Το custom σκούτερ που επιθυμούν οι Ιάπωνες!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

8/9/2016

Στην Ιαπωνία, αυτή την μακρινή και μαγική χώρα, αποφάσισαν ότι το Vultus της Honda δεν είναι αρκετός φόρος τιμής για το Akira, ένα από τα πιο διαδεδομένα manga της δεκαετίας του ‘80. Για τα δικά τους μοτοσυκλετιστικά γούστα η αγορά διψούσε για κάτι περισσότερο, πιο κοντά στην φανταστική μοτοσυκλέτα… Καταρχήν το Akira, ένα από τα πολύ γνωστά manga, δημοσιευόταν σε συνέχειες όλη την δεκαετία του ’80 στο δημοφιλέστερο μοτοσυκλετιστικό περιοδικό της Ιαπωνίας και στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έγινε ένα από τα πρώτα manga που μεταφράστηκε στο σύνολό του και κυκλοφόρησε σε Αγγλική έκδοση. Θεωρήθηκε πρότυπο εξαιτίας της εικαστικής δουλειάς του δημιουργού του, και παράλληλα ανέδειξε τις ανακατασκευές και το customizing στα σκούτερ. Γενικότερα οι Ιάπωνες θεωρούν ότι το customizing δεν πρέπει να έχει κανένα απολύτως όριο και για αυτό θα τους δεις να τοποθετούν λάμπες και πρόσθετα φτερά σε Lamborghini – για παράδειγμα- που στην Ευρώπη θα θεωρούνταν ιεροσυλία. Παράλληλα είναι αποδεκτό να επιμηκύνει κάποιος το ψαλίδι σ’ ένα σκούτερ σε βαθμό που χρειάζεται πλέον ρουλεμάν κάτω από το σημείο έδρασης για να στηρίζεται στο δρόμο, καθώς εξαιτίας του νέου μεταξονίου έχει εκμηδενιστεί η απόσταση από το έδαφος, κι έτσι στις μανούβρες είναι απαραίτητο να το σηκώνεις όρθιο και να σέρνεις τον τροχό τραβώντας με τα χέρια! Διαφορετικά είναι αδύνατο να στρίψει… Η μόνη ομοιότητα, είναι ότι κι εδώ αυτό το σκούτερ θα ήταν δαχτυλοδειχτούμενο αλλά για διαμετρικά αντίθετους λόγους σε σύγκριση με την Ιαπωνία…

Με βάση τις παραπάνω απαραίτητες διευκρινήσεις, γίνεται να καταλάβει κανείς γιατί αυτό το custom σκούτερ έγινε ανάρπαστο, αλλά χρειάζεται μία ακόμα διευκρίνιση για να αντιληφθούμε με ποιο τρόπο βγαίνει στην παραγωγή από ένα συνεργείο μοτοσυκλετών στην Osaka… Στην Ιαπωνία τα συνεργεία μοτοσυκλετών ήταν παλιότερα προμηθευτές του κράτους με οχήματα που κατασκεύαζαν οι ίδιοι και βασικοί κατασκευαστές των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών που κυκλοφορούσαν στην γύρω περιοχή. Ο Soichiro Honda ξεκίνησε την αυτοκρατορία του από ένα τέτοιο κατάστημα, όπως είχαμε γράψει παλιότερα. Στην σημερινή εποχή λοιπόν, είναι τιμή για ένα συνεργείο να φτιάχνει το δικό του μοντέλο και οι αναβάτες τα αγοράζουν με την νοοτροπία του παραδοσιακού...

Πίσω στο 2005 λοιπόν, ένα κατάστημα και συνεργείο στην Osaka, ανακατασκεύαζε ένα Honda lead 50 όταν κοιτώντας το χωρίς τα πλαστικά τους ήρθε η ιδέα να επέμβουν στο πλαίσιο με τρόπο καθοριστικό κι ανεπανόρθωτο και να φτιάξουν την δική τους, προσωπική “Akira” μοτοσυκλέτα. Πράγματι, έφτιαξαν το παρακάτω που ερχόταν αρκετά κοντά σε εμφάνιση, αν και ο δίχρονος μικρός κινητήρας του Lead δεν ενέπνεε για νυκτερινές καταδιώξεις - και εκμεταλλευόμενοι την Ιαπωνική νομοθεσία που εκδίδει απλόχερα πινακίδες και δικαιολογεί αλλαγές πλαισίου, άρχισαν να το κυκλοφορούν στο δρόμο για τις εξωτερικές εργασίες του συνεργείου. Πολύ γρήγορα ήρθαν οι πρώτες παραγγελίες και κατασκευάστηκε το επόμενο custom Honda Lead, αλλά αυτή την φορά βασιζόμενο στο μοντέλο των 90 κυβικών. Από εκεί και πέρα έγινε κάτι που δεν το περίμεναν: Οι παραγγελίες άρχισαν να φτάνουν η μία, πίσω από την άλλη, μαζί με υποδείξεις και προτάσεις για βελτιώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγηθούν σε μία επένδυση ενός εκατομμυρίου Γιεν, ποσό που ακούγεται μεγάλο αλλά αντιστοιχεί σε λιγότερα από 9.000 Ευρώ, για να κατοχυρώσουν το μοντέλο και να ξεκινήσουν την παραγωγή του.

το πρώτο, βασισμένο σε Honda Lead 50

Έτσι γεννήθηκε το “Python” που έχει και κωδική ονομασία - M2Z-01- που προκύπτει από το όνομα του Ιάπωνα μηχανικού που έκανε την αρχική μετατροπή… Προμηθεύτηκαν μία σειρά από παλαιότερα δίχρονα σκούτερ της Honda, που στην Ευρώπη τα γνωρίζαμε ως Dio, και κατασκευάζοντας το δικό τους πλαίσιο, αναρτήσεις, φαίρινγκ, σέλα, όργανα, ηλεκτρονικά και εξάτμιση από το λαιμό και κάτω, προχώρησαν σε παραγωγή κατόπιν παραγγελίας!

Κάπως έτσι, ένα μικρό συνεργείο στην Ιαπωνία συνέχισε την παράδοση των παλαιότερων κατασκευαστών, βγάζοντας το δικό του μοντέλο. Το “Python” ζυγίζει 96 κιλά, έχει ένα τρομακτικά μεγάλο μεταξόνιο στα 1,810mm, συνολικό μήκος 2.250mm και ύψος 890mm με την σέλα να απέχει από το έδαφος μόλις 320mm! Στην Ιαπωνία οι δρόμοι δεν διαθέτουν λακκούβες και τα πεζοδρόμια, όπου επιτρέπεται να ανέβεις, δεν θα προβληματίσουν ποτέ παρά τα μόλις 120mm απόστασης από το έδαφος…. Για τις στροφές και τις μανούβρες, διατηρούμε έντονες αμφιβολίες, αλλά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εκεί που προορίζεται.

Είναι ίσως αλήθεια ότι οι περισσότεροι διαβάζετε αυτό το κείμενο, εξαιτίας της ενδυμασίας του μοντέλου στην αρχική φωτογραφία, όμως για την ολοκλήρωση του προφίλ πρέπει να πούμε ότι υπάρχει μονάχα μία μοτοσυκλέτα που έχει πάρει την υπογραφή του Katsuhiro Otomo, δημιουργού της σειράς Akira, ως γνήσια replica. Είναι το παρακάτω πρωτότυπο, που επίσης δεν ακούγεται όπως θα έπρεπε εξαιτίας του ασθενικού κινητήρα. Ωστόσο η μοναδικότητά του, έγκειται στην οπτική ταύτιση με την φανταστική μοτοσυκλέτα, και συμμετέχει σε εκθέσεις στην Ιαπωνία και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Το κόστος της υπολογίζεται σε περισσότερα από 100.000 Ευρώ, όχι τόσο γιατί αποτελείται από εξωτικά υλικά, αλλά γιατί ο δημιουργός της, Masashi Teshima, χρεώνει πολύ υψηλά την εργατοώρα…

το πρωτότυπο που έχει την έγκριση του κ.Otomo για γνήσια replica:

 

 

το NM4 Vultus της Honda:

 

Astemo-Honda: Τέλος οι σπάνιες γαίες για τους ηλεκτρικούς κινητήρες - Σε βάθος 5ετίας θέλει να αλλάξει τα δεδομένα

Έκλεισε δραστικά την ψαλίδα σε μέγεθος και κατανάλωση έναντι των κινητήρων με σπάνιες γαίες
honda astemo ηλεκτρικός κινητήρας
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

12/12/2025

Μέσω της Astemo ο ιαπωνικός κολοσσός μπαίνει στον χορό των ηλεκτρικών κινητήρων που δεν απαιτούν σπάνιες γαίες για να λειτουργήσουν μειώνοντας τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο για την κατασκευή τους αλλά και την εξάρτηση των κατασκευαστών από χώρες που έχουν πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών όπως είναι η Κίνα.

Το μέλλον της ηλεκτροκίνησης απομακρύνεται από την εξάρτηση στις σπάνιες γαίες για την κατασκευή ηλεκτρικών κινητήρων και μπαταριών για περιβαλλοντικούς, οικονομικούς και πολιτικούς λόγους. 

Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών και έτσι μπορεί να ελέγχει τιμές και διαθεσιμότητα πιο εύκολα από οποιονδήποτε άλλο, κάτι που δεν αρέσει φυσικά στον υπόλοιπο κόσμο ειδικά από τη στιγμή οι εγχώριοι κατασκευαστές της πρωτοστατούν στην εξέλιξη και διάδοση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. 

Astemo

Παράλληλα, η εξόρυξή των σπάνιων γαιών είναι ιδιαίτερα επιβλαβής για το περιβάλλον -μόλυνση του εδάφους με τοξικές ουσίες εκεί όπου γίνεται η εξόρυξη μεταξύ άλλων-, ενώ και οι ηλεκτρικοί κινητήρες και οι μπαταρίες που ενσωματώνουν σπάνιες γαίες είναι ακριβότεροι στην κατασκευή τους. Ευτυχώς λοιπόν που ο φόβος των κυβερνήσεων και των κατασκευαστών εκτός Κίνας ωθεί τις εξελίξεις στην ηλεκτροκίνηση μακριά από τις σπάνιες γαίες (και) προς ένα πιο φιλικό περιβαλλοντικά μέλλον.

Με στόχο να αντικαταστήσει εντελώς τους ηλεκτρικούς κινητήρες μόνιμου μαγνήτη (Permanent Magnet AC/DC Motor- PMAC-PMDC) η ιαπωνική Advanced Sustainable Technologies for Mobility (Astemo) ανακοίνωσε ότι εξελίσσει και αυτή έναν επαγωγικό ηλεκτρικό κινητήρα μαγνητικής αντίστασης (Reluctance Motor) με ρότορα-δρομέα που δεν ενσωματώνει στη σχεδίασή του σπάνιες γαίες. 

Η Astemo, που έχει ως μεγαλομέτοχους τις Honda και Hitachi, έχει κλείσει σημαντικά την ψαλίδα στην απόδοση μεταξύ του φιλικότερου προς το περιβάλλον κινητήρα της που χρησιμοποιεί σιδερένιο δρομέα με φερρίτη (οξείδιο του σιδήρου) και των PMAC-PMDC, ενώ έχει περιορίσει και το απαιτούμενο μέγεθος και βάρος του, τα τρία σημεία που υστερεί αυτός ο τύπος ηλεκτρικού κινητήρα έναντι εκείνων με σπάνιες γαίες. 

Ο κινητήρας των Ιαπώνων είναι παράλληλα σημαντικά μικρότερος από τους υπάρχοντες ηλεκτρικούς κινητήρες με φερρίτη που για να έχουν την ίδια απόδοση με τους PMAC-PMDC θα πρέπει να είναι τριπλάσιοι σε μέγεθος σε σχέση με αυτούς αφού η μαγνητική δύναμη του φερρίτη είναι περίπου στο 33% σε σχέση π.χ. με τον μαγνήτη νεοδυμίου, τον ισχυρότερο τύπο μόνιμου μαγνήτη που χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή στους ηλεκτρικούς κινητήρες. Έτσι καταναλώνουν και πολύ περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια.

Astemo

Για τον κυρίως ηλεκτρικό κινητήρα που εξελίσσουν οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν δρομέα με φερρίτη (οξείδιο του σιδήρου), ενώ έχουν δημιουργήσει και έναν βοηθητικό σε αυτόν ηλεκτρικό κινητήρα με δρομέα που δεν έχει ούτε φερρίτη! Και στις δύο περιπτώσεις ο δρομέας είναι 30% μεγαλύτερος έναντι εκείνων που έχουν οι PMAC-PMDC, όμως η Astemo ισχυρίζεται ότι έτσι η απόδοση βρίσκεται στα ίδια επίπεδα στην περίπτωση του κυρίως κινητήρα της.

Χωρίς να αναφέρεται στο μέγεθος και το βάρος, η Astemo κάνει λόγο για μέγιστη απόδοση που φτάνει τους 241 ίππους για τον κυρίως κινητήρα και τους 181 ίππους για εκείνον που δεν έχει ούτε φερρίτη. Και στις δύο περιπτώσεις η εσωτερική σχεδίαση του ρότορα που έχει γίνει σε στρώματα -αλλάζει δηλαδή από την επιφάνεια προς τα μέσα αλλά και από το κέντρο προς τα άκρα- διευκολύνει τη ροή του στάτη (του σταθερού μέρους του κινητήρα) να περάσει μέσα από κάποιες περιοχές και έτσι αναπτύσσεται η μαγνητική ροπή στον δρομέα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που ισχυρίζεται ότι έλυσε η Astemo και επέτρεψε τη μείωση του μεγέθους με ταυτόχρονη αύξηση της ισχύος είναι η διαχείριση της θερμότητας εντός του κινητήρα λόγω της υψηλής τάσης που απαιτείται (400/800V) με την ιαπωνική εταιρεία να ψύχει το τύλιγμα του στάτη με κάποιο είδος λαδιού.

Το πλάνο της Astemo, στην οποία ανήκουν οι Showa, Nissin και Keihin, είναι να έχει έτοιμους για εμπορική χρήση και μαζική παραγωγή τους κινητήρες της μέχρι το 2030 και αυτό, αν το πετύχει, θα αποτελεί παγκόσμια πρωτιά.

Ετικέτες