MotoGP Dovizioso - 356.7km/h: Σπάει το ρεκόρ υψηλότερης ταχύτητας!
Πρακτικά το διατηρεί ακόμη
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
1/6/2019
Η Ducati πλέον έχει μονοπωλήσει την πρώτη πεντάδα με την μεγαλύτερη ταχύτητα, τώρα που ο Dovizioso έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ του, μόλις για μία ανάσα, μόλις για 0.2Km/h
To Mugello όπως αντίστοιχα και το Losail, προσφέρονται για κάτι τέτοιο, για να σπάνε τα ρεκόρ υψηλότερης τελικής ταχύτητας. Πέρσι ο Dovizioso τα κατάφερε ακριβώς εδώ, στο Mugello, να θέσει το ρεκόρ την ίδια στιγμή που ο Pirro σημείωνε τρομακτική πτώση στην μεγάλη ευθεία!
Το Mugello δεν έχει την μεγαλύτερη ευθεία σε απόλυτα νούμερα, καθώς η ευθεία στο Τέξας είναι για μερικά μέτρα μακρύτερη, όμως το χαρακτηριστικό της ιταλικής πίστας είναι πως προηγείται μία στροφή με πολύ γρήγορη έξοδο. Κι έτσι στα 1.14Km που είναι το μήκος της, οι MotoGP μοτοσυκλέτες έχουν την ευκαιρία να μείνουν για πολύ ώρα με το γκάζι τέρμα ανοιχτό.
Αν πάμε άλλες δύο χρονιές πίσω από την φετινή και την περσινή, φτάνοντας στο 2016, τότε οι πρώτες επτά θέσεις, πάλι έχουν μονάχα Ducati στην κατάταξη για τις υψηλότερες τελικές ταχύτητες.
1. Andrea Dovizioso (2019; Ducati) - 356.7km/h
2. Andrea Dovizioso (2018; Ducati) - 356.5km/h
3. Danilo Petrucci (2018; Ducati) - 355.8km/h
4. Michele Pirro (2018; Ducati) - 355.2km/h
5. Danilo Petrucci (2019; Ducati) - 355.0km/h
6. Andrea Iannone (2016; Ducati) - 354.9km/h
7. Michele Pirro (2017; Ducati) - 354.7km/h
Ωστόσο, παρά την απόλυτη κυριαρχία στην FP3 του Petrucci και το ρεκόρ του Dovizioso, οι Ducati δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν ούτε στιγμή της pole position. Ξεκινούν όμως από την πρώτη γραμμή, ο Petrucci τρίτος στην εκκίνηση αύριο, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την κυριαρχία στην εκκίνηση για να μην αφήσει ούτε τον Marquez, ούτε τις Yamaha, να ξεφύγουν μπροστά!
MotoGP Finale: Παγκόσμιος Πρωταθλητής ο Martin με τελευταία νίκη Bagnaia!
Μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
17/11/2024
Σε έναν εύκολο αγώνα όπου την μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες, ο Martin εξασφάλισε το πολυπόθητο πρωτάθλημα που παλαιότερα είχε χάσει από λάθη δικά του κυρίως και ενώ έχει φτάσει ακριβώς σε αυτό το σημείο με τον Bagnaia, κάνοντας φέτος την διαφορά.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής αποχωρώντας ταυτόχρονα από την οικογένεια της Ducati, σε μία ομάδα που αλλάζει μοτοσυκλέτα και πηγαίνει στην Yamaha, μία κατάκτηση που είναι αδύνατο να μην την δει κανείς ως δήλωση για την επιλογή τους. Παρότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπήρχε άλλη εξέλιξη για μία σειρά από λόγους που θα εξετάσουμε εκ νέου, σε διαφορετικά άρθρο.
Σήμερα η εκκίνηση ήταν καρμπόν με την χθεσινή του Sprint για τους δύο πρώτους στην βαθμολογία του πρωταθλήματος και την διαφορά έκανε ο Marc Marquez που τώρα δεν ήταν πίσω, παλεύοντας με τον Acosta.
Ο Bastianini έκανε για μία ακόμη φορά μία πολύ καλή εκκίνηση και βρέθηκε με τον Marc Marquez όπου είχαν μία δική τους στιγμή, προσπαθώντας να βρουν ποιος θα κάνει την οπισθοφυλακή του Bagnaia.
Τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Marc Marquez που μπήκε δεύτερος και έμεινε κολλημένος στον Bagnaia όπου στην μοναδική στιγμή που ο Bagnaia έκανε ένα μικρό λάθος, έμεινε πίσω κλείνοντας μία πόρτα όπου κανείς βέβαια δεν κοιτούσε να διαβεί.
Ο Martin γυρνούσε πάνω από ένα δευτερόλεπτο πίσω με στόχο όπως είχε πει χθες να είναι απλά το βάθρο. Χρειαζόταν να είναι ένατος, οπότε η θέση του βάθρου είναι μία εξαιρετική επίδοση προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος! Η απόσταση αυτή θα έφτανε τα δύο δευτερόλεπτα στο τέλος, αλλά απολύτως καμία σημασία δεν υπήρχε σε αυτό από την στιγμή που πίσω του τα πάντα ήταν ήρεμα.
Αυτό βέβαια σε ένα βαθμό οφειλόταν στον Aleix Espargaro που ήταν άξιος σωματοφύλακας κρατώντας τον Bastianini αρχικά πίσω και έπειτα στο τέλος του αγώνα τον Alex Marquez.
Ο Morbidelli έκανε και αυτός την κίνησή του να παλέψει για τον ομόσταυλό του με τον Bastianini περισσότερο ως μία μάχη χαρακωμάτων και λιγότερο επειδή υπήρχε περίπτωση να απειλήσει ένα αποτέλεσμα που είχε ήδη τελειώσει. Ο Martin θα ήταν πρωταθλητής ότι και να έκαναν δύο άλλοι αναβάτες με Ducati και μόνο με πτώση ή βλάβη θα μπορούσε κάτι να αλλάξει.
Ο Bagnaia γίνεται ένας από τους ελάχιστους αναβάτες με 11 νίκες μέσα σε μία σεζόν και η Ducati η μόνη εταιρεία με νίκες σε όλους τους αγώνες πλην ενός. Για αυτούς η επιτυχία είναι δεδομένη, όποιος και αν έπαιρνε το πρωτάθλημα. Μόνο πρόβλημα που θα πρέπει να βλέπουν το Ν.1 σε άλλη μοτοσυκλέτα την επόμενη σεζόν.
Αυτό είχε γίνει και το 2003 όταν ο Rossi πήγε από την Honda στην Yamaha, θα το ζήσει και η Ducati τώρα, αποτέλεσμα του να έχεις μαζέψει πολλούς καλούς αναβάτες μαζί.
Ο Martin πέρασε την γραμμή τερματισμού φανερά συγκινημένος έχοντας ήδη αρχίσει να κλαίει πριν τον τελευταίο γύρο, όπως είπε αργότερα! Τηρώντας την παράδοση που ο ίδιος ξεκίνησε, έσπασε την ζελατίνα του αμέσως μετά μόλις κατάφερε να σταματήσει. Δίπλα του από την πρώτη στιγμή ο Aleix Espargaro, ο πρώτος άνθρωπος που του έσφιξε το χέρι, πριν κάνουν τον γύρο του θριάμβου σε απόσταση μεταξύ τους. Ο Martin σταμάτησε για να βγει με αμφίεση Terminator, ως γνήσιος Martinator και στο ενδιάμεσο ο Aleix Espargaro γιόρτασε τον τελευταίο του τερματισμό στην ενεργό δράση της αγωνιστικής του καριέρας.
Οικογένεια, φίλοι και φυσικά η ομάδα, περίμεναν τον Martinator να φτάσει στο box φορώντας το κράνος του παγκόσμιου πρωταθλητή έχοντας πλέον το Ν.1 στην μοτοσυκλέτα του. Δεν θα μείνει πολύ εκεί αυτό το νούμερο, αλλά έχουν κάθε λόγο να το γιορτάζουν μεγαλοπρεπώς
