ΕΛΑΣΤΙΚΑ Track-day & Αγωνιστικά

Πώς επιλέγουμε γόμμα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

30/10/2017

Τα τελευταία χρόνια οι αναβάτες των MotoGP έχουν μεγαλύτερη ελευθερία να μιλάνε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και η ίδια η Dorna τους παρέχει ακόμα περισσότερο τηλεοπτικό χρόνο με τις δημοσιογραφικές συνεντεύξεις που διοργανώνει πριν τον αγώνα, μετά τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά και μετά τον αγώνα. Σε αυτές πάντα κυριαρχεί το θέμα επιλογής γόμμας των ελαστικών. Παρ’ όλα αυτά, ο περισσότερος κόσμος δυσκολεύεται ακόμα να κατανοήσει τί ακριβώς καθορίζει την επιλογή σκληρότητας της γόμμας σε έναν αγώνα και γιατί βλέπει αναβάτες με μαλακιά γόμμα να κινούνται ταχύτερα στο τέλος ενός αγώνα, από αναβάτες με σκληρότερη γόμμα. Λογικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, σωστά; Όχι! Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να κατανοήσουμε έναν-έναν τους παράγοντες που επηρεάζουν την επιλογή. Πριν από αυτό όμως θα πρέπει να κατανοήσουμε, ότι όλοι οι αναβάτες είναι υποχρεωμένοι να βάλουν ελαστικά της ίδια εταιρείας.

 

Η πίστα: Παλαιότητα ασφαλτοτάπιτα

Οι πίστες δεν έχουν όλες το ίδιο ποσοστό πρόσφυσης. Πέρα από την κατασκευή και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ασφαλτοτάπητα, η ηλικία της πίστας παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόσφυση που προσφέρει. Μια νεαρής ηλικίας πίστα αποκτά το μέγιστο κράτημά της μετά από ένα ή δύο χρόνια λειτουργίας! Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια ολοκαίνουρια πίστα έχει ακόμα “λιπαρή” επιφάνεια λόγω της φρέσκιας πίσσας. Το κράτημα που προσφέρει είναι “μαλακό”, δηλαδή προκαλεί πρόωρο ντριφτάρισμα των τροχών.

Ένα πολύ μαλακής γόμμας ελαστικό, συνήθως δεν έχει μεγάλο πλεονέκτημα έναντι ενός σκληρότερου, όμως ακριβώς λόγω του “μαλακού” γκριπ της ασφάλτου, η διάρκεια ζωής του αυξάνεται. Οι πίστες με ολοκαίνουρια άσφαλτο έχουν πολύ έντονες διακυμάνσεις στο επίπεδο κρατήματος που προσφέρουν, αναλόγως της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Η ζέστη “λιώνει” την πίσσα και η επιφάνεια γίνεται πολύ λιπαρή, ενώ όταν δεν επικρατούν πολύ υψλές θερμοκρασίες, αυξάνονται κατακόρυφα τα επίπεδα πρόσφυσης, άρα σου επιτρέπει την χρήση σκληρότερης γόμμας. Όμως την ίδια στιγμή, γνωρίζουμε ότι τα μαλακά ελαστικά δεν έχουν αντοχή σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας περιβάλλοντος.  Οπότε η λογική ότι με τα μαλακά ελαστικά θα κάνεις χρόνο και με τα σκληρότερα θα έχεις διάρκεια δεν ισχύει σε μια καινούρια πίστα.

Ούτε όμως σε μια πίστα με γερασμένο ασφαλτοτάπητα. Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με τις καινούριες πίστες, έχουν και οι πιο παλιές. Μόνο που εδώ τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο περίπλοκα. Οι παλιές πίστες δεν επηρεάζονται μόνο από την θερμοκρασία, αλλά και από την χρήση που έχει γίνει πριν μερικά λεπτά. Οι παλιές πίστες μπορούν να αλλάζουν το επίπεδο πρόσφυσης μέσα σε διάστημα μικρότερο της μισής ώρας!

Το μέγιστο κράτημά τους το προσφέρουν όταν επικρατεί δροσιά και όταν έχουν μπει αρκετά οχήματα μέσα, καθαρίζοντας την επιφάνειά της. Όμως αυτό μπορεί να αλλάξει μέσα σε μερικά λεπτά, διότι το επίπεδο κρατήματος εξαρτάται από την γόμμα που έχουν αφήσει τα οχήματα πάνω της. Με άλλα λόγια, η επιφάνειά της αποκτά τις ίδιες ιδιότητες που έχουν τα λάστιχα, άρα αποκτά και τις ίδιες ευαισθησίες. Στις παλιές πίστες αρέσουν τα μαλακά ελαστικά περισσότερο και είναι πολύ φιλικές μαζί τους στη διάρκεια ενός αγώνα, όμως η υπερβολική ζέστη μπορεί να μειώσει δραματικά τα πλεονεκτήματά τους

 

Ο κινητήρας καθορίζει την γόμμα

Ένας άλλος παράγοντας που καταρρίπτει τη θεωρία ότι τα σκληρά ελαστικά αντέχουν περισσότερο είναι η δύναμη του κινητήρα. Αν η δύναμη του κινητήρα είναι πολύ μεγάλη και πολύ απότομη, τότε ένα σκληρό πίσω ελαστικό θα ντριφτάρει συνεχώς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό με την σειρά του θα προκαλέσει πρόωρη υπερθέρμανση, με αποτέλεσμα πτώση της απόδοσης.

Αντιθέτως ένα μαλακότερο ελαστικό που μπορεί να κατεβάσει την δύναμη του κινητήρα στην άσφαλτο χωρίς να ντριφτάρει συνεχώς, έχει μικρότερη φθορά και μπορεί να κρατήσεις τους χρόνους χαμηλά μέχρι το τέλος του αγώνα!

Όπως βλέπουμε δηλαδή, οι παράγοντες που καθορίζουν την επιλογή γόμμας είναι πιο σύνθετοι από την απλοποιημένη αντίληψη ότι τα σκληρά αντέχουν και τα μαλακά κρατάνε. Κυρίως όμως, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι οι βασικότεροι παράγοντες μεταβάλλονται διαρκώς κατά την διάρκεια της ημέρας και ότι αρκεί ένα μικρό σύνεφο να μπει μπροστά από τον ήλιο για μερικά λεπτά και η τέλεια επιλογή ελαστικού που είχες κάνει όλη την ημέρα να πάρει στράφι, ειδικά από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι τα ελαστικά που χρησιμοποιούν φέτος στα MotoGP είναι πάρα πολύ ευαίσθητα ακόμη και στην παραμικρή μεταβολή των συνθηκών, κάτι που παραδέχτηκαν και οι άνθρωποι της Michelin.

 

Τί είναι η Ειδική Λωρίδα της BP;

Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

21/7/2016

Πόσες φορές σου έχουν ξεχειλίσει το ρεζερβουάρ στα βενζινάδικα; Πόσες φορές έχεις δει βενζίνη να τρέχει στη σέλα, στα αυτοκόλλητα του ρεζερβουάρ ή στο έδαφος από την υπερχείλιση; Πόσες φορές έχει πέσει το κράνος σου κάτω, επειδή αναγκάστηκες να το αφήσεις στη σέλα ή στο τιμόνι της μοτοσυκλέτας για να πας να πληρώσεις; Πόσες φορές έχεις πάει στην τουαλέτα του βενζινάδικου ελπίζοντας ότι θα βρεις χαρτί για να καθαρίσεις την ζελατίνα του κράνους σου από τα ζουζούνια και το μόνο που βρίσκεις είναι ένα ηλεκτρικό στεγνωτήρα ή τίποτα από τα δύο; Όλα αυτά τα προβλήματα που συναντάμε ως μοτοσυκλετιστές στην καθημερινότητά μας, υπόσχεται ότι τα έλυσε η BP στα πρατήρια καυσίμων της, δημιουργώντας έναν ειδικό χώρο ανεφοδιασμού για μοτοσυκλέτες.

Εμείς βρεθήκαμε σε ένα από τα καινούρια πρατήρια που έχουν αυτή την ειδική διαμόρφωση (η BP την αποκαλεί Ειδική Νησίδα) και προσπαθήσαμε να δούμε αν όλα αυτά όντως δουλεύουν στην πράξη. Για τον σκοπό αυτό επιστρατεύσαμε μία BMW F 700 GS που έχει την τάπα του ρεζερβουάρ πίσω και όταν γεμίζεις το ρεζερβουάρ της με την μοτοσυκλέτα στο πλαϊνό σταντ, είναι πολύ εύκολο να υπερχειλίσεις το ρεζερβουάρ της όταν την σηκώσεις όρθια.

Ευτυχώς η αντλία που υπάρχει στην Ειδική Νησίδα της BP έχει μικρότερη ταχύτητα ροής από εκείνες που είναι για να γεμίζουν τα μεγάλα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων, κι έτσι o πρατηριούχος μπορεί και ελέγχει καλύτερα την στάθμη της βενζίνης κατά τον ανεφοδιασμό και έχει αρκετό χρόνο να σταματήσει την ροή όταν το ρεζερβουάρ γεμίσει. Επίσης, με την πιο αργή ροή αποφεύγεται να πεταχτεί βενζίνη έξω από το ρεζερβουάρ στην αρχή του ανεφοδιασμού, σε εκείνες τις μοτοσυκλέτες που έχουν πλαίσιο κεντρικής ραχοκοκαλιάς (συνήθως μονοκύλινδρες On-Off και street) και ο πάτος του ρεζερβουάρ απέχει μόλις μερικά εκατοστά από το άνοιγμα της τάπας.

Η δυνατότητα αν αφήνεις το κράνος σου σε ένα σταθερό σημείο ίσως να μην ενδιαφέρει πολλούς, όμως εκείνοι που έχουν δει και ακούσει την αγωνιστική replica των 800 ευρώ να σκάει στο τσιμέντο και να σπάνε οι αεραγωγοί και οι αεροτομές, σίγουρα θα εκτιμήσουν την ύπαρξη αυτού του ειδικού σταντ. Ακριβώς το ίδιο θα κάνουν και όσοι ταξιδεύουν (ειδικά το βράδυ) και χρησιμοποιήσουν τα μαντιλάκια καθαρισμού για την ζελατίνα του κράνους. Εν ολίγοις, αν χρησιμοποιήσεις τακτικά της υπηρεσίες της Ειδικής Νησίδας των πρατηρίων της BP, θα σου λείψει αν πας σε βενζινάδικο που δεν έχει…   

 

 

Η ειδική νησίδα προσφέρει:

 

1. Αντλία με μειωμένη ροή καυσίμου ώστε να αποτρέπεται η υπερχείλιση του ρεζερβουάρ της μοτοσικλέτας

2. Ειδικό stand τοποθέτησης κράνους δίπλα στην αντλία ώστε ο αναβάτης που κατεβαίνει από τη μηχανή να μπορεί να αφήσει το κράνος μέχρι να ολοκληρωθεί ο ανεφοδιασμός

3. Μαντηλάκια για τον καθαρισμό της ζελατίνας του κράνους