Buell Motorcycles - «Οι Απέθαντοι» #3: Πώς επανέρχεται και τι πιθανότητες έχει

Ανακοινώνουν 10 μοντέλα σε 3 χρόνια

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

20/2/2021

Σε λίγους μήνες ακόμη και θα ήταν ένα καλό πρωταπριλιάτικο αστείο, αλλά τώρα είναι πραγματικότητα, εχθές η Buell ανακοίνωσε την επιστροφή της. Τουλάχιστον στην αγορά των ΗΠΑ. Κι όχι μόνο επιστρέφει αλλά ανακοινώνει πως συνεχίζει τα μοντέλα που έβγαζε ως EBR, εκείνα με τα οποία έχασε την μάχη της αγοράς και ενισχύει την γκάμα της ακόμη περισσότερο, υπολογίζοντας συνολικά σε 10 μοντέλα μέσα σε 3 χρόνια.

Αυτή θα είναι πρακτικά η τρίτη επανεκκίνηση για την εμβληματική μάρκα του Erik Buell ο οποίος βέβαια δεν σταμάτησε ποτέ να κατασκευάζει, από το 1983 που ανεξαρτητοποιήθηκε από την H-D και ξεκίνησε την Buell. Πολύ περιεκτικά και συνοπτικά, δέκα χρόνια αργότερα η Harley εξαγόρασε το μισό μερίδιο του Erik και άλλα πέντε χρόνια αργότερα ανέλαβε πλήρως τον έλεγχο της μάρκας, στηρίζοντάς την μέσα από το δίκτυό της.

Ακριβώς δέκα χρόνια μετά από την τελευταία εξέλιξη ο νέος CEO της Harley Davidson που αναλάμβανε τότε, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που για δύο χρόνια είχε γονατίσει την αμερικάνικη αγορά (εμείς ακόμη δεν αντιλαμβανόμασταν πως η καταιγίδα έρχεται προς τα εδώ) αποφασίζει ως πρώτο-πρώτο έργο του στην Harley να κόψει την Buell. Ήταν μία κίνηση που είχε κόστος σε δικαιώματα, σε ρήτρες αλλά και στο γόητρο της εταιρείας και ωστόσο προχώρησε με ταχύτατες αποφάσεις. Όταν η H-D τράβηξε την πρίζα της Buell το 2009, σχεδόν 140.000 μοτοσυκλέτες είχαν πουληθεί σε όλο τον κόσμο, από το 1983 όταν πρωτοξεκίνησε.

Αμέσως ο Erik Buell κινητοποιήθηκε για να βρει λύση να συνεχίσει το έργο του, κι όταν είδε πως αυτό δεν ήταν εφικτό με το ίδιο όνομα, ίδρυσε την Erik Buell Racing. Μία νέα εταιρεία που με το όνομα EBR προσέφερε υπηρεσίες υποστήριξης σε αγώνες για το 1125R και το πετυχημένο στις ΗΠΑ 1190 σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις. Η ιστορία της EBR μας ενδιαφέρει, γιατί είναι αυτή που πήρε τώρα τα δικαιώματα των Buell. Δηλαδή μπορεί πλέον να επιστρέψει στο αρχικό της όνομα.

Ωστόσο η EBR έχει εξίσου ταραχώδη ιστορία και στηρίζει τις πλάτες της στην Liquid Asset Partners, έναν οργανισμό που ειδικεύεται στην εξαγορά πτωχευμένων εταιρειών ή εμπορικών σημάτων και την ρευστοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων ή της εμπορικής τους αξίας.

ένα από τα μοντέλα που στοχεύουν τώρα να βγάλουν στην αγορά:

Άλλωστε η Liquid Asset Partners και στην EBR έτσι μπλέχτηκε αρχικά. Μετά την ίδρυση της δεύτερης αυτής εταιρείας, σύντομα ο Erik Buell συνάντησε οικονομικά προβλήματα και στο νέο του εγχείρημα. Η EBR πτώχευσε με σχεδόν 20 εκατομμύρια δολάρια σε χρέη και η Liquid Asset Partners αγόρασε την προβληματική επιχείρηση. Είναι ενδιαφέρον πως λίγο πριν γίνει αυτό, η ινδική HERO, ο μεγαλύτερος κατασκευαστής του κόσμου αυτή την στιγμή σε αριθμό μονάδων και σε τρομακτική άνοδο εκείνη την εποχή, είχε μπει στο σχήμα της EBR με στόχο να χτίσει δίκτυο καταστημάτων χρησιμοποιώντας ένα αμερικάνικο επιχειρηματικό όχημα και το σεβασμό που απολαμβάνει ο Erik Buell ξεκινώντας την πορεία της στην αμερικάνικη αγορά.

Οι μοτοσυκλέτες και τα σκούτερ της HERO είναι διαμετρικά αντίθετα από τις μοτοσυκλέτες της EBR και το να προσπαθείς να τις πουλήσεις μέσα στο ίδιο μαγαζί θα έπρεπε να είχαν προβλέψει πως δεν θα δούλευε ποτέ στην πράξη. Είχαν όμως πιστέψει πως θα μπορούσαν να το καταφέρουν. Επί δύο χρόνια προσπαθούσαν να κάνουν ταυτόχρονα δύο διαφορετικά πράγματα, να χτίσουν δίκτυο και παράλληλα να ξεκινήσουν την παραγωγή των EBR σε αμερικάνικο έδαφος με νέα βάση, πράγμα επίσης καταδικασμένο να αποτύχει γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει και τα δύο ταυτόχρονα.

Η Liquid Asset Partners θα είχε έρθει και νωρίτερα στο προσκήνιο αν ένας φιλο-Buell δικαστής, δεν είχε αποφασίσει να δώσει παράταση στην ρευστοποίηση της εταιρείας μήπως και βρεθεί αγοραστής.

Τελικά το 2016 φαίνεται πως θα μπει οριστικό τέλος σε όλα αυτά καθώς ο έλεγχος της EBR, περνά στην Liquid Asset Partners LLC. Παραδόξως όμως ο οργανισμός που βγάζει κέρδος διαλύοντας εταιρείες αποφασίζει να κρατήσει την EBR ανέπαφη, και μαζί της και τα λεφτά της Hero που επίσης παραμένει στο νέο σχήμα. Λίγους μήνες αργότερα αφήνουν τον Erik να κάνει εκείνο που του αρέσει, να φτιάχνει δηλαδή το 1190 και να το πουλά σε λίγους και πιστούς πελάτες, μαζί με ξεχωριστές κατασκευές για αγωνιστική χρήση, όπως μία απίστευτη hill-climb μοτοσυκλέτα.

Για τον πολύ κόσμο όμως και ιδιαίτερα για εμάς εδώ στην νότια Ευρώπη το όνομα της Buell και της EBR μπαίνουν σε λήθαργο από το 2016, μέχρι εχθές δική μας ώρα ή αλλιώς στις 18 Φεβρουαρίου το απόγευμα στις ΗΠΑ. Τότε το σχήμα αυτό που βρίσκεται πίσω από την EBR ανακοινώνει πως έχει τα δικαιώματα της Buell ξανά στα χέρια του, αγορασμένα από την Harley-Davidson και πως ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που αγαπά πολύ τον Erik Buell θα προσπαθήσει να συνεχίσει το έργο του για να βγάλουν δέκα νέα μοντέλα μέσα σε 3 χρόνια, υπολογίζοντας και το hill-climb μέσα σε αυτά…

Αν προσθέσεις τις πτωχεύσεις και τα άνοιξε-κλείσε της EBR και της Buell, τότε η προσπάθεια αυτή που ξεκίνησε πριν από 38 χρόνια έχει απασχολήσει το κοινό για αλλαγές ιδιοκτησίας σχεδόν τις ίδιες φορές με τις διαφορετικές σειρές μοντέλων που έχει βγάλει. Το πρόβλημα είναι πως και αυτή την φορά οι εξαγγελίες προηγούνται του έργου. Εμείς στην Ελλάδα ξέρουμε πως αυτό είναι ένα μεγάλο καμπανάκι για κάτι που μάλλον δεν θα γίνει. Θέλουμε να βλέπουμε τις εξαγγελίες μετά το έργο και όχι πριν και ιδιαίτερα στην περίπτωση αυτού του ονόματος οι εξαγγελίες που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια είναι πάρα πολλές χωρίς να φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Από την άλλη η Liquid Asset Partners κρατά μία πενταετία στα χέρια της την EBR και έχει παλέψει άλλα δύο να την αποκτήσει ενώ η Hero παραμένει επίσης μέτοχος. Προφανώς αυτοί οι δύο κάτι βλέπουν πως μπορούν να καταφέρουν σε όλο αυτό και σίγουρα έχουν και τους πόρους να το στηρίξουν.

Η Hero δεν έχει καθίσει άπραγη όλα αυτά τα χρόνια στην Αμερική, καθώς σε πολλές χώρες από τον ισημερινό και κάτω έχει απλώσει τα πλοκάμια της και μάλιστα με τρόπο που δείχνει πως θα έχουν λαμπρό μέλλον. Οι Ινδοί είναι επίμονοι και ξέρουν πως ο κόπος να αναστήσεις ένα όνομα είναι σε κάθε περίπτωση μικρότερος από το να κάνεις ένα νέο να γίνει γνωστό. Ίδιο έργο και με την Norton. Ξεκινήσαμε με εξαγγελίες και παχιά λόγια μετά την νέα νεκρανάσταση, ήρθαν απανωτές πτωχεύσεις και τώρα νέος κύκλος μετά την εξαγορά από την ινδική TVS. Κι εκτός από πείσμα, οι Ινδοί έχουν και μία μεγάλη ρευστότητα από μία αγορά μοτοσυκλέτας που έχει προσπεράσει εδώ και χρόνια την Κίνα και πουλά πάνω από 20.000.000 καινούρια δίκυκλα.

σχέδια για μία νέα Adventure μοτοσυκλέτα με 185 ίππους

Η Buell λοιπόν ξανά μαζί μας. Χωρίς τον Erik Buell και σε κεντρικό ρόλο έναν τεχνοκράτη και με νέα υποστήριξη πλέον αλλά και ένα παρελθόν που καθιστά δύσκολο να εμπιστευτείς πως θα υπάρξει μέλλον μακρύ και αδιατάραχτο. Ιδιαίτερα όταν στόχος είναι να ξεκινήσουν με μοντέλα που ήδη απέτυχαν μία φορά στην δική τους αγορά, εντός έδρας δηλαδή. Σίγουρα οι συγκυρίες δεν βοήθησαν τότε και προφανώς σε αυτό το διαφορετικό “timing” όπως το λένε οι ίδιοι, στοχεύουν τώρα. Αμερικάνικα superbike λοιπόν ξανά στους δρόμους, μαζί με ένα θηριώδες Adventure στα πρότυπα του Ulysses και παράξενο όπως και το Adventure της H-D με ανακοινωμένη ιπποδύναμη στα 185 άλογα (!) από τον ίδιο, γνωστό κινητήρα του 1190 που ο Erik έχει φάει τα χρόνια του να τον εξελίσσει διαφορετικά.

Η MV Agusta που επίσης είχε η H-D και έδωσε στους Ρώσους την ίδια εποχή που αποφάσισε να τραβήξει την πρίζα από την Buell, τα καταφέρνει τώρα μία χαρά και ετοιμάζεται να μπει και στην αγορά μικρών και προσιτών μοτοσυκλετών μέσα από συνεργασίες με τρία, ναι τρία διαφορετικά κινέζικα εργοστάσια! Πουλά τεχνογνωσία και design κάτι που οι Ιταλοί έχουν σε περίσσια, την ίδια στιγμή που συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, με μοτοσυκλέτες κοσμήματα όπως το Rush που κατά αποκλειστικότητα οδηγεί το ΜΟΤΟ στο τεύχος που είναι τώρα στα περίπτερα. Διόλου άσχημα δηλαδή στην μετά H-D εποχή. Ίσως το ίδιο να γίνει και με την Buell παρά το μαρτυρικό παρελθόν της. Θα είναι δύσκολο να κερδίσει την αγορά στις ΗΠΑ βέβαια, καθώς η αγορά της μοτοσυκλέτας εκεί έχει χτυπηθεί από εγκέλαδο και οι μετασεισμοί συνεχίζονται. Είναι όλα ρευστά και οι παραδοσιακές κατηγορίες μοτοσυκλετών αλλάζουν, όπως αλλάζει και ο μοτοσυκλετισμός στις ΗΠΑ γενικά. Η Buell έχει δύσκολο έργο μπροστά της και για ακόμη μία φορά, ο χρόνος είναι εκείνος που θα δείξει τι τελικά θα συμβεί…

https://bit.ly/MOTO_660

Επικαιρότητα

EICMA 2024: Ολοκληρώθηκε με 600.000 επισκέπτες, συμπληρώνοντας 110 χρόνια! 770 εκθέτες από 45 χώρες και 2.163 μάρκες!

Ακραία υψηλός ο αριθμός των Media τις πρώτες δύο ημέρες: 8.000 από 74 χώρες!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/11/2024

Η μεγαλύτερη Έκθεση Μοτοσυκλέτας του κόσμου γιόρτασε τα 110 χρόνια λειτουργίας της συγκεντρώνοντας 600.000 επισκέπτες στις μόλις 4 ημέρες που είναι ανοικτή για το κοινό, με την Τρίτη να είναι αφιερωμένη στα Μέσα και τους δημιουργούς περιεχομένου και την Τετάρτη στον εμπορικό κόσμο.

Υπέστη πλήγμα την Παρασκευή, μία πολύ σημαντική ημέρα για την Έκθεση καθώς υπήρχε απεργία στο Μετρό που τερματίζει στον τεράστιο εκθεσιακό χώρο του Μιλάνο. Διαφορετικά δεν θα ήταν μόνο 40.000 περισσότεροι από το 2023, φτάνοντας τις 600.000, ένας αριθμός αρκετά κοντά στα επίπεδα του 2019, μία από τις καλύτερες χρονιές της Έκθεσης πριν σταματήσει στην πανδημία. Έχοντας ξεκινήσει με νέα διοίκηση εδώ και δύο χρόνια, η EICMA μεγάλωσε φέτος σε αριθμό εκθετών φτάνοντας τους 770 έχοντας φτάσει και τους 1.200. Παγκοσμίως όμως υπάρχει συγκεντρωτισμός σε μάρκες και συγχωνεύσεις οπότε αντιπροσωπεύτηκαν στην EICMA 2.163 μάρκες, ένα αρκετά μεγάλο νούμερο.

Με πάνω από μισό εκατομμύριο σε επισκέπτες παρά το πρόβλημα στις συγκοινωνίες, η EICMA δείχνει γιατί τραβά τα βλέμματα όλου του κόσμου. Είναι χιλιάδες εκείνοι που δεν θέλουν να προσεγγίσουν την EICMA με μοτοσυκλέτα για λόγους ασφαλείας κυρίως, καθώς σημειώνονται πολλές κλοπές στους εξωτερικούς χώρους κάθε φορά που γίνεται μία τόσο μεγάλη έκθεση που συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Όπως επίσης για να μην κουβαλούν για πολλά χιλιόμετρα, τον εξοπλισμό τους στο χέρι, καθότι κανείς δεν οδηγεί χωρίς κράνος στο Μιλάνο και στην υπόλοιπη Ευρώπη κατά επέκταση. Στο μεταξύ χρειάζεται να περπατήσει κανείς χιλιόμετρα στην κυριολεξία για να δει όλη την Έκθεση που φέτος απλώθηκε σε 330.000 τετραγωνικά μέτρα!

Η μεγάλη Έκθεση Μοτοσυκλέτας στην Αθήνα, που έγινε στο Metropolitan και ήταν η μεγαλύτερη και η ακριβότερη που έγινε έως τώρα στην χώρα μας, κάλυπτε 12.000 τετραγωνικά μέτρα, για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης. Μαζί με τους εξωτερικούς χώρους που γινόντουσαν επιδείξεις, η EICMA ήταν 30 φορές μεγαλύτερη της δικής μας Έκθεσης και δύσκολο να την γυρίσεις σε μία ημέρα ολόκληρη.

Συγκριτικά με πέρσι είχαν προστεθεί δύο αίθουσες οι οποίες ήταν γεμάτες από Ασιάτες κατασκευαστές και προμηθευτές σε διάφορα στάδια παραγωγής, από περιφερειακά, αναρτήσεις κτλ, έως σέλες, πλαστικά, ζάντες, τροχούς κτλ. Είχαμε καιρό να δούμε γεμάτες αίθουσες με προμηθευτές από την Ασία και μικρές μάρκες από εκεί όπου το αποκορύφωμα έγινε πριν από μία δεκαετία: Το 2014 υπήρχαν τέσσερις διπλές αίθουσες με δαιδαλώδεις διαδρόμους από τα μικρά περίπτερα των κινέζων που θύμιζαν παζάρι σε περιφέρεια της Guangzhou. Από τότε η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου έχει το δικό της Μανχάταν, σημειώνοντας τρομακτική εξέλιξη, τα δίκυκλα πάνω από 500 κυβικά έχουν φτάσει και έχουν ξεπεράσει της Ευρωπαϊκή αγορά και η φράση «κινέζος μοτοσυκλετιστής» δεν είναι πλέον ανέκδοτο αλλά μία πραγματικότητα που ολοένα και μικρότερες διαφορές έχει από αυτό που εμείς έχουμε στο μυαλό μας ακούγοντας τον όρο. Πριν από δέκα χρόνια δεν θα έβλεπες μοτοσυκλέτες γεμάτες αυτοκόλλητα να γυρνάνε με βαλίτσες την χώρα τους, γράφοντας χιλιάδες χιλιόμετρα, ούτε να υπάρχουν πρωταθλήματα σε πίστες. Μέσα σε μία δεκαετία υπάρχουν τα πάντα, έχουν φτιάξει και δεκάδες φανταστικές πίστες, έχουν αναπτύξει και τις δικές τους μάρκες με τριπλάσιο ρυθμό από αυτό που έχει καταγράψει η ιστορία για τους υπόλοιπους. Όλα αυτά έχουν άμεσο αντίκτυπο και στην EICMA καθώς βλέπει κανείς στην πορεία των ετών, την διαφοροποίηση σε θέσεις, τις αλλαγές στα περίπτερα και τον τρόπο που διαχωρίζουν την στάση τους, μεταξύ τους. Η διευκρίνηση είναι απαραίτητη γιατί η EICMA φέτος είχε τρεις κατηγορίες Κινέζικων εταιρειών και στην χώρα μας υπάρχουν ακόμη εκείνοι που βλέπουν μόνο μία, αρνούμενοι να δουν τις διαφορές τους. Βασικός λόγος για την μη παραδοχή της πραγματικότητας είναι πως εγκαταλείποντας τα στερεότυπα είναι σαν να παραδέχονται πως δεν γνωρίζουν πλέον τα πάντα και χρειάζεται να μελετήσουν από την αρχή. Πρέπει κανείς να μάθει τα πράγματα από την αρχή και να συνεχίσει να τα παρακολουθεί μάλιστα καθώς θα συνεχίσουν να αλλάζουν και αυτό αποθαρρύνει κόσμο που είχε βολευτεί στο να ξέρει λίγα για όλους. Ωστόσο το σπάσιμο των στερεότυπων δεν είναι κάτι νέο, η αλλαγή έχει ξεκινήσει εδώ και μία δεκαετία και η EICMA είναι ένα καλό σημείο που δείχνει τις διαφορές, τουλάχιστον σε αυτόν που έχει μνήμη και την έχει επισκεφτεί αδιάκοπα τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Οι μεγάλες εταιρείες των κινέζων, CFMOTO, Voge, QJ Motor, Zontes κτλ ήταν στα βασικά περίπτερα που βρίσκονται και οι παραδοσιακοί εκθέτες της EICMA και σε καλά σημεία. Οι τιμές στην EICMA διαφέρουν πολύ ανάλογα με την θέση σου μέσα στην αίθουσα αλλά ακόμη και με τον γείτονα. Άλλη τιμή έχεις στους εξωτερικούς διαδρόμους και άλλη στους εσωτερικούς που περνά περισσότερος κόσμος. Υπάρχουν επισκέπτες που χάνουν την μισή Έκθεση έχοντας γυρίσει όλες τις αίθουσες από δύο φορές, δεν είναι καθόλου δύσκολο να γίνει αυτό που αναφέρεται πιο πάνω και τα εξωτερικά περίπτερα το βιώνουν κάθε χρονιά. Η μεσαία τάξη των Ασιατών σηματοδοτούνταν από την Kove, κοντά στο περίπτερο της BMW και έφτανε έως και την αίθουσα Ν.10, σβήνοντας με την τελευταία «κάστα» στο 6^ο περίπτερο. Οπότε η θέση της Letbe μίας νέας μάρκας που έχει έρθει ήδη στην Ελλάδα, δείχνει και την διάθεσή τους για επένδυση. Δεν υπάρχουν πλέον ευκαιρίες για κάποιον που θέλει να φέρει μία νέα μάρκα στην Ευρώπη και την Ελλάδα, φέτος έκλεισαν και οι τελευταίες από τις ελάχιστες που είχαν απομείνει και αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα. Εκείνο που ενδεχομένως θα κάνει έναν νέο κύκλο είναι το φθηνό δίκυκλο χωρίς όνομα με πολύ μικρότερο βαθμό επιτυχίας από πριν και με ακόμη πιο σύντομη διάρκεια. Είναι ακριβώς αυτή η πρακτική που δημιούργησε εδώ το κακό όνομα των κινέζικων εργοστασίων καθώς πολλά από τα παπιά και τα σκούτερ που έφτασαν να πωλούνται ακόμη και από πολυκαταστήματα, είχαν μικρή διάρκεια ζωής, δημιουργώντας την εντύπωση πως ανήκουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Βλέπουμε κινήσεις από εμπόρους που αναζητούν ευκαιρίες να ρίξουν στην αγορά ένα νέο κύμα τέτοιων μοντέλων, που στην παρούσα όμως περίοδο θα διαγράψει μικρότερο κύκλο από την προηγούμενη φορά πριν από δέκα χρόνια.

Σφυγμομέτρηση έγινε και με βάση τον συνωστισμό των επισκεπτών: Ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά τα περίπτερα των μεγάλων εταιρειών με KTM και BMW που έλειπαν τις προηγούμενες χρονιές να μην υπάρχει τρόπος να τις διασχίσεις, ενώ στην Ducati απλά εγκατέλειπες την προσπάθεια να δεις τα νέα μοντέλα. Έφευγες και έβαζες στόχο να ξανά περάσεις, τόσο απλά. Στο τεράστιο περίπτερο του Piaggio Group ήταν αδύνατο να δεις το νέο Tuono χωρίς αναμονή για να βρεθείς στην σέλα του. Μοτοσυκλέτες της KTM υπήρχαν πέρσι στην EICMA αλλά ήταν μία παρουσία του Ιταλού αντιπροσώπου χωρίς ουσιαστική υποστήριξη από το εργοστάσιο και μπορεί να υπήρχαν αρκετά από τα νέα μοντέλα της φετινής χρονιάς, αλλά δεν είχε την έκταση και τα εκθέματα που θα περίμενε κανείς από μία σωστή εταιρική παρουσία. Ελλείψεις είχε και φέτος η KTM καθώς δεν υπήρχε τρόπος να έχουν όλα τα 2025 μοντέλα τους, σε αντίθεση με την Honda που είχε ξανά το μεγαλύτερο περίπτερο της EICMA και σχεδόν πλήρη την γκάμα της. Η παρουσία της BMW Motorrad ήταν αρκετά περιορισμένη, θα περίμενε κανείς να έχει περισσότερα τετραγωνικά, ενώ έλειπαν και οι χώροι για επίσκεψη στελεχών. Εδώ για άλλη μία φορά το παράδειγμα είναι η Honda που χτίζει στον επάνω όροφο μία κανονική εταιρεία με πολλά δωμάτια συγκεντρώσεων, γραμματεία που παρακολουθεί το πρόγραμμα επισκέψεων, catering και σαλόνι υποδοχής! Όπως και στην Yamaha, οι εμπορικοί επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν από κοντά τα υψηλότερα στελέχη που σπάνια εγκαταλείπουν την Ιαπωνία όταν γίνεται ανοικτή εκδήλωση, αλλά δεν χάνουν την EICMA.

Αντίστοιχο χώρο είχε δημιουργήσει και η KTM, όχι στο μέγεθος που είχε το 2019 αλλά μπορούσε κανείς να συναντήσει και εκεί, υψηλόβαθμα στελέχη τους, που την δεδομένη στιγμή είναι και εξαιρετικά σημαντικό να μπορεί να τους μιλήσει από κοντά!

Το MOTO ήταν για άλλη μία χρονιά το μοναδικό μέσο από την Ελλάδα που συνομίλησε με τους CEO των εργοστασίων, μετέφερε τους προβληματισμούς μίας μικρής αλλά σημαντικής αγοράς και έλαβε πληροφορίες που θα διανθίσουν τα μελλοντικά μας άρθρα για πολύ καιρό. Ο κος Claudio Domenicali, CEO της Ducati είναι πολλά χρόνια στην μάρκα και έχει αρκετά δυνατή μνήμη για να θυμάται πως η Ελλάδα ήταν κάποτε η 5^η καλύτερη αγορά για την Ducati σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως φυσικά να θυμάται και εμένα από τις πολλές φορές που έχουμε συνομιλήσει μαζί. Υπάρχει λοιπόν η αμεσότητα να γίνουν καίριες ερωτήσεις χωρίς να χάνεται χρόνος σε τετριμμένα που είναι και η δύναμη του MOTO στην μακρά του πορεία όπου σε ένα μήνα θα κλείσει 39 χρόνια - Ξεκινώντας έπειτα την εορταστική χρονιά μέχρι του χρόνου τέτοια περίπου εποχή, όπου θα γιορτάσουμε τα 40^α γενέθλιά μας!

Θα μετρήσω επίσης τα όσα είπαμε με τον CEO της CFMOTO, με τον CEO της BMW Motorrad, όπως και με το «Τ» της ΚΤΜ ή τον άνθρωπο που κινεί τα νήματα στην Royal Enfield, η οποία περνά την καλύτερη εποχή στην τεράστια ιστορία που έχει. Η επιβεβαίωση ή όχι, στα σχόλια μας για τις κινήσεις της αγοράς, είναι σημαντικές καθώς όσο προχωρά η αποκάλυψη νέων μοντέλων, τόσο θα αποκρυπτογραφούνται τα μελλοντικά σχέδια κάθε εταιρείας.

Η ελληνική παρουσία στην EICMA ήταν για άλλη μία χρονιά σταθερή με την DNA και την Aurora σε πολύ καλές θέσεις, δίπλα στην KTM και την Ducati αντίστοιχα, έχοντας πολύ κόσμο να περνά από μπροστά τους. Η DNA με δικό της περίπτερο και δύο σημαντικές μοτοσυκλέτες στην αγορά αυτή την στιγμή για τις οποίες έχει προετοιμάσει σειρά φίλτρων, πρωτοπορεί ως η Ελληνική εταιρεία με τις μεγαλύτερες εξαγωγές στον χώρο της μοτοσυκλέτας, έχοντας προχωρήσει και στα αυτοκίνητα. Σε μία χρονιά που δεν έχουν επιστρέψει όλοι οι μεγάλοι προμηθευτές και δεν υπάρχουν φίλτρα αέρος με αντίστοιχη παρουσία σαν την δική της, η DNA έκανε άλλη μία επίδειξη ισχύος στην μεγαλύτερη Έκθεση μοτοσυκλέτας.

Γιορτάζοντας φέτος τα 110 χρόνια από την πρώτη φορά που ξεκίνησε, η EICMA συμπλήρωσε 81 συνολικά εκθέσεις. Χάθηκαν χρονιές σε παγκόσμιους πολέμους, σε παγκόσμιες κρίσεις και οικονομικά κρασαρίσματα της αγοράς, με τελευταία φορά τις δύο διοργανώσεις που έχασε μέσα στην πανδημία. Τα 110 χρόνια όμως λειτουργίας στην χώρα που έχει την Motor Valey, που είναι για την αυτοκίνηση ότι η Silicon Valey στην τεχνολογία, δείχνουν την ανάγκη για εξέλιξη και καινοτομία καθώς στα πρώτα βήματα της Έκθεσης το ενδιαφέρον των επισκεπτών ήταν να ανακαλύψουν τον επόμενο προμηθευτή που θα τους πάει παρακάτω, να μελετήσουν τον ανταγωνισμό και να βρουν λύσεις σε προβλήματα που είχαν ήδη καταγράψει. Λιγότερο ήταν για να βρουν το επόμενο μοντέλο που θα αγοράσουν.

Για να τιμήσει αυτή την πορεία, η EICMA είχε 36 μοτοσυκλέτες σε μία μικρή Έκθεση που έδειχνε μοντέλα που είχαν παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο κοινό, εκεί μέσα. Ξεχωρίσαμε μερικές από αυτές, όπως θα δείτε και στα VIDEO που έχουμε ετοιμάσει, που έχουν ιδιαίτερη σημασία τόσο για την επιλογή της EICMA, όσο και εμάς προσωπικά. Για παράδειγμα δεν υπήρχε άλλο μεγάλο Adventure παρά μόνο το DR Big της Suzuki! Η μοτοσυκλέτα που έφερε το ρύγχος σε όλες τις μεγάλες Adventure και ενέπνευσε μία κατηγορία που δεν την δημιούργησε η ίδια, αλλά σίγουρα την επηρέασε βαθύτατα, δείχνει πως η EICMA γνωρίζει πολύ καλά στην ιστορία της. Η K1 της BMW και φυσικά η NR της Honda δεν μπορούσαν να λείπουν από εκεί μέσα, φτάνοντας στην πιο σύγχρονη της μικρής αυτής Έκθεσης, μέσα στην Έκθεση, την Superleggera της Ducati που μετρά πλέον μία πενταετία.

Η νέα εποχή της EICMA, υπό νέα διεύθυνση, δείχνει λιγότερα κενά οργάνωσης και μεγαλύτερη αμεσότητα στην επίλυση προβλημάτων. Πρόκειται για ένα τεράστιο εγχείρημα με πολλές δυσκολίες και καταιγιστικούς χρόνους για να προλάβουν αυτά τα 330.000 τετραγωνικά μέτρα να καλυφθούν με περίπτερα και να δημιουργηθούν διάδρομοι και κάθε γωνιά να ολοκληρωθεί βάση των αυστηρών προδιαγραφών.

Η επόμενη EICMA, στις 4-9 Νοεμβρίου 2025 αναμένεται να φτάσει τις 700.000 επισκεπτών που είδαμε το 2019 με το μεγάλο στοίχημα να είναι ο αριθμός των Εκθετών που θα πρέπει να ανέβει ακόμη ψηλότερα παρά τις συγχωνεύσεις που αναμένεται να συνεχιστούν.

Το εντυπωσιακό περίπτερο της DNA όπου δεσπόζει η ελληνική σημαία και ο Βασίλης Μπούδρος!