Μοτοσυκλετιστικός δακτύλιος για την ηχορύπανση στην 3η μεγαλύτερη αγορά του κόσμου

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

13/9/2021

Τεράστιο πρόβλημα ηχορύπανσης αντιμετωπίζει η πρωτεύουσα της Ινδονησίας Τζακάρτα, μία μητρόπολη δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων, με συνωστισμό όμως που έρχεται δεύτερος σε ολόκληρο τον κόσμο μετά το μεγαλύτερο πληθυσμιακά μητροπολιτικό Τόκυο.

Η Ινδονησία αποτελεί την 3^η μεγαλύτερη αγορά μοτοσυκλέτας, όχι μόνο για τα 110 εκατομμύρια δίκυκλα που έχουν πινακίδες αλλά και για τα πολλά εργοστάσια που λειτουργούν εκεί και προμηθεύουν πολλές ασιατικές και όχι μόνο, χώρες. Το 2018 η πρωτεύουσα είχε 16 εκατομμύρια μοτοσυκλέτες στο μητρώο της, πράγμα που ξεπερνά τον πληθυσμό της και αντί να δείχνει πως σχεδόν κάθε κάτοικος έχει δύο δίκυκλα, πράγμα που δεν ισχύει, φανερώνει πολύ απλά πως ο μεγάλος συνωστισμός δεν αποτυπώνεται σε καμία απογραφή.

Σε μία περιοχή που είναι το ένα πέμπτο της Αττικής συνωστίζεται πληθυσμός μεγαλύτερος μίας Ελλάδας μιας και έχουμε 16 εκατομμύρια δίκυκλα και περίπου 4 εκατομμύρια αυτοκίνητα που σίγουρα δεν αντιστοιχούν σε 10 εκατομμύρια κατοίκους και από αυτά η συντριπτική πλειοψηφία είναι με παπιά και σκούτερ. Εκτός από το κυκλοφοριακό πρόβλημα που ήδη αντιμετωπίζουν είναι ωστόσο η ηχορύπανση που έχει γίνει αφόρητη σε σημείο που για πρώτη φορά θα επιβάλλουν δακτύλιο.

Η μορφή του δακτυλίου θα είναι όπως την ξέρουμε ήδη από την Ελληνική πρωτεύουσα μόνο που εκεί θα ισχύει για τις μοτοσυκλέτες με σκοπό να κυκλοφορούν κάθε μέρα λιγότερα παπιά και να μειωθεί η ηχορύπανση που οι συνέπιες της έχει λάβει διαστάσεις πανδημίας. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και επηρεάζει πολλά εκατομμύρια δίκυκλα, όπως πραγματικότητα είναι και το γεγονός της ηχορύπανσης που οι Έλληνες συγκεκριμένα ανάμεσα στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, μπορούν πολύ καλύτερα να αντιληφθούν το πρόβλημα. Μπορεί οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας στις Άλπεις να είναι κάτι που συζητάμε ως παράδειγμα ηχορύπανσης από τις μοτοσυκλέτες, αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο πρόβλημα που ήδη χρίζει αναγκαίας λύσης. Βέβαια κάθε φορά που θα θίξουμε το θέμα θα βρεθεί και κάποιος να σχολιάσει «αφήστε τα παιδιά» και «μία γκαζιά δεν έβλαψε κανέναν», γιατί πρώτον είναι ένας από αυτούς που δημιουργούν το πρόβλημα κι έπειτα γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί την συνολική εικόνα. Σε κάθε περίπτωση τέτοια σχόλια μπορεί να υπάρχουν και στην ανάρτηση αυτού του άρθρου στα κοινωνικά δίκτυα, καθώς η συγκεκριμένη επισήμανση είναι γραμμένη πολύ πιο κάτω από τις πρώτες 2-3 γραμμές κειμένου που συνήθως σταματούν να διαβάζουν για το θέμα, όσοι θεωρούν πως δεν υπάρχει πρόβλημα ηχορύπανσης, ή που θεωρούν πως δεν είναι τόσο σοβαρό. Σε κάθε περίπτωση δεν περιμένει κανείς από έναν νεαρό σε ηλικία αναβάτη να αντιληφθεί πως κάνει κάτι παράνομο αγοράζοντας με νόμιμο τρόπο μία εξάτμιση η οποία κάπου με ψιλά γράμματα αναφέρει πως απαγορεύεται η χρήση της στον δρόμο και επιτρέπεται μόνο σε πίστες. Ακόμη κι αν το δει όμως, η ευρεία διαθεσιμότητα δεν τον βοηθά να αντιληφθεί πόσο μεγάλο πρόβλημα δημιουργεί αυτή η παρανομία. Αυτό είναι λάθος της πολιτείας και όχι του τελικού χρήστη που μπορεί να μην έχει κρατήσει ακόμη αγκαλιά ένα μωρό που ξυπνάει και κλαίει σε κάθε πέρασμα παπιού, ούτε έχει προσπαθήσει να ρυθμίσει ακουστικό βαρηκοΐας για το ανέβασμα ανηφόρας με υπερκυβισμένο μονοκύλινδρο και ελεύθερο τελικό. Καταλήγουμε έτσι στην Ελλάδα να έχουμε περισσότερα «αγωνιστικά» παπιά και από την Ινδονησία που έχουν πολυπληθές πρωτάθλημα, χωρίς όμως να είναι μόνο αυτά τα πρόβλημα, ακολουθούν τα σκούτερ και ιδιαίτερα τα μονοκύλινδρα άνω των τριακοσίων κυβικών και τα δικύλινδρα με σχεδόν πεντακόσια κυβικά, με τις μοτοσυκλέτες να συμπληρώνουν το κάδρο. Το ζήτημα της ηχορύπανσης είναι τεράστιο και είναι πρόβλημα για ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και όχι μονάχα της πρωτεύουσας. Στην Ινδονησία είναι κάτι το οποίο τους απασχολεί πολύ καιρό, μέχρι να πάρουν μία τέτοια απόφαση.

Βέβαια, από την στιγμή που η απόκτηση ενός δικύκλου είναι σχετικά εύκολη υπόθεση, ακόμη και για την Ινδονησία με βασικό μισθό στο μισό που ισχύει για την Ελλάδα, περιμένουν ήδη πως θα αυξηθούν οι πωλήσεις καθώς αρκετοί θα θέλουν να έχουν μονά-ζυγά δίκυκλα, ουσιαστικά μετατρέποντας το μέτρο περισσότερο σε εισπρακτικό. Πάντως γίνονται εκτεταμένοι έλεγχοι και έχουν αυξηθεί τα πρόστιμα για μετατροπές, πριν φτάσουν στο σημείο να επιβάλλουν δακτύλιο στις μοτοσυκλέτες, που σημειώστε πως αποτελούν την πλειοψηφία...

https://bit.ly/MOTO_661

Επικαιρότητα

Malcolm Smith - Απεβίωσε στα 83 του ο “διασημότερος μοτοσυκλετιστής των ΗΠΑ”

Συμπρωταγωνιστής του Steve McQueen στο ντοκιμαντέρ "On Any Sunday"

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/11/2024

Μια εξέχουσα προσωπικότητα των δύο τροχών, ειδικά στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, ο Malcolm Smith άφησε ποικιλοτρόπως το σημάδι του στον κόσμο της μοτοσυκλέτας.

Επιτυχημένος αγωνιζόμενος, ιδιοκτήτης συνεργείου και έκθεσης μοτοσυκλέτας, έμπορος ανταλλακτικών, χορηγός, φιλάνθρωπος, ηθοποιός και πολλά ακόμη, ο Malcolm Smith ήταν πάνω από όλα ένας χαμογελαστός άνθρωπος που χαιρόταν κάθε λεπτό της ζωής του και ήθελε να προσφέρει, σύμφωνα με τα όσα λένε εκείνοι που τον γνώριζαν και αυτό είναι που κάνει την "προσφορά" του στον κόσμο της μοτοσυκλέτας ακόμη πιο σημαντική.

Ο "πιο αγαπημένος μοτοσυκλειστής της Αμερικής" απεβίωσε στα 83 του χρόνια χτυπημένος από Parkinson, τη νόσο που προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τις τελευταίες δύο δεκαετίες της ζωής του.

Για τα κατορθώματά του στους αγώνες ο Smith έχει μπει στo ΑΜΑ Motorcycle Hall of Fame, στο Off-Road Motorsports Hall of Fame και στο Motorsports Hall of Fame America, ενώ έχει κερδίσει το βραβείο επιτευγμάτων "Spirit of the Entrepreneur".

Ο Καναδοαμερικανός γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1941 και από μικρή ηλικία τον κέντριζε ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και ιδιαίτερα οι δύο τροχοί. Σε ηλικία 14 ετών, το 1956, ο Smith έκανε την είσοδό του στα αγωνιστικά δρώμενα στις ΗΠΑ με μια δικύλινδrη 500άρα Matchless.

Μετά από 10 χρόνια ήρθαν και οι πρώτες σημαντικές διακρίσεις, όπου από το 1966 και μέχρι το 1976 ο Smith κατέκτησε 8 χρυσά μετάλλια στο International Six Days Enduro, ενώ κέρδισε 3 φορές με αυτοκίνητο και 2 φορές με μοτοσυκλέτα τον αγώνα Baja 1000.

Η επιτυχημένη πορεία του Smith συνέχισε και στον αγώνα Baja 500, τον οποία κέρδισε μία φορά με μοτοσυκλέτα και τρεις με αυτοκίνητο.

Οι νίκες για τον Καναδοαμερικανό δεν σταμάτησαν εκεί αφού κέρδισε και τον αγώνα Mint 400 στη Νεβάδα το 1970 και το ράλι Roof of Africa το 1975. Τερμάτισε τέταρτος στο Paris-Dakar με αυτοκίνητο το 1988, ενώ έχει κερδίσει το Atlas Rallye στο Μαρόκο το 1987.

Εκτός από τους αγώνες ο Smith ασχολήθηκε και με τις επιχειρήσεις και σε ηλικία μόλις 20 ετών το 1961 διατέλεσε διευθυντής service στην Αντιπροσωπεία K&N Motorcycles στο Riverside, την οποία και αγόρασε μετά από 6 χρόνια.

Το 1967, ίδρυσε την Malcolm Smith Motorsports, ενώ το 1972 ήρθε η ίδρυση της Malcolm Smith Racing Products (MSR), η οποία δραστηριοποιούνταν στην παραγωγή εξοπλισμού αναβατών και διάφορων ανταλλακτικών και αξεσουάρ.

Από τις αρχές της δεκαετίας '80, ο Malcolm άρχισε να ασχολείται περισσότερο με την εταιρεία του και δεν έπαιρνε πλέον τόσο συχνά μέρος σε αγώνες.

Ο Malcolm Smith παντρεύτηκε το 1983 με την συνεργάτιδα του Joyce, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά, τους Alexander, Ashley, Louise και Joel. Το 2009, η αντιπροσωπεία του βραβεύτηκε από το περιοδικό Dealernews ως η κορυφαία στην Αμερική. To 2014 ο Smith και η γυναίκα του αποφασίσανε να βγούνε στη σύνταξη, δίνοντας τα ηνία στα παιδιά τους.

Ο Smith είχε και φιλανθρωπικό έργο ιδρύοντας το 1998 το Malcom Smith Motosports Foundation, έναν οργανισμό βασισμένο στην αγωνιστική κοινότητα με στόχο να προσφέρει βοήθεια στο παιδικό χωριό El Oasis της Baja, τoν τόπο με τον οποίο σύνδεσε το όνομά του μέσω των αγωνιστικών του επιτυχιών.

Αυτό που έκανε τον Smith γνωστό έξω από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας ήταν η συμμετοχή του στο ντοκιμαντέρ του 1971 "On Any Sunday" του Bruce Brown, στο πλευρό του αστέρα της μεγάλης οθόνης Steve McQueen και του Αμερικανού πρωταθλητή flat track Mert Lawwill. Το ντοκιμαντέρ πήρε και το Όσκαρ στην κατηγορία του το 1972, ενώ αυτή δεν ήταν η μοναδική εμφάνιση του Smith στη μεγάλη οθόνη με μετέπειτα συμμετοχές σε ταινίες αλλά και ντοκιμαντέρ, μεταξύ των οποίων το "Dirt" (1979) και το "On Any Sunday II" (1981).

Πηγή έμπνευσης για χιλιάδες μοτοσυκλετιστές και αγωνιζόμενους ως προς τον τρόπο ζωής του, ο Smith πέθανε στο σπίτι του στο Riverside της Καλιφόρνια, στις 26 Νοεμβρίου, περιτριγυρισμένος από την ευρύτερη οικογένεια του (όπως ήλπιζε ότι θα γίνει όταν έφτανε εκείνη η ώρα), η οποία ζήτησε αντί για λουλούδια να γίνουν δωρεές στο ίδρυμα του Καναδοαμερικανού.