MotoGP: 2η και 3η μέρα δοκιμών στο Qatar

Στην τελική ευθεία της έναρξης!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

25/2/2019

Κατά την διάρκεια της δεύτερης μέρας των δοκιμών στην πίστα του Qatar, οι αναβάτες περίμεναν να έρθει για τα καλά το σούρουπο και να πέσουν οι θερμοκρασίες πριν μπουν στην πίστα, καίγοντας ουσιαστικά την πρώτη ώρα. Ο γρηγορότερος απ’ τους αναβάτες για τις δυο πρώτες ώρες των δοκιμών ήταν ο Petrucci έχοντας πίσω του τον ομόσταβλό του Dovizioso με τον Marquez να βρίσκεται στην τρίτη θέση του πίνακα των χρονομετρήσεων.

Λίγο αργότερα ο Marquez δοκίμασε ένα διαφορετικό φαίρινγκ με νέα αεροδυναμικά βοηθήματα στη μοτοσυκλέτα του, τα οποία αποτελούνται από δύο τμήματα σε κάθε πλευρά. Τα μεγαλύτερα δένουν κοντά στην περιοχή που βρίσκεται η εισαγωγή του αέρα, ενώ τ’ άλλα δύο που είναι εμφανώς μικρότερα, βρίσκονται χαμηλότερα. Αντίστοιχα η Ducati είχε τοποθετημένα και βαμμένα τα φαίρινγκ με τα νέα αεροδυναμικά βοηθήματα που είχαμε δει την τελευταία φορά στις δοκιμές της Sepang άβαφα, πράγμα που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό να τα δούμε και στον πρώτο αγώνα έχοντας περάσει από την έγκριση του τεχνικού υπευθύνου.

Όσο περνούσε η ώρα των δοκιμών τόσο ερχόταν και η εναλλαγή των αναβατών στις κορυφαίες θέσεις του πίνακα. Ο Petrucci δεν κατάφερε να πέσει κάτω απ’ το 1:54,953 που είχε θέσει νωρίτερα, ενώ ο Rins και ο Vinales με σταθερούς και γρήγορους ρυθμούς κατάφεραν να βρεθούν στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα. Ο Petrucci ανέφερε πως έμεινε ευχαριστημένος τόσο με τις επιδόσεις του όσο και με τη δουλειά που έχει γίνει πάνω στη μοτοσυκλέτα, ρυθμίζοντάς τη στα μέτρα του. Δήλωσε μάλιστα χαρακτηριστικά πως είναι έτοιμος ακόμη κι αν ο αγώνας γινόταν σήμερα, κρίνοντας ως πολύ θετική την πορεία του στην ομάδα, στηριζόμενος στους μέχρι στιγμής πολύ ανταγωνιστικούς χρόνους του. Εστίασε περισσότερο λέγοντας: “Πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα έχουμε πολύ καλούς ρυθμούς. Αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που μπορώ να βρίσκομαι συνέχεια κοντά στην κορυφή. Πιστεύω πως έχω πολλή καλή αίσθηση με την μοτοσυκλέτα.”

Μένοντας λίγο ακόμη στον τομέα των εξελίξεων σχετικά με τα φαίρινγκ και τα αεροδυναμικά βοηθήματα, η Aprillia συνέχισε τις δοκιμές της από την πρώτη ημέρα.

Μια ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι επιδόσεις του Fabio Quartararo που κατάφερε πριν το τέλος των δοκιμών να ανεβεί επτά θέσεις και να βρεθεί πίσω απ’ τον δεύτερο Vinales. Όπως φαίνεται οι ρόλοι μεταξύ των δύο Rookies –του Fabio και του Francesco Bagnaia- αντιστράφηκαν συγκριτικά με την τελευταία φορά στη Μαλαισία. Το αποτέλεσμα απ’ τη πλευρά του Quartararo, όπως είπε οφείλεται στο γεγονός πως έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στον τομέα των φρένων. Ένας τομέας στον οποίο έπασχε ιδιαίτερα κατά τις δοκιμές στη Sepang, όπως παραδέχτηκε και συμπλήρωσε λέγοντας: “Δούλευα στον τομέα των φρένων. Αισθάνομαι πιο άνετα μπαίνοντας στις στροφές. Είναι πολύ θετικό που βελτιώθηκα εκεί γιατί με βοηθάει στον τρόπο οδήγησής μου.”

Στο paddock της Yamaha όπως φαίνεται τα πράγματα αρχίζουν και χωρίζονται σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για τελευταίες δοκιμές, καθώς ο Vinales προετοιμάζεται για τον αγώνα και ο Rossi την πρώτη και δεύτερη κυρίως ημέρα εστίασε στην περαιτέρω εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και όχι τόσο στην αγωνιστική της προετοιμασία συγκεκριμένα για την απαιτητική πίστα του Qatar. Ωστόσο ο Rossi δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τις δοκιμές της δεύτερης ημέρας. Ολοκλήρωσε ερχόμενος 20ος αν κι αυτό δεν θα πρέπει να είναι κριτήριο από την στιγμή που στόχος ήταν η εξέλιξη και όχι το κυνήγι για την χρονομετρική κατάταξη. Πάντως όπως ο ίδιος είπε, τα νέα εξαρτήματα που δοκίμασε αλλά και οι αλλαγές που έκανε στις ρυθμίσεις της μοτοσυκλέτας του, δεν τον βοήθησαν καθόλου στο να διατηρήσει την πρόσφυση στον πίσω τροχό. Την ίδια στιγμή ο Vinales βρέθηκε ένα βήμα πριν την κορυφή δηλώνοντας πως είναι πιο ευχαριστημένος με τη σταθερότητα στους χρόνους του. Βέβαια στην συνέχεια δεν διαφοροποιήθηκε από τον Rossi, καθώς όταν φθάρηκαν τα καινούρια ελαστικά που ως τότε του είχαν δώσει εμπιστοσύνη πίσω, ξεκίνησαν και τα πρώτα προβλήματα –χωρίς να τα κατονομάσει- κι επέστρεψε στα paddock. Η αρχική εκτίμηση παραμένει για εκείνον θεωρώντας πως πρόκειται για την καλύτερη μοτοσυκλέτα που έχουν στα χέρια τους τα τελευταία δύο χρόνια, όμως η έλλειψη της δύναμης και της τελικής της ταχύτητας δεν γίνεται να μην συνεχίσει στο προσκήνιο σε αυτή την τόσο απαιτητική πίστα με τις υψηλότατες τελικές ταχύτητες.

Ο Marquez, βρέθηκε στην πέμπτη θέση των χρονομετρήσεων και όπως δήλωσε αισθάνεται πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση με την αποκατάσταση του ώμου του να βρίσκεται κοντά στο 100%. Πιο συγκεκριμένα: “Είμαι ευχαριστημένος με την φυσική μου κατάσταση επειδή συγκριτικά με τις δοκιμές της Sepang, έκανα μεγάλη πρόοδο. Σε ορισμένα σημεία αισθάνομαι πόνο αλλά η δύναμη έχει ανακτηθεί.” Παρ’ όλα αυτά οι δοκιμές δεν εξελίχθηκαν τόσο ομαλά για τον Marc καθώς είχε μια μικρή πτώση στην 16η στροφή χωρίς όμως να τραυματιστεί. Ο Lorenzo συνέχισε να εστιάζει τις δοκιμές τους στην εύρεση της καταλληλότερης εργονομίας για εκείνον, που έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα καθώς από αυτή εξαρτάται και η αντοχή στον πόνο από τον καρπό του. Το σώμα του προσαρμόστηκε έπειτα από τέσσερις μήνες χωρίς αγωνιστική οδήγηση και όπως δήλωσε από την δεύτερη ημέρα έπαψε να κουράζεται γρήγορα, αλλά παραδέχτηκε πως οι αγώνες του Απριλίου και Μαρτίου δεν θα είναι τόσο εύκολοι γι’ αυτόν.

Η τρίτη και τελευταία μέρα των δοκιμών ξεκίνησε κάπως άγαρμπα με δυνατούς ανέμους και πολλή ζέστη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι αναβάτες να είναι διστακτικοί και να περιμένουν την πλήρη δύση του ηλίου συνάμα με την ύφεση των ανέμων. Πρώτος που μπήκε στην πίστα -πριν δύσει ο ήλιος- ήταν ο Dovi, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε κι ο Marquez. Έπειτα μόλις σκοτείνιασε και κόπασαν οι άνεμοι, οι περισσότεροι αναβάτες έκαναν με την σειρά την εμφάνισή τους στην πίστα του Qatar.

Όταν η θερμοκρασία της ασφάλτου έπεσε στα επιθυμητά επίπεδα, οι αναβάτες ξεκίνησαν κι εκείνοι να ανεβάζουν τον ρυθμό τους με αποτέλεσμα ο πίνακας των χρονομετρήσεων να αλλάζει συνεχώς ονόματα στις κορυφαίες θέσεις. Ανάμεσα σ’ αυτές βρέθηκαν ο Lorenzo, o Pol Espargaro, ο Petrucci αλλά και ο Quartararo που από χθες δεν έπαψε να εντυπωσιάζει. Ως εκ τούτου είχαμε πολυφωνία και μπόλικο ανταγωνισμό, όμως εν τέλει η μέρα ήταν αφιερωμένη στην Yamaha που μόνο οι αναβάτες της Honda κατάφεραν να μπουν εμβόλιμοι στην τρίτη και πέμπτη θέση σπάζοντας τη μονοτονία. Ειδικότερα τόσο ο Marquez όσο και ο Lorenzo σημείωσαν έκαστος από μια πτώση δίχως ευτυχώς τραυματισμούς. Την ίδια μοίρα είχε και ο Takaaki Nakagami της LCR Honda Idemitsu που βρέθηκε στην όγδοη θέση του πίνακα.

Πίσω στην Yamaha, ο Γιατρός σήμερα έμεινε ευχαριστημένος με αυτά που δοκίμασε αφού όπως φαίνεται πέτυχε η συνταγή του, δίνοντας σαφή σημάδια βελτίωσης. Παρ’ όλα αυτά ο Vinales ήταν εκείνος σήμερα που επέμεινε πως πρέπει να βελτιωθούν στον τομέα της πρόσφυσης σε οριακή κλίση, εκεί που οι Μ1 υστερούν έναντι των υπόλοιπων κατασκευαστών. Οι αναβάτες της δορυφορικής ομάδας της Yamaha, συνέβαλλαν ενεργά στην παροχή περαιτέρω πληροφοριών για την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, ειδικά ο Morbidelli που οδηγεί την ίδια έκδοση με τους εργοστασιακούς αναβάτες.

Ο Pol Esparagaro, αν και ταχύτατος και ιδιαίτερα εντυπωσιακός, δεν κατάφερε να βρεθεί εντός της πεντάδας, ήρθε όμως έβδομος πίσω απ’ τον Morbidelli, αποτελώντας τον πιο γρήγορο αναβάτη της KTM, ενώ συνέχισε να δουλεύει πάνω στις λεπτομέρειες της μοτοσυκλέτας του, καθώς δοκίμασε και το νέο πίσω μέρος.

Οι αναβάτες της Ducati αλλά και της Suzuki, την τελευταία μέρα βρέθηκαν εκτός του επίκεντρου εξελίξεων, όμως στην πραγματικότητα οι διαφορές που τους χωρίζουν από τις ψηλότερες θέσεις δεν είναι τρομακτικές καθώς οι 13 πρώτοι αναβάτες είχαν διαφορά μεταξύ τους κάτω απ’ το ένα δευτερόλεπτο!

Με τις δοκιμές στο Qatar να έχουν έρθει στο τέλος τους, βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία πριν την έναρξη μιας άκρως ανταγωνιστικής σεζόν.

 

Επίσημες χρονομετρήσεις της τρίτης μέρας:

  1. Maverick Viñales ESP Monster Yamaha (YZR-M1) 1m 54,208s [Lap 25/50]
  2. Fabio Quartararo FRA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1) 1m 54,441s +0,233s [28/48]
  3. Marc Marquez ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 54,613s +0,405s [30/53]
  4. Valentino Rossi ITA Monster Yamaha (YZR-M1) 1m 54,651s +0,443s [35/38]
  5. Jorge Lorenzo ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 54,653s +0,445s [26/33]
  6. Franco Morbidelli ITA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1) 1m 54,660s +0,452s [42/61]
  7. Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory (RC16) 1m 54,770s +0,562s [27/37]
  8. Takaaki Nakagami JPN LCR Honda (RC213V) 1m 54,789s +0,581s [48/50]
  9. Danilo Petrucci ITA Ducati Team (Desmosedici) 1m 54,818s +0,610s [19/43]
  10. Jack Miller AUS Pramac Ducati (Desmosedici) 1m 54,851s +0,643s [47/47]
  11. Alex Rins ESP Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 54,852s +0,644s [28/41]
  12. Joan Mir SPA Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 54,997s +0,789s [37/38]
  13. Francesco Bagnaia ITA Pramac Ducati (Desmosedici) 1m 55,074s +0,866s [30/47]
  14. Tito Rabat ESP Reale Avintia (Desmosedici) 1m 55,229s +1,021s [52/66]
  15. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici) 1m 55,233s +1,025s [32/50]
  16. Andrea Iannone ITA Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 55,343s +1,135s [21/39]
  17. Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) 1m 55,690s +1,482s [25/39]
  18. Miguel Oliveira POR Red Bull KTM Tech3 (RC16) 1m 55,773s +1,565s [28/28]
  19. Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 55,814s +1,606s [28/54]
  20. Bradley Smith GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 56,072s +1,864s [37/38]
  21. Karel Abraham CZE Reale Avintia (Desmosedici) 1m 56,121s +1,913s [26/50]
  22. Johann Zarco FRA Red Bull KTM Factory (RC16) 1m 56,162s +1,954s [32/42]
  23. Hafizh Syahrin MAL Red Bull KTM Tech3 (RC16) 1m 56,371s +2,163s [25/42]

 

Φωτογραφίες: MotoGP.com

Ετικέτες

MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα
MotoGP_Indonesia_analysis
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…