Σήμερα μπορεί κάποιος εύκολα να ισχυριστεί ότι η Harley Davidson είναι ένα από τα πρώτα ονόματα ανάμεσα στους premium κατασκευαστές μοτοσυκλετών χάρη στην αυστηρή τήρηση της παράδοσης που ακολούθησε στο σχεδιασμό των V2 αερόψυκτων κινητήρων της. Όμως γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, θα δούμε ότι η αμερικάνικη εταιρεία είχε προσπαθήσει να απαντήσει στην τεχνολογική επίθεση των ιαπωνικών εργοστασίων με το πρόγραμμα NOVA. Ίσως είναι γνωστό ότι ο V2 υγρόψυκτος κινητήρας των V-ROD είναι σχεδιασμένος σε συνεργασία με την Porsche.
Εκείνο που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, είναι ότι η συνεργασία των δύο εταιρειών για τον σχεδιασμό ενός κινητήρα είχε ξεκινήσει με το πρόγραμμα NOVA στα μέσα της δεκατίας του ’70. Η Honda και η Kawasaki είχαν κάνει τεράστια επιτυχία με τα τετρακύλινδρα εν σειρά CB 750 και Z900 και ήταν προφανές ότι η τεχνολογία των μοτοσυκλετών άλλαξε κεφάλαιο. Οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι κατασκευαστές βρίσκονταν ακόμα στα μεταπολεμικά χρόνια σε επίπεδο τεχνολογίας κινητήρων παραγωγής. Ταυτόχρονα όμως δεν είχαν και τα απαιτούμενα χρήματα να σχεδιάσουν νέους κινητήρες. Η Harley Davidson βρισκόταν υπό την προστασία του ομίλου AMF και κατάφερε να βρει 15 εκατομμύρια δολάρια για τον σχεδιασμό ενός κινητήρα που θα τον χρησιμοποιούσαν για να δημιουργήσουν μια σειρά σύγχρονων εμφανισιακά μοντέλων, εντελώς διαφορετικών από τα παραδοσιακά αμερικάνικα cruiser.
Η Porsche ανέλαβε τον σχεδιασμό και την εξέλιξή του, το 1976 και το 1981 παρουσιάστηκαν δύο πρωτότυπες μοτοσυκλέτες με V4 κινητήρα, ενσωματωμένο κιβώτιο ταχυτήτων και επικεφαλείς εκκεντροφόρους που έπαιρναν κίνηση με αλυσίδα και τελική μετάδοση με άξονα. Μάλιστα το ρεζερβουάρ ήταν κάτω από την σέλα, κάτι που είχε η Honda GL 1000 Gold Wing και είδαμε και στα Yamaha Virago 535 μερικά χρόνια αργότερα. Θυμίζουμε ότι ένα χρόνο μετά, η Honda παρουσίασε τον δικό της V4 παραγωγής, ξεκινώντας την σειρά μοντέλων VF 750, η οποία συνεχίζεται έως σήμερα με τα VFR. Η πρόθεση της Harley Davidson ήταν να έχει δύο εκδόσεις κυβισμού, στα 800 και 1000 κυβικά, με τον μεγάλο κινητήρα να αποδίδει 135 ίππους, ξεπερνώντας σε ιπποδύναμη κάθε άλλη μοτοσυκλέτα της εποχής της.
Όμως όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια σταμάτησαν μέσα σε λίγους μήνες, καθώς η κρίση στη βιομηχανική παραγωγή των ΗΠΑ που είχε ξεκινήσει από το 1979 προκάλεσε την κατάρρευση του ομίλου AMF και οι dealer της Harley Davidson θεώρησαν πως δεν θα μπορούσαν να πουλήσουν τέτοιου είδους μοτοσυκλέτες στο παραδοσιακό κοινό των πελατών τους. Με την μητρική εταιρεία να μην έχει χρήματα και με τους αντιπροσώπους να γυρίζουν την πλάτη στην σύγχρονη εποχή, ο V4 κινητήρας πήγε κατευθείαν στο μουσείο της Harley Davidson. Το μόνο που έμεινε από τα δύο πρωτότυπα ήταν κάποια αισθητικά σχεδιαστικά στοιχεία που είδαμε αργότερα στα V2 αερόψυκτα μοντέλα της αμερικάνικης εταιρείας.
Οι συγκυρίες και η έλλειψη επιθυμίας για ρίσκο από τους αντιπροσώπους, έκοψαν ένα από τα εξελικτικά κλαδιά της Harley Davidson...
