Τα αυτοκόλλητα του Kawasaki GPz 900 R του Top Gun: Τι συμβολίζει το κάθε ένα

Η ιστορία πίσω από τις εικόνες
Top Gun
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

28/12/2022

Κάποιες κινηματογραφικές ταινίες και κάποια οχήματα που εμφανίζονται σε αυτές έχουν καταφέρει να γράψουν κοινή ιστορία. Η μαύρη-κόκκινη Kawasaki GPz 900 R που καβαλούσε ο Maverick στο Top Gun είναι σίγουρα μια από αυτές και έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μιας ολόκληρης γενιάς μοτοσυκλετιστών και όχι μόνο.

Η συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα μπορεί να μην είχε πάνω της κανόνια, αλεξίσφαιρα τζάμια, ούτε πετούσε λάδια στο δρόμο όπως η Aston Martin του James Bold και φυσικά δεν είχε στροβιλοκινητήρα όπως το Batmobil, όμως είχε πάνω τις μια σειρά από αυτοκόλλητα που την έκαναν να ξεχωρίζει από κάθε άλλη “κοινή” GPz 900 R που κυκλοφορούσε στους δρόμους.

Top Gun 1

Όλοι έχουμε δει αυτά τα αυτοκόλλητα, όμως λίγοι ξέρουμε τι ακριβώς συμβολίζουν, οπότε ιδού η ευκαιρία να μάθουμε κι εμείς που δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει το κάθε ένα από αυτά:

 

United States Navy Fighter Weapon School

Air Force

Το αυτοκόλλητο αυτό είναι της ειδικής πολεμικής σχολής που ιδρύθηκε από τον αμερικάνικο στρατό μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και στόχο είχε την εκπαίδευση των καλύτερων πιλότων σε αερομαχίες. Οι αερομαχίες ήταν το βασικό πεδίο δράσης των πιλότων στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως μετά την χρήση υπερηχητικών αεροπλάνων Jet και πυραύλων, ο αμερικάνικος στρατός πίστεψε πως η δυνατότητα να πλήξεις στόχους από μεγάλες αποστάσεις επαρκούσε για την ασφάλεια της χώρας, αλλά και την νίκη στο πεδίο της μάχης. Μόνο που ο Ψυχρός Πόλεμος και ο πόλεμος στο Βιετνάμ που ακολούθησαν, απέδειξαν πως αυτό το στρατιωτικό δόγμα δεν επαρκούσε. Με τους Ρώσους να έχουν πυρηνικά δεν ήταν δυνατόν να εκτοξεύουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς  προς τη Ρωσία κάθε φορά που τα Σοβιετικά αεροσκάφη έμπαιναν στον εναέριο χώρο των ΗΠΑ, διότι αυτό θα οδηγούσε στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρειάζονταν λοιπόν μια ομάδα πιλότων και αεροσκαφών με δυνατότητες στις αερομαχίες, ώστε να απαντούν συμμετρικά στα Σοβιετικά αεροπλάνα και να δώσουν χρόνο στις πολιτικές ηγεσίες των δύο χωρών για διαπραγματεύσεις. Έτσι ιδρύθηκε η USNFWS με επίλεκτους πιλότους και για αυτούς σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε τα επόμενα χρόνια το ελαφρύ και ευέλικτο F-16. Το γεγονός πως απεικονίζει ένα “λοκαρισμένο” Mig 21 τα λέει όλα. Μάλιστα, όταν κυκλοφόρησε η ταινία Top Gun το 1986, εκατοντάδες πιλότοι έκαναν αίτηση για να μπουν στη σχολή και ο διοικητής της σχολής επέβαλε πρόστιμο 5 δολάρια σε όποιον έλεγε ατάκες του Maverick!

 

114th Fighter Squadron (VF-114) / Leo (VF-213)

VF-114

Η 114 μοίρα μάχης του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού είχε πολεμήσει στο Βιετνάμ και είχε ως βάση το αεροπλανοφόρο Enterprise. Το μπλε αυτοκόλλητο με το λιοντάρι (LEO) είναι της μοίρας 213 που επίσης είχε λάβει μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ και είχε το παρατσούκλι Black Lions.

 

VFA-1 “Firebirds” και VF-51

VFA-1

Ο κόκκινος αετός της VFA-1 είναι της αερομεταφερόμενης ομάδας… “προσκόπων” που έχουν το παρατσούκλι Firebird και όπως ο Μπλε Αετός της VF-51 (Fighting Fifty One) εδρεύει στην ναυτική βάση Miramar.

 

NO WIMPS

No-1

Το αυτοκόλλητο αυτό συμβολίζει ουσιαστικά τους αδίστακτους, υπό την έννοια πως δεν διστάζεις εμπρός στον εχθρό. Επίσης συμβολίζει και την φράση “murder committee” της ταινίας, δηλαδή πως οι πιλότοι του Top Gun είναι “Επιτροπή Δολοφόνων”

 

No Bull Shits

No-2

Εδώ δεν χρειάζεται να πούμε τι ακριβώς συμβολίζει το αυτοκόλλητο που δείχνει μια αγελάδα που κάνει την ανάγκη της…

 

No Turkey

No-2

Το αυτοκόλλητο με τη γαλοπούλα είναι σίγουρα το αγαπημένο των πιλότων της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Όχι φυσικά γιατί δεν τους αρέσουν οι γαλοπούλες, αλλά διότι η λέξη “Γαλοπούλα” και η λέξη “Τουρκία/Τουρκικό” ακούγονται ακριβώς το ίδιο στα Αγγλικά και οι Αμερικάνοι το χρησιμοποιούν για να χαρακτηρίσουν τους αργόσχολους, τους βραδυκίνητους και γενικά τους “αργόστροφους” χαρακτήρες.

 

No 55 Speed Limit

No-3

Ούτε εδώ χρειάζονται ιδιαίτερες εξηγήσεις, πέραν του γεγονότος πως το όριο των 55 μιλίων την ώρα στους αμερικάνικους αυτοκινητόδρομους επιβλήθηκε για την μείωση της κατανάλωσης καυσίμων μετά την πετρελαϊκή κρίση του 1972.

 

    

Το ιστορικό Επταβάλβιδο V4 της Yamaha

To… NR 750 της Yamaha!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/7/2017

Στα τέλη του ’70 η Honda και η Yamaha σφάζονταν μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο μοντέλων παραγωγής, η Honda ήταν η “τετράχρονη” εταιρεία και η Yamaha ήταν η “δίχρονη” εταιρεία, αφού για κάθε ένα τετράχρονο μοντέλο της πρώτης, η δεύτερη είχε ένα αντίστοιχο με δίχρονο κινητήρα (CB η Honda - RD η Yamaha, XR η Honda – IT η Yamaha κ.τ.λ.). Το ίδιο σκηνικό ήθελαν να στήσουν και στα GP 500, που ήταν η βιτρίνα της τεχνολογίας για κάθε εταιρεία και είχε τεράστιο αντίκτυπο στις πωλήσεις.

 

Σε αντίθεση με τα MotoGP σήμερα, το ’70 και το ’80 όποια μάρκα κέρδιζε τον αγώνα της Κυριακής, ξεπουλούσε τη Δευτέρα. Η Honda για να δείξει ότι η τετράχρονη τεχνολογία της ήταν ανώτερη της δίχρονης που χρησιμοποιούσε η Yamaha, έφτιαξε την NR 500 με έναν V4 κινητήρα, με οβάλ έμβολα και οκτώ βαλβίδες σε κάθε θάλαμο καύσης. Παρά την αποτυχία της Honda να κερδίσει αγώνες GP (τρόμαξε όμως τον ανταγωνισμό με το πρωτότυπο NR 750 για αγώνες Endurance και SBK) η Yamaha αντέδρασε πολύ γρήγορα στην πρόκληση και έφτιαξε τον δικό της V4 κινητήρα με 7 βαλβίδες ανά θάλαμο καύσης και δύο μπουζί.

 Η πρωτότυπη μοτοσυκλέτα (Yamaha 1977 OW34.7) δεν εμφανίστηκε στις πίστες του παγκοσμίου πρωταθλήματος των GP 500 ποτέ και δεν ταξίδεψε ποτέ έξω από την Ιαπωνία (τουλάχιστον δεν υπάρχουν αναφορές για κάτι τέτοιο). Πιθανολογείται ότι στο Isle Of Man έτρεξε ένα τετρακύλινδρο σε σειρά (XJ750R) που είχε πολυβάλβιδη κεφαλή, αλλά πιθανότατα ήταν πενταβάλβιδο με δύο εκκεντροφόρους. Όμως η πολυβάλβιδη τεχνολογία που αναπτύχτηκε από τη Yamaha για αυτή τη μοτοσυκλέτα πέρασε (με κάποιο τρόπο… ) στην παραγωγή.

Η FZ 750 Genesis με τις πέντε βαλβίδες ανά θάλαμο καύσης ήταν η πρώτη εφαρμογή σε μοτοσυκλέτα παραγωγής της Yamaha. Έμεινε μαζί μας έως το τελευταίο screamer R1 και καταργήθηκε με την άφιξη της R1 του 2008. Θεωρητικά όσο περισσότερες είναι οι βαλβίδες, τόσο καλύτερα αναπνέει ο κινητήρας και τόσο καλύτερα διαχέεται το μείγμα, άρα αυξάνεται η απόδοση. Πρακτικά, η βελτίωση των συστημάτων τροφοδοσίας μείωσε στο ελάχιστο αυτό το πλεονέκτημα, αφήνοντας μόνο τα μειονεκτήματα, που είναι η πολυπλοκότητα της κατασκευής, το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι επιπλέον τριβές.