Ducati DesertX εναντίον MV Agusta Lucky Explorer “Project”

Ποιος έχει τον “καλύτερο” Ελέφαντα;
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

14/12/2021

Έχει συμβεί αρκετές φορές στην ιστορία της μοτοσυκλέτας να διεκδικούν ταυτόχρονα δύο ή ακόμα και τρεις εταιρείες το ίδιο κομμάτι της ιστορίας. Για παράδειγμα η Triumph και η Husqvarna έχουν παίξει πολλές φορές το “χαρτί” του Steve McQueen καθώς ο Αμερικάνος ηθοποιός υπήρξε (πέρα από φανατικός μοτοσυκλετιστής) και αντιπρόσωπος των δύο εταιρειών στις ΗΠΑ και είχε περάσει πολλές ώρες πάνω στις σέλες των μοτοσυκλετών των δύο αυτών εταιρειών και υπάρχει άφθονο φωτογραφικό και ιστορικό υλικό. Αντίστοιχες περιπτώσεις όπου τα πραγματικά γεγονότα αφήνουν το περιθώριο σε διαφορετικά στρατόπεδα να διεκδικήσουν το δικό τους κομμάτι από την ίδια ιστορία, υπάρχουν και στο χώρο του αυτοκινήτου, όπου τα χρώματα της Martini έχουν ταυτιστεί με την Lancia στα Rally και την ίδια στιγμή με την Porsche στις πίστες, όπως και τα χρώματα της Gulf έχουν ταυτιστεί στους αγώνες endurance με τα Ford GT 40 αλλά και τα Porsche 917.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα φυσικά για το γεγονός πως φέτος παρουσιάστηκαν δύο (για την ακρίβεια τρεις…) μοτοσυκλέτες on-off από δύο διαφορετικές ιταλικές εταιρείες που βασίζονται στην ίδια ακριβώς ιδέα. Μιλάμε βεβαίως για την αναβίωση του Cagiva Elefant από την MV Agusta υπό τον γενικό τίτλο Lucky Explorer Project και από την Ducati με το μοντέλο παραγωγής DesertX.

Μάλιστα, όχι απλά αναβιώνουν τα Cagiva Elefant, αλλά συγκεκριμένα χρησιμοποιούν στοιχεία από τα αγωνιστικά Cagiva Elefant που έτρεχαν στο Paris Dakar με τα χρώματα της καπνοβιομηχανίας Lucky Strike.

Αν λοιπόν αναρωτιέστε από πού εμπνεύστηκαν στην MV Agusta τον τίτλο “Lucky Explorer Project” και γιατί η Ducati, όσο και η MV Agusta χρησιμοποιούν ως βάση το άσπρο χρώμα με κόκκινα/μαύρα και χρυσά αυτοκόλλητα, απλώς δείτε μια φωτογραφία από ένα Cagiva Elefant Rally (στις αρχές των 90ies υπήρξαν και εκδόσεις παραγωγής του 750 και 900 στα ίδια χρώματα).

Μάλιστα το “Lucky Explorer” είχε χρησιμοποιηθεί στα αγωνιστικά Elefant Rally όταν ο νόμος επέτρεπε ακόμα την διαφήμιση τσιγάρων αλλά χωρίς να γράφουν το ακριβές όνομα της μάρκας των τσιγάρων.

Πώς όμως φτάσαμε να διεκδικούν δύο διαφορετικές εταιρείες το ίδιο κομμάτι της ιστορίας;

Όλα ξεκινούν από το γεγονός πως η Cagiva και η Ducati ήταν στην ουσία η ίδια εταιρεία υπό την διοίκηση του μπαμπά Castiglioni.

Τα Elefant ήταν τα on-off μοντέλα της Cagiva και ξεκινούσαν από τα 125 κυβικά με δίχρονους μονοκύλινδρους κινητήρες. Μέχρι τα 900 κυβικά που ήταν η τελευταία έκδοση πριν αντικατασταθεί από το Canyon 900, υπήρξαν πολλές εκδόσεις κυβισμού και διαφορετικές εμφανίσεις, όμως μόνο τα Elefant με τους αερόψυκτους V2 κινητήρες της Ducati άντεξαν στην πίεση του χρόνου και έμειναν στη μνήμη των μοτοσυκλετιστών.

Οπότε ναι μεν το Elefant είναι μοντέλο της Cagiva και η Cagiva είναι πλέον υπό την σκέπη της MV Agusta, όμως για τον περισσότερο κόσμο το Elefant 750/900 ήταν της οικογένειας της Ducati.

Από την μία μεριά δηλαδή έχουμε την MV Agusta που νομικά έχει στην κατοχή της τη δυνατότητα να βγάλει στην παραγωγή μια μοτοσυκλέτα με το όνομα Cagiva Elefant 900 αλλά πλέον χωρίς των V2 κινητήρα της Ducati και από την άλλη μεριά έχουμε την Ducati που δικαιούται να φτιάξει μια μοτοσυκλέτα με τον δικό της V2 εμπνευσμένη από τους αγώνες Rally.

Στην πραγματικότητα, η Ducati DesertX με τον υγρόψυκτο κινητήρα της Multistrada 950 μοιάζει περισσότερο ως η λογική εξέλιξη του τελευταίου Cagiva Elefant 900.

Όμως ακριβώς το ίδιο μπορείς να πεις και για το Lucky Explorer Project της MV Agusta με τον τρικύλινδρο εν σειρά κινητήρα, αφού όπως και τότε, έτσι και τώρα χρησιμοποιεί έναν κινητήρα δρόμου για να δημιουργήσει μια On-off μοτοσυκλέττα. Τότε είχε την Ducati και τον V2 κινητήρα, τώρα έχει την MV Agusta και τον τρικύλινδρο εν σειρά.

Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια από τις δύο μοτοσυκλέτες θα κερδίσει τις εντυπώσεις στο τέλος. Από θέμα πωλήσεων η Ducati έχει το πλεονέκτημα λόγω έτοιμου και οργανωμένου δικτύου σε όλο τον κόσμο, αλλά και από το γεγονός πως η μοτοσυκλέτα της είναι ήδη στις γραμμές παραγωγής και όχι “Project”.

Όμως και η MV Agusta έχει κάποια δυνατά χαρτιά στα χέρια της και το πλεονέκτημα της φρεσκάδας μιας εντελώς καινούριας μοτοσυκλέτας.

Ο χρόνος θα δείξει… Έως τότε υπάρχει άφθονος χώρος για να κάνει, όποιος θέλει, υποθέσεις ή κρητική. Στην παρουσίαση του Aprilia Tuareg 660 οι άνθρωποι του Piaggio Group μας είπαν πως θα είναι καλό αν τα καταφέρει η MV Agusta να σταθεί γερά στα πόδια της με το Lucky Explorer Project. Στην παρουσίαση του Triumph Tiger 660 είχαν πιο χιουμοριστική διάθεση λέγοντάς μας πως η Ducati με την MV Agusta μάλλον έπαιζαν το “Πέτρα-Μολύβι-Χαρτί” και στο τέλος δεν κέρδισε κανείς, οπότε έφτιαξε ο κάθε ένας τη δική του Elefant…  

  

EICMA 2024: Brixton Storr 500 -  Έρχεται στην Ελλάδα

Θυμίζει Husqvarna Norden, έχει όμως τη δική του ταυτότητα
Brixton Storr 500
Από το

motomag

8/11/2024

To μεσαίων κυβικών εκατοστών Storr 500 που παράγεται από το καλοκαίρι του 2024 στην Κίνα από την Gaokin Moto, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην EICMA του 2022, όμως έπρεπε να περιμένουμε δύο χρόνια ακόμη για να έρθει σε μορφή παραγωγής για την Ευρώπη.

Το Storr 500 βρίσκεται για άλλη μια φορά στην EICMA του 2024 με ελάχιστες αλλαγές από το concept μοντέλο που είχε παρουσιαστεί στην EICMA του 2022. Το Storr 500 που έχει πάρει το όνομά του από έναν βραχώδη λόφο, ο οποίος βρίσκεται στο νησί της Σκωτίας, στο πλάι θυμίζει το Himalayan 450 -που όμως εμφανίστηκε αργότερα από το Storr-, στο σημείο του ρεζερβουάρ φέρνει λίγο προς Tenere 660 και μπροστά φωνάζει Norden 901. Παρόλα αυτά, το τελικό αποτέλεσμα είναι καλαίσθητο και μοναδικό.

Το Adventure μοντέλο της Brixton φέρει έναν τετράχρονο, δικύλινδρο εν σειρά, υγρόψυκτο και ψεκαστό κινητήρα των 486κ.εκ., αποδίδοντας 47,6 ίππους στις 8.500 rpm με ροπή 4,38 kgm στις 6.750 rpm. Εξοπλισμένο με κάγκελα προστασίας, μαύρη αλουμινένια ποδιά, χούφτες και αλουμινένιο προστατευτικό ψυγείου δείχνει έτοιμο να αντιμετωπίσει τις Off-Road κακουχίες και να τα βγάλει πέρα στις μικρές πτώσεις χωρίς ιδιαίτερα πρόβλημα.

Το πλαίσιο είναι ατσάλινο σωληνωτό με ξεχωριστό υποπλαίσιο, ενώ ατσάλινο είναι και το ψαλίδι. 

Στον τομέα των αναρτήσεων συναντάμε ένα ανεστραμμένο μπροστινό πιρούνι της Kayaba και πίσω ένα μονό αμορτισέρ της ίδιας εταιρείας, πλήρως ρυθμιζόμενο. Οι ακτινωτοί τροχοί τύπου tubeless έχουν διαστάσεις19 ιντσών εμπρός και 17 πίσω με διαστάσεις ελαστικών 110-80 μπροστά και 150-60 αντίστοιχα. Υπεύθυνος για το φρενάρισμα είναι ο μεγάλος μπροστινός δίσκος των 320mm με τετραπίστονη ακτινική δαγκάνα και η πίσω δισκόπλακα των 240mm με δαγκάνα ενός εμβόλου. Το Storr είναι εξοπλισμένο με δικάναλο σύστημα ABS της Bosch, έχοντας μάλιστα και δυνατότητα απενεργοποίησης του στον πίσω τροχό.

Η διαιρούμενη σέλα έχει το ανάλογο αφρώδες υλικό για να μην κουράζει σε μεγάλες διαδρομές και χρηστικές αποδεικνύονται οι χειρολαβές που είναι κομμάτι της σχάρας για το δέσιμο κάποιου σάκου ή για να κρατηθεί ο συνεπιβάτης. 

Το Storr έρχεται με προστατευτικές χούφτες, ποδιά και κάγκελα στον στάνταρ εξοπλισμό αλλά και με έγχρωμη και κάθετα τοποθετημένη TFT οθόνη, θύρα USB, προβολάκια ομίχλης, LED φωτιστικά σώματα με DRL λειτουργία, και ψηλή ζελατίνα. Το βάρος του είναι 195 κιλά (χωρίς υγρά) και 209 (πλήρες υγρών), το ύψος της σέλας φτάνει τα 839mm, η ελάχιστη απόσταση από το έδαφος ανακοινώνεται στα 200mm, και η χωρητικότητα του ρεζερβουάρ είναι στα 16 λίτρα.

Η μοτοσυκλέτα αναμένεται να κυκλοφορήσει σε δυο χρώματα, πράσινο και μπλε, και την αναμένουμε κοντά μας μέσα στο 2025.

Ετικέτες