Honda: Έφτασε τις 800 νίκες στα GP

… και χωρίς τα 8 χρόνια της Moto2
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/10/2020

Από την αρχή της ιστορίας της η Honda ήξερε πως οι αγώνες είναι το καλύτερο πεδίο εξέλιξης και δοκιμής κάθε νέας τεχνολογίας και ιδέας στις μοτοσυκλέτες. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό συμμετείχε σε κάθε είδους αγώνες, είτε ήταν πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους είτε πολύ έξω από αυτούς. Όμως εκεί που έχει την πιο λαμπρή ιστορία είναι στα Grand Prix και οι 800 νίκες που συμπλήρωσε την Κυριακή στην Moto3 με την NSF250RW  στα χέρια του Jaume Masia είναι μια επιβεβαίωση. Ήταν το πίσω στο 1954 όταν ο Soichiro Honda πήρε την απόφαση να μπει στο στίβο των Gran Prix, που έως σήμερα αποτελεί την παγκόσμια βιτρίνα των αγώνων ταχύτητας, όπου οι κορυφαίοι κατασκευαστές του κόσμου μάχονται σκληρά. Χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια στην Honda για να σημειώσει την πρώτη της διεθνή νίκη το 1959 στο TT του Isle Of Man.

Ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της FIM με δύο τρομερά τετράχρονα μοτοσυκλετάκια στις κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών με τετρακύλινδρους εν σειρά κινητήρες. Ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι ο  Tom Phillis και η RC143 να πάρουν την πρώτη νίκη το 1961 στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Ισπανία. Τα επόμενα χρόνια η κυρίαρχη παρουσία των μοτοσυκλετών της Honda στα GP σε όλες τις κατηγορίες ήταν δεδομένη. Έχοντας από δικύλινδρο 50cc έως τετρακύλινδρα  350cc και 500cc, η Honda κατέκτησε τα πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες το 1966.

Έως το τέλος του 1967 όπου αποφάσισε να αποσύρει την εργοστασιακή ομάδα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας, είχε καταφέρει να μαζέψει 138 νίκες! Παρά την απουσία 11 ετών και παρά το γεγονός πως η FIM δεν μετρά τις νίκες που σημειώθηκαν στην Moto2 μεταξύ 2010-2018 λόγω της χρήσης κινητήρων Honda από όλες τις ομάδες, έφτασε στις 800 νίκες, με τις 662 να σημειώνονται από το 1982 και μετά.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει πολύ καλά το 1979, όπου η Honda επέστρεψε στα GP, αλλά με την εμμονή να κερδίσει τα δίχρονα 500 με μια αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονη μοτοσυκλέτα. Η NR 500 με τα τέσσερα οβάλ έμβολα ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα τεχνολογίας, αλλά με πολλά προβλήματα στα πρώτα στάδια εξέλιξή της. Τα πράγματα άλλαξαν εντελώς χάρη στον ακαταμάχητο συνδυασμό της τρικύλινδρης NS 500 και του Freddie Spencer στο πρωτάθλημα του 1982.

Μαζεύοντας ταυτόχρονα νίκες στις μικρότερες κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών, όπου μπήκε από το 1985, φτάσαμε στον αγώνα της Ιαπωνίας στο Motegi το 2001, όπου ο Valentino Rossi με την NSR 500 θα χαρίσουν στη Honda μισή χιλιάδα νίκες, γράφοντας τον μαγικό αριθμό “500” στα αρχεία της FIM. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία ήταν το 2005, όπου ο Dani Pedrosa στο Philip Island θα κερδίσει τον αγώνα  στα 250 και το κοντέρ θα γράψει “600”.

Η επόμενη εκατοντάδα θα αργήσει λίγο παραπάνω, καθώς χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ο Marc Marquez να βάλει στα αρχεία της FIM τον αριθμό “700” στον αγώνα της Αμερικής το 2015. Όμως δεν χρειάστηκαν πάνω από πέντε χρόνια για να προστεθούν άλλες 100 νίκες στον δεύτερο αγώνα της πίστας του Aragon.     

MotoGP 2024: Οι βασιλιάδες των πτώσεων - Acosta πρώτος, από κοντά ο Marc

Παρόλα αυτά, οι προαναφερθέντες αναβάτες τερμάτισαν 6ος και 3ος αντίστοιχα στη σεζόν
MotoGP Crashes 2024
Από το

motomag

25/11/2024

Τα στατιστικά του MotoGP για την αγωνιστική σεζόν 2024 επιβεβαιώνουν ότι ο Pedro Acosta έπεσε περισσότερες φορές από κάθε άλλο αναβάτη, με 28 πτώσεις στους 20 γύρους, χωρίς να έχει λάβει μέρος στο GP της Αυστραλίας λόγω τραυματισμού.

Στην πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία του MotoGP ο νεαρός Acosta σημείωσε 28 πτώσεις αναζητώντας τα όρια της RC16, ενώ ο Marc που βρίσκεται να αγωνίζεται στην κατηγορία για 12η συνεχόμενη σεζόν αλλά για πρώτη με Ducati μετά από τόσα χρόνια με Honda, έπεσε 24 φορές, σπρώχνοντας την GP23 σε βαθμό που κανείς άλλος δεν μπορούσε, και υιοθετώντας νέο στιλ οδήγησης για τα χαρακτηριστικά της νέας του μοτοσυκλέτας.

Παρά τις 28 πτώσεις του ο Acosta ανέβηκε 5 φορές στο βάθρο σε αγώνα Κυριακής και 4 ακόμα σε Sprint, ενώ έχασε την 5η θέση της τελικής βαθμολογίας από τον Brad Binder για μόλις 2 βαθμούς!

Ο Marc Marquez -που πιέζει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο αναβάτη, ότι και να καβαλά- πέρυσι είχε πέσει περισσότερες φορές από φέτος, ξεπερνώντας και το φετινό νούμερο του Acosta, με 29 πτώσεις. Παρά τώρα τις 24 φορές που βρέθηκε να σέρνεται στην άσφαλτο, ο 8 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής τερμάτισε 3ος στο ντεμπούτο του με την GP23, ενώ αμέσως επόμενος αναβάτης με την ίδια μοτοσυκλέτα ήταν ο Alex Marquez στην 8η θέση, με τον Digia 10ο, και τον Bez 12ο.

Τρίτος στη λίστα των πτώσεων του 2024 είναι ο μικρός αδελφός του Marc, Alex Marquez, με 21 πτώσεις, όπου μία εκ αυτών αφορούσε την πολυσυζητημένη σύγκρουση με τον Bagnaia στην Aragon.

Ο περσινός Παγκόσμιος Πρωταθλητής Francesco Bagnaia έπεσε μόνο 9 φορές κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σεζόν, για να βρεθεί 17ος στη λίστα, αλλά δεν κατάφερε να τερματίσει σε οκτώ αγώνες, ένας από τους οποίους οφειλόταν σε τεχνικό πρόβλημα στο Le Mans, γεγονός που του στέρησε τον τίτλο, καθώς όπως όλοι γνωρίζουν, “to finish first, you first have to finish”.

Ο Jack Miller της Red Bull KTM έρχεται τέταρτος στην λίστα με 20 πτώσεις, ενώ οι Brad Binder -επίσης της ΚΤΜ-, Aleix Espargaro της Aprilia και Augusto Fernandez της Red Bull GasGas Tech3/KTM  είχαν όλοι τους 19 πτώσεις.

Ο νέος Παγκόσμιος Πρωταθλητής Jorge Martin της Prima Pramac σήκωσε το τρόπαιο πέφτοντας 15 φορές, όμως από αυτές οι 11 ήταν σε δοκιμαστικά και μόνο οι 4 σε αγώνες. Ο αναβάτης Luca Marini της Repsol Honda, έπεσε μόνο 4 φορές κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σεζόν, ο χαμηλότερος αριθμός από οποιονδήποτε εργοστασιακό αναβάτη, κάτι που όμως δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα καθώς τερμάτισε 22ος, ενώ ο Fabio Quartararo της Monster Energy Yamaha έπεσε 9 φορές τερματίζοντας τελικά 13ος, η καλύτερη θέση αναβάτη από ιαπωνικό εργοστάσιο.

Όσον αφορά στους αναβάτες Wildcard και αντικατάστασης, μόνο ο Andrea Iannone ο οποίος αγωνίστηκε στο GP της Μαλαισίας με την ομάδα της  Pertamina Enduro VR46/Ducati δεν υπέστη πτώση το 2024.

Πτώσεις αναβατών 2024 MotoGP

Θέση

Αναβάτης

Μοτοσυκλέτα - Ομάδα

Πτώσεις

 1

Pedro Acosta

KTM – Red Bull GasGas Tech3/KTM

28

2

Marc Marquez

Ducati - Gresini

24

3

Alex Marquez

Ducati - Gresini

21

4

Jack Miller

KTM – Red Bull

20

5

Brad Binder

KTM – Red Bull

19

5

Aleix Espargaro

Aprilia

19

5

Augusto Fernandez

KTM - Red Bull GasGas Tech3/KTM

19

8

Marco Bezzecchi

Ducati – Pertamina Enduro VR46

18

9

Joan Mir

Honda - Repsol

17

10

Jorge Martin

Ducati – Prima Pramac

15

10

Franco Morbidelli

Ducati – Prima Pramac

15

10

Johann Zarco

Honda - LCR

15

13

Enea Bastianini

Ducati - Lenovo

13

13

Fabio di Giannantonio

Ducati – Pertamina Enduro VR46

13

15

Alex Rins

Yamaha – Monster Energy

10

15

Maverick Viñales

Aprilia

10

17

Francesco Bagnaia

Ducati - lenovo

9

17

Fabio Quartararo

Yamaha – Monster Energy

9

19

Raul Fernandez

Aprilia - Trackhouse

8

20

Takaaki Nakagami

Honda - LCR

7

21

Miguel Oliveira

Aprilia - Trackhouse

6

21

Lorenzo Savadori

Aprilia – Wildcard/Αναβάτης αντικατάστασης Aprilia και Trackhouse Aprilia

6

23

Pol Espargaro

KTM – Wildcard Red Bull KTM

4

23

Luca Marini

Honda -Repsol

4

25

Stefan Bradl

HondaWildcard Honda HRC

2

25

Daniel Pedrosa

KTM – Wildcard Red Bull KTM

2

27

Remy Gardner

Yamaha – Wildcard/Αναβάτης αντικατάστασης Yamaha

1

27

Michele Pirro

Ducati - Αναβάτης αντικατάστασης Pertamina Enduro VR46

1

29

Andrea Iannone

Ducati - Αναβάτης αντικατάστασης Pertamina Enduro VR46

0

 

 

 

 

 

 

 

 

Ετικέτες