Οδοιπορικό στον Εύξεινο Πόντο

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/7/2016

Αφού κατακάθισε η σκόνη της ερήμου από το πρόσφατο ταξίδι μου στην αραβική χερσόνησο (“ADV 2 Dubai”), οι χάρτες δεν άργησαν ν’ ανοίξουν ξανά και άρχισα να σχεδιάζω εκ νέου κόκκινες γραμμές και συναρπαστικές διαδρομές. Τι αλήθεια σκεφτόμουν; Ένα ταξίδι με παπί, παρόμοιο μ’ αυτό που έκανα το 2012 στην Καππαδοκία και το 2014 στην Ινδία. Λίγα κυβικά, πολύ κέφι, μεγάλη τρέλα…
Κι έτσι, στα τέλη Ιουνίου, κρατώντας το κλειδί ενός ετοιμοπόλεμου Honda Supra-X 125 Helmin, βρέθηκα στην αφετηρία ενός οδοιπορικού μνήμης, αφιερωμένο στον ποντιακό Ελληνισμό. Μια διαδρομή 7.500 χιλιομέτρων σε έξι παρευξείνιες χώρες (Τουρκία, Γεωργία, Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία, Βουλγαρία) αποτελούσε το "Roadbook" ενός ταξιδιού σε τόπους οικείους, που φιλοξένησαν την μακραίωνη ιστορική παρουσία του ποντιακού Ελληνισμού.

Η απόβασή μου στην Τουρκία έγινε ατμοπλοϊκώς (Πειραιάς-Χίος-Cesme), ενώ μετά το γρήγορο συνοριακό "ξεκαθάρισμα", το μαύρο Supra άρχισε να καταπίνει τα 610 χιλιόμετρα που με χώριζαν από την πόλη Polatli, την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί τουρκικού εδάφους. Η πρώτη μέρα προσαρμογής και συνεργασίας ανάμεσα στον αναβάτη και στο Honda Supra έληξε με τις καλύτερες εντυπώσεις εκατέρωθεν. Σημαντικό πλεονέκτημα για την ομαλή ροή του ταξιδιού αποτελούσε φυσικά η μεγάλη αυτονομία του παπιού, αφού ρολάροντας με σταθερή ταχύτητα 80-90 χλμ./ώρα είχα μια αυτονομία που άγγιζε περίπου τα 230 χιλιόμετρα.

Την επομένη, η κοντινή Άγκυρα δεν ήταν σταθμός μου -η πόλη Amasya ήταν ο επόμενος προορισμός. Αφού έριξα μια γρήγορη, κρυφή ματιά στην σύγχρονη τουρκική πρωτεύουσα που χανόταν μέσα από τους καθρέπτες του παπιού, συνέχισα ακάθεκτος για την αρχαία πρωτεύουσα του βασιλείου του Πόντου, 370 χιλιόμετρα ανατολικότερα.
Προσεγγίζοντας την συννεφιασμένη Αμάσεια, είχα βάλει ρόδα στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Πόντου. Ως τις αρχές του 20ου αιώνα, στην πόλη της Αμάσεια και στην γύρω περιοχή ζούσαν περίπου 155.000 Έλληνες, που εξοντώθηκαν όμως από τα δικαστήρια ανεξαρτησίας του Κεμάλ Ατατούρκ.

Στις δυο μέρες που αφιέρωσα στην γενέτειρα του αρχαίου γεωγράφου Στράβωνα, οι λαξευτοί τάφοι των Μιθριδατών (Βασιλέων του Πόντου), τα οθωμανικά τεμένη, το αρχαιολογικό μουσείο και οι παραδοσιακές κατοικίες κατά μήκος του ποταμού Ίρι, μού διηγήθηκαν την ιστορία της Αμάσεια, η οποία αποδείχθηκε μια από τις πιο όμορφες και ατμοσφαιρικές πόλεις της Ανατολίας. Επόμενη στάση στην χιλιοτραγουδισμένη Τραπεζούντα…

https://bit.ly/badilikia25

Επικαιρότητα

Κάγκελα τιτανίου για BMW R1300GS για να λυπάσαι 2 Akrapovic στην πτώση

Η Akrapovic κουρμπάρει τιτάνιο και για κάγκελα στο νέο GS

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

26/11/2024

Η Akrapovic ακούει το ζήτημα για τα κιλά των μεγάλων Adventure μοτοσυκλετών και πως για την προστασία τους πρέπει να προσθέσεις ακόμη περισσότερο βάρος και μεγαλουργεί: Φτιάχνει κάγκελα από τιτάνιο όπως μόνο αυτή μπορεί και στην επόμενη πτώση σκέφτεσαι σε τι κατάσταση θα είναι το έξτρα κόσμημα προσπαθώντας να σηκώσεις την μοτοσυκλέτα από κάτω!

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Akrapovic κατασκευάζει προστατευτικά κάγκελα, η αρχή έγινε με το R1250GS το 2022 σε μία από τις ακριβότερες προσθήκες προστασίας που υπήρχαν για αυτή την μοτοσυκλέτα και την κατηγορία, στις €2.500!

Τώρα όμως που τα κάγκελα στο R1300GS προστατεύουν μόνο το μπλοκ του κινητήρα και δεν επεκτείνονται πιο πάνω, το κόστος απόκτησης μειώνεται στα €1.740, στην Ελλάδα με ΦΠΑ, τελική τιμή.

https://www.tecnomoto.gr/el/kato-mpares-prostasias-akrapovic-bmw-r-1300-gs-2024.html

Το υλικό και έπειτα ο τρόπος υλοποίησης ανεβάζουν το κόστος, όπως φυσικά και το αυτοκόλλητο της Akrapovic που μαρτυρά ότι έχει γίνει μπόλικη δουλειά. Ένα από τα πράγματα που κάνουν την Akrapovic να ξεχωρίζει, είναι πως φτιάχνει τους δικούς της σωλήνες από τιτάνιο με τρόπο που έχουμε δείξει στο περιοδικό πριν χρόνια και είναι δική της πατέντα και έπειτα πως τους κουρμπάρει επίσης με τρόπο που δεν μπορεί να κάνεις άλλος. Συνήθως κόβουν φάλτσα και ράβουν όσοι φτιάχνουν τις δικές τους κατασκευές τιτανίου για να μπορέσουν να δώσουν καμπυλότητα και ορισμένοι το κάνουν τόσο καλά που το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα είναι κυριολεκτικά ένα κόσμημα.

Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο σύνθετα από την στιγμή που μιλάμε για κάτι τόσο εξιδεικευμένο και λεπτεπίλεπτο από σωλήνες τιτανίου 25mm που λίγοι μπορούν να επεξεργαστούν! Μικρός όγκος, μικρό βάρος με μεγάλη όμως αντοχή σε μία προσεγμένη σχεδίαση που στόχο έχει να εξαφανίζεται οπτικά και να γίνεται κομμάτι του κινητήρα. Τα κάγκελα είναι 40% ελαφρύτερα από αντίστοιχες ατσάλινες λύσεις και ζυγίζουν μόλις 3.02 κιλά.

Έχουν πολλά ενιαία κομμάτια και λίγες κολλήσεις που έχουν γίνει με ρομποτικές TIG και φλάτζες 10mm προσεκτικά κομμένες με το σύνολο να πιάνει σε στρατηγικά σημεία ώστε να μην καταλήγει το κάγκελο στην πτώση να προξενεί το ίδιο, ζημιά στο μπλοκ του κινητήρα, όπως είχαμε αναδείξει παλαιότερα στο περιοδικό σε άλλες φθηνότερες λύσεις.

Τα προστατευτικά που γεφυρώνουν το τιτάνιο και καλύπτουν το καπάκι του κινητήρα είναι από κάρμπον σε πάχος 2.5χιλ και έτσι τα κάγκελα προστασίας στο τέλος δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο την υψηλή γωνία κλίσης που το R1300GS έχει ενώ υπάρχει μέριμνα για την τοποθέτηση μικρών βαλιτσών και προβολέων ομίχλης, απαραίτητο συστατικό για κάθε GS που στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως μπορεί να κρύψει το αυτοκόλλητο “Titanium” που είναι ακριβώς αυτό που πληρώνει κανείς.

Σε περίπτωση που υπάρχει ενδιαφέρον, έρχονται στην ελληνική αγορά από την επίσημη αντιπροσωπεία: