MotoGP - Από το 1949 έως το 2023, 1.000 Grand Prix δρόμος!

Στο Le Mans θα διεξαχθεί ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού
MotoGP 1000 GP!
Από το

motomag

9/5/2023

Στο Le Mans το MotoGP, φτάνει το ορόσημο των 1000 GP, με αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας να έχουν διεξαχθεί σε 29 διαφορετικές χώρες και 73 διαφορετικές πίστες! Παράλληλα, στα 70 χρόνια της ιστορίας του θεσμού, το στέμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή έχουν κατακτήσει 125 διαφορετικοί αναβάτες.

Αν πάμε πίσω στον Ιούνιο του 1949 θα βρούμε μια σημαντική πληροφορία για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και συγκεκριμένα για το MotoGP. To Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix μοτοσυκλέτας το 1949 και αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην ιστορία του Πρωταθλήματος. Τώρα, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Μαΐου του 2023, στο Le Mans το MotoGP θα φτάσει τα 1.000 Grand Prix σηματοδοτώντας ένα ξεχωριστό ορόσημο για τον θεσμό!

Πλησιάζοντας προς την ημέρα του γαλλικού αγώνα, ένα σύντομο ταξίδι σε σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Πρωταθλήματος μας θυμίζει ξανά διάφορους πρωταγωνιστές και ορόσημα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του MotoGP.

Το ταξίδι αρχίζει

Leslie Graham

Το 1949, ιδρύεται η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM), με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125-250-350-500 κ. εκ. και sidecars 600 κ. εκ. να διαμορφώνουν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσυκλετών. Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας 500 κ. εκ. οδηγώντας μια βρετανικής κατασκευής AJC μοτοσυκλέτα, ωστόσο μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ήταν αυτή που θα μεσουρανούσε στους αγώνες μοτοσυκλετών.

Η ιταλική κυριαρχία

Giacomo Agostini

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500 κ. εκ., με τους θρύλους του MotoGP, Giacomo Agostini, Phil Read, Geoff Duke, John Surtees, και Mike Hailwood να κερδίζουν τίτλους με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές.

Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών

Jim Redman

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε αγώνα στη μεγάλη κατηγορία. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974. Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στη μεγάλη κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982, πριν ο Freddie Spencer χαρίσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500 κ. εκ. το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες αφήνουν το στίγμα τους

King Kenny

Ο “King” Kenny Roberts άνοιξε τον δρόμο για μερικούς Αμερικανούς σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν την ιστορία του MotoGP. Ο Roberts κέρδισε τo 1978, 1979 και 1980 με τη Yamaha το Παγκόσμιο στέμμα στα 500 κ. εκ., με τους Freddie Spencer και Eddie Lawson να μοιράζονται τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Wayne Gardner

To 1987 o Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία, κατακτώντας τον τίτλο στα 500 κ. εκ., με τους Lawson (1988 και 1989) και Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) να επαναφέρουν τις Η.Π.Α. στην κορυφή.

Kevin Schwantz

Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των Πρωταθλητών όταν κατέκτησε τον τίτλο το 1993.

Mick Doohan

O ερχομός του Mick Doohan ήταν αυτός που σταμάτησε τους Αμερικανούς καθώς κατέκτησε από το 1994 έως και το 1998 τους τίτλους στη μεγάλη κατηγορία. Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Criville για να βάλει την Ισπανία στο χάρτη του MotoGP το 1999, κατακτώντας τον τίτλο. Η χαρά των Ισπανών κράτησε λίγο καθώς το 2000 o Kenny Roberts Jr χάρισε στις Η.Π.Α. τον προτελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο τους.

Το όνομα Rossi και η νέα εποχή του MotoGP

Rossi

Το 2000 έρχεται στην μεγάλη κατηγορία ένας Ιταλός με το όνομα Valentino Rossi, ένα όνομα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του θεσμού. Ο Ιταλός το 2001 κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στα 500 κ. εκ. με τη Honda, ενώ την επόμενη χρονιά το MotoGP αλλάζει άρδην.

Four-Stroke MotoGP bikes

Τα δίχρονα 500 κ. εκ. μας αποχαιρετούν με τους τετράχρονους κινητήρες των 1.000 κ.εκ. (που θα έπεφταν στα 800 για να ανέβουν ξανά στα 1.000 κυβικά και να παραμείνουν εκεί) να έρχονται στο προσκήνιο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, με τον Valentino Rossi να κατακτά τους τίτλους από το 2002-2005, ωστόσο το σημαντικό σε αυτές τις χρονιές είναι η μετακίνηση του από την Honda το τέλος του 2003 στη Yamaha.

Hayden-Loukopoulos

To 2006 είχαμε αλλαγή στον θρόνο, με τον αείμνηστο Nicky Hayden να βρίσκεται στην κορυφή με τη Honda. To 2006 βιώσαμε ακόμη μία συγκλονιστική στιγμή για το MotoGP, καθώς ο Casey Stoner κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο με τη Ducati, επαναφέροντας τη σημαία της Ιταλίας στην κορυφή μετά το 1974. Η απάντηση του «Γιατρού» δεν άργησε να έρθει με τον Ιταλό να κερδίζει τον τίτλο το 2008 και το 2009.

Οι εξωγήινοι ήρθαν στο MotoGP

Stoner, Rossi, Lorenzo, Pedrosa

Με τον ερχομό των Ισπανών Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa η τράπουλα ανακατεύεται καθώς οι Casey Stoner και Valentino Rossi έχουν να αντιμετωπίσουν δυο νέους δυνατούς αντιπάλους. Μεταξύ 2007 και 2012, οι τέσσερις αυτοί αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως "οι εξωγήινοι" καθώς οι μάχες μεταξύ τους ήταν συγκλονιστικές και πέρα από τα συνηθισμένα. Σε αυτές τις έξι σεζόν, οι Stoner (2007, 2011), Rossi (2008-2009) και Lorenzo (2010,2012) κατέκτησαν από δύο τίτλους, ενώ ο Dani Pedrosa τερμάτισε στην πρώτη τριάδα σε πέντε από αυτές τις έξι χρονιές. Στο τέλος του 2012 ο Stoner ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγώνες σε ηλικία 27 ετών, ωστόσο ένας άλλος “εξωγήινος” ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του, ο λόγος για τον Ισπανό Marc Marquez.

Αλλαγές στους κινητήρες και νέες κατηγορίες

Toni Elias

Το 2010 η τετράχρονη Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των δίχρονων 250 κ. εκ., με τη Honda να γίνεται ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων στη νέα αυτή κατηγορία. Το 2012, δημιουργήθηκε η επίσης τετράχρονη Moto3 για να αντικαταστήσει τη δίχρονη κατηγορία 125 κ. εκ.. Την ίδια χρονιά, εισήχθησαν και οι CRT (Claiming Rule Teams) στην κορυφαία κατηγορία, με αποτέλεσμα να μπορούν να εισέλθουν στον θεσμό ομάδες με χαμηλότερο προϋπολογισμό.

Η εποχή του Marc Marquez

Marc Marquez

Το 2013 ξημερώνει η εποχή της Ισπανικής κυριαρχίας στο MotoGP. Ο Marc Marquez κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία, με τον αναβάτη της Honda να κερδίζει συνεχόμενα τον Παγκόσμιο Τίτλο μέχρι και το 2019. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας Marquez-Honda, βλέπουμε την είσοδο της KTM στο MotoGP -2017- και την εμφάνιση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, πρώτα στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Ducati.

2020 έως σήμερα

Fabio Quartararo

Νέες χώρες και νέοι πρωταγωνιστές ξεπρόβαλαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του MotoGP. Οι Joan Mir -Suzuki 2020-, Fabio Quartararo -Yamaha 2021- και Francesco Bagnaia -Ducati 2022- βάζουν ένα τέλος στο σερί του Marc Marquez δίνοντας ταυτόχρονα μια νέα πνοή στον θεσμό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η σημαντικότερη στιγμή των συγκεκριμένων ετών είναι η απόσυρση του Valentino Rossi στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς του 2021, με τον Ιταλό θρύλο να συνεχίζει ως manager αγωνιστικής ομάδας στη μεγάλη κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Στα επόμενα 1.000 Grand Prix

MotoE

Τα συνθετικά καύσιμα ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους στο Πρωτάθλημα, ενώ ήδη υπάρχει κατηγορία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών (MotoE) στον θεσμό. Τι θα δούμε άραγε στα επόμενα 1.000 GP; Θα υπάρξει αντίστοιχη μετάβαση από τους θερμικούς στους ηλεκτρικούς κινητήρες, όπως έγινε από τον δίχρονο στον τετράχρονο κινητήρα; Ή θα παραμείνει στο επίκεντρο ο κινητήρας εσωτερικής καύσης; Ποια θα είναι τα επόμενα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα βοηθήσουν να ανέβει η ασφάλεια των αγωνιζομένων; Και ποιες θα είναι οι επόμενες χώρες που θα φιλοξενήσουν αγώνα MotoGP; Πολλές οι ερωτήσεις, και εμείς θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ώστε να σας ενημερώνουμε συνεχώς για το πιο συναρπαστικό Πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας στον κόσμο.

Ετικέτες

MotoGP 2024, Barcelona Solidarity GP, FP1 - Μόνο ο Takaaki Nakagami έβαλε φρέσκα μαλακά ελαστικά, γράφοντας έτσι τον 1ο χρόνο

Κρύο πρωινό στην καταλανική πίστα, με τους αναβάτες να γυρίζουν αναγνωριστικά, με μια κατάταξη που θα αλλάξει εντελώς στα P1
Takaaki Nakagami
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

15/11/2024

Σε ένα κρύο πρωινό στα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά της Καταλονίας, κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να πιέσει ιδιαίτερα, ενώ μόνο ο Takaaki Nakagami έβαλε μαλακά φρέσκα ελαστικά στο τέλος, γράφοντας έτσι τον ταχύτερο χρόνο, και απολαμβάνοντας λίγη παραπάνω δημοσιότητα στο τελευταίο GP της καριέρας του. Οι διεκδικητές του τίτλου Martin και Bagnaia τερμάτισαν στις θέσεις 5 και 7 αντίστοιχα, ενώ στο τέλος είχαμε ένα απροσδόκητο συμβάν, όταν κατά τις προπονήσειις για εκκίνηση μετά τα FP1, ο Pecco είχε μια χαζή πτώση όταν τρόμαξε σε προσπέραση που του έκανε με πολλά ο Vinales, πίεσε απότομα τα κρύα φρένα και σύρθηκε στην άσφαλτο στο τέλος της ευθείας τερματισμού -ευτυχώς χωρίς να χτυπήσει.

Οι αγωνιζόμενοι βγαίνουν στην πίστα με συννεφιά, αλλά με στεγνό οδόστρωμα, ενώ η πρόγνωση του καιρού δεν αναφέρει βροχή για το σαββατοκύριακο στο GP της Βαρκελώνης. Παρόλα αυτά, έχει δροσιά το πρωί, και έτσι δεν περιμένουμε να δούμε κορυφαίους χρόνους στα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά με την πίστα σε αρκετά κρύα θερμοκρασία.

Δεν προλαβαίνουμε να ξεκινήσουμε τα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά, και ο Michele Pirro πέφτει στην 5, τέσσερα λεπτά μετά την έναρξη των FP1. Ευτυχώς η πτώση είναι με lowside, και ο αντικαταστάτης του Fabio di Giannantonio σηκώνεται αμέσως χωρίς να έχει χτυπήσει.

Ο πρώτος ταχύτερος γύρος ανήκει στον πρωτοπόρο του Πρωταθλήματος Jorge Martin με 1:42.241, με δεύτερο τον Vinales και τρίτο τον Bagnaia. Να θυμίσουμε εδώ πως το ρεκόρ γύρου στην πίστα της Καταλονίας είναι 1:38.190, από το πρώτο GP του 2024 στην ίδια πίστα, με κάτοχο τον Aleix Espargaro της Aprilia.

GASGAS

Και οι πτώσεις συνεχίζονται με μια αρκετά περίεργη περίπτωση, όπου οι ομόσταυλοι Pedro Acosta και Augusto Fernandez πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο για να συρθούν και αυτοί στην άσφαλτο της 5. Η πτώση προκλήθηκε την ώρα που ο Fernandez περνούσε από την εξωτερική τον Acosta, με τον δεύτερο να ανοίγεται χωρίς να έχει καταλάβει πως έξω βρίσκεται ο Fernanrez, να τον χτυπά και να πέφτουν μαζί!

Επειδή τώρα οι μοτοσυκλέτες των αναβατών της GASGAS γέμισαν την πίστα χώματα αλλά και έκαναν ζημιά στον αεροφράχτη ασφαλείας, βγαίνει κόκκινη σημαία μέχρι να διορθωθεί το πρόβλημα και να βγουν από την πίστα τα κομμάτια των μοτοσυκλετών και τα χώματα.

Οι κριτές δουλεύουν γρήγορα, και σύντομα η πίστα βρίσκεται και πάλι σε λειτουργική κατάσταση, ώστε να συνεχίσουμε τα ελεύθερα δοκιμαστικά.

Στην επανάληψη ο... Mir περνά για λίγο πρώτος, με τον Martin να τον πετά από αυτή τη θέση με συνοπτικές διαδικασίες, γράφοντας 1:41.820 και συνεχίζοντας να γυρίζει στον ίδιο πολύ γρήγορο ρυθμό.

Πριν όμως ο Martin βελτιώσει τον χρόνο του, πρώτος περνά ο Bagnaia, με τη χαρά της εργοστασιακής Ducati να κρατά για λίγα δευτερόλεπτα, αφού αμέσως μετά ο Martin πέφτει στο 1:40.971, με δεύτερο τον Binder, τρίτο τον Quartararo που είχε έξοδο στο χώμα χωρίς πτώση με το πέρας του γρήγορου γύρου του, αφήνοντας 4ο τον Πεψψο και πέμπτο τον... Marini. Νωρίς είναι ακόμα και θα δούμε δεκάδες αλλαγές στις πρώτες θέσεις.

Bagnaia

Ο Bagnaia απαντά με τον 2ο ταχύτερο γύρο, πέμπτος είναι ο Acosta ενώ για την ώρα ο Marc Marquez είναι μόλις 22ος. Ο Marc ξεκινά τη δική του προσπάθεια, με 30 λεπτά να απομένουν για το τέλος των FP1, ανεβαίνοντας αρχικά στη 10η θέση.

Μπροστά τώρα ο Alex Marquez περνά εκείνος πρώτος με 1:40.915, δείχνοντας τα δόντια της GP23 και προιδεάζοντάς μας για το πού μπορεί να κινηθεί και ο Marc στη συνέχεια.

Ο Acosta που βρίσκεται 11ος διαδέχεται τον Alex μπροστά με 1:40.912, με τον επόμενο αναβάτη του Pierer Group να είναι ο Binder στη 10η θέση.

Εντωμεταξύ ο Marc έχει ανέβει 7ος, με τον Enea Bastianini 13ο, με τους δυο τους να μάχονται πέρα από τη διάκριση στη Βαρκελώνη και για την 3η θέση στην τελική βαθμολογία του 2024. Δεν περνά πολλή ώρα και πλέον ο Bestia βρίσκεται 4ος με τον Marc 7ο.

Martin

Είκοσι λεπτά πριν το τέλος ο Martin, που είχε βγει στα pits με τους περισσότερους αναβάτες, βγαίνει ξανά στην πίστα, και έχει δυο-τρία γλιστρήματα, κάνοντας και μια θυμωμένη χειρονομία... κάτι δεν αρέσει στον Ισπανό, και πρέπει να δούμε τι είναι αυτό και αν θα τον δυσκολέψει στο κυνήγι ενός γρήγορου χρόνου. Βέβαια ακόμα δεν έχει βάλει φρέσκα μαλακά ελαστικά, οπότε δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας -ακόμη.

Μία ακόμη πτώση, στη 2 αυτή τη φορά, από τον Takaaki Nakagami της Honda, ο οποίος χάνει το μπροστινό και σέρνεται στα χαλίκια, χωρίς άλλα δυσάρεστα επακόλουθα.

Εντωμεταξύ στη Βαρκελώνη κάνει επιστροφή ο Miguel Oliveira που είχε ταλαιπωρηθεί από έναν ακόμα τραυματισμό -στον καρπό του αυτή τη φορά από πτώση στο GP της Ινδονησίας-, ενώ στην πρώτη του επαφή μετά από απουσία δύο γύρων, γυρίζει συντηρητικά με την Aprilia του, κοντά στην 20η θέση.

Δύο λεπτά πριν το τέλος πρώτος περνά ο Nakagami -με φρέσκα μαλακά ελαστικά όμως, πώς αλλιώς- γράφοντας 1:40.501, στον τελευταίο γύρο πριν την απόσυρσή του από το MotoGP.

Ο χρόνος τελειώνει με την πλειονότητα των αναβατών να μην έχουν μπει στον κόπο να φορέσουν μαλακά φρέσκα ελαστικά, κι έτσι η πρώτη δεκάδα έχει ως εξής:

1. Takaaki Nakagami, Honda, 1:40.501
2. Pedro Acosta, GASGAS
3. Alex Marquez, Ducati
4. Brad Binder, KTM
5. Jorge Martin, Ducati
6. Enea Bastianini, Ducati
7. Francesco Bagnaia, Ducati
8. Maverick Vinales, Aprilia
9. Jack Miller, KTM
10. Marc Marquez, Ducati

Σειρά έχουν τώρα τα P1 το απόγευμα της Παρασκευής, όπου με ψηλότερες θερμοκρασίες και με μαλακά φρέσκα ελαστικά αναμένουμε μεγάλη πτώση στους χρόνους και φυσικά δραματική αλλαγή στην παραπάνω πρώτη -εντελώς ενδεικτική και καθόλου αντιπροσωπευτική- δεκάδα.

Πτώση Bagnaia

Στο τέλος είχαμε το συμβάν για το οποίο σας μιλήσαμε στην αρχή, όταν ο Bagnaia γυρίζοντας χαλαρά δέχθηκε προσπέραση στην 1 με πολλά από τον Vinales, με αποτέλεσμα ο Ιταλός να πατήσει απότομα το φρένο, να χάσει το μπροστινό και να συρθεί χωρίς σοβαρές επιπτώσεις στην άσφαλτο.