To Σαββατοκύριακο του MotoGP στο Misano, συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την πρώτη νίκη της Aprilia στους αγώνες Grand Prix, στην κατηγορία 250 με τον Loris Reggiani στις 30 Αυγούστου 1987, ακριβώς σε αυτή την πίστα.
Ήταν μία νίκη που σηματοδότησε την έναρξη μιας νικηφόρου αγωνιστικής ιστορίας σε όλες τις κατηγορίες. Σήμερα, την τροπαιοθήκη του αγωνιστικού τμήματος κοσμούν 54 παγκόσμιοι τίτλοι από διάφορα πρωταθλήματα, μεταξύ των οποίων 38 σε αγώνες Grand Prix με 294 νίκες.
Ο εορτασμός αυτής της νίκης πλαισιώθηκε επίσης από την FMI (Ιταλική Ομοσπονδία Μοτοσυκλέτας) που με την ευκαιρία του MotoGP στο Misano, βράβευσε την Aprilia γι' αυτή αυτή την πρώτη της νίκη σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ένας φόρος τιμής σε μια νικηφόρα τεχνική και αγωνιστική ιστορία, που έχει εκπαιδεύσει εξαιρετικές γενιές αναβατών και τεχνικών.
“Ως ομοσπονδία, είμαστε υπερήφανοι για τον εορτασμό αυτής της επετείου, της θριαμβευτικής πρώτης νίκη της Aprilia σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, που κατακτήθηκε από ένα Ιταλό αναβάτη, τον Loris Reggiani, εδώ στο Misano." δήλωσε ο Giovanni Copioli, Πρόεδρος of FMI. Ο Romano Albesiano, ο manager της Aprilia Racing, δήλωσε από τη μεριά του πως "ανατρέχοντας στην πρώτη νίκη της Aprilia σήμερα, ανακαλύπτουμε μία εξαιρετική ιταλική κληρονομιά επιτυχιών. Η φανταστική επίδοση του Loris Reggiani αποτέλεσε το πρώτο βήμα σε μια αλυσίδα με 294 νίκες και 38 τίτλους σε MotoGP, που συνοδεύονται από 7 τίτλους σε παγκόσμια πρωταθλήματα Superbike και επιτυχίες σε αγώνες off-road. Σήμερα η Aprilia Racing αντιπροσωπεύει την πιο τεχνολογικά προηγμένη πλευρά του Ομίλου Piaggio."
MotoGP Finale: Παγκόσμιος Πρωταθλητής ο Martin με τελευταία νίκη Bagnaia!
Μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
17/11/2024
Σε έναν εύκολο αγώνα όπου την μάχη έδωσαν μόνο οι σωματοφύλακες, ο Martin εξασφάλισε το πολυπόθητο πρωτάθλημα που παλαιότερα είχε χάσει από λάθη δικά του κυρίως και ενώ έχει φτάσει ακριβώς σε αυτό το σημείο με τον Bagnaia, κάνοντας φέτος την διαφορά.
Παγκόσμιος Πρωταθλητής αποχωρώντας ταυτόχρονα από την οικογένεια της Ducati, σε μία ομάδα που αλλάζει μοτοσυκλέτα και πηγαίνει στην Yamaha, μία κατάκτηση που είναι αδύνατο να μην την δει κανείς ως δήλωση για την επιλογή τους. Παρότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπήρχε άλλη εξέλιξη για μία σειρά από λόγους που θα εξετάσουμε εκ νέου, σε διαφορετικά άρθρο.
Σήμερα η εκκίνηση ήταν καρμπόν με την χθεσινή του Sprint για τους δύο πρώτους στην βαθμολογία του πρωταθλήματος και την διαφορά έκανε ο Marc Marquez που τώρα δεν ήταν πίσω, παλεύοντας με τον Acosta.
Ο Bastianini έκανε για μία ακόμη φορά μία πολύ καλή εκκίνηση και βρέθηκε με τον Marc Marquez όπου είχαν μία δική τους στιγμή, προσπαθώντας να βρουν ποιος θα κάνει την οπισθοφυλακή του Bagnaia.
Τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Marc Marquez που μπήκε δεύτερος και έμεινε κολλημένος στον Bagnaia όπου στην μοναδική στιγμή που ο Bagnaia έκανε ένα μικρό λάθος, έμεινε πίσω κλείνοντας μία πόρτα όπου κανείς βέβαια δεν κοιτούσε να διαβεί.
Ο Martin γυρνούσε πάνω από ένα δευτερόλεπτο πίσω με στόχο όπως είχε πει χθες να είναι απλά το βάθρο. Χρειαζόταν να είναι ένατος, οπότε η θέση του βάθρου είναι μία εξαιρετική επίδοση προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος! Η απόσταση αυτή θα έφτανε τα δύο δευτερόλεπτα στο τέλος, αλλά απολύτως καμία σημασία δεν υπήρχε σε αυτό από την στιγμή που πίσω του τα πάντα ήταν ήρεμα.
Αυτό βέβαια σε ένα βαθμό οφειλόταν στον Aleix Espargaro που ήταν άξιος σωματοφύλακας κρατώντας τον Bastianini αρχικά πίσω και έπειτα στο τέλος του αγώνα τον Alex Marquez.
Ο Morbidelli έκανε και αυτός την κίνησή του να παλέψει για τον ομόσταυλό του με τον Bastianini περισσότερο ως μία μάχη χαρακωμάτων και λιγότερο επειδή υπήρχε περίπτωση να απειλήσει ένα αποτέλεσμα που είχε ήδη τελειώσει. Ο Martin θα ήταν πρωταθλητής ότι και να έκαναν δύο άλλοι αναβάτες με Ducati και μόνο με πτώση ή βλάβη θα μπορούσε κάτι να αλλάξει.
Ο Bagnaia γίνεται ένας από τους ελάχιστους αναβάτες με 11 νίκες μέσα σε μία σεζόν και η Ducati η μόνη εταιρεία με νίκες σε όλους τους αγώνες πλην ενός. Για αυτούς η επιτυχία είναι δεδομένη, όποιος και αν έπαιρνε το πρωτάθλημα. Μόνο πρόβλημα που θα πρέπει να βλέπουν το Ν.1 σε άλλη μοτοσυκλέτα την επόμενη σεζόν.
Αυτό είχε γίνει και το 2003 όταν ο Rossi πήγε από την Honda στην Yamaha, θα το ζήσει και η Ducati τώρα, αποτέλεσμα του να έχεις μαζέψει πολλούς καλούς αναβάτες μαζί.
Ο Martin πέρασε την γραμμή τερματισμού φανερά συγκινημένος έχοντας ήδη αρχίσει να κλαίει πριν τον τελευταίο γύρο, όπως είπε αργότερα! Τηρώντας την παράδοση που ο ίδιος ξεκίνησε, έσπασε την ζελατίνα του αμέσως μετά μόλις κατάφερε να σταματήσει. Δίπλα του από την πρώτη στιγμή ο Aleix Espargaro, ο πρώτος άνθρωπος που του έσφιξε το χέρι, πριν κάνουν τον γύρο του θριάμβου σε απόσταση μεταξύ τους. Ο Martin σταμάτησε για να βγει με αμφίεση Terminator, ως γνήσιος Martinator και στο ενδιάμεσο ο Aleix Espargaro γιόρτασε τον τελευταίο του τερματισμό στην ενεργό δράση της αγωνιστικής του καριέρας.
Οικογένεια, φίλοι και φυσικά η ομάδα, περίμεναν τον Martinator να φτάσει στο box φορώντας το κράνος του παγκόσμιου πρωταθλητή έχοντας πλέον το Ν.1 στην μοτοσυκλέτα του. Δεν θα μείνει πολύ εκεί αυτό το νούμερο, αλλά έχουν κάθε λόγο να το γιορτάζουν μεγαλοπρεπώς
