Yamaha: Πατέντα με δικύλινδρο turbo για το ΜΤ-09

Εξετάζοντας την υπερτροφοδότηση
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

24/4/2019

Πρόσφατα η Yamaha κατέθεσε ορισμένες πατέντες στις οποίες παρουσιάζεται το (προηγούμενης γενιάς) MT-09 εξοπλισμένο με έναν δικύλινδρο κινητήρα turbo. Μετά το 2000, έχουμε δει απ’ τους υπόλοιπους ιαπωνικούς κολοσσούς αντίστοιχες πατέντες που παρουσιάζουν κινητήρες με συστήματα υπερτροφοδότησης, ενώ μόνο ένας απ’ αυτούς προχώρησε στην υλοποίησή τους, προς το παρόν. Αναφερόμαστε φυσικά στην Kawasaki και στη σειρά μοντέλων H2, όπου κάθε χρόνο παρουσιάζονται νέα μέλη απ’ το 2015. Στην περίπτωση της Kawasaki έχουμε ένα σύστημα supercharger, ενώ εδώ η Yamaha μας δείχνει ξεκάθαρα πως δουλεύει πάνω στη τεχνολογία turbo. Σε επίπεδο πρωτότυπων, "πρωτοπόρος" είναι η Suzuki με το Recursion, που φροντίζει να ανανεώνει τα σχέδιά του ανά τακτά χρονικά διαστήματα χωρίς να λέει τίποτα για το πότε και αν θα βγει στην παραγωγή, φτάνοντας στο σημείο να θυμίζει μαμούθ σίριαλ με πάνω από 500 επεισόδια. Παράλληλα όμως, αποτελεί και την επαλήθευση του άτυπου κανόνα πως: Όποια μοτοσυκλέτα βλέπουμε σε μορφή πατεντών δεν είναι σίγουρο πως θα την δούμε και στην παραγωγή μετέπειτα.

Το γεγονός ότι στα σχέδια βλέπουμε ένα ΜΤ-09 είναι εύκολα αντιληπτό, αλλά όχι δεσμευτικό για το τί είδους μοτοσυκλέτα θα έχει τον κινητήρα turbo όταν κι αν βγει στην παραγωγή. Παρά το γεγονός πως από το πλάι ο κινητήρας δείχνει να είναι ο τρικύλινδρος των 847cc του mT-09, στα υπόλοιπα σχέδια παρατηρούμε απ’ το σύστημα εξαγωγής πως πρόκειται για έναν δικύλινδρο κινητήρα. Η τακτική που οι εταιρείες καταθέτουν πατέντες χρησιμοποιώντας σχέδια από παλιότερα μοντέλα όπως στην προκείμενη περίπτωση ή άσχετα τελείως συνηθίζεται διότι υπάρχουν φορές που θέλουν να αποκρύψουν τη μορφή ενός επερχόμενου μοντέλου. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια παρατραβηγμένη θεωρία που συνοδεύει αυτή την ειδηση και λέει πως η χρήση αυτών των σχεδίων δεν είναι τυχαία, αλλά υπήρχε από τότε που σχεδιαζόταν το πρώτο MT-09 να εξοπλιστεί με κινητήρα turbo.

Κυρίαρχος λόγος που οι περισσότερες εταιρείες στρέφουν την προσοχή τους στην υπερτροφοδότηση δεν είναι άλλος πλέον, απ’ τις όλο και περισσότερο αυστηρές προδιαγραφές Euro 4/5. Το 2021 βρίσκεται δίπλα μας και τότε είναι που θα μπουν σε πλήρη ισχύ οι Euro 5 προδιαγραφές με αποτέλεσμα ο χρόνος να πιέζει τις εταιρείες να βρουν λύσεις για την μείωση των ρύπων, τη βελτιστοποίηση της κατανάλωσης και την διατήρηση ή αύξηση των επιδόσεων των κινητήρων τους. Οι κινητήρες turbo όπου χρησιμοποιούνται κατά κόρον απ’ τις αυτοκινητοβιομηχανίες προσφέρουν με τα χαρακτηριστικά τους τη λύση στο πρόβλημα των αυστηρών προδιαγραφών, καθώς επιτρέπουν από μικρότερου κυβισμού και λιγότερων κυλινδρων κινητήρες να έχουν την απόδοδοση ίση με κινητήρες υπερδιπλάσιου κυβισμού και κυλίνδρων. Είναι αυτό που αποκαλούν "downsizing".

Στα σχέδια της Yamaha βλέπουμε την τοποθέτηση του turbo σε δύο διαφορετικά σημεία. Στην πρώτη περίπτωση η τουρμπίνα βρίσκεται στο ύψος του στροφάλου και έχει αρκετή απόσταση από τις βαλβίδες εξαγωγής του κινητήρα. Έτσι, εξασφαλίζεται αρκετή απόσταση μεταξύ του μπροστινού τροχού και του κινητήρα, χωρίς να υπάρχει το ενδεχόμενο να έρθουν σε επαφή κατά τη βύθιση των καλαμιών. Όμως, λόγω της αυξημένης απόστασης της τουρμπίνας απ’ την κεφαλή το φαινόμενο του turbo lag (η χρονική καθυστέρηση απόκρισης της τουρμπίνας στην άνοδο των στροφών του κινητήρα) είναι πιο έντονο και δημιουργεί σκαλοπάτι στην απόδοση της ροπής και της ιπποδύναμης.  

Στο δεύτερο σχέδιο παρατηρούμε πως η τουρμπίνα είναι τοποθετημένη πιο κοντά στην κεφαλή, έχοντας μικρότερη απόσταση απ’ τις βαλβίδες εξαγωγής. Γεγονός που καθιστά λιγότερο αισθητό το turbo lag και ο κινητήρας αποκτά μια πιο προοδευτική και ομαλή λειτουργία. Αύτη η θέση –που είναι πιο κοντά στην κεφαλή του κινητήρα- χρησιμοποιείται απ’ το 2000 κι έπειτα στους περισσότερους κινητήρες αυτοκινήτων βελτιώνοντας την απόκριση της τουρμπίνας, όμως η μετάβαση αυτής της τεχνολογίας στο κόσμο των μοτοσυκλετών δημιουργεί χωροταξικά προβλήματα, καθώς η τουρμπίνα βρίσκεται πολύ κοντά στον μπροστινό τροχό με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος κατά τη βύθιση του πιρουνιού να έρθουν σε επαφή. Για την επίλυση αυτού θα πρέπει να αλλαχτεί η θέση του κινητήρα, όμως κάτι τέτοιο επηρεάζει τα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας, από την αλλαγή της κατανομής των μαζών. Επίσης, παρατηρούμε και στις δύο περιπτώσεις πως μετά την τουρμπίνα υπάρχει ο καταλύτης σε μικρή απόσταση, που τον βοηθά να θερμαίνεται γρήγορα (μόλις οι καταλύτες ζεσταθούν αρκετά τότε λειτουργούν στο 100% του δυναμικού τους).

Για το ποια λύση θα χρησιμοποιήσει η Yamaha ώστε τα μοντέλα της να πληρούν τις προδιαγραφές EURO 5-6 κ.τ.λ. είναι ακόμη άγνωστο, όμως οι νέες πατέντες δείχνουν πως είναι διαθέσιμη να περπατήσει και σε άλλα μονοπάτια.

Πάντως να θυμίσουμε, πως στα jet ski έχει κινητήρες με υπερτροφοδότηση, αντίστοιχης αρχιτεκτονικής με εκείνη της Kawasaki και είναι περίεργο που δεν προχωρά με κάτι που ήδη έχει στα χέρια της, αλλά πειραματίζεται με τα turbo.

Ετικέτες

Ρεκόρ GUINNESS μέσα στο Λονδίνο: Ακόμη ένα πρωτόγνωρο στην παράλληλη εποχή της ηλεκτροκίνησης

Οι κινητήρες εσωτερικής καύσης δεν θα πεθάνουν ποτέ – εναλλακτικές όμως θα υπάρχουν
Ρεκόρ μέσα στο Λονδίνο: Ακόμη ένα πρωτόγνωρο στην παράλληλη εποχή της ηλεκτρονίκησης
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/4/2025

Η εταιρεία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών Verge κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ Guinness για τη μεγαλύτερη απόσταση που έχει διανυθεί με μία μόνο φόρτιση από αμιγώς ηλεκτρική μοτοσικλέτα, γράφοντας 310,69 χιλιόμετρα στους δρόμους του Λονδίνου με το μοντέλο TS Pro.

Η καταγραφή του εγχειρήματος έγινε στις 22 Μαρτίου, με τους αναβάτες Sam Clarke και Sara Sloman να εναλλάσσονται για πάνω από 16 ώρες στη σέλα της μοτοσυκλέτας, διασχίζοντας το αστικό χάος του Λονδίνου και των προαστίων του, με ότι αυτό συνεπάγεται: κυκλοφοριακή συμφόρηση, φανάρια και διαβάσεις πεζών.

Ο υπεύθυνος Μάρκετινγκ της εταιρείας Verge, Lauri Laukkanen, δήλωσε:
«Αυτό το ρεκόρ είναι μια εξαιρετικά περήφανη στιγμή για ολόκληρη την ομάδα της Verge. Αναπτύσσουμε την αποδοτικότητα, την οδηγική εμπειρία και τις δυνατότητες των μοτοσυκλετών μας εδώ και χρόνια, και θέλαμε να δείξουμε στον κόσμο ότι όλα είναι δυνατά.»

Αξιοσημείωτο είναι πως μετά την ολοκλήρωση της διαδρομής, η μοτοσυκλέτα διατηρούσε ακόμη περίπου 7% φόρτιση μπαταρίας, με την ομάδα να επιλέγει να σταματήσει τότε ώστε να διασφαλίσει την αξιοπιστία των δεδομένων που συλλέχθηκαν.

Η καταγραφή έγινε μέσω επαγγελματικού συστήματος τηλεματικής της Webfleet, με επιπλέον υποστήριξη από την AA και την Generate Media που βιντεοσκόπησαν και παρουσίασαν την πλήρη διαδρομή.

 

Η Verge TS Pro προσφέρεται στο αντίτιμο των £31.980, κάτι λιγότερο από 37.000€, με την θεωρητική αυτονομία της να δηλώνεται στα 217 μίλια, δηλαδή περίπου 349 km, χάρη στην μπαταρία των 20.2 kWh που μπορεί να φορτίσει 0-80% σε περίπου 35 λεπτά με την χρήση ταχυφορτιστή.

Εντυπωσιακή είναι και η απόδοση ροπής που ανακοινώνεται στα 738 ft.lb (σχεδόν 1.000 Nm) από τον ενσωματωμένο στον πίσω τροχό ηλεκτροκινητήρα, χωρίς κέντρο (hubless). Πέρα από το πρωτοποριακό design που «τραβάει» το βλέμμα, η συγκεκριμένη διάταξη εξαλείφει και την ανάγκη για συμβατικά μέσα μετάδοσης κίνησης στον τροχό αλλά και την συντήρηση αυτών. Από την άλλη έχουμε τονίσει πολλές φορές στο MOTO πως αυτού του είδους η λύση δεν προτείνεται για οτιδήποτε μεγαλύτερο από σκούτερ της μικρής μάλιστα κατηγορίας. Βάρος σε ένα από τα χειρότερα σημεία για την μοτοσυκλέτα και πρόσθετη αδράνεια στην λειτουργία των αναρτήσεων και στην αλλαγή κατεύθυνσης. Οπτικά είναι κάτι ξεχωριστό, από συντήρηση ομοίως, καλά έκαναν όμως και το δοκίμασαν στο κέντρο του Λονδίνου, αντί για κάποιον επαρχιακό δρόμο. Ευτυχώς στο VIDEO που ανέβασαν με την προσπάθειά τους για το ρεκόρ αυτονομίας ήταν σωστά ντυμένοι, γιατί έχουν ανεβάσει πολλές φωτογραφίες χωρίς προστασία πέρα από το κράνος, φορώντας αθλητικά, με κοντό μπλουζάκι χωρίς γάντια.