Ασφαλής οδήγηση ανάμεσα σε αυτοκίνητα

Εσύ τον είδες, όμως αυτός σε είδε;
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/11/2017

Μπορεί τη συζήτηση γύρω από την ασφάλεια και τα τροχαία ατυχήματα να την μονοπωλούν κυρίως όσα είναι θανατηφόρα, όμως το μεγαλύτερο ποσοστό σοβαρών τραυματισμών γίνεται με μικρές ταχύτητες μέσα στην πόλη. Όσοι ανατρέξετε σε προσωπικές εμπειρίες ή θυμηθείτε ιστορίες φίλων σας, θα βρείτε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, που καθόλου τυχαία περιγράφουν την σύγκρουση ή επαφή μιας μοτοσυκλέτας και ενός αυτοκινήτου. Το πιο συνηθισμένο σκηνικό είναι μια μοτοσυκλέτα να κινείται ανάμεσα στην κίνηση των αυτοκινήτων και ένα από αυτά να αλλάζει λωρίδα απροειδοποίητα την τελευταία στιγμή.  Αν προλάβεις να αποφύγεις  την επαφή φωνάζεις δυνατά: Τυφλός είσαι ρε!. Αν δεν την προλάβεις όμως, ο λογαριασμός ξεκινάει με υλικές ζημιές και φτάνει ως τις σοβαρές και μόνιμες αναπηρίες, στην περίπτωση που καταλήξεις σε κάγκελα, κολόνες, γωνίες πεζοδρομίων κ.τ.λ.  Κι όλα αυτά με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 50km/h, μπορεί και κάτω από 30km/h. Η φράση "μου πετάχτηκε αυτοκίνητο", είναι πολύ δημοφιλής στους διαδρόμους του ΚΑΤ…

 

Τυφλοί οδηγοί ή τυφλά σημεία;

Εδώ δεν θα συζητήσουμε για το πόσο φταίνε οι οδηγοί αυτοκινήτου και ο γενικότερος "ωχαδερφισμός" του Έλληνα. Έχουν ειπωθεί δεκάδες φορές και το μόνο αποτέλεσμα είναι πεταμένο μελάνι και χαρτί. Το θέμα είναι πώς θα προστατευτούμε εμείς ως μοτοσυκλετιστές, αλλά και πώς μπορούμε να μειώσουμε την πιθανότητες να μας συμβεί ένα τέτοιο περιστατικό.

Το πρώτο πράγματα που χρειαζόμαστε είναι να καταλάβουμε τί μπορεί να δει ένας οδηγός αυτοκινήτου. Μάλιστα υπάρχει τεράστια διαφορά στην ορατότητα ανάλογα τον τύπο, την χρονολογία κατασκευής και τον εξοπλισμό! Οι κατασκευαστές αυτοκινήτων πιέζονται πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια στον τομέα της παθητικής ασφάλειας, με τα crash test να γίνονται διαρκώς αυστηρότερα. Για να επιτύχουν υψηλή βαθμολογία σε αυτά, απαιτείται ο κλωβός του αυτοκινήτου να είναι άκαμπτος. Ταυτόχρονα όμως πιέζονται και για την μείωση των εκπομπών ρύπων, οπότε τα αυτοκίνητά τους θα πρέπει να είναι όσο πιο ελαφριά γίνεται. Η μόνη λύση που έχουν βρει μέχρι σήμερα είναι να σχεδιάζουν πολύ χοντρές κολώνες, μειώνοντας τις επιφάνειες των τζαμιών. Αυτό όμως μπλοκάρει την ορατότητα προς τις γωνίες του αυτοκινήτου και δημιουργεί πολύ μεγαλύτερα τυφλά σημεία σε σύγκριση με τα παλαιότερης γενιάς αυτοκίνητα. Είναι τόσο μεγάλα αυτά τα τυφλά σημεία, που μπορεί πίσω τους να κρυφτεί ολόκληρο φορτηγό. Μια μοτοσυκλέτα που κινείται ανάμεσα στα αυτοκίνητα γίνεται κυριολεκτικά αόρατη για τον οδηγό, μόλις βρεθεί  κοντά στο πίσω δεξί ή αριστερό φανάρι ενός αυτοκινήτου. Οπότε, ακόμα κι αν ένας οδηγός αυτοκινήτου, δεν μιλάει στο κινητό, δεν στέλνει μηνύματα, δεν χαζεύει, δεν είναι μαστουρωμένος, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αλλάξει απότομα λωρίδα διότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν μπορούσε να σε δει.

Ένα άλλο πρόβλημα που έχουν οι οδηγοί αυτοκινήτων όταν μένουν μποτιλιαρισμένοι για αρκετή ώρα, είναι η αδυναμία τους να εκτιμήσουν την διαφορά ταχύτητας ανάμεσα στο δικό τους όχημα και στην μοτοσυκλέτα που έρχεται πιο γρήγορα από πίσω τους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να νομίζουν ότι προλαβαίνουν να αλλάξουν λωρίδα, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι εφικτό.

Τα καλά νέα για εμάς είναι ότι οι κατασκευαστές αυτοκινήτων (σε αντίθεση με τους νομοθέτες και τις ΜΚΟ που έχουν μείνει στο "Μπαμπά μην τρέχεις" και στο "Οδηγώ προσεκτικά"…) προσπαθούν μέσω νέων τεχνολογιών να βοηθήσουν τους οδηγούς τους να μην κινδυνεύουν να συγκρουστούν με άλλα οχήματα αλλάζοντας λωρίδα. Στα αγγλικά η τεχνολογία αυτή ονομάζεται Blind Spot Alarm και χρησιμοποιεί ραντάρ που ανιχνεύουν τα υπόλοιπα οχήματα γύρω σου. Τα πιο φτηνά συστήματα απλώς ειδοποιούν τον οδηγό με ένα ηχητικό βόμβο, ενώ τα πιο εξελιγμένα (και πολύ ακριβότερα…) μπορούν να επέμβουν στα φρένα του αυτοκινήτου και στο τιμόνι, κρατώντας το αυτοκίνητο σε σταθερή απόσταση από τα υπόλοιπα οχήματα.

Καθώς υπήρχαν πολλά ρεπορτάζ στις χώρες του εξωτερικού τον τελευταίο καιρό, ότι τα συστήματα αυτά δεν μπορούν να ανιχνεύσουν τις μοτοσυκλέτες λόγω μικρότερου όγκου, εμείς ζητήσαμε από την BMW Hellas να μας δώσει ένα αυτοκίνητο με την τελευταία γενιά της τεχνολογίας Blind Spot Alarm ώστε να μπούμε για λίγες ημέρες στα παπούτσια ενός οδηγού αυτοκινήτου και να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι αν μπορεί πλέον να ισχυριστεί ότι δεν μας βλέπει.

 

Δεν ακούω τίποτα, δεν βλέπω τίποτα

Βρέχει κι έχουμε κολλήσει στον Κηφισό, κάνοντας δέκα μέτρα εμπρός κάθε δύο λεπτά. Λόγω τις συννεφιάς, τα φώτα των αυτοκινήτων είναι αναμμένα και κοιτώντας τους μεγάλους καθρέπτες της X1 είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβεις ποιο φανάρι πίσω σου ανήκει σε αυτοκίνητο και ποιο σε μοτοσυκλέτα. Επειδή οι μοτοσυκλέτες κινούνται με μικρές ταχύτητες ανάμεσα στα αυτοκίνητα, το φανάρι τους δεν κουνιέται πολύ και φαίνονται στους καθρέπτες σαν σταματημένα. Άρα η εντύπωση που έχουμε ότι ένας οδηγός αυτοκινήτου μπορεί εύκολα να μας διακρίνει στους καθρέπτες του είναι εντελώς λανθασμένη, ειδικά σε τέτοιες συνθήκες.

Εκείνο όμως που μας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πόσο δύσκολο ήταν να εκτιμήσουμε σωστά τον χρόνο που η μοτοσυκλέτα πίσω θα έφτανε ακριβώς δίπλα μας. Τα περιμετρικά ραντάρ της Χ1 έπιαναν την κίνηση της μοτοσυκλέτας σε απόσταση περίπου  δύο μέτρων. Στην πράξη ήταν ικανοποιητική και έγκυρη η προειδοποίηση αν η μοτοσυκλέτα είχε χαμηλή ταχύτητα διέλευσης. Όσοι όμως περνούσαν πολύ γρήγορα δίπλα μας, δεν επαρκούσαν αυτά τα δύο μέτρα για να δώσουν χρόνο αντίδρασης σε οδηγό αυτοκινήτου και αναβάτη μοτοσυκλέτας να αποφύγουν πιθανή σύγκρουση.

Άρα τα συστήματα αυτά είναι αποτελεσματικά μόνο στις χαμηλές ταχύτητες διέλευσης, μέσα στο κέντρο της πόλης και όχι σε φαρδύς μποτιλιαρισμένους δρόμους που υπάρχει χώρος ανάμεσα στα αυτοκίνητα για να κινηθούν με μεγαλύτερες ταχύτητες οι μοτοσυκλέτες.

Το δεύτερο σύστημα ενεργητικής ασφάλειας που δοκιμάσαμε στην BMW X1 ήταν η αποτροπή ακούσιας αλλαγής λωρίδας όταν το αυτοκίνητο κινείται με υψηλότερες ταχύτητες. Το σύστημα αυτό θα έπρεπε κατά την γνώμη μας να είναι υποχρεωτικός δια νόμου εξοπλισμός σε όποιο αυτοκίνητο εισάγεται στην Ελλάδα. Γιατί; Γιατί αν δεν βγάλεις φλας το τιμόνι του αυτοκινήτου αρχίζει να τρέμει μόλις πλησιάζεις κοντά σε διαχωριστικές γραμμές!  Όσο κόπανος κι αν είσαι, το σύστημα αυτό σε αναγκάζει να βγάλεις φλας πριν αλλάξεις λωρίδα και όλοι οι μοτοσυκλετιστές ξέρουμε από πρώτο χέρι πόσες φορές έχουμε έρθει κοντά στην στούκα με αυτοκίνητα που αλλάζουν λωρίδες χωρίς να προειδοποιούν με φλας.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα, απ’ όλα αυτά; Πρώτα απ’ όλα ότι οι οδηγοί αυτοκινήτων δεν έχουν τόσο καλή ορατότητα και αντίληψη της κίνησης όσο οι μοτοσυκλετιστές. Οπότε να βασίζεις τη ζωή σου ή τη σωματική ακεραιότητά σου σε αυτούς δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Έχει μεγαλύτερη αξία να σκέπτεσαι πώς να τους διευκολύνεις να σε δουν, από το να κρύβεσαι πίσω από τα τυφλά σημεία του αμαξώματος των αυτοκινήτων και μετά να τους βρίζεις. Σημασία δεν έχει να έχεις δίκιο μετά το ατύχημα, αλλά να μην έχεις γύψο…

 

Τα βασικά tips είναι τα ακόλουθα:

Σε δρόμους με περισσότερες από δύο λωρίδες και φυσιολογική κίνηση, κάτσε ακριβώς στο κέντρο πίσω από το αυτοκίνητο, βεβαιώσου ότι σε είδε και μετά προσπέρασέ το.

Σε δρόμους με περισσότερες από δύο λωρίδες και μποτιλιάρισμα σιγουρέψου ότι τα τρία-τέσσερα αυτοκίνητα εμπρός σου δεν έχουν επαρκή χώρο να αλλάξουν λωρίδα. Αν δίπλα τους υπάρχει χώρος, τότε 99,9% θα το κάνει χωρίς να σε δει ή να νοιαστεί για σένα.

 

 

 

Πιάνει κρύο, τσεκάρω πιέσεις: Το αυτονόητο!

Περίεργα φαινόμενα με λογική εξήγηση
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/1/2020

Τις ημέρες των γιορτών ο καιρός αποφάσισε να αλλάξει ξαφνικά πρόσωπο. Μέσα σε διάστημα ολίγων ωρών η θερμοκρασία περιβάλλοντος στο λεκανοπέδιο της Αττικής έπεσε κατά 10⁰C, κάνοντας τις μετακινήσεις με την μοτοσυκλέτα μια όχι και τόσο ευχάριστη διαδικασία. Αυτό έγινε αφορμή για κάποιους να θυμηθούν πως πρέπει να αγοράσουν ένα καλό ζευγάρι χειμερινά γάντια ή κάποιο μπουφάν που να μην αφήνει τον παγωμένο αέρα να φτάνει έως το κόκκαλο κ.τ.λ. Εκείνο που δεν θύμισε στους περισσότερους είναι να τσεκάρουν την πίεση του αέρα στα ελαστικά τους. Το πόσο σημαντικό είναι να ελέγχουμε τις πιέσεις όταν μεταβάλλεται η θερμοκρασία περιβάλλοντος μέσα σε λίγες ώρες, το ζήσαμε από πρώτο χέρι με το SV 650 που έχουμε αυτές τις ημέρες για δοκιμή μακράς διάρκειας. Όπως κάνουμε πάντα όταν παραλαμβάνουμε μια μοτοσυκλέτα για δοκιμή, γεμίζουμε το ρεζερβουάρ και ελέγχουμε τις πιέσεις των ελαστικών, γιατί έχει συμβεί αρκετές φορές όλα αυτά τα χρόνια να πάρουμε μοτοσυκλέτες που έχει χαλάσει ή κολλήσει ο δείκτης βενζίνης και (ακόμα πιο συχνό φαινόμενο) να έχουν λάθος πιέσεις στα ελαστικά τους. Αυτό λοιπόν κάναμε κι όταν παραλάβαμε το SV 650 κι όλα ήταν θαυμάσια. Όμως το πρωί της πρώτης ημέρας που έπιασαν τα κρύα, η συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας είχε αλλάξει δραματικά. Κάνοντας τις κλασσικές μανούβρες για να βγει η μοτοσυκλέτα από το υπόγειο γκαράζ, δεν υπήρχε κάποιο σημάδι που να δείχνει πως κάτι έχει συμβεί κατά την διάρκεια της νύχτας. Ούτε φυσικά φαινόταν με το μάτι πως κάτι πάει λάθος με τις πιέσεις των ελαστικών. Τα σημάδια της παράξενης συμπεριφοράς άρχισαν να εμφανίζονται βγαίνοντας από τα στενά της γειτονιάς και αρχίζοντας να οδηγώ σε πιο ανοιχτούς δρόμους. Το SV 650 έμοιαζε σαν να είχε φάει ένα ολόκληρο γουρουνόπουλο το βράδυ και να μην το είχε χωνέψει. Το τιμόνι είχε βαριά αίσθηση, η μοτοσυκλέτα δεν είχε την ίδια όρεξη με πριν για να πλαγιάσει και κάθε της αντίδραση στις εντολές του αναβάτη ήταν τεμπέλικη και μουδιασμένη. Όταν πλέον μπήκε στον ανοιχτό δρόμο, τότε άρχισαν τα κουνήματα και το μήνυμα έγινε ξεκάθαρο. Κάτι δεν πήγαινε καλά με τα ελαστικά. Ξαναθυμίζουμε πως είχαμε τσεκάρει τις πιέσεις τρεις ημέρες πριν και όλα ήταν ΟΚ έως και την προηγούμενη ημέρα το βράδυ. Στάση στο πρώτο βενζινάδικο και έλεγχος των πιέσεων ξανά. Μείον 8 psi πίσω και μείον 6 psi εμπρός! Η διαφορά είναι τεράστια για να δικαιολογηθεί από τις φυσιολογικές αποκλείσεις που έχουν τα πιεσόμετρα των βενζινάδικων σε σχέση με το πιεσόμετρο χειρός που είχαμε χρησιμοποιήσει για την προηγούμενη μέτρησή μας. Άλλωστε η αίσθηση της μοτοσυκλέτας ήταν από μόνη της επιβεβαίωση για την χαμηλή πίεση στα ελαστικά.

Το πρόβλημα με τις χαμηλές πιέσεις στο δρόμο δεν είναι μόνο στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας και στην πτώση της απόδοσης των ελαστικών σε επίπεδο κρατήματος. Υπάρχει κι άλλο ένα πρόβλημα. Αν οι πιέσεις πέσουν πολύ χαμηλά (π.χ. κάτω από 26psi) υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να συμβεί απότομη απώλεια όλου του αέρα! Κι αυτό θα συμβεί όταν βγεις στον ανοιχτό δρόμο και πιάσεις υψηλές ταχύτητες. Η φυγόκεντρος μπορεί να σπρώξει τη βαλβίδα προς τα μέσα, αφού η πίεση μέσα στο ελαστικό που την κρατά στη θέση της, δεν επαρκεί για να υπερνικήσει τη δύναμη της φυγόκεντρου. Κι όταν συμβεί αυτό, η απώλεια του αέρα είναι απότομη και ολοκληρωτική. Το μόνο που μπορεί να αποτρέψει την απότομη απώλεια πίεσης σε αυτή την περίπτωση είναι να έχεις σε καλή κατάσταση τις τάπες των βαλβίδων σου. Επίσης όσες μοτοσυκλέτες έχουν λοξές βαλβίδες οι πιθανότητες μειώνονται στο ελάχιστο, όμως δεν εκμηδενίζονται εντελώς.

Το συμπέρασμα απ’ όλα τα παραπάνω είναι πως ο τακτικός έλεγχος των πιέσεων δεν αρκεί και θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως με το κρύο ο αέρας χάνει τον όγκο του και ως εκ τούτου μεταβάλει την πίεση των ελαστικών μας. Κι αν η θερμοκρασία περιβάλλοντος αλλάξει τόσο έντονα και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, όπως έγινε μέσα στις ημέρες των Χριστουγέννων, η συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας μας μπορεί να αλλάξει δραματικά από τη μία μέρα στην άλλη.