Τα MotoGP εκπέμπουν μια αύρα αίγλης και δόξας σε όσους τα παρακολουθούν, είτε από την τηλεόραση είτε από κοντά. Είναι απ’ τα πιο εντυπωσιακά αθλήματα και σε πολλούς μπορεί να δημιουργηθούν διάφορες απορίες, όπως το τι απαιτείται για να πραγματοποιηθεί ένας τέτοιο θέαμα και να λειτουργήσουν όλα με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Η αλήθεια είναι πως χρειάζεται απίστευτη οργάνωση και εμπειρία από όλους όσους εργάζονται στο πρωτάθλημα, είτε έχουν μια θέση μέσα στην ομάδα των αναβατών, είτε ασχολούνται με το στήσιμο των καταλυμάτων, είτε είναι δημοσιογράφοι.
Συλλέξαμε ορισμένες πληροφορίες σχετικά με την αμοιβή διάφορων θέσεων, χωρίς να συμπεριλάβουμε τα συμβόλαια των αναβατών, καθώς είναι οι πιο ακριβοπληρωμένες θέσεις. Παράλληλα, διαπιστώσαμε και ορισμένες διαφορές στις αμοιβές των ίδιων θέσεων ανάλογα με την κατηγορία, στην οποία εργάζονται. Αρχικά, οφείλουμε να τονίσουμε πως το περιβάλλον είναι άκρως ανταγωνιστικό και το να κερδίσει κανείς μια θέση μέσα στην ομάδα δεν σημαίνει πως θα μείνει εκεί για πάντα –όπως στο ελληνικό δημόσιο- αλλά για να την κρατήσει θα πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς την αξία του.
Ο αρχιμηχανικός είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές θέσεις, καθώς είναι υπεύθυνος για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας και την άρτια συνεργασία όλων των μελών. Πέραν αυτού, πολλές φορές έρχονται αντιμέτωποι και με τους δημοσιογράφους δίνοντας αρκετές πληροφορίες για την πορεία των αναβατών και όχι μόνο. Η εμπειρία τους στα τεχνικά θέματα αποτελεί το νούμερο ένα κριτήριο για το ύψος της αμοιβής τους, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, όπως ο ίδιος ο αναβάτης της ομάδας. Είναι γνωστό πως όσοι είναι στην ομάδα του Marc Marquez αμείβονται πλουσιοπάροχα, καθώς είναι κάτι για το οποίο μεσολαβεί ο ίδιος ο Ισπανός αναβάτης.
Στις μικρότερες κατηγορίες του πρωταθλήματος, η αμοιβή ποικίλει ανάλογα απ’ το πόσο θέλει να διαπρέψει η εκάστοτε εταιρεία σε αυτές. Υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι όπως οι Ramon Forcada και Jeremy Burgess, όπου με την τεράστια εμπειρία τους στα τεχνικά θέματα μετά από πολλά χρόνια, είχαν υψηλές απολαβές. Αντίστοιχα αρχιμηχανικοί στη Moto2 με ένδοξο παρελθόν και εμπειρία τόσο στα MotoGP όσο και στα Superbikes, παίρνουν επίσης πολλά χρήματα. Οι μισθοί για τη θέση του αρχιμηχανικού λοιπόν, με βάση τη κατηγορία αλλά και τους στόχους κάθε εταιρείας, κυμαίνονται από 40.000 έως 130.000 ευρώ ετησίως…
Μια ελαφρώς λιγότερο καλοπληρωμένη θέση είναι αυτή των αναλυτών της τηλεμετρίας. Μια δουλειά κομβικής σημασίας καθώς η σωστή ανάλυση των δεδομένων είναι πάρα πολύ σημαντική και χρήσιμη, αφού βοηθά τον αναβάτη να κατανοήσει σε ποια σημεία της πίστας υστερεί, ενώ έχει περιθώριο να πιέσει περισσότερο τη μοτοσυκλέτα του, καθώς και να δει τι ακριβώς έκανε μέσα σε ένα γύρο – σε περίπτωση που δεν θυμάται... Ένα απ’ τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αναβατών που δεν θυμόντουσαν τι έκαναν ή τι σχέση είχαν στο κιβώτιο την ώρα που έστριβαν είναι ο Casey Stoner, που οδηγούσε με το ένστικτο και τις περισσότερες φορές διαφωνούσε με τα δεδομένα της τηλεμετρίας. Ο μισθός των αναλυτών κυμαίνεται από τις 35.000 ευρώ και μπορεί φτάσει μέχρι και τις 80.000 ανά έτος. Ένας παράγοντας που επηρεάζει το ύψος της αμοιβής είναι όπως φαίνεται η… εθνικότητα, με τους Ιταλούς να είναι πιο ακριβοπληρωμένοι συγκριτικά με τους Ισπανούς. Φυσικά, ο πραγματικός λόγος δεν είναι η εθνικότητα, αλλά η φορολογία της Ιταλίας που είναι υψηλότερη συγκριτικά με της Ισπανίας. Η εμπειρία σε όλες τις θέσεις έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ύψος της αμοιβής, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες δουλειές.
Ο μισθός των μηχανικών κυμαίνεται απ’ τις 25.000 ευρώ έως τις 70.000 ανά έτος, ενώ οι εξιδεικευμένοι στις αναρτήσεις αμείβονται με περισσότερα χρήματα συνήθως. Ο μηχανικός είναι ένας απ’ τους πιο σημαντικούς ανθρώπους μέσα στο box, καθώς αυτός είναι υπεύθυνος να λύσει μια RC-213V (εκτός απ’ τον κινητήρα που είναι σφραγισμένος) στα εξ ων συνετέθη μετά το πέρας κάθε αγώνα για την συντήρησή της και είναι υπεύθυνος να την ξαναδέσει χωρίς να περισσεύει τίποτα στον πάγκο του… Στην περίπτωση του Crutchlow αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά αν αναλογιστούμε τις πτώσεις του, που το κόστος τους μπορεί να αγγίξει και το ένα εκατομμύριο ευρώ. Αν κατά τη διάρκεια του λυσίματος ή του δεσίματος γίνει ένα λάθος, οι επιπτώσεις μπορεί να αποβούν μέχρι και μοιραίες, ενώ η εμπιστοσύνη μεταξύ αναβάτη και μηχανικού περνάει σε άλλο επίπεδο. Ο Rossi παραδείγματος χάριν συνεργάζεται σχεδόν με τους με τους ίδιους ανθρώπους εδώ και 20 χρόνια απ’ την εποχή που έκανε το ντεμπούτο του στη κατηγορία των 500. Μιλάμε για μια σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης μεταξύ μηχανικού – αναβάτη, μεγαλύτερη και από αυτή που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα και σε ένα αντρόγυνο…
Στις μικρότερες κατηγορίες όμως δεν ισχύει το ίδιο. Σε αυτές, οι μηχανικοί δεν ακολουθούν τους αναβάτες σε περίπτωση που πάνε σε μια άλλη ομάδα, αλλά παραμένουν σε αυτήν που είναι για ελάχιστες σεζόν, εκτός από μερικούς μηχανικούς που θεωρούνται “μεγάλης αξιοπιστίας” και παραμένουν αρκετά χρόνια. Αυτοί οι μηχανικοί αποτελούν συνήθως πυλώνα της δομής της ομάδας και από οικονομικής άποψης, συνήθως, έχουν υψηλότερες απολαβές απ’ τους μηχανικούς που η δουλειά τους είναι λιγότερο χειρωνακτική και περιορίζεται στη χρήση των υπολογιστών.
Σε ότι αφορά τον μισθό των τεχνικών των αναρτήσεων τα πράγματα ποικίλουν. Αρχικά εξαρτάται αν η ομάδα θα έχει έναν δικό της ή κάποιον εξωτερικό συνεργάτη, είτε της Öhlins είτε της Showa είτε της WP (μόνο αυτές συμμετέχουν στα MotoGP) που περιφέρονται από ομάδα σε ομάδα στα paddock και παρέχουν τις γνώσεις τους. Σε περίπτωση που μια ομάδα θέλει να έχει αποκλειστικά έναν δικό της τεχνικό αναρτήσεων, τότε ο μισθός του ξεκινά απ’ τις 40.000 ευρώ (€15.000 περισσότερα απ’ τον κατώτατο μισθό ενός μηχανικού) και φτάνει τις 60.000 ανά έτος.
Ο Υπεύθυνος Τύπου είναι μια απ’ τις πιο χαμηλά αμειβόμενες θέσεις με το ετήσιο εισόδημα να ανέρχεται στις 30.000 ευρώ μεικτά. Σε όσους φαίνονται πολλά, μπορούν να αναλογιστούν τους φόρους, την ασφάλεια αλλά και όλα το χρόνο που βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι μακριά απ’ το σπίτι τους, τότε θα καταλάβουν πως τα 30.000 ευρώ είναι λίγα στην πραγματικότητα. Μια απλή σύγκριση με το μισθό των μηχανικών πλοίων ή των καπετάνιων που είναι υψηλότερος απ’ τις €30.000 ετησίως είναι αρκετή για να σας πείσει. Ακόμη, όσοι φαντάζονται πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται σε πολυτελή ξενοδοχεία, πλανώνται πλάνη οικτρή, ενώ δεν υπάρχει καθόλου ελεύθερος χρόνος για να δουν τις χώρες που επισκέπτεται το πρωτάθλημα.
Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό: Το πάθος. Ο μισθός έρχεται πάντοτε σε δεύτερη μοίρα αν αγαπάς αυτό που κάνεις, αφού για χάρη του μπορείς να θυσιάσεις πολλά πράγματα. Το γεγονός ότι οι ετήσιες απολαβές τους είναι πραγματικά αξιοζήλευτες, δεν σημαίνει πως δεν έχουν ματώσει κυριολεκτικά για να φτάσουν εκεί που έφτασαν. Τέλος, οι εργοδότες τους το μόνο που θέλουν είναι την ώρα που δουλεύουν οι άνθρωποί τους, να απασχολείται το μυαλό τους μόνο με θέματα της δουλειάς και να μην σκέφτονται αν θα μπορέσουν να καλύψουν τα έξοδα του μήνα…