Maserati μοτοσυκλέτες ειδικά για γυναίκες και άντρες

Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/6/2019

Να σηκώσει το χέρι του όποιος γνωρίζει πως η Maserati κατασκεύαζε δίχρονες και τετράχρονες μονοκύλινδρες μοτοσυκλέτες από το 1950 έως και το 1960, στο εργοστάσιο κατασκευής μπουζί και μπαταριών που είχε στη Bologna, αρχικά με το όνομα Italmoto και μετέπειτα με το όνομα Maserati στο εργοστάσιο της Modena. Τόσοι πολλοί το ξέρατε; Ωραία, τώρα να σηκώσουν το χέρι τους όσοι ήξεραν πως τα μοντέλα T2U (Uomo) ήταν ειδικά σχεδιασμένα για άνδρες και τα Τ2D (Dona) ήταν ειδικά σχεδιασμένα για γυναίκες! Τουλάχιστον τότε οι μοτοσυκλέτες για γυναίκες δεν ήταν ροζ με λουλουδάκια και πεταλούδες.

Συνολικά η Maserati κατασκεύασε 18 διαφορετικά μοντέλα μοτοσυκλετών με δίχρονους κινητήρες 50 ή 125 κυβικών (σχέδια από τη γερμανική DKW) και έναν τετράχρονο κινητήρα 160 και 250 κυβικών, πριν ο εγχώριος ανταγωνισμός από τις MV Agusta, Bennelli, Morini, Ducati, Moto Guzzi και Gilera στην οδηγήσει στην απόφαση να σταματήσει τις δραστηριότητές της στο χώρο των δύο τροχών και να περιοριστεί στα αυτοκίνητα (τα οποία επίσης αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα). Την ιστορία των μοτοσυκλετών της Maserati μας τη θύμισε μια πρόσφατη δημοπρασία στη Γαλλία, όπου δύο άριστα ανακατασκευασμένα δείγματα πουλήθηκαν σε τιμές 11.000€ και 15.000€ αντίστοιχα. Το ένα ήταν ένα 50άρι 2Τ και το άλλο ήταν ένα Regolarita 125 (και τα δύο ήταν “αντρικές” εκδόσεις!)

https://bit.ly/MOTO_660

Ιστορικά άρθρα

Το ιστορικό Επταβάλβιδο V4 της Yamaha

To… NR 750 της Yamaha!

Από τον

Μπάμπη Μέντη

18/7/2017

Στα τέλη του ’70 η Honda και η Yamaha σφάζονταν μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο μοντέλων παραγωγής, η Honda ήταν η “τετράχρονη” εταιρεία και η Yamaha ήταν η “δίχρονη” εταιρεία, αφού για κάθε ένα τετράχρονο μοντέλο της πρώτης, η δεύτερη είχε ένα αντίστοιχο με δίχρονο κινητήρα (CB η Honda - RD η Yamaha, XR η Honda – IT η Yamaha κ.τ.λ.). Το ίδιο σκηνικό ήθελαν να στήσουν και στα GP 500, που ήταν η βιτρίνα της τεχνολογίας για κάθε εταιρεία και είχε τεράστιο αντίκτυπο στις πωλήσεις.

Σε αντίθεση με τα MotoGP σήμερα, το ’70 και το ’80 όποια μάρκα κέρδιζε τον αγώνα της Κυριακής, ξεπουλούσε τη Δευτέρα. Η Honda για να δείξει ότι η τετράχρονη τεχνολογία της ήταν ανώτερη της δίχρονης που χρησιμοποιούσε η Yamaha, έφτιαξε την NR 500 με έναν V4 κινητήρα, με οβάλ έμβολα και οκτώ βαλβίδες σε κάθε θάλαμο καύσης. Παρά την αποτυχία της Honda να κερδίσει αγώνες GP (τρόμαξε όμως τον ανταγωνισμό με το πρωτότυπο NR 750 για αγώνες Endurance και SBK) η Yamaha αντέδρασε πολύ γρήγορα στην πρόκληση και έφτιαξε τον δικό της V4 κινητήρα με 7 βαλβίδες ανά θάλαμο καύσης και δύο μπουζί.

Η πρωτότυπη μοτοσυκλέτα (Yamaha 1977 OW34.7) δεν εμφανίστηκε στις πίστες του παγκοσμίου πρωταθλήματος των GP 500 ποτέ και δεν ταξίδεψε ποτέ έξω από την Ιαπωνία (τουλάχιστον δεν υπάρχουν αναφορές για κάτι τέτοιο). Πιθανολογείται ότι στο Isle Of Man έτρεξε ένα τετρακύλινδρο σε σειρά (XJ750R) που είχε πολυβάλβιδη κεφαλή, αλλά πιθανότατα ήταν πενταβάλβιδο με δύο εκκεντροφόρους. Όμως η πολυβάλβιδη τεχνολογία που αναπτύχτηκε από τη Yamaha για αυτή τη μοτοσυκλέτα πέρασε (με κάποιο τρόπο… ) στην παραγωγή.

Η FZ 750 Genesis με τις πέντε βαλβίδες ανά θάλαμο καύσης ήταν η πρώτη εφαρμογή σε μοτοσυκλέτα παραγωγής της Yamaha. Έμεινε μαζί μας έως το τελευταίο screamer R1 και καταργήθηκε με την άφιξη της R1 του 2008. Θεωρητικά όσο περισσότερες είναι οι βαλβίδες, τόσο καλύτερα αναπνέει ο κινητήρας και τόσο καλύτερα διαχέεται το μείγμα, άρα αυξάνεται η απόδοση. Πρακτικά, η βελτίωση των συστημάτων τροφοδοσίας μείωσε στο ελάχιστο αυτό το πλεονέκτημα, αφήνοντας μόνο τα μειονεκτήματα, που είναι η πολυπλοκότητα της κατασκευής, το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι επιπλέον τριβές.