Χειμερινά Tips: Ζέσταμα κινητήρα

Πώς πρέπει να εκκινείς την μοτοσυκλέτα και γιατί!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

16/11/2016

Τα έχουμε γράψει στο περιοδικό πριν μερικά χρόνια, αλλά καθώς νέοι μοτοσυκλετιστές έρχονται καθημερινά στην παρέα μας και όπως είναι φυσικό έχουν τις ίδιες απορίες που είχαμε κι εμείς όταν πρωτομπήκαμε σε αυτόν τον μαγικό, φανταστικό αλλά και περίπλοκο κόσμο του μοτοσυκλετισμού, σκεφτήκαμε ότι καλό είναι να τα ξαναπούμε και “ηλεκτρονικά”.

Βέβαια σε κάποια θέματα ακόμα και οι πιο παλιοί και “έμπειροι” αναβάτες συνεχίζουν να έχουν απορίες ή συνεχίζουν να κάνουν τα λάθη των πρωτάρηδων, διαιωνίζοντας μύθους και προβλήματα που κανονικά θα έπρεπε να είχαν λυθεί χρόνια πριν. Οπότε σε τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσιεύουμε συμβουλές και tips από το site μας που θα αφορούν μικρά ή μεγάλα καθημερινά προβλήματα που μας βασανίζουν λίγο ή πολύ.

Φυσικά, με μεγάλη μας χαρά θα ασχοληθούμε με οποιοδήποτε θέμα θέλετε εσείς να μπει πάνω στο τραπέζι. Σήμερα το θέμα μας είναι το Ζέσταμα Κινητήρα, μιας και τα πρώτα κρύα του χειμώνα έφτασαν και πολλές μοτοσυκλέτες θα πέσουν θύματα της άγνοιας ή της ελλιπούς πληροφόρησης των αναβατών τους.

 Σωστή διαδικασία ζεστάματος κινητήρα:

ΒΗΜΑ 1: Είμαστε ήδη ντυμένοι, έχουμε φορέσει το κράνος, τα γάντια μας και βάζουμε το κλειδί στην κλειδαριά.

Γιατί;

Διότι αν έχεις βάλει ήδη τη μοτοσυκλέτα εμπρός και μετά αρχίσεις να ντύνεσαι, τότε για ένα-δύο λεπτά μέχρι να τελειώσεις, ο παγωμένος κινητήρας δουλεύει ΠΛΑΓΙΑΣΜΕΝΟΣ (δηλαδή με τα λάδια του ακόμα στην αριστερή μεριά) και αν είσαι μέσα σε κλειστό γκαράζ, ρουφάς τα πιο επικίνδυνα ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ καυσαέρια. Επίσης, προκαλούν πρόσκαιρους πονοκεφάλους, αδιαθεσία, ζαλάδα κ.τ.λ.

 

ΒΗΜΑ 2: Καβαλάμε τη μοτοσυκλέτα, κλείνουμε το σταντ, γυρίζουμε τον διακόπτη, τραβάμε το τσοκ αν η μοτοσυκλέτα μας έχει τροφοδοσία με καρμπιρατέρ (αν είναι με ψεκασμό η ρύθμιση του μείγματος γίνεται αυτόματα). Κρατάμε πατημένο τον συμπλέκτη και μετά πατάμε την μίζα.

 

Γιατί;

Διότι τα παγωμένα λάδια έχουν γίνει πιο παχύρευστα και μετά από την πολύωρη ακινησία της μοτοσυκλέτας έχουν μετατοπιστεί κάτω και αριστερά, οπότε είναι καλύτερα η μοτοσυκλέτα να είναι όρθια πριν πατήσουμε το κουμπί της μίζας.

Επίσης, οι δίσκοι του συμπλέκτη μερικές φορές κολλάνε μεταξύ τους, επειδή τα ελατήριά τους τους πιέζουν για ώρα. Για να αποφύγουμε λοιπόν την πιθανότητα να μην έχει μπει σωστά η νεκρά και να χρειαστεί η μίζα να ζοριστεί για να τους ξεκολλήσει, κρατάμε τον συμπλέκτη και μετά πατάμε το κουμπί της μίζας. Με αυτό τον τρόπο διευκολύνουμε τη ζωή της εξίσου παγωμένης μπαταρίας

 

ΒΗΜΑ 3: Αφού πάρει ο κινητήρας εμπρός βάζουμε 1η και ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΜΕΣΩΣ, οδηγώντας ήρεμα, με τον κινητήρα να δουλεύει μεταξύ 2500-4000 στροφών και αλλάζοντας ταχύτητες στο κιβώτιο. Αναλόγως του ψύχους που επικρατεί ρυθμίζουμε το τσοκ σε όσες μοτοσυκλέτες έχουν καρμπυρατέρ. Συνήθως μετά από δύο-τρία λεπτά το κλείνουμε τελείως, ενώ στις μοτοσυκλέτες με ψεκασμό γίνεται αυτόματα και το καταλαβαίνεις επειδή πλέον το ρελαντί επανέρχεται σταδιακά σε φυσιολογικά επίπεδα.

 

Γιατί;

Διότι στόχος μας είναι να ζεσταθούν ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΑ όλα τα τμήματα του κινητήρα και μάλιστα το ΤΑΧΥΤΕΡΟ δυνατόν. Αν ο κινητήρας δουλεύει με την μοτοσυκλέτα ακινητοποιημένη στις 2000-2500 (με το τσοκ τραβηγμένο ή το αυτόματο τσοκ των ψεκασμών) ζεσταίνεται γρήγορα ΜΟΝΟ το μπλοκ των κυλίνδρων, ενώ η κεφαλή με τις βαλβίδες και τους εκκεντροφόρους και τα κάρτερ με τα γρανάζια του κιβωτίου ταχυτήτων παραμένουν παγωμένα.

 Αυτό δημιουργεί ΕΝΤΟΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ανάμεσα στα τμήματα και εξαρτήματα του κινητήρα, που σε ακραίες καιρικές συνθήκες μπορεί να προκαλέσουν μέχρι και ρωγμές! Σίγουρα όμως προκαλούν μεγάλες φθορές στα κινούμενα μέρη καθώς οι ανοχές μεταξύ τους είναι μεγάλες λόγω της συστολής των κρύων μετάλλων και της απότομης διαστολής όσων βρίσκονται κοντά στο μπλοκ το κυλίνδρων και ζεσταίνονται γρηγορότερα.

 Επίσης, όταν η διαδικασία ζεστάματος του κινητήρα γίνεται εν κινήσει, τα λάδια ζεσταίνονται ταχύτερα καθώς συμπιέζονται από τα γρανάζια του κιβωτίου ταχυτήτων και η πίεση του λαδιού στο κύκλωμα λίπανσης αυξάνεται (η αντλία λαδιού περιστρέφεται ταχύτερα απ΄ότι όταν ο κινητήρας δουλεύει κοντά στο ρελαντί) λιπαίνοντας αποτελεσματικότερα τους εκκεντροφόρους που είχαν στεγνώσει από λάδι όσο η μοτοσυκλέτα καθόταν παρκαρισμένη. Επιπλέον η ροή του αέρα στο σύστημα ψύξης του κινητήρα (κινούμαστε αρχικά με χαμηλές ταχύτητες 30-70 km/h και προοδευτικά αυξάνουμε ρυθμό) αποτρέπει την δυσανάλογη αύξηση της θερμοκρασίας στο μπλοκ του (των) κυλίνδρου (κυλίνδρων) και επιτυγχάνουμε ομοιογενή αύξηση της θερμοκρασίας σε όλα τα τμήματα του κινητήρα.

 

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

 

αυτό το κείμενο θα το διαβάσετε και στο mototriti καθώς το αντέγραψαν και αντί για χειμώνα, το υιοθέτησαν για τον καύσωνα! Θυμηθείτε:

Το mototriti αντιγράφει το MOTO
Και μακάρι να το έκαναν καλύτερα!

Αισθήσεις: Η Αρχή

Από το

Μαύρο Σκύλο

22/7/2011

Ήταν μια στιγμή αποκάλυψης στην αρχή της δεκαετίας του 1970, όταν συνειδητοποίησα ότι πολλοί αναβάτες μοτοσυκλετών δεν βίωναν την ίδια ευχαρίστηση στη οδήγηση όπως και εγώ. Μπορώ με ειλικρίνεια να πω ότι ένιωθα ότι τους “έκλεβαν”. Και χωρίς να φανώ υπερόπτης, σκεφτόμουν “Καλά, δεν βλέπετε τι χάνετε εδώ; Πρέπει να βρεις το όριο, πρέπει να προκαλέσεις τον εαυτό σου, πρέπει να γευτείς τον κίνδυνο, πρέπει να ξεχάσεις το επόμενο ακριβό αξεσουάρ που σκέφτεσαι να αγοράσεις και να ψάξεις μέσα σου να βρεις το κουμπί του πάθους σου και να αρχίσεις να το πατάς, πρέπει να ΟΔΗΓΗΣΕΙΣ τη μοτοσυκλέτα σου!” Επιθυμία μου ήταν να μεταδώσω άμεσα τις εντυπώσεις μου, το συναίσθημα και το πάθος που βίωνα όταν ΟΔΗΓΟΥΣΑ τη μοτοσυκλέτα μου. Αλλά μάλλον ήμουν αδαής εκείνη την εποχή


του Keith Code

Η φανερή λύση ήταν να τους διδάξω πώς να οδηγούν. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορείς να κάνεις μια γενική αναθεώρηση στο μυαλό ενός αναβάτη και να μεταφέρεις όλες εκείνες τις εντυπώσεις και αισθήσεις για το πώς πρέπει ή δεν πρέπει “να νιώθει”. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις, πόσο να εξηγήσεις, τι βιώνεις όταν μπαίνεις στη “ζώνη της γρήγορης οδήγησης”. Δεν υπάρχουν οι κατάλληλες λέξεις που να περιγράφουν τις σωστές ή λάθος διαδικασίες και χειρισμούς. Για παράδειγμα, οι αναβάτες μπορεί να είναι γραμμικοί ή απότομοι στις κινήσεις τους, να είναι γενναίοι ή “κότες”.  Οι παλιοί θα πουν “Όσο πιο πολύ οδηγάς τόσο βελτιώνεσαι”. Αυτή η παραδοσιακή συμβουλή που χρησιμοποιείται πολύ σήμερα, είναι βαρετή και άχρηστη για κάποιον που είναι έξυπνος αρκετά για να γνωρίζει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα.
Συμπέρανα λοιπόν ότι υπάρχουν δύο πτυχές στη δουλειά μου. Η πρώτη είναι να καταλάβω την τεχνική του να ΟΔΗΓΕΙΣ και να μπορέσω να διδάξω αυτή τη γνώση. Η δεύτερη πτυχή είναι να προσφέρω στους αναβάτες ένα περιβάλλον όπου μπορούν να καταλάβουν τις ικανότητές τους και πραγματικά να ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ την μοτοσυκλέτα τους. Αυτό το γεγονός απαιτούσε να τους τραβήξω μακριά από την αστική/επαρχιακή κίνηση και να τους κατευθύνω σε κάποιο οδηγικό παράδεισο.
Σε όλους τους αναβάτες αρέσουν οι ιστορίες οδηγικής περιπέτειας. Επιθυμούν να πιάσουν ένα κομμάτι από την δόξα έστω και από σπόντα. Ιστορίες γενναιότητας από την αστική καθημερινότητα είναι σε όλους μας γνωστές: “με κυνήγησαν οι αστυνομικοί”, “ξετρύπησα το Porsche” και πολλές παρόμοιες. Το πρόβλημα είναι ότι όλες οι ιστορίες έρχονται από κίνηση μέσα στην πόλη και συσχετίζονται με την καθημερινή οδήγηση. Και η κίνηση μέσα στις πόλεις και στους επαρχιακούς δρόμους απέχει πολύ από το οδηγικό παράδεισο που σκεφτόμουνα. Λύση: Η πίστα. Ακόμη και οι αναβάτες που δεν επιθυμούν “να ξύσουν” το γόνατό τους μπορούν να οδηγήσουν άνετα μέσα σε μία πίστα.
Στην εκπαιδευτική πλευρά του θέματος, το σλόγκαν που πιστεύει η πλειοψηφία “όσο πιο πολύ οδηγάς τόσο βελτιώνεσαι”, είμαι “τρελός” να σας πω ότι υπάρχουν 52 σημεία τα οποία επηρεάζουν τη θέση οδήγησής σας, ότι υπάρχουν 18 διακριτά σημεία αισθήσεων που χρησιμοποιούμε για να οδηγήσουμε και υπάρχουν 37 κανόνες για το πώς να προσεγγίσετε μία στροφή.  Η πλειοψηφία μπορεί να νομίζει ότι είμαι σπασίκλας με όλα αυτά τα στοιχεία και νούμερα. Αλλά πριν από μερικές δεκαετίες, η πλειοψηφία νόμιζε ότι η Γη ήταν επίπεδη.  
Ο στόχος μου έγινε το να σχεδιάσω ένα πακέτο πρακτικών ασκήσεων και θεωρίας που να εξηγεί και να καλύπτει την τέχνη της οδήγησης και να μπορεί να μετρηθεί και να αξιολογηθεί. Πραγματικά με συνάρπασε η ανακάλυψη, η σχεδίαση και αξιολόγηση τεχνικών που πραγματικά βελτιώνουν την οδηγική ικανότητα και κατανόηση για όλα τα επίπεδα των αναβατών.   
Αλλά οι μαθητές μου συνέχιζαν να έχουν προβλήματα και αβεβαιότητες στην εφαρμογή αυτών των τεχνικών. Κατά την δεκαετία του 1990, άρχιζα να καταλαβαίνω και να κατηγοριοποιώ τις οκτώ έμφυτες Αντιδράσεις Επιβίωσης, Survival Reactions, οι οποίες αποτελούν το βασικό εμπόδιο στην εξέλιξη ενός οδηγού και περιορίζουν τις δυνατότητές του. Μόλις έγινε αυτή η ανακάλυψη, άνοιξε διάπλατα ο δρόμος που οδηγεί στην καλύτερη κατανόηση της οδήγησης. Σήμερα έχουμε 30 ξεκάθαρα τεχνικά σημεία για την οδήγησημ στα οποία ο κάθε αναβάτης μοτοσυκλέτας μπορεί να εκπαιδευτεί.  
Τίποτα δεν συγκρίνεται με την αίσθηση να εκπαιδεύεις έναν αναβάτη παγκοσμίου επιπέδου και να τον βλέπεις να βελτιώνεται με τις ίδιες ακριβώς τεχνικές όπου υστερεί και ο μέσος αναβάτης μοτοσυκλέτας. Και αυτό ακριβώς είναι το πιο σημαντικό σημείο: οι τεχνικές μας είναι κατανοητές, είναι εύκολες να εφαρμοστούν και προσφέρουν ένα σταθερό υπόβαθρο γνώσης. Οι τεχνικές αυτές είναι σημαντικές στο χτίσιμο της εμπιστοσύνης του αναβάτη στην ικανότητα του να ελέγχει την μοτοσυκλέτα του, ανεξάρτητα με το οδηγικό παρελθόν του και τις συνθήκες που κυκλοφορεί. Και σίγουρα “κάποια” εκπαίδευση είναι πολύ καλύτερη από καθόλου εκπαίδευση. Και εάν όλα αυτά γίνονται στην πίστα, τότε η πιθανότητα για επιτυχία βελτιώνεται δραματικά.
Η ανάγκη που είχα, στις αρχές της δεκαετίας 1970, με οδήγησε στις μοναδικές τεχνικές που διδάσκουμε σήμερα.  Η ανακάλυψη, η συγγραφή και διδαχή των τεχνικών αποτελεί το πιο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας αυτής για εμένα. Βρείτε λοιπόν μια ημερομηνία για το επόμενο σχολείο και πηγαίνετε στην πίστα να οδηγήσετε.  

Περισσότερες Πληροφορίες και πρόγραμμα στο www.superbikeschool.co.gr

Ποιος είναι ο Keith Code
Keith_Code_JPEG_Photo-026Κανείς δεν έχει αφιερώσει περισσότερο χρόνο στην ανάπτυξη των τεχνικών οδήγησης από τον Keith Code, τον ιδρυτή του California Superbike School.
Ο Keith Code ξεκίνησε να οδηγεί μοτοσυκλέτα στα 12 και στα 16 του χρόνια ασχολήθηκε με τους αγώνες. Μέχρι τη δεκαετία του '60 συνέχισε να αγωνίζεται δίχως διακοπή, μέχρι που το 1964 αποφάσισε να σταματήσει. Το 1970 μετακομίζει στο Los Angeles και το 1972 αρχίζει μια νέα καριέρα σαν σχεδιαστής παπουτσιών των μεγάλων star του Hollywood. Σχεδίαζε παπούτσια για τη Cher, τον Elton John, την Barbara Streizant, την Carol Burnette και άλλους.
Το 1974 ξαναγυρνά στους αγώνες μοτοσυκλετών και άρχισε να κερδίζει στην περιοχή της Νότιας Καλιφόρνιας. Έχοντας πολλές απορίες, η προσέγγισή του στην οδήγηση άρχισε να διαφοροποιείται, καθώς κανείς δεν μπορούσε να του δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά του. Άρχισε λοιπόν να μεθοδεύει και να καταγράφει τις παρατηρήσεις του, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις μόνος του.
Το 1976 δημιούργησε το Keith Code Rider Improvement Program μέσω του οποίου εκπαίδευε άλλους αγωνιζόμενους, με βάση τις σημειώσεις του. Στη συνέχεια, έγινε εκπαιδευτής στο Ίδρυμα Μοτοσυκλετιστικής Ασφάλειας (Motorcycle Safety Foundation) το 1977, επεκτείνοντας τις γνώσεις του πάνω στην εκπαίδευση νέων αναβατών. Εκπαίδευσε όλους τους νέους αναβάτες της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών στην περιοχή της Νότιας Καλιφόρνια για τα επόμενα τρία χρόνια. Συνέχισε να αγωνίζεται πετυχαίνοντας καλά αποτελέσματα σε διεθνείς και εθνικούς αγώνες μέχρι το 1979, όταν αποσύρθηκε για να ιδρύσει το California Superbike School. Μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί τέσσερα παραρτήματα στο κόσμο (Αγγλία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα) και οι χώρες που έχουν διοργανωθεί σχολεία και διδαχτεί η ύλη του ξεπερνούν τις 45 χώρες παγκοσμίως. Μέσα σε 30 χρόνια, έχουν αποφοιτήσει πάνω από 100.000 αναβάτες παγκοσμίως και δεκάδες πρωταθλητές, περισσότερους από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο. Πολυ-πρωταθλητές όπως Wayne Rainey, Eddie Lawson,  Steve Wise,  Wes Cooley,  Ricky Graham, Bubba Shobert,  Doug Chandler,  Donnie Greene, David Sadowski, Fred Merkel, Scott Russell, Jake Zemke, Ben και Eric Bostrom,  Tommy Hayden, John Kocinski, Thomas Luthi, Leon Camier, έχουν περάσει από τα θρανία του Keith Code και έχουν διδαχτεί την ύλη του.
Τα τρία βιβλία του, η βιντεοκασέτα και το πρόσφατο DVD έγιναν παγκόσμια best seller και είναι το  πιο αξιόπιστο υλικό διδασκαλίας που υπάρχει γύρω από την οδήγηση της μοτοσυκλέτας.
Ο Keith Code διδάσκει ακόμα στα σχολεία της Αμερικής και ακόμα αναζητεί απαντήσεις στα θέματα οδήγησης που απασχολούν έναν μοτοσυκλετιστή. Ο στόχος και το πάθος του παραμένει η ανακάλυψη και διδασκαλία της γνώσης γύρω από τις τεχνικές οδήγησης της μοτοσυκλέτας. Η μεθοδευμένη προσέγγιση στην διδασκαλία του, το υψηλό επίπεδο των εκπαιδευτών αποτελούν ορόσημο για όλα τα σχολεία του California Superbike School ανά το κόσμο.  Παράλληλα, ο Keith έχει καταχωρήσει αρκετές πατέντες στο όνομά του γύρω από θέματα μοτοσυκλετιστικής τεχνολογίας και έχει βραβευτεί σαν Μοτοσυκλετιστής της Χρονιάς 1990 από το έγκυρο περιοδικό Motorcyclist. Σύμφωνα με τον ίδιο, το μεγαλύτερο επίτευγμά του είναι η αναφορά του ονόματός του στο κατάλογο του γνωστού  Guggenheim Museum για την έκθεση “Art of the Motorcycle”. Παραμένει διακριτικά στο προσκήνιο των γεγονότων και συνεχίζει να κάνει τα πάντα με πάθος, στιλ και ζωντάνια.