Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2019: Δεν θα πραγματοποιηθεί – Χρονικό κι αιτίες

Απόφαση που δεν είναι ούτε έκπληξη ούτε ανησυχητική για το μέλλον...
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/12/2018

Τα μέλη του Κλάδου Εισαγωγέων Δικύκλων εντός του ΣΕΑΑ, ψήφησαν την περασμένη εβδομάδα παίρνοντας οριστικά πλέον την απόφαση να μην γίνει η Έκθεση Μοτοσυκλέτας για το 2019, με ψήφους –κατά πληροφορίες- οκτώ κατά και τρεις υπέρ. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να ψάξει κανείς ποιος ήταν υπέρ και ποιος κατά, καθώς πρόκειται για μία αναμενόμενη εξέλιξη από την στιγμή που οι φωνές του «όχι» ξεπερνούσαν το 50% ήδη από το Σεπτέμβριο. Χωρίς αυτό να είναι έκπληξη ακόμη και τότε. Η πραγματική έκπληξη ήταν που πραγματοποιήθηκε Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2018, καθώς ήδη από το 2017 που ο Κλάδος Δικύκλων αποφάσισε να επαναφέρει την Έκθεση μετά παρόδου εννέα ετών, η αρχική εκτίμηση ήταν πως θα διοργανώνεται ανά διετία. Ωστόσο μία άνοδος στις πωλήσεις μοτοσυκλετών ακριβώς τέτοια εποχή έναν χρόνο πριν, τόνωσε προσωρινά το ηθικό των εισαγωγέων που πίστεψαν πως οι πωλήσεις του ’18 θα συνεχίσουν με την ώθηση που τους έδωσε το άλμα στο τέλος του ’17, παίρνοντας έτσι την απόφαση να πραγματοποιήσουν τα γενναία έξοδα για την διοργάνωση μίας νέας Έκθεσης.

Κι όμως, το πισωγύρισμα της αγοράς στην αρχή του 2018 ήταν τέτοιο, που μπήκαν στην διαδικασία να ανιχνεύσουν την πιθανότητα μίας ακύρωσης της απόφασής τους, παρόλο που πλέον είχαν ολοκληρωθεί οι αρχικές διεργασίες. Σε περίπτωση που η απόφαση για την Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2018 λαμβανόταν τον περασμένο Ιανουάριο, τότε το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν να την αφήσουν για το επόμενο έτος, δηλαδή για το 2019…

Αυτή η σειρά των γεγονότων, λίγο ή πολύ, επεξηγεί και την τωρινή απόφαση, αν και για κάθε έναν που ψήφησε «όχι» συντρέχουν μία σειρά από διαφορετικούς λόγους και σίγουρα όχι ένας και μόνο. Σε κάθε περίπτωση η παράλειψη μίας χρονιάς ή η καθιέρωση σε διετή εμφάνιση της Έκθεσης Μοτοσυκλέτας δεν είναι παρά μία σωστή λύση για το μέγεθος της αγοράς στην Ελλάδα αυτή την στιγμή. Άλλωστε ήταν η τεράστια καθίζηση που την εξαφάνισε για εννέα συνεχή χρόνια, πριν επανέλθει για πρώτη φορά το 2017.

Ας πάρουμε το δικό μας παράδειγμα, το παράδειγμα του περιοδικού MOTO, που στις τελευταίες δύο Εκθέσεις διατηρούσε το μεγαλύτερο περίπτερο του Ειδικού Τύπου και αναλάμβανε την διενέργεια των Test Ride εκ μέρους της διοργανώτριας. Απασχολώντας 12 άτομα το ελάχιστο κατά ημέρα, διαχειριζόμασταν έναν στόλο πλέον των 40 μοτοσυκλετών, ενώ παράλληλα είχαμε προετοιμάσει και διανέμαμε δωρεάν, μία ειδική έκδοση με τα μοντέλα της Έκθεσης, που από μόνη της ήταν σαν να νοικιάζουμε ένα ακόμη περίπτερο. Το δυσανάλογο αυτό έξοδο γινόταν φυσικά για να προβάλλουμε το περιοδικό και το site σε μία όμως εποχή που δεν υπάρχει σοβαρό διαφημιστικό έσοδο και οι μόνοι που συντηρούν την αυτονομία ενός εντύπου είναι λίγοι (αλλά αρκετοί ευτυχώς) αναγνώστες, με τους υπόλοιπους να χάνονται στην βαβούρα της διαδικτυακής κίνησης. Προσμετρήστε και το γεγονός πως ένα μήνα μετά την Έκθεση το περιοδικό διοργανώνει και το μεγαλύτερο Test Ride Event της Ευρώπης δεσμεύοντας την πίστα των Μεγάρων –με ένα μεγάλο κόστος- και τα μαθηματικά γίνονται πολύ σκληρά για να μην δώσουν αρνητικό πρόσημο...

Δυσανάλογο λοιπόν έξοδο για κάθε έναν που βρισκόταν στο Κέντρο Ξιφασκίας, που έφτασε να μην χωρά τους εκθέτες προσπαθώντας να αυξήσει έσοδα προσθέτοντας περίπτερα, φτάνοντας ακόμη κι έτσι, να μένουν εταιρίες εκτός, και τα παράπονα εκατέρωθεν να αρχίσουν να διαφαίνονται. Το κόστος λοιπόν είναι ο πρώτος και κυρίαρχος λόγος που δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος, κι έπειτα είναι όλες οι υπόλοιπες λεπτομέρειες, από το γεγονός πως η Αθήνα πάσχει σε Εκθεσιακούς χώρους, πως το Κέντρο Ξιφασκίας φλερτάρει με την κατεδάφιση σε περίπτωση που το πρώην αεροδρόμιο γίνει τελικά πάρκο, Καζίνο και πολυκατοικίες, και όχι μία πίστα – για παράδειγμα, πράγμα που θα μας έκανε όλους υπερβολικά ευτυχισμένους - Και που είναι πιο ρεαλιστικό σενάριο αν θέλετε, καθώς βολικά ξεχνάνε όλοι να μας πουν πως για να αντέχει την προσγείωση ο διάδρομος, υπάρχουν από κάτω τεράστιοι ογκόλιθοι από μπετόν που φτάνουν στα οκτώ μέτρα και κατά την τοποθέτησή τους ξηλώθηκαν και τα άγκιστρά τους… ότι πρέπει για να γίνει πίστα δηλαδή, διότι αυτά από εκεί δεν βγαίνουν!

Με το Κέντρο Ξιφασκίας να φλερτάρει με την εξαφάνιση αλλά και αδυνατώντας να εξυπηρετήσει το σύνολο, οι επόμενες πιθανές τοποθεσίες απλά αυξάνουν το κόστος ακόμη περισσότερο. Από εκεί και πέρα έρχονται μία σειρά άλλων λόγων κι αιτιών, καθώς κάθε εταιρία έκανε την αποτίμησή της, προσπαθώντας να βρει λόγους για μία ετήσια Έκθεση. Στην Ελλάδα -ακόμη και τώρα – το λεγόμενο “hard sale” η πώληση δηλαδή κατευθείαν από το περίπτερο της Έκθεσης ή τις αμέσως επόμενες ημέρες από κάποιον που έχει «ψηθεί» στους διαδρόμους της, εξακολουθεί να είναι ένα μέτρο, παρόλο που ο κόσμος έχει από καιρό σταματήσει να αγοράζει με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη οι εταιρίες φαίνεται πως προσμένουν σε κάτι τέτοιο γιατί τα λειτουργικά έξοδο καλύπτονται με δυσκολία, έχοντας συμπιέσει τις τιμές των μοντέλων, προσπαθώντας να απορροφήσουν τους υψηλότερους δασμούς και την φορολογία, με τους υποψήφιους πελάτες στο τέλος να μην είναι και ικανοποιημένοι, συγκρίνοντας τελική τιμή μεγαλύτερη από άλλες χώρες. Και φυσικά το παράπονό τους θα το πουν εκεί, στην κάθε εταιρία, διότι το Υπουργείο Οικονομικών δεν έχει περίπτερο στην Έκθεση Μοτοσυκλέτας…

Ωστόσο επισκέπτες υπάρχουν και μάλιστα μπόλικοι, ο κόσμος θέλει και την Έκθεση να δει και τα μοντέλα και τον εξοπλισμό αναβάτη, αλλά δυσκολεύεται να κάνει το επόμενο βήμα. Είναι θέμα αδυναμίας και όχι αδιαφορίας κι εκεί έγκειται το θεμελιώδες πρόβλημα, όλοι θέλουμε την Έκθεση Μοτοσυκλέτας, εμείς να σας υποδεχόμαστε στα περίπτερα κι εσείς να έρχεστε να μας βλέπετε, αλλά μόνο για αυτό υπάρχουν κι άλλοι, λιγότεροι πολυέξοδοι τρόποι!

Με την ευκαιρία ο θεσμός του περιοδικού μας, το Test Ride Event, παραμένει και θα διοργανωθεί και την επόμενη χρονιά, ενώ όπως όλοι όσοι έρχονται λένε, είναι σαν μία ζωντανή έκθεση από την στιγμή που όλα τα νέα μοντέλα είναι μπροστά σου, τα ακούς και τα οδηγείς! Παράλληλα κι άλλες εκδηλώσεις, όπως οι «Ημέρες Μοτοσυκλέτας», θα έχουν το 2019 αναβαθμισμένο ρόλο να επιτελέσουν, από την στιγμή που δεν θα γίνει η Έκθεση Μοτοσυκλέτας του Κλάδου Δικύκλου στον ΣΕΑΑ… Ας αφήσουμε μία πιθανότητα ανοικτή, μήπως γίνει τον Ιανουάριο ακριβώς το αντίθετο με πέρσι και εξαιτίας ξαφνικών γενναίων πωλήσεων να αποφασίσουν εκτάκτως να την επαναφέρουν… κι ας προετοιμαζόμαστε έτσι κι αλλιώς για το 2020, εκεί που όπως διαβάζετε στο τρέχον τεύχος με τις εξελίξεις της EICMA, η γκάμα των εταιριών θα αρχίσει να αλλάζει ριζικά, με κορύφωση το 2022 και ορίζοντα το 2025…

Zontes Iceland Tour 2025 – Ο Μητσάκης έφτασε στα Νησιά Φερόες!

Από την Αθήνα στο Hirtshals της Δανίας και έπειτα "απόβαση" στα Νησιά
Zontes Iceland Tour 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

16/4/2025

Σε εξέλιξη βρίσκεται το τελευταίο ταξιδιωτικό "Zontes Iceland Tour 2025" του Κωνσταντίνου Μητσάκη με την τρικύλινδρη Zontes 703F και “τελικό προορισμό” την Ισλανδία.

Η Zontes 703F, φορτωμένη με ταξιδιωτικό εξοπλισμό, κινήθηκε αβίαστα από τις ιταλικές ακτές μέχρι τις γερμανικές autobahnen και τις πεδιάδες της Δανίας. Για το ταξίδι  ταξίδι μέχρι το λιμάνι Hirtshals (σημείο αναχώρησης για Ισλανδία), ο Μητσάκης κάλυψε περισσότερα από 2.300 χιλιόμετρα περνώντας από την Ελλάδα στην Ιταλία και έπειτα σε Αυστρία, Γερμανία και Δανία, για να φτάσει έπειτα στις Νήσους Φερόες, την προγραμματισμένη στάση σε ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι δυόμιση ημερών. Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει ο ίδιος για την μέχρι τώρα εμπειρία του.

Zontes Iceland Tour 2025 Κωνσταντίνος Μητσάκης

“Το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο Πάτρα–Ανκόνα αποτέλεσε την αφετηρία του ZONTES ICELAND TOUR 2025. Μετά από ένα ευχάριστο ταξίδι στα νερά της Αδριατικής, αποβιβάστηκα στην Ιταλία και ξεκίνησα για τα σύνορα της Αυστρίας με προορισμό το αλπικό πέρασμα Brenner (574 χλμ.). Καθοδόν για τον ιταλικό βορρά, θεώρησα χρέος μου να επισκεφθώ το Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο στην πόλη Rimini, προκειμένου να αποτείνω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους 116 Έλληνες μαχητές της 3ης Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας που σκοτώθηκαν στη μάχη του Ρίμινι (1944)…

Μπορεί το οδικό πέρασμα της ZONTES 703F από το αυστριακό έδαφος να ήταν αρκετά σύντομο (μόλις 70 χλμ.), μια στάση για καφέ στο λατρεμένο μου Seefeld (το κοσμοπολίτικο τουριστικό θέρετρο των Αυστριακών Άλπεων), την έκανα! Και μετά την ανοιξιάτικη μοσχοβολιά των Άλπεων, οι τροχοί της ZONTES 703F άρχισαν να ρολάρουν με υποδειγματική σταθερότητα και ασφάλεια στις κορεσμένες γερμανικές autobahnen…

Zontes Iceland Tour 2025


Μέσα στις δυο επόμενες ημέρες, ακολουθώντας την διαδρομή Munich–Nuremberg–Kessel–Flensburg (1.150 χλμ.), η μαύρη ZONTES 703F βρέθηκε στο στοιχείο της και με οδήγησε με άνετους και ξεκούραστους ταξιδιωτικούς ρυθμούς στα σύνορα της Δανίας. Ανέλπιστα ιδανικές στάθηκαν όμως και οι καιρικές συνθήκες, αφού ο υδράργυρος έφτασε να φλερτάρει τους 18°C, ενώ δεν χρειάστηκε να φορέσω αδιάβροχα…


Διατρέχοντας κατόπιν 350 επίπεδα χιλιόμετρα στη Δανία, το ταξίδι στην ηπειρωτική Ευρώπη έλαβε τέλος στο λιμάνι Hirtshals –εκεί με καρτερούσε το πλοίο για την Ισλανδία. Ανεφοδιασμός σε καύσιμα και τρόφιμα, επικύρωση ακτοπλοϊκών εισιτηρίων και ο δίτροχος Πυθέας ο Μασσαλιώτης ήταν έτοιμος να αποπλεύσει για το υδάτινο ταξίδι του στη μυστηριώδη Θούλη, που εικάζεται πως ήταν η Ισλανδία των αρχαίων χρόνων…


Το ακτοπλοϊκό ταξίδι από τη Δανία στην Ισλανδία διαρκεί περίπου 2,5 μέρες – μιλάμε για σκέτη απελπισία! Ευτυχώς, τη γαλάζια απεραντοσύνη του Βόρειου Ατλαντικού φρόντισαν να “διακόψουν” τα Νησιά Φερόες, που βρίσκονται στη μέση περίπου της θαλάσσιας απόστασης Δανίας-Ισλανδίας…


Καθώς το πλοίο αγκυροβόλησε για 6 ώρες στο λιμάνι της πρωτεύουσας Torshavn, άδραξα την ευκαιρία και αποβιβάστηκα με την μαύρη ZONTES 703F (προηγήθηκε συνεννόηση με τον υπεύθυνο αξιωματικό του πλοίου), προκειμένου να έχω μια επιδερμική γνωριμία με τα απομονωμένα νησιά των ψαράδων, που τις ατέλειωτες νύχτες του χειμώνα είναι παραδομένα στα χιόνια και στους αρκτικούς ανέμους. Τα τελευταία πάντως χρόνια, τα Νησιά Φερόες έχουν μπει δειλά στον τουριστικό χάρτη των ψαγμένων ταξιδευτών, καθώς αντιπροσωπεύουν έναν ιδιαίτερο προορισμό φυσιολατρικού χαρακτήρα… 


Μετά την ξενάγησή μου στην ποικιλόχρωμη Torshavn, χάραξα κατόπιν διαδρομή για το βορρά του κεντρικού νησιού Streymoy, με προορισμό κάποιους ειδυλλιακούς καταρράκτες και παραδοσιακά ψαροχώρια. Καθοδόν, το σκηνικό της τοπικής φύσης ήταν κατά το πλείστο ένα βραχώδες τοπίο αλπικής ζώνης (τούνδρα), ο καλοσυντηρημένος οδικός άξονας ακολουθούσε πιστά το ανάγλυφο του εδάφους, ενώ τα κυριότερα νησιά του συμπλέγματος ενώνονταν με υποθαλάσσια τούνελ…


Στη διάρκεια της σύντομης παραμονής μου στα Νησιά Φερόες, οι μεταβολές του καιρού ήταν συχνές και απρόβλεπτες: ήλιος με δόντια, πυκνή συννεφιά, καταιγίδα, ξανά λίγο ήλιος, χιονόνερο με τσουχτερό κρύο, πάλι βροχή! Όπως ήταν αναμενόμενο, το αρχικό ταξιδιωτικό πλάνο ναυάγησε και αρκέστηκα σε μια πιο σύντομη γυροβολιά, πριν καταλήξω ξανά στο λιμάνι της Torshavn και επιβιβαστώ στο πλοίο για την συνέχεια του ZONTES ICELAND TOUR 2025…”