Η Triumph είναι μια από τις λίγες εταιρείες -στις δυτικές αγορές, μόνο με τη BMW συγκρίνεται- που έχει κρατήσει σταθερή την παραγωγή της στην περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.
Αυτή παραμένει κοντά στο επίπεδο των 48.000 μοτοσυκλετών που έφθασε το 2008, από τα δυο εργοστάσιά της στη Βρετανία και τα τρία στην Ταϊλάνδη. Αυτό επέτρεψε στον βρετανό κατασκευαστή να κερδίσει μερίδιο αγοράς στις 30 χώρες όπου πωλούνται οι μοτοσυκλέτες της φθάνοντας στο 4,7% των πωλήσεων το 2010 - σε παγκόσμιο επίπεδο σε μοτοσυκλέτες πάνω από 500 κυβικά - από το 3,4% του 2009 και να στοχεύει σε μερίδιο 5,5% για το 2011.
Η επιτυχία αυτή οφείλεται και στην αύξηση του φάσματος των μοντέλων της, που το 2007 περιλάμβανε δεκατρία, αυξήθηκαν σε δέκα έξι το 2010, ενώ το 2011 έφθασε τις είκοσι διαφορετικές μοτοσυκλέτες στην γκάμα της, και σχεδιάζεται και περαιτέρω επέκταση σε νέες κατηγορίες που προς το παρόν δεν διαθέτουν οι έμποροί της. Ο product manager, Simon Warburton, ο άνθρωπος που έχει επιφορτιστεί με την επίβλεψη αυτής της ανάπτυξης μοντέλων, αναφέρει ότι το δυναμικό των 165 μηχανικών που απασχολούνται σήμερα στο R&D στο εργοστάσιο του Hinckley (επί συνόλου 600 εργαζομένων εκεί), πρόκειται να ενισχυθούν με άλλους δέκα εξειδικευμένους τεχνικούς, που θα συμβάλουν σε αυτή την επέκταση.
Ωστόσο, η καριέρα ενός από τα άτομα που ήταν υπεύθυνα για αυτό το επίτευγμα έχει πλέον τελειώσει, αφού ο μέχρι τώρα διευθύνων σύμβουλος της Triumph Tue Mantoni, επέστρεψε στη γενέτειρά του, τη Δανία, τον Δεκέμβριο του 2010 για προσωπικούς λόγους. Αυτό ήρθε οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του επαφή με την Triumph, όταν ο 28 ετών τότε, ήταν επικεφαλής της ομάδας συμβούλων διαχείρισης McKinsey, από την οποία ο ιδιοκτήτης John Bloor ζητούσε να διερευνήσει τους τρόπους για την αναζωογόνηση της εταιρείας μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε το εργοστάσιο της Triumph τον Μάρτιο του 2002. Στον Mantoni άρεσε τόσο πολύ αυτό που είδε και άρχισε να εργάζεται αποκλειστικά για την Triumph, αρχικά σαν διευθυντής πωλήσεων και marketing και σύντομα έγινε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Τώρα συνεχίζεται η επαφή του με την εταιρεία ως μη εκτελεστικός διευθυντής του διοικητικού συμβουλίου της Triumph, αλλά από την 1η Ιανουαρίου ο διευθύνων σύμβουλος της Triumph είναι ο Nick Bloor, ο νεώτερος από τους δύο γιους του ιδιοκτήτη της. Ο Bloor Junior ξεκίνησε με την Triumph το 1998 ως μηχανικός σχεδιασμού μετά την αποφοίτησή του από το κοντινό Loughborough University. Εργάστηκε σε διαφορετικούς τομείς της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού, της κατασκευής, τον έλεγχο της παραγωγής, των πωλήσεων και marketing (όπου υπηρέτησε για πέντε χρόνια ως διευθυντής εξαγωγών), και πιο πρόσφατα, με τη συνολική ευθύνη για το τμήμα πωλήσεων της Triumph. Έτσι έχει ένα καλό υπόβαθρο, σε μια εταιρεία που εξακολουθεί να είναι ιδιωτική και να ανήκει εξ ολοκλήρου στην οικογένεια Bloor, και θα προσπαθήσουν να την διατηρήσουν σε ανάπτυξη με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και ο προκάτοχός του, με την πρόσθετη πρόκληση της δυσχερούς οικονομικής συγκυρίας.
Royal Enfield Goan Classic 350 - Ινδικό μονοκύλινδρο bobber με Ape Hanger τιμόνι! [VIDEO]
Η σειρά των μονοκύλινδρων μοτοσυκλετών της Royal Enfield αποκτά και νέο μέλος, που βασίζεται στο Classic 350, με κάποιες σημαντικές όμως διαφορές όπως το Ape Hanger τιμόνι, τους τροχούς 19 και 16 ιντσών και το φαρδύτερο πίσω ελαστικό, τα λευκά φιλέτα στα λάστιχα, στο χαμηλό πίσω φτερό και στη διαφορετική εξάτμιση.
Στην καρδιά της μοτοσυκλέτας χτυπά ο γνωστός μονοκύλινδρος κινητήρας J-platform των 349 κ.εκ. με απόδοση 20,2 hp / 6.100 rpm και 2,75 kgm / 4.000 rpm, ενώ εδώ είναι η πρώτη φορά που βρίσκουμε αλουμινένιες ζάντες με ακτίνες και tubeless ελαστικά σε μοτοσυκλέτα 350 κ.εκ. της RE.
Το κιβώτιο είναι 5 σχέσεων, όπως και στα υπόλοιπα μοντέλα της κοινής βάσης, ενώ η ψύξη του κινητήρα γίνεται με αέρα και με ψυγείο λαδιού. Το μεταξόνιο ανακοινώνεται στα 1.400 mm, το ύψος σέλας στα χαμηλά 750 mm, το ρεζερβουάρ στα 13 λίτρα, και το βάρος με 90% γεμάτο ρεζερβουάρ στα 197 κιλά.
Τα φώτα είναι full-LED, και οι διαστάσεις των ελαστικών ανακοινώνονται στα 100/90-19 και 130/90-16. Οι αναρτήσεις αποτελούνται από συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι και δυο πίσω αμορτισέρ, και στα φρένα έχουμε έναν δίσκο 300 mm μπροστά κι έναν 270 mm πίσω, με στάνταρ το δικάναλο ABS.
Στα όργανα έχουμε την κλασική οθόνη της σειράς με το αναλογικό κοντέρ που μέσα του περιλαμβάνει ψηφιακή οθόνη με ικανό όγκο πληροφορίας, ενώ το tripper ανήκει στον στάνταρ εξοπλισμό.
Η μοτοσυκλέτα έκανε το ντεμπούτο της σε τέσσερις χρωματικούς συνδυασμούς (1. Purple Haze 2. Shack Black 3. Trip Teal 4. Rave Red) δίπλα στο Scram 440 στο φεστιβάλ Motoverse της RE, όμως αντίθετα με το Scram εδώ είχαμε πλήρη παρουσίαση, με τις πωλήσεις να έχουν ήδη ξεκινήσει στην Ινδία.
Τώρα αναμένουμε να δούμε αν η Goan Classic έρθει και στην ευρωπαϊκή αγορά.