Η είδηση ότι η αγορά μοτοσυκλέτας της Ινδίας ξεπέρασε σε μέγεθος εκείνη της Κίνας είναι πρόσφατη, όμως οι κατασκευαστές φαίνεται ότι το είχαν προβλέψει και έχουν ετοιμαστεί καταλλήλως.
Η Kawasaki είναι σίγουρα πιο μπροστά απ΄όλους, αφού ήδη έθεσε σε λειτουργία ένα ολοκαίνουριο εργοστάσιο, το οποίο θα μπορεί να παράγει πάνω από 16.000 μοτοσυκλέτες τον χρόνο. Το νούμερο αυτό δεν είναι μεγάλο όταν μιλάμε για μια αγορά που έχει πωλήσεις πάνω από 17 εκατομμύρια δίκυκλα τον χρόνο, όμως η διαφορά στην περίπτωση της Kawasaki είναι ότι θα μπορεί να κατασκευάσει μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλέτες, ξεκινώντας από το Z 1000SX.
Μέχρι πέρσι η Kawasaki κατασκεύαζε τα δίκυκλα που πουλούσε στην Ινδική αγορά σε ένα από τα εργοστάσια της Bajaj, με δυνατότητα παραγωγής τα 5.000 αντίτυπα τον χρόνο. Όμως από εδώ και πέρα γίνεται εντελώς ανεξάρτητη και πλέον έχει το δικό της εργοστάσιο, με τριπλάσια δυνατότητα παραγωγής και ποιοτικό έλεγχο που εκείνη θα καθορίζει. Θα έρθουν και στην Ευρώπη μεγάλες μοτοσυκλέτες της Kawasaki που θα έχουν κατασκευαστεί στην Ινδία; Μάλλον όχι, αφού η ζήτηση της τοπικής αγοράς είναι τεράστια και θα απορροφά εύκολα όλη την παραγωγή του εργοστασίου. Ήδη πωλούνται πάνω από 680.000 μοτοσυκλέτες άνω των 250cc στην Ινδία και η Kawasaki πιστεύει ότι στο άμεσο μέλλον οι πωλήσεις μεγάλου κυβισμού μοτοσυκλετών θα εκτοξευτούν.
Σταδιακά η Kawasaki θα κατασκευάζει στην χώρα που πωλούνται οι περισσότερες μοτοσυκλέτες, τα μοντέλα Z250 και Z650, Ninja 300 και τα μεγαλύτερα Ninja 650/1000 καθώς και Versys 650. Πέρα από την τεράστια άνοδο της αγοράς, η Kawasaki ξεκίνησε να κατασκευάζει το δικό της εργοστάσιο από την στιγμή που η Bajaj έγινε -ας πούμε- γενικός κατασκευαστής για πολλές μάρκες, κι έπειτα μεγαλομέτοχος της KTM, ενώ προσφάτως και συνεργάτης της Triumph.
Αναμενόμενη κίνηση από την Kawasaki λοιπόν, και μέρος όλων όσων γράφαμε για την αλλαγή που συντελείται στην παγκόσμια αγορά. Μέχρι να σταθεροποιηθεί και να ανακοπεί κι αυτή η άνοδος, της αγοράς της Ινδίας αφού όμως πρώτα ξεπεράσει τα 22 εκατομμύρια πωλήσεις, όπως συμφωνούν οι περισσότερες έρευνες αγοράς!
EICMA 2024 - Μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών στην ιστορία 110 ετών του θεσμού!
Από το Piaggio Ciao 50 στο Moto-Guzzi V8, και από το Honda NR 750 στο Suzuki DR-Big
Από τον
Κώστα Γκαζή
4/11/2024
Στην EICMA 2024, την 81η έκδοση της πιο εμβληματικής διοργάνωσης παρουσίασης νέων μοντέλων μοτοσυκλέτας στον κόσμο, οι επισκέπτες μπορούν να δουν σε ξεχωριστό χώρο, στην Porta Sud της Rho Fiera Milano, μια μοναδική έκθεση των 36 σημαντικότερων μοτοσυκλετών της ιστορίας του ιταλικού σαλονιού μοτοσυκλέτας, υπό τον τίτλο ”EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design”.
Τριάντα έξι μοτοσυκλέτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους για την πρωτοτυπία και τη σημαντικότητά τους, με το design, τις αναλογίες και τα υλικά τους βρίσκονται στη φετινή EICMA.
Ένα ταξίδι στον χρόνο με διάρκεια μεγαλύτερη από έναν αιώνα, μέσα από καμπύλες, επιφάνειες, γραμμές, τεχνολογία και δημιουργίες μεγάλων σχεδιαστών, που προκαλούν έντονα συναισθήματα, δημιουργούν ιστορία και διαμορφώνουν το μέλλον της μοτοσυκλέτας.
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε στην πρωτεύουσα της Λομβαρδίας το 1914, στο Kursaal Diana, στην Porta Venezia, όταν στην πρώτη EICMA, τότε έκθεση ποδηλάτων και μοτοσυκλετών (αργότερα χωρίστηκε στα δύο), υπήρχαν λιγότερα από σαράντα περίπτερα και εκπροσωπούνταν έξι έθνη.
Για να κάνετε μια σύγκριση, σήμερα στην EICMA υπάρχουν πάνω από 800 περίπτερα με εκθέτες από 45 διαφορετικές χώρες.
Στην είσοδο της έκθεσης του 1914, οι δύο πρώτες θέσεις καταλαμβάνονταν τότε από τους δύο Ιταλούς κατασκευαστές Frera και Stucchi, με τη σημερινή έκθεση “EICMA: 110 χρόνια δίτροχου design” στην EICMA 2024 να ξεκινά επίσης από εκεί: στην πραγματικότητα, μια Frera 2 ¼ Hp Lusso του 1914 είναι η πρώτη μοτοσικλέτα που συναντούν οι επισκέπτες και η οποία προηγείται μιας εκθεσιακής διαδρομής 36 μοτοσικλετών που χωρίζονται στις τρεις ενότητες των σχημάτων, των αναλογιών και των υλικών.
Κατά τη διάρκεια της πρωινής δημοσιογραφικής προεπισκόπησης, ο πρόεδρος της EICMA Pietro Meda τόνισε ότι “αυτή η έκθεση αποτελεί φόρο τιμής στην αναζήτηση της ομορφιάς, η οποία δεν αφηγείται μόνο την ιστορία της EICMA και της βιομηχανίας των δύο τροχών, αλλά μας μεταφέρει και σε εκείνη της χώρας, της κοινωνίας και της κινητικότητας. Πρόκειται για ένα ταξίδι που έχει τις ρίζες του στην ιταλική τεχνογνωσία και εμπλουτίζεται από τη διεθνή συμβολή πολλών άλλων κατασκευαστών”.
Για τον διευθύνοντα σύμβουλο Paolo Magri, η συγκεκριμένη έκθεση “δεν έχει τη φιλοδοξία να παρουσιάσει μια κατάταξη των πιο όμορφων μοτοσικλετών ή απλώς να παρατάξει τις μοτοσυκλέτες με χρονολογική σειρά, αλλά είναι μια πολιτιστική πρόταση, η οποία διαδίδει τη γνώση και συνοδεύει τους επισκέπτες στο συναρπαστικό δημιουργικό και σχεδιαστικό ταξίδι που κάνουν οι σχεδιαστές: από το λευκό φύλλο χαρτί μέχρι την τελική υλοποίηση”.
Μπαίνοντας στην καρδιά της έκθεσης, στον χώρο που είναι αφιερωμένος στα σχήματα, ξεχωρίζουν αμέσως η Mars A20, που εκτέθηκε στην EICMA το 1920, ένας πραγματικός θρίαμβος του ορθολογισμού, και η πιο πρόσφατη Kawasaki GPZ900R του 1984, διάσημη για την εμφάνισή της στην ταινία Top Gun.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί η ύπαρξη στην έκθεση της πρώτης μεγάλης On-Off / Adventure μοτοσυκλέτας με το χαρακτηριστικό “ράμφος”, της Suzuki DR 800 Big. Δίπλα της οι επισκέπτες θα δουν το εμβληματικό Ducati Monster, την Aprilia Motó 6.5 σχεδιασμένη από τον Philippe Starck το 1995, την MV Agusta F4 Ago και το πρωτότυπο της Husqvarna Vitpilen 401 Aero που εκτέθηκε το 2016.
Υπάρχουν επίσης σημαντικά αφιερώματα στις Triumph, Fantic, Yamaha, Aermacchi και Innocenti.
Περνώντας στην ενότητα που είναι αφιερωμένη στις αναλογίες, την προσοχή τραβά αμέσως η θρυλική V8 Moto Guzzi 500 του 1957, του μηχανικού Giulio Cesare Carcano, ενώ δίπλα της ποζάρει το Ciao 50 της Piaggio που έκανε καριέρα και στη χώρα μας δίπλα στο διθέσιο Si. Στην περιοχή των αναλογιών θα βρούμε στη συνέχεια άλλα εμβληματικά αριστουργήματα των KTM, Benelli, Suzuki, Rumi, Bianchi, Honda, Ducati και Gilera.
Τέλος, η ενότητα που είναι αφιερωμένη στα υλικά, όπου φτάνει στο αποκορύφωμα των διαδικασιών κατασκευής και μηχανικής, με αφιερώματα στον Corradino D'Ascanio για τη χρήση λαμαρίνας στην Piaggio Vespa, στο αντισυμβατικό αγωνιστικό project της ELF X από το 1978, και στην κομψότητα της Laverda RGS 1000, αλλά και σε άλλες αποκλειστικές βασίλισσες της τεχνικής και της ομορφιάς, όπως η σπάνια Honda NR 750 από το 1991, μοτοσυκλέτα την οποία το ΜΟΤΟ είχε αγοράσει και δοκιμάσει αναλυτικά προσκαλώντας στις δοκιμές δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο, η Bimota Tesi 1D SR και η Ducati Superleggera V4.
Η έκθεση κατέστη δυνατή επίσης χάρη στη σημαντική υποστήριξη του ICE, του Οργανισμού για την προώθηση στο εξωτερικό και τη διεθνοποίηση των ιταλικών εταιρειών, ενώ ο σχεδιασμός και η επιμέλεια της έκθεσης γίνονται από την EICMA, την V12 Design, την Gianmarco Blini Design και τον δημοσιογράφο Marco Riccardi. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο περιοδικό Motociclismo και, πάνω απ' όλα, στους ιδιώτες συλλέκτες, κατασκευαστές, μουσεία και φορείς που διέθεσαν τις μοτοσυκλέτες.
