Η Honda πήρε την "εκδίκησή" της από την Dorna και την FIM και πλέον διαθέτει κι αυτή ένα αεροδυναμικό βοήθημα που είναι εγκεκριμένο από τον τεχνικό διευθυντή των MotoGP, Danny Aldridge. Μόνο που το HRC δεν ήθελε να αποκτήσει κι αυτό ένα τέτοιο εξάρτημα όπως της Ducati, αλλά ο σκοπός της πήγαινε σε κάτι πολύ βαθύτερο.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το ότι η Honda έχασε στο δικαστήριο της FIM ήταν πολύ χειρότερο γι' αυτήν από την ήττα μέσα στην πίστα του Qatar. Ο Takeo Yokoyama, ο Τεχνικός Διευθυντής για τα MotoGP στο εργοστάσιο της Honda, έχασε την παραδοσιακή, ιαπωνική του ψυχραιμία, όταν κατάλαβε ότι ο Gigi Dall'Igna κατάφερε να το ξεγελάσει, ενώ οι δικαστές της FIM δικαίωσαν τον Ιταλό. Έτσι, ενώ η Aprilia, η Suzuki και η ΚΤΜ (τα άλλα τρία εργοστάσια που συνυπέγραψαν την ένσταση και την έφεση) αποφάσισαν ότι το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο και ικανό να ενθαρρύνει τους πάντες ώστε να ξεψαχνίσουν κάθε κανονισμό που διαθέτει ψήγματα ασάφειας, η Honda είχε μια διαφορετική άποψη.
Λίγες μέρες πριν τον αγώνα της Αργεντινής, το HRC παρουσίασε την δική του εκδοχή για το συγκεκριμένο εξάρτημα στον Aldridge, δηλώνοντας ότι ο ρόλος του ήταν να παράγει αεροδυναμικό φορτίο. Όπως ήταν φυσικό, το εξάρτημα απορρίφθηκε. Την επόμενη μέρα όμως ο Yokoyama επέστρεψε, προτείνοντας ένα άλλο, παρόμοιο εξάρτημα, το οποίο όμως είχε ως σκοπό το να παρέχει περισσότερο αέρα στο πίσω ελαστικό. Ο Aldridge μελέτησε την κατασκευή και έδωσε το "οk".
Όπως φαίνεται από αυτό το γεγονός, τα πολιτικά παιχνίδια εμπλέκονται για άλλη μια φορά με την τεχνολογία και το αποτέλεσμα είναι υπέρ της πολιτικής. Καταλαβαίνετε ότι ποτέ και κανείς μηχανικός δεν θα τοποθετούσε πάνω στην μοτοσυκλέτα του ένα εξάρτημα, αν δεν βελτίωνε την απόδοσή της. Η Honda όμως το έκανε αυτό για να τονίσει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα.
Πίσω στο αρχηγείο της στο Τόκιο, χρησιμοποίησαν όλους τους πόρους της (οικονομικούς και μηχανολογικούς) για να αποδείξουν ότι οι κανονισμοί "μπάζουν" και οι γκρίζες περιοχές είναι πολύ περισσότερες και μεγαλύτερες από αυτές που ξέρουμε ήδη. Το πρώτο εξάρτημα που απορρίφθηκε –και που στην Honda γνώριζαν πολύ καλά ότι θα συμβεί αυτό- ήταν απλώς ένα πρόσχημα για να αποδειχθεί το πόσο εύκολα μπορεί να περάσει κανείς από το αντικανονικό στο νόμιμο.
Μπορεί να ακούγεται κάπως περίεργο όλο αυτό, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Yokoyama πέρασε το μήνυμα που ήθελε και πέτυχε τον σκοπό του, ο οποίος προφανώς και δεν ήταν το να αντιγράψει την Ducati. Ήταν μια δήλωση από πλευράς Honda ότι ξέρουν και μπορούν κι οι ίδιοι να "παίξουν το παιχνίδι" χρησιμοποιώντας τα όπλα του Dall'Igna για να παρακάμψουν τους κανονισμούς.
Σίγουρα αυτή η ιστορία θα έχει πολύ μέλλον ακόμη, αν δεν παρέμβει η Dorna για να θέσει ένα τέλος σε όλα αυτά, κάτι όμως που προς το παρόν δεν έχει συμβεί κι ούτε διαφαίνεται ότι μπορεί να συμβεί στο άμεσο μέλλον…