Έχετε αναρωτηθεί πως ταξιδεύει ο εξοπλισμός των μεγάλων αμερικάνικων ομάδων κατά τη διάρκεια των τριάντα συνολικά αγώνων Supercross και Motocross; Η Kawasaki Αμερικής αφιέρωσε το 14ο επεισόδιο της σειράς “ Science of Supercross” στο θέμα αυτό, παρουσιάζοντας το φορτηγό που μεταφέρει την ομάδα των Eli Tomac και Josh Grant.
Φυσικά προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού όχι μόνο στους εραστές των δίτροχων αγώνων αλλά και σε όλους τους λάτρεις του “Big is Better” ανά την υφήλιο φτάνοντας σχεδόν το ένα εκατομμύριο προβολών μέσα σε λίγες μέρες. Πρόκειται για ένα Volvo της σειράς VLN η οποία διατίθεται αποκλειστικά στις Η.Π.Α. και τον Καναδά και τα μεγέθη πραγματικά εντυπωσιάζουν.
Αρχικά το φορτηγό της Monster Energy Kawasaki racing team είναι ό,τι πιο βαρύ μπορεί να κυκλοφορήσει στους δρόμους αφού το βάρος του αγγίζει το ανώτατο όριο των 36 τόνων που ισχύει στη Β. Αμερική. Στις δεξαμενές του χωράνε 2.500 λίτρα νερού και 1.300 λίτρα καυσίμου, ενώ στο εσωτερικό της νταλίκας υπάρχουν κουζίνα, τουαλέτα, ντουζ, meeting room, χώρος για τις μοτοσυκλέτες των αγωνιζομένων και αρκετά ανταλλακτικά για να στηθούν ακόμηπέντε με έξι αγωνιστικές μοτοσυκλέτες.
Ένα στοιχείο στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς, είναι πως παρά τον πλήρη εξοπλισμό που υπάρχει μέσα στο φορτηγό, δε γίνεται καμία επισκευή σε κινητήρες, πέρα από τη βασική συντήρηση. Μάλλον η εξέλιξη των τετράχρονων κινητήρων έχει ανέβει σε επίπεδα Formula1…
Οδηγός του είναι ο Brian Barnhart ο οποίος πίσω από τη θέση του οδηγού κάνει κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς περίπου 80.000 χλμ. Για να μετακινηθεί μεταξύ των δύο τελευταίων αγώνων του Supercross (Νέα Υόρκη και Λας Βέγκας) κάνει κάτι περισσότερο από 4.000 χλμ σε μόλις δύο ημέρες, φυσικά έχοντας έκτακτο, για την περίσταση, βοηθό.
Ο Brian, γνωστός στο χώρο και ως “Big B” ξεκίνησε την καριέρα του ως μηχανικός στους αγώνες Supercross αλλά γρήγορα προτίμησε τη θέση πίσω από το τιμόνι και τα αλλεπάλληλα ταξίδια. Πλέον στο βιογραφικό του έχει περισσότερα από 15 χρόνια προϋπηρεσίας έχοντας δουλέψει με αναβάτες θρύλους όπως ο Jeremy McGrath και ο James Stewart.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε πρόσφατη συνέντευξή του στην οποία περιέγραφε τη διαφορά των αγωνιζόμενων κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Σύμφωνα με τον Brian, οι αναβάτες των προηγούμενων δεκαετιών “ζούσαν” τους αγώνες αφού βρισκόντουσαν στον τόπο διεξαγωγής αρκετές μέρες πριν τον αγώνα. Αντίθετα, πλέον οι σημερινοί αναβάτες φτάνουν την τελευταία στιγμή στα paddocks προκειμένου να ακολουθήσουν όσο πιο πιστά γίνεται το εβδομαδιαίο πρόγραμμα οδήγησης και προπόνησης στο σπίτι τους.
Τέλος για όσους ενδιαφέρεστε και αναρωτιέστε πόσο κοστολογείται το φορτηγό γεμάτο, η Kawasaki κάνει λόγο για… μόλις $ 2.000.000!
FIM Intercontinental Games 2024 - Πρώτη η FIM Ευρώπης στους 1ους Διηπειρωτικούς Αγώνες της ιστορίας
Δυνατός ανταγωνισμός και στους τέσσερεις αγώνες
Από τον
Θοδωρή Ξύδη
2/12/2024
Οι πρώτοι Διηπειρωτικοί Αγώνες της FIM στην ιστορία ολοκληρώθηκαν με την ομάδα της FIM Ευρώπης να αναδεικνύεται νικήτρια.
Στον αγώνα που πραγματοποιήθηκε στην πίστα της Jerez ήρθαν αντιμέτωπες οι έξι (6) Ηπειρωτικές Ομοσπονδίες που υπάγονται στη FIM (Ασίας, Αφρικής, Β. Αμερικής, Ευρώπης, Λ. Αμερικής και Ωκεανίας) με οχτώ αναβάτες (έξι άντρες και δύο γυναίκες) για την κάθε ηπειρωτική ομάδα.
Οι 48 συνολικά αναβάτες και αναβάτριες συμμετείχαν σε δύο κλάσεις (24 σε καθεμιά), Supersport (SSP) και Supersport 300 (SSP300), με τους αγωνιζόμενος στην πρώτη να χρησιμοποιούν Yamaha R7 και στη δεύτερη R3, με την ιαπωνική εταιρεία να είναι και ο επίσημος συνεργάτης-προμηθευτής μοτοσυκλετών του event.
Ο αγώνες τύπου ενιαίου έχουν πάντα έντονο συναγωνισμό κάτι που φάνηκε ήδη από τα ελεύθερα δοκιμαστικά της Παρασκευής, αν και τα ονόματα που θα πρωταγωνιστούσαν τις επόμενες δύο ημέρες κατάφεραν να ξεχωρίσουν από τους πρώτους αναγνωριστικούς γύρους.
SSP300 - Μάχες σώμα με σώμα
Στα SSP300 ο Kgopotso Mononyane (FIM Αφρικής) και ο παγκόσμιος πρωτσθλητής SSP300, Aldi Mahendra (FIM Ασίας) ήταν εκεινοι που έδειξαν από νωρίς την Παρασκευή τις προθέσεις τους. Η ομάδα της Ευρώπης άρχισε να δείχνει τα δόντια της στις κατατακτήριες του Σαββάτου με τους Gonzalo Sanchez, Alessandro Di Persio και Tomas Alonso να διεκδικούν την pole από Mononyane και Mahendra κάτι που έκανε και ο Archie McDonald της Ωκεανίας. Στις δεύτερες κατατακτήριες ο Sanchez έδειξε ότι ήθελε περισσότερο από όλους την pole position και κατέβηκε εντυπωσιακά κάτω από το 1.57 για να ξεκινήσει πρώτος στον αγώνα της Κυριακής.
Ωκεανία και Ευρώπη είχαν από τρεις αναβάτες στην πρώτη δεκάδα και στην έναρξη του πρώτου αγώνα τα πάντα έδειχναν πιθανά με μόλις δύο δευτερόλεπτα να χωρίζουν 18 αγωνιζόμενους στους πρώτους τρεις γύρους και τον 16χρονο Sanchez να βρίσκεται πρώτος, έχοντας πίσω του τον Mahendra.
Ο παγκόσμιος πρωταθλητής πέρασε έπειτα μπροστά και ακολούθησε μάχη με τον Sanchez έως και έξι γύρους πριν από τον τέλος όταν ο Sanchez έπεσε και εγκατέλειψε. Ωστόσο άλλοι 8 αναβάτες ακολουθούσαν από κοντά τον Mahendra με τον Πορτογάλο Alonso να αναλαμβάνει αυτός να ασκήσει πίεση στον πρωταθλητή. Τελικά πήραν την καρό σημαία που τερμάτισαν με αυτή τη σειρά και μόλις 0.047 δλ. να τους χωρίζουν, ενώ τρίτος τερμάτισε ο Archie McDonald.
Θέση στο βάθρο διεκδίκησε και ο Maxwell Toth της Β. Αμερικής, ο οποίος δεν είχε φανεί στις δοκιμές και τις κατατακτήριες, ωστόσο πήρε την τέταρτη θέση, μισό δευτερόλεπτο πίσω από τον Mahendra Πέμπτος τερμάτισε ο αρχηγός της ευρωπαϊκής ομάδας Di Persio και πρώτη γυναίκα του αγώνα ήταν η Josephine Bruno στην 11η θέση.
Στον επαναληπτικό αγώνα ο Cameron Swain της Ωκεανίας ήταν εκείνος που ηγήθηκε αρχικά του, για να πέσει στον τρίτο γύρο μαζί με τον Νεοζηλανδό Jesse Stroud, έχοντας πίσω του τον Sanchez που δεν ήθελε να πέσει ξανά και μπήκε στον αγώνα αποφασισμένος. Νωρίς εκτός αγώνα τέθηκε και ο Mononyane, ενώ και ο McDonald σημείωσε πτώση, αλλά κατάφερε να συνεχίσει την προσπάθειά του.
Ένα τρενάκι οχτώ αναβατών έφτασε έτσι μέχρι το τέλος του αγώνα με τους Santamaria, Sanchez και Mahendra να παλεύουν για την πρώτη θέση και τον παγκόσμιο πρωταθλητή να παίρνει τη νίκη, ξανά με οριακή διαφορά 0.038 δλ. περνώντας στο νήμα τον Santamaria. Ωστόσο ο Ινδονήσιος πήρε ποινή δύο θέσεων για ανεύθυνη οδήγηση και έτσι ο Santamaria της Λατινικής Αμερική στέφθηκε νικητής με τον Sanchez πίσω του και τον Mahendra τρίτο. Η Bruno βελτίωσε την επίδοσή της τερματίζοντας αυτή τη φορά στην 9η θέση.
1ος Αγώνας SSP300
Aldi Mahendra FIM Asia 27:51.280
Tomas Alonso FIM Europe +0.047
Archie McDonald FIM Oceania +0.261
Maxwell Toth FIM North America +0.560
Alessandro Di Persio FIM Europe +1.153
2ος Αγώνας SSP300
Nahuel Santamaria FIM Latin America 28:04.459
Gonzalo Sanchez FIM Europe +0.038
Aldi Mahendra FIM Asia +0.099
Tomas Alonso FIM Europe +0.185
Alessandro Di Persio FIM Europe +0.281
SSP - Ο αγώνας που έκρινε το αποτέλεσμα
Στην μεγάλη κατηγορία ο Νοτιοαφρικανός Dino Iozzo φαινόταν ως το μεγάλο φαβορί επιβεβαιώνοντας την ταχύτητά του από τα πρώτα ελεύθερα δοκιμαστικά έως και τις κατατακτήριες φιγουράροντας στην πρώτη θέση και μόνο ο Elia Bartolini της Ευρώπης κατάφερε να του πάρει μια πρωτιά, στα δεύτερα ελεύθερα δοκιμαστικά του Σαββάτου.
Ωστόσο με την έναρξη του πρώτου αγώνα τα πράγματα δεν έδειξαν και τόσο ευνοϊκά για τον Iozzo με τον Βραζιλιάνο Humberto Maier, που δεν έδειξε ότι μπορεί να τον απειλήσει βάσει χρόνων, να το κάνει στην πράξη, όπως και ο Bartolini.
Η εναλλαγή στην κορυφή συνεχίστηκε για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα με κόκκινες σημαίες να βγαίνουν στον 13ο γύρο λόγω της βροχής που έπεφτε με τον Maier να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στην κορυφή με τον Iozzo και τον Bartolini πίσω του μόλις 0.082 και 0.122 δλ. αντίστοιχα! Πρώτη γυναίκα η Roberta Ponziani στην 11η θέση.
Ο δεύτερος αγώνας της μεγάλης κατηγορίας ήταν και ο τελευταίος της ημέρας -γίνονταν εναλλάξ με τους αγώνες της κατηγορίας SSP300- και ήταν και εκείνος που έστεψε τελικά την FIM Ευρώπης ως νικήτρια των πρώτο Διηπειρωτικών Αγώνων.
Λόγω της βροχής που έπεφτε χρειάστηκε να γίνει επανεκκίνηση με την απόσταση του αγώνα να μειώνεται στους 10 γύρους και τους αναβάτες να πηγαίνουν πιο προσεκτικά στη βροχή παίρνοντας παράλληλα λιγότερα ρίσκα. Πρώτος που προσπάθησε να ξεκολλήσει από το τρενάκι των 10 αναβατών που είχε σχηματιστεί ήταν ο Bartolini, δύο γύρους πριν από το τέλος και έτσι έφτασε και στο πέσιμο της καρό σημαίας με τον Mike Jones της Ωκεανίας στη δεύτερη θέση και τον Iozzo τρίτο. Πρώτη γυναίκα στην 13η θέση η Mallory Dobbs.
Η νίκη του Bartolini, σε συνδυασμό με τις θέσεις που πήραν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας έδωσαν στην FIM Ευρώπης την πρωτιά με 257 βαθμούς. Στη δεύτερη θέση η FIM Ασίας με 243 βαθμούς, τρίτη η Ωκεανιά με 166, στην 4η θέση η Β.Αμερική με 158, 5η η Λ. Αμερική και 6η Αγρική με 146 και 113 βαθμούς αντίστοιχα.
1ος Αγώνας SSP
Humberto Maier FIM Latin America 24:35.570
Dino Iozzo FIM Africa +0.082
Elia Bartolini FIM Europe +0.122
Enzo De La Vega FIM Europe +3.629
Mike Jones FIM Oceania +4.416
2ος Αγώνας SSP
Elia Bartolini FIM Europe 20:46.514
Mike Jones FIM Oceania +0.612
Dino Iozzo FIM Africa +1.175
Apiwath Wongthananon FIM Asia +1.362
Leungo Gaorekwe FIM Africa +3.248
