, το πάνω μέρος του σώματός σου μπορεί να έχει την ίδια γωνία κλίσης με τη μοτοσυκλέτα, καθώς η πρόσφυση που προσφέρουν στο επιτρέπει.

Στο Flat Track όμως θέλεις να επιτύχεις συνθήκες υψηλής πρόσφυσης μόνο στην έξοδο από τη στροφή. Στην είσοδο χρειάζεσαι το απότομο γλίστρημα του πίσω τροχού, οπότε πρέπει να φορτίζεται με όσο λιγότερο βάρος γίνεται. Αντίθετα ο εμπρός χρειάζεται επιπλέον βάρος για να μπορέσει να κατευθύνει τη μοτοσυκλέτα όσο πιο γρήγορα γίνεται προς την έξοδο της στροφής. Οπότε πρέπει να κάθεσαι όσο πιο κοντά γίνεται στο ρεζερβουάρ, με το πάνω μέρος του σώματός σου κάθετο ως προς το έδαφος. Για να επιτευχθεί αυτή η στάση, πρέπει να μάθεις να περιστρέφεις τον κώλο σου στη σέλα και όχι να βγαίνεις από τη σέλα όπως στις street μοτοσυκλέτες ή να ρίχνεις το βάρος του σώματός σου στο εσωτερικό της στροφής.

 

Η συνομιλία με τον Aaron Colton ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία, πλησιάζοντας τον Θάνο που εκείνη την στιγμή έβαζε το “The Slider” στο σταντ, μαζί με τον Πέτρο, τον άνθρωπο που κατασκεύασε το ελληνικό αυτό Flat Track. Απόλυτα φιλικός και προσιτός, ο Colton μας είπε πολλά για το Flat Track κι αυτά είναι ορισμένα από τα πιο βασικά:

A.Colton για το Flat Track:

Το άθλημα αυτό μεγαλώνει στην Ευρώπη, είναι κάτι που το βλέπω συνέχεια. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνει και στην Αμερική. Ναι δεν είναι στάσιμο, ούτε έχει φτάσει στο απόγειο. Από την Άνοιξη μέχρι το Φθινόπωρο γίνονται αγώνες κάθε Σαββατοκύριακο στις κεντρικές πολιτείες και τουλάχιστον κάθε δεύτερο σε όλη την χώρα. Είναι αμέτρητα τα πρωταθλήματα που μπορείς να πάρεις μέρος. Οι αναβάτες κερδίζουν αναγνωρισιμότητα και σε ορισμένες πόλεις είναι οι τοπικοί ήρωες.... ...Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, η κατασκευή μίας πίστα Flat Track έχει προδιαγραφές και δεν είναι απλά ένας λάκκος ή ένα κομμάτι πατημένου χώματος. Ωστόσο εκεί ακριβώς μαθαίνουν οι περισσότεροι κι εκεί μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας. Έτσι θα έχει και το προβάδισμα, καθώς στην διάρκεια του αγώνα η πίστα αλλάζει και μάλιστα πολύ. Δημιουργούνται αυλάκια, και «πατήματα» κι ένας αναβάτης που έχει προπονηθεί στην ύπαιθρο είναι έτοιμος να τα αντιμετωπίσει καλύτερα. Το πρώτο μυστικό είναι απλά: παίξε. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους!

Riding Tips: Μαθαίνοντας τα φρένα

Πως αποφεύγονται οι πτώσεις στα φρένα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/3/2017

Όσο παράξενο και εξωφρενικό κι αν σας φαίνεται, οι περισσότερες πτώσεις των λιγότερο έμπειρων αναβατών στα φρένα οφείλεται στο γεγονός ότι η ταχύτητά τους ήταν μικρότερη απ΄όση θα έπρεπε!

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα και εκείνο με την μεγαλύτερη συχνότητα, είναι η πτώση από μπλοκάρισμα του εμπρός τροχού στα φρένα στην είσοδο της στροφής. Επειδή βλέπουν στην τηλεόραση τους κορυφαίους αναβάτες του κόσμου να παθαίνουν το ίδιο στους αγώνες, νομίζουν ότι η αιτία είναι το οριακό φρενάρισμα, ενώ στη δική τους περίπτωση η αιτία είναι το υπερβολικό φρενάρισμα. Οι περισσότεροι θα είχαν γλιτώσει την τούμπα αν είχαν αμολήσει τα φρένα πιο νωρίς ή είχαν φρενάρει λιγότερο και είχαν μπει στη στροφή με μεγαλύτερη ταχύτητα, αντί να συνεχίζουν να φρενάρουν με όλη τους τη δύναμη και ταυτόχρονα να πλαγιάζουν την μοτοσυκλέτα για να στρίψει. Έχουμε δει δεκάδες φορές αναβάτες να πέφτουν από μπλοκαρισμένα φρένα με 50km/h στην είσοδο μιας στροφής που εύκολα μπορείς να έχεις ταχύτητα εισόδου πάνω από 80km/h. Να πέσεις από υπερβολική ταχύτητα εισόδου ή οριακό φρενάρισμα είναι ηρωικό και αποδεκτό με τη λογική ότι κινείσαι στα όρια της πρόσφυσης, όμως να πέφτεις επειδή προσπάθησες να στρίψεις όσο πιο αργά γίνεται είναι… μη απαραίτητο!  

Πως μπορούμε αποφύγουμε τέτοιου είδους πτώσεις; Υπάρχουν δύο βασικές ασκήσεις που θα σας κάνουν μάγκες στο φρενάρισμα και θα σας βοηθήσουν να αυξήσετε την ταχύτητά σας στις στροφές. Η πρώτη και η πλέον βασικότερη είναι να μάθετε να φρενάρετε οριακά με την μοτοσυκλέτα εντελώς όρθια. Χρειάζεστε μια ευθεία μερικών μέτρων που να σας επιτρέπει να αναπτύξετε εύκολα ταχύτητα 50-60km/h μέχρι τη μέση της, ώστε να έχετε άλλη τόση απόσταση ελεύθερη για το φρενάρισμά σας. Ένα εμφανές σημάδι στην άκρη του δρόμου, περίπου στην μέση της ευθείας είναι ότι πρέπει. Αν μπορείτε να βάλετε και έναν φίλο σας να κάθεται ακριβώς δίπλα στο σημάδι αυτό, ακόμα καλύτερα. Αναπτύξτε και σταθεροποιήστε την ταχύτητά σας στα 50km/h. Με τη μοτοσυκλέτα να κινείται σταθερά με 50km/h βγάλτε το αριστερό σας χέρι από το τιμόνι! Φτάνοντας ΑΚΡΙΒΩΣ δίπλα από το σημάδι που κάθεται ο φίλος σας πατήστε ΑΠΟΤΟΜΑ με το ΕΝΑ δάκτυλο τη μανέτα του εμπρός φρένου με όλη σας τη δύναμη μέχρι η ταχύτητα να πέσει στα 20-30km/h.

Τι θα συμβεί;

Πρώτον ο φίλος σας θα επιμένει ότι φρενάρατε δυο-τρία μέτρα πριν το σημάδι, ενώ εσείς θα επιμένετε ότι φρενάρατε μετά το σημάδι. Δίκιο θα έχει ο φίλος σας και όχι εσείς!  

Δεύτερον, παρά το γεγονός ότι η μοτοσυκλέτα ήταν τελείως όρθια και εσείς κρατούσατε ευθεία το τιμόνι με το δεξί σας χέρι, εν τούτοις μόλις αγγίξατε τη μανέτα του φρένου το τιμόνι άρχισε να στρίβει! Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχετε μάθει να μεταφέρετε το βάρος του πάνω μέρους του σώματός σας στο τιμόνι, αντί να στηρίζεστε με τα πόδια σας στο ρεζερβουάρ και να μεταφέρετε την ορμή του σωματικούς σας βάρους στο κέντρο της μοτοσυκλέτας. Επαναλάβετε την άσκηση αυτή μέχρι ο φίλος σας να σας πει ότι όντως αρχίσατε να φρενάρετε ΑΚΡΙΒΩΣ στο σημάδι και αυξήστε σταδιακά την πίεση στο φρένο μέχρι να αρχίσει να μπαίνει το ABS ή να μπλοκάρει ο εμπρός τροχός. Όταν φτάσετε στο σημείο να φρενάρετε με το ένα χέρι στο τιμόνι, τόσο δυνατά που να μπαίνει το ABS ή να μπλοκάρει ο εμπρός τροχός και ταυτόχρονα η μοτοσυκλέτα να συνεχίσει να κινείται σε ευθεία πορεία χωρίς να στρίβει το τιμόνι, τότε θα έχετε μάθει να φρενάρετε οριακά.

Μετά από δεκάδες επιτυχημένα οριακά φρεναρίσματα μπορούμε να πάμε στη δεύτερη άσκηση που αφορά την ταχύτητα εισόδου στη στροφή. Και αυτή η άσκηση γίνεται μόνο με το δεξί χέρι στο τιμόνι. Τώρα το σημείο φρεναρίσματος βρίσκεται μερικά μέτρα πριν τη στροφή. Ξεκινάμε φρενάροντας με μικρή δύναμη στη μανέτα, αλλά πάντα άμεσα και με ακρίβεια στο σημείο φρεναρίσματος. Αμολάμε το φρένο και μπαίνουμε στη στροφή χωρίς να ανοίξουμε το γκάζι. Θα διαπιστώσετε αμέσως ότι η μοτοσυκλέτα κλείνει την γραμμή της περισσότερο απ’ ότι είχατε υπολογίσει και ότι όσο πιο αργά μπαίνετε στη στροφή τόσο πιο έντονα κλείνει τη γραμμή της προς το εσωτερικό της. Ίσως μάλιστα αναγκαστείτε να ανοίξετε πάλι το γκάζι για να διατηρήσετε την γραμμή σας. Όσο αυξάνετε την ταχύτητα εισόδου σας, τόσο πιο εύκολα κρατάει τη γραμμή της η μοτοσυκλέτα και η ανάγκη για άνοιγμα του γκαζιού θα μετατοπίζεται όλο και περισσότερο προς την έξοδο της στροφής.

Οι ασκήσεις αυτές δεν χρειάζεται να γίνουν με μεγάλες ταχύτητες, ούτε φυσικά να τα δώσετε όλα από την πρώτη στιγμή. Αντίθετα θα καταλάβετε περισσότερα πράγματα αν τις κάνετε με μικρότερες ταχύτητες, διότι οι αντιδράσεις της μοτοσυκλέτας είναι πιο έντονες στους χειρισμούς σας.

Στο σημείο αυτό να πούμε ότι οι σχολές αγωνιστικής οδήγησης και όσοι γενικά κάνουν σεμινάρια και μαθήματα οδήγησης για αρχάριους ή πιο έμπειρους αναβάτες, χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους ή ακολουθούν διαφορετική σειρά σχετικά με το τί θα σας μάθουν πρώτο και τί δεύτερο. Κάποιοι ξεκινούν με την ταχύτητα εισόδου και μετά πάνε στα φρένα. Τις περισσότερες φορές η αιτία για αυτό είναι ο εξοπλισμός, ο χώρος και ο σκοπός της κάθε σχολής. Οι σχολές ασφαλούς οδήγησης έχουν σαφώς άλλη μεθοδολογία από τις αμιγώς αγωνιστικές. Όλες είναι σωστές και έχουν αποτέλεσμα, αρκεί να τις παρακολουθήσετε από την αρχή έως το τέλος και να μην αρχίσετε να τις μπλέκετε μεταξύ τους ή να τις εφαρμόζετε αποσπασματικά.