MotoGP - Από το 1949 έως το 2023, 1.000 Grand Prix δρόμος!

Στο Le Mans θα διεξαχθεί ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού
MotoGP 1000 GP!
Από το

motomag

9/5/2023

Στο Le Mans το MotoGP, φτάνει το ορόσημο των 1000 GP, με αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας να έχουν διεξαχθεί σε 29 διαφορετικές χώρες και 73 διαφορετικές πίστες! Παράλληλα, στα 70 χρόνια της ιστορίας του θεσμού, το στέμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή έχουν κατακτήσει 125 διαφορετικοί αναβάτες.

Αν πάμε πίσω στον Ιούνιο του 1949 θα βρούμε μια σημαντική πληροφορία για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και συγκεκριμένα για το MotoGP. To Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix μοτοσυκλέτας το 1949 και αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην ιστορία του Πρωταθλήματος. Τώρα, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Μαΐου του 2023, στο Le Mans το MotoGP θα φτάσει τα 1.000 Grand Prix σηματοδοτώντας ένα ξεχωριστό ορόσημο για τον θεσμό!

Πλησιάζοντας προς την ημέρα του γαλλικού αγώνα, ένα σύντομο ταξίδι σε σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Πρωταθλήματος μας θυμίζει ξανά διάφορους πρωταγωνιστές και ορόσημα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του MotoGP.

Το ταξίδι αρχίζει

Leslie Graham

Το 1949, ιδρύεται η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM), με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125-250-350-500 κ. εκ. και sidecars 600 κ. εκ. να διαμορφώνουν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσυκλετών. Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας 500 κ. εκ. οδηγώντας μια βρετανικής κατασκευής AJC μοτοσυκλέτα, ωστόσο μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ήταν αυτή που θα μεσουρανούσε στους αγώνες μοτοσυκλετών.

Η ιταλική κυριαρχία

Giacomo Agostini

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500 κ. εκ., με τους θρύλους του MotoGP, Giacomo Agostini, Phil Read, Geoff Duke, John Surtees, και Mike Hailwood να κερδίζουν τίτλους με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές.

Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών

Jim Redman

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε αγώνα στη μεγάλη κατηγορία. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974. Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στη μεγάλη κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982, πριν ο Freddie Spencer χαρίσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500 κ. εκ. το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες αφήνουν το στίγμα τους

King Kenny

Ο “King” Kenny Roberts άνοιξε τον δρόμο για μερικούς Αμερικανούς σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν την ιστορία του MotoGP. Ο Roberts κέρδισε τo 1978, 1979 και 1980 με τη Yamaha το Παγκόσμιο στέμμα στα 500 κ. εκ., με τους Freddie Spencer και Eddie Lawson να μοιράζονται τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Wayne Gardner

To 1987 o Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία, κατακτώντας τον τίτλο στα 500 κ. εκ., με τους Lawson (1988 και 1989) και Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) να επαναφέρουν τις Η.Π.Α. στην κορυφή.

Kevin Schwantz

Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των Πρωταθλητών όταν κατέκτησε τον τίτλο το 1993.

Mick Doohan

O ερχομός του Mick Doohan ήταν αυτός που σταμάτησε τους Αμερικανούς καθώς κατέκτησε από το 1994 έως και το 1998 τους τίτλους στη μεγάλη κατηγορία. Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Criville για να βάλει την Ισπανία στο χάρτη του MotoGP το 1999, κατακτώντας τον τίτλο. Η χαρά των Ισπανών κράτησε λίγο καθώς το 2000 o Kenny Roberts Jr χάρισε στις Η.Π.Α. τον προτελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο τους.

Το όνομα Rossi και η νέα εποχή του MotoGP

Rossi

Το 2000 έρχεται στην μεγάλη κατηγορία ένας Ιταλός με το όνομα Valentino Rossi, ένα όνομα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του θεσμού. Ο Ιταλός το 2001 κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στα 500 κ. εκ. με τη Honda, ενώ την επόμενη χρονιά το MotoGP αλλάζει άρδην.

Four-Stroke MotoGP bikes

Τα δίχρονα 500 κ. εκ. μας αποχαιρετούν με τους τετράχρονους κινητήρες των 1.000 κ.εκ. (που θα έπεφταν στα 800 για να ανέβουν ξανά στα 1.000 κυβικά και να παραμείνουν εκεί) να έρχονται στο προσκήνιο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, με τον Valentino Rossi να κατακτά τους τίτλους από το 2002-2005, ωστόσο το σημαντικό σε αυτές τις χρονιές είναι η μετακίνηση του από την Honda το τέλος του 2003 στη Yamaha.

Hayden-Loukopoulos

To 2006 είχαμε αλλαγή στον θρόνο, με τον αείμνηστο Nicky Hayden να βρίσκεται στην κορυφή με τη Honda. To 2006 βιώσαμε ακόμη μία συγκλονιστική στιγμή για το MotoGP, καθώς ο Casey Stoner κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο με τη Ducati, επαναφέροντας τη σημαία της Ιταλίας στην κορυφή μετά το 1974. Η απάντηση του «Γιατρού» δεν άργησε να έρθει με τον Ιταλό να κερδίζει τον τίτλο το 2008 και το 2009.

Οι εξωγήινοι ήρθαν στο MotoGP

Stoner, Rossi, Lorenzo, Pedrosa

Με τον ερχομό των Ισπανών Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa η τράπουλα ανακατεύεται καθώς οι Casey Stoner και Valentino Rossi έχουν να αντιμετωπίσουν δυο νέους δυνατούς αντιπάλους. Μεταξύ 2007 και 2012, οι τέσσερις αυτοί αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως "οι εξωγήινοι" καθώς οι μάχες μεταξύ τους ήταν συγκλονιστικές και πέρα από τα συνηθισμένα. Σε αυτές τις έξι σεζόν, οι Stoner (2007, 2011), Rossi (2008-2009) και Lorenzo (2010,2012) κατέκτησαν από δύο τίτλους, ενώ ο Dani Pedrosa τερμάτισε στην πρώτη τριάδα σε πέντε από αυτές τις έξι χρονιές. Στο τέλος του 2012 ο Stoner ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγώνες σε ηλικία 27 ετών, ωστόσο ένας άλλος “εξωγήινος” ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του, ο λόγος για τον Ισπανό Marc Marquez.

Αλλαγές στους κινητήρες και νέες κατηγορίες

Toni Elias

Το 2010 η τετράχρονη Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των δίχρονων 250 κ. εκ., με τη Honda να γίνεται ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων στη νέα αυτή κατηγορία. Το 2012, δημιουργήθηκε η επίσης τετράχρονη Moto3 για να αντικαταστήσει τη δίχρονη κατηγορία 125 κ. εκ.. Την ίδια χρονιά, εισήχθησαν και οι CRT (Claiming Rule Teams) στην κορυφαία κατηγορία, με αποτέλεσμα να μπορούν να εισέλθουν στον θεσμό ομάδες με χαμηλότερο προϋπολογισμό.

Η εποχή του Marc Marquez

Marc Marquez

Το 2013 ξημερώνει η εποχή της Ισπανικής κυριαρχίας στο MotoGP. Ο Marc Marquez κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία, με τον αναβάτη της Honda να κερδίζει συνεχόμενα τον Παγκόσμιο Τίτλο μέχρι και το 2019. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας Marquez-Honda, βλέπουμε την είσοδο της KTM στο MotoGP -2017- και την εμφάνιση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, πρώτα στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Ducati.

2020 έως σήμερα

Fabio Quartararo

Νέες χώρες και νέοι πρωταγωνιστές ξεπρόβαλαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του MotoGP. Οι Joan Mir -Suzuki 2020-, Fabio Quartararo -Yamaha 2021- και Francesco Bagnaia -Ducati 2022- βάζουν ένα τέλος στο σερί του Marc Marquez δίνοντας ταυτόχρονα μια νέα πνοή στον θεσμό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η σημαντικότερη στιγμή των συγκεκριμένων ετών είναι η απόσυρση του Valentino Rossi στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς του 2021, με τον Ιταλό θρύλο να συνεχίζει ως manager αγωνιστικής ομάδας στη μεγάλη κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Στα επόμενα 1.000 Grand Prix

MotoE

Τα συνθετικά καύσιμα ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους στο Πρωτάθλημα, ενώ ήδη υπάρχει κατηγορία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών (MotoE) στον θεσμό. Τι θα δούμε άραγε στα επόμενα 1.000 GP; Θα υπάρξει αντίστοιχη μετάβαση από τους θερμικούς στους ηλεκτρικούς κινητήρες, όπως έγινε από τον δίχρονο στον τετράχρονο κινητήρα; Ή θα παραμείνει στο επίκεντρο ο κινητήρας εσωτερικής καύσης; Ποια θα είναι τα επόμενα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα βοηθήσουν να ανέβει η ασφάλεια των αγωνιζομένων; Και ποιες θα είναι οι επόμενες χώρες που θα φιλοξενήσουν αγώνα MotoGP; Πολλές οι ερωτήσεις, και εμείς θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ώστε να σας ενημερώνουμε συνεχώς για το πιο συναρπαστικό Πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας στον κόσμο.

Ετικέτες

MotoGP Κατάρ PR: O Morbidelli στην πρώτη θέση και όλα τα Ducati μπροστά!

Αυτή η ευθεία είναι λατρεία (Ducati)
MotoGP Κατάρ PR: O Morbidelli στην πρώτη θέση και όλα τα Ducati μπροστά!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/4/2025

Ο Franco Morbidelli δεν πτοήθηκε από τη δύναμη των εργοστασιακών Ducati και κατέκτησε την πρώτη θέση στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά της κατηγορίας MotoGP στο Κατάρ. Ο αναβάτης της Pertamina VR46 έκανε μία τελευταία προσπάθεια για γρήγορο γύρο στο τέλος και κατάφερε να περάσει ένα δέκατο του δευτερολέπτου μπροστά από τους Pecco Bagnaia και Marc Marquez και τέσσερα εκατοστά από το απόλυτο ρεκόρ που έδωσε την pole position στον Jorge Martin το 2024.

Ο Pecco Bagnaia ολοκλήρωσε την προσπάθειά του δεύτερος αλλά με άνεση και σταθερά γρήγορο ρυθμό καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου τερματίζοντας μόλις μερικές εκατοντάδες εκατοστά μπροστά από τον team-mate και αντίπαλό του Marc Marquez.

Ο Fabio Di Giannantonio κατέλαβε την τέταρτη θέση, βάζοντας έτσι και τις δύο Ducati VR46 στην πρώτη τετράδα. Φυσικά αυτό δεν είναι δύσκολο. Το δύσκολο είναι να μην είσαι ανταγωνιστικός με Ducati σε αυτή την πίστα!

Ο Alex Marquez αρκέστηκε στην πέμπτη θέση χωρίς να βρει την ταχύτητα να πιάσει τις εργοστασιακές Ducati. Ο Fabio Quartararo ήταν ευχής έργο που έμεινε εμπρός από τις KTM σε μία πολύ καλή προσπάθεια αποδεικνύει ότι έχει την ταχύτητα, ωστόσο δεν είχε σταθερό ρυθμό κοντά στον καλύτερο του χρόνο, οπότε μένει να δούμε πώς μπορεί να πάει στον πρώτο σύντομο αγώνα, πριν την Κυριακή. Ο Sprint θα μας δείξει τις αλλαγές που έχει κάνει η ομάδα απέναντι στην απαιτητική από πλευράς φόρας, πίστα.

Ο Pedro Acosta ήταν για ακόμη μία φορά ο κορυφαίος αναβάτης με KTM ακολουθούμενος από τον Maverick Viñales της Tech3 ενώ ο Bastianini πήγε στην Q1 με κατάταξη 16ος. Ο rookie της Gresini Ducati, Fermín Aldeguer πήρε την ένατη θέση και πέρασε απευθείας στην Q2 έχοντας πίσω του τον Johann Zarco που στην κόψη του ξυραφιού κατάφερε να κάνει έναν γρήγορο γύρο και να πάρει την δέκατη θέση που δίνει και το τελευταίο εισιτήριο για την Q2. Για ακόμη μία φορά ήταν ο ταχύτερος με διαφορά  με την LCR Honda.

Ο απερχόμενος πρωταθλητής Jorge Martin είχε όλα τα μάτια στραμμένα επάνω, θέλοντας όλοι μας να τον δούμε άνετο στη σέλα της Aprilia! Τερμάτισε στην 20η θέση αλλά φάνηκε πως μπορεί να τα πάει πολύ καλύτερα από αυτό. Άλλωστε ο Bezzecchi είχε ελάχιστη διαφορά και μάλιστα όλες οι Aprilia είναι στην Q1.

ΘΕΣΗ

N#

Αναβάτης

ΜΟΤΟ

Χρόνος

Διαφ.

Προηγ.v

1

21

Franco Morbidelli

Ducati

01:50.830

 

 

2

63

Francesco Bagnaia

Ducati

01:50.975

0.145

0.145

3

93

Marc Marquez

Ducati

01:50.997

0.167

0.022

4

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

01:51.129

0.299

0.132

5

73

Alex Marquez

Ducati

01:51.236

0.406

0.107

6

20

Fabio Quartararo

Yamaha

01:51.293

0.463

0.057

7

37

Pedro Acosta

KTM

01:51.391

0.561

0.098

8

12

Maverick Viñales

KTM

01:51.455

0.625

0.064

9

54

Fermin Aldeguer

Ducati

01:51.615

0.785

0.160

10

5

Johann Zarco

Honda

01:51.636

0.806

0.021

Πηγαίνουν Q1:

11

42

Alex Rins

Yamaha

01:51.666

0.836

0.030

12

10

Luca Marini

Honda

01:51.775

0.945

0.109

13

36

Joan Mir

Honda

01:51.784

0.954

0.009

14

33

Brad Binder

KTM

01:51.833

1.003

0.049

15

79

Ai Ogura

Aprilia

01:51.948

1.118

0.115

16

23

Enea Bastianini

KTM

01:52.005

1.175

0.057

17

43

Jack Miller

Yamaha

01:52.024

1.194

0.019

18

25

Raul Fernandez

Aprilia

01:52.134

1.304

0.110

19

72

Marco Bezzecchi

Aprilia

01:52.180

1.350

0.046

20

1

Jorge Martin

Aprilia

01:52.398

1.568

0.218

21

7

Augusto Fernandez

Yamaha

01:52.415

1.585

0.017

22

35

Somkiat Chantra

Honda

01:53.010

2.180

0.595

 

Ετικέτες