Editorial 574 - Είδος προς εξαφάνιση

x
Από το

motomag

1/9/2017

Φανταστείτε, λέμε τώρα, πως δεν υπήρχαν μοτοσυκλέτες και θα έπρεπε να τις εφεύρουμε τώρα, το 2017. Κι είστε στέλεχος μεγάλης εταιρίας, που βγάζει ήδη αυτοκίνητα, και σας έχουν αναθέσει να μελετήσετε το ζήτημα. Διαβάσατε επίσης τις ειδήσεις του Αυγούστου: “Η Μ. Βρετανία υιοθέτησε το παράδειγμα της Γαλλίας και θα εφαρμόσει ολοκληρωτικό αποκλεισμό όλων των νέων βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων οχημάτων το 2040, σε μια προσπάθεια περιορισμού των ρύπων. Ήδη, ο δήμος του Λονδίνου έχει ανακοινώσει μια Ζώνη Εξαιρετικά Χαμηλών Ρύπων για το 2020, στην οποία κάθε όχημα ηλικίας πάνω από 13 ετών θα πληρώνει 15 ευρώ για να μπει στο κεντρικό Λονδίνο. Κάμερες θα σκανάρουν τις πινακίδες, και ο λογαριασμός θα χρεώνεται αυτόματα, αν οδηγείτε μοτοσυκλέτα ή αυτοκίνητο φτιαγμένο πριν το 2007…”

Η Volvo έχει ανακοινώσει πως ως το 2019 όλα τα αυτοκίνητά της θα είναι είτε ηλεκτρικά είτε υβριδικά. Πολλές ακόμα αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν ανακοινώσει πως θα σταματήσουν την εξέλιξη των diesel, κι όλες θα ασχοληθούν με υβριδικά. Πρώτα τα diesel, μετά τα βενζινοκίνητα, ασαφείς ακόμα οι χρονολογίες, αλλά η πορεία προδιαγράφεται: Σε καμιά εικοσαριά χρόνια, και τα βενζινοκίνητα θα κινδυνεύουν με αποκλεισμό. Συνδυάστε το αυτό τώρα με το πολυσυζητημένο ζήτημα της αυτόνομης οδήγησης των αυτοκινήτων, κι ελάτε μετά να προτείνετε στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας την κατασκευή ενός οχήματος με μόνο 2 τροχούς και ασταθή ισορροπία, που θα έχει κινητήρα 200 ίππων, θα πηγαίνει 300 χιλιόμετρα κι ο απροστάτευτος αναβάτης του θα ζήσει δεν θα ζήσει αν πέσει. Πως θα σας κοιτάξουν; Τι δουλειά θα κάνετε μετά, αφού η απόλυση θα είναι σίγουρη;

 

Ευτυχώς που οι μοτοσυκλέτες υπάρχουν εδώ και πάνω από 120 χρόνια, και κανείς δεν θα βρεθεί στην δύσκολη θέση να προτείνει την κατασκευή μοτοσυκλετών σε μια κοινωνία που απεχθάνεται τον κίνδυνο, που έχει κάνει παγκόσμιο εμπόριο τους ρύπους, που αποδέχεται πως κάποιες χώρες καλό είναι να παθαίνουν black out από την μόλυνση για να μπορούν κάποιες άλλες να είναι πιο καθαρές. Κάθε αναφορά στην γενικευμένη χρήση ηλεκτρικών οχημάτων θα έπρεπε να συνοδεύεται από την πληροφόρηση για την προέλευση της επίσης “καθαρής” ηλεκτρικής ενέργειας, γιατί είναι απίστευτα υποκριτικό να μιλάμε για την βελτίωση της ποιότητας του αέρα στην Αθήνα, ενώ το ρεύμα βγαίνει από λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα. Το να μεταθέτουμε αλλού την ρύπανση, και ειδικά σε πιο φτωχές χώρες, όπως γίνεται σήμερα, είναι σαν να φροντίζουμε την ψύξη του σπιτιού μας με ενέργεια από το σπίτι του γείτονα που καίγεται. Κι όσο μικρό ποσοστό της ρύπανσης κι αν αφορά τις μοτοσυκλέτες, θα τις πάρει η μπάλα μαζί με τα αυτοκίνητα.

 

Θα γίνει η μοτοσυκλέτα άλλο ένα είδος προς εξαφάνιση; Η ιστορία του πλανήτη είναι γεμάτη από εξαφανισμένα είδη, είναι κάτι που συμβαίνει συνεχώς. Όσα δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στις αλλαγές, αντίο. Πολλά, αλλά και πάλι ένα μικρό ποσοστό συνολικά, τα εξαφάνισε ο άνθρωπος είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Το ίδιο θα κάνει και με τις βενζινοκίνητες μοτοσυκλέτες. Κι αν οι βιομηχανίες δεν κάνουν κάτι γρήγορα, άλλο ένα είδος θα προστεθεί στην λίστα, έστω και ως θύμα της δίψας του πλανήτη για αυτοκίνητα. Στην Κίνα, όπως θα διαβάσετε στα Νέα αυτού του τεύχους, οι πωλήσεις δικύκλων πέφτουν συνεχώς γιατί πάνω από 200 πόλεις, πολλές με πληθυσμό μεγαλύτερο από της Ελλάδας, τα έχουν απαγορεύσει. Βοηθά σ’ αυτό πως και οι ίδιοι οι Κινέζοι όσο βλέπουν περισσότερα χρήματα στο πορτοφόλι τους, τόσο περισσότερα αυτοκίνητα αγοράζουν. Άσε που τα αυτοκίνητα αφήνουν και πολύ μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους, ειδικά όταν οι πελάτες πρόκειται να πληρώσουν και το κόστος της εξέλιξης ηλεκτρικών ή υβριδικών. Να είστε σίγουροι πως οι αυτοκινητοβιομηχανίες τρίβουν τα χέρια τους, αφού έχουν νέα προϊόντα εν όψει, πιο ακριβά από τα παλιά. Γι’ αυτό και μην νομίζετε πως κλαίνε κιόλας όταν ανακοινώνουν το τέλος της εξέλιξης των diesel (που τόσο για τόσο ωραία και καθαρά μας είχαν πρόσφατα πουλήσει…).  

  

Μέχρι στιγμής, οι μεγάλοι παίχτες της μοτοσυκλέτας έχουν αφήσει κάτι μικρούς να χώσουν το χέρι για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μικρές βιοτεχνίες ηλεκτροκίνητων έχουν κάνει προόδους τα τελευταία χρόνια, αλλά οι προτάσεις τους υστερούν ακόμα σε τιμή, αυτονομία, ανεφοδιασμό και βάρος. Πώς να δικαιολογήσει κανείς (αν δεν είναι πλούσιος που θέλει να εξαγοράσει την οικολογική του συνείδηση) την αγορά μιας ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας σήμερα όταν για 40 ίππους χρειάζεται να δώσει σχεδόν 10.000 ευρώ, συν άλλες 3.000 για μια εφεδρική μπαταρία, συν άλλα 1.500 για έναν γρήγορο φορτιστή; Ειδικά όταν η τεχνολογία που θα αγοράσει θα είναι μακρινό παρελθόν τα επόμενα τρία χρόνια; Το συμπέρασμα είναι πως οι μαζικές πωλήσεις ηλεκτρικών ή υβριδικών μοτοσυκλετών θα ξεκινήσουν όταν οι αγοραστές θα είναι αναγκασμένοι να το κάνουν, όταν δεν θα έχουν άλλη πιο συμφέρουσα επιλογή. Και οι επιλογές των αγοραστών ρυθμίζονται εύκολα με την κατάλληλη νομοθεσία.

 

Στην Dorna, την εταιρία στην οποία ανήκει το πρωτάθλημα MotoGP, από καιρό ψάχνουν να βρουν τρόπο να συμπεριλάβουν στο πρόγραμμα και μια κατηγορία ηλεκτρικών. Στο Isle of Man, όπου γίνεται το ΤΤ Zero με ηλεκτρικά, η μέση ωριαία του νικητή ήταν φέτος σχεδόν 189 χιλιόμετρα, ταχύτητα πολύ σεβαστή για το Mugen που οδηγούσε ο Bruce Anstey. O νικητής όμως των βενζινοκίνητων, Michael Dunlop με Suzuki GSX-R, είχε μέση ωριαία 213 – καμία σχέση. Έχουν κάνει όμως μεγάλες προόδους τα τελευταία χρόνια, ας μην ξεχνάμε πως πίσω από την Mugen είναι η Honda. Οι μην βενζινοκίνητες μοτοσυκλέτες, ηλεκτρικές ή υβριδικές, δεν θα είναι απαραίτητα και βαρετές. Επισήμως, η πιο γρήγορη μοτοσυκλέτα του κόσμου είναι ηλεκτρική – άσχετα αν κανείς δεν θέλει να την αγοράσει, για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω. Και για μια ακόμα φορά, η τεχνολογία των αυτοκινήτων θα είναι αυτή που θα αλλάξει την μοτοσυκλέτα, όσο θα εξελίσσεται για να καλύψει την ζήτηση. Πρόσφατα, μια μελέτη στο Βέλγιο (μια σοβαρή χώρα, που χωρίς κυβέρνηση για πάνω από δύο χρόνια… λειτουργούσε μια χαρά), έδειξε το αυτονόητο, πως αν μόνο το 10% των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στις πόλεις γινόταν μοτοσυκλέτες, η κυκλοφορία θα βελτιωνόταν τουλάχιστον 40%. Λογικό, αφού μια μοτοσυκλέτα πιάνει το ένα τέταρτο του χώρου σε σχέση με ένα αυτοκίνητο, και είναι πολύ πιο ευέλικτη. Αλλά κάτι τέτοια προφανή δεν πρόκειται να πείσουν καμία κυβέρνηση πια. Ο τρελός κύκλος εργασιών και τζίρος που θα προκύψει με την σταδιακή αλλαγή των diesel και βενζινοκίνητων αυτοκινήτων θα το εξασφαλίσει αυτό. Κι ούτε μπορούμε να ελπίζουμε πως οι νομοθέτες θα ξεχάσουν τις μοτοσυκλέτες. Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, οι βενζινοκίνητες θα περιοριστούν στην πιο αγνή χρήση τους, αυτή της αναψυχής, όσο δακτυλοδεικτούμενη κι αν είναι. Απλά σημειώστε το κάπου να μην το ξεχάσετε, να φυλάξετε μία κροταλιστή, καπνιστή δίχρονη, ή μια εξωφρενικά γρήγορη τετράχρονη με 200 ίππους... Έτσι, για μια παράνομη βόλτα κάθε τόσο, για να θυμόσαστε τα παλιά.

 

ΛΕΖ.

 

Lightning LS218, 350km/h τελική, τιμή από 39.000 $, με την μεγάλη μπαταρία 47.000$

 

editorial 520 - χωματερές ψυχές

Από το

Μαύρο Σκύλο

28/2/2013

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα: Η ΚΤΜ αγόρασε την Husqvarna από την ΒΜW. Αλλά ήταν λάθος. Το σωστό είναι πως ο Stefan Pierer, CEO της ΚΤΜ, αγόρασε την Husqvarna μέσω μιας δικής του εταιρίας, της Pierer Industrie AG. H αγορά μένει να επικυρωθεί από την Αυστριακή Επιτροπή Ανταγωνισμού, αν και δεν βλέπω να υπάρξει κάποιο πρόβλημα από κει. Τα προηγούμενα χρόνια, στόχος του Pierer και της ΚΤΜ ήταν σαφώς η BMW, και το πέτυχε: Το 2012 οι πωλήσεις της ΚΤΜ ήταν μεγαλύτερες από της ΒΜW. Οι Γερμανοί είχαν αγοράσει την Husqvarna για να χτυπήσουν την ΚΤΜ και με τα ίδια της τα όπλα, τις χωματερές μοτοσυκλέτες. Ξόδεψαν πολλά χρήματα και τεχνογνωσία, εξελίσσοντας μοτοσυκλέτες enduro, δρόμου και on-off με κινητήρες που ήδη είχαν, βελτιώνοντας την σειρά ΜΧ & enduro X-Lite και εκσυγχρονίζοντας το εργοστάσιο της Husqvarna στο Varese. Αυτό που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν αρχικά, είναι πως το κοινό της Husqvarna είναι εντελώς διαφορετικό από της BMW, και πως δεν θα ήταν αρκετό να τα βάλουν δίπλα-δίπλα στις εκθέσεις. Κάπως έτσι, η BMW έδωσε προτεραιότητα σε Husqvarna δρόμου, αντί να ολοκληρώσει την χωματερή γκάμα της Husqvarna με τα ψεκαστά δίχρονα που ήδη ήταν σε εξέλιξη, κι έτσι έφτιαξε μια εταιρία που εν μέρει την ανταγωνιζόταν μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Μπέρδεμα, μέχρι που ο Αυστριακός εχθρός αγόρασε τον αντίπαλο.

Η πρώτη σκέψη ενός ρομαντικού σαν κι εμένα, μόλις έμαθα πως την αγόρασε με την προσωπική του εταιρία, ήταν πως να, θα πουλήσει στην Ινδική Bajaj το πάνω από 50% της ΚΤΜ που έχει, και θα κάνει την Husqvarna άξιο αντίπαλο της ΚΤΜ! Την δουλειά την ξέρει, και οι Ινδοί έχουν ήδη το 47,5% της ΚΤΜ. Ο Pierer όμως μπορεί να αγαπάει τις μοτοσυκλέτες, αλλά δεν είναι ρομαντικός, είναι businessman. Mέχρι τώρα έχει δώσει δύο συνεντεύξεις, τη μία σε Ολλανδικό site και την άλλη σε Ινδικό τηλεοπτικό κανάλι. Οι δηλώσεις του έχουν ενδιαφέρον: "Με την ΚΤΜ να είναι ήδη παγκόσμιος ηγέτης στο enduro και το ΜΧ, η περαιτέρω ανάπτυξη είναι δύσκολη. Γι' αυτό, όπως ήδη έχουν κάνει πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες, χρειαζόμαστε περισσότερες μάρκες κάτω από την ίδια στέγη, που θα συνεργάζονται στην εξέλιξη, στις αγορές εξαρτημάτων, σε κοινούς κινητήρες και πλαίσια. Η Husqvarna πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, είχε ξεφύγει πολύ. Έχουμε και την Husaberg, αλλά πιστεύω πως η Husqvarna έχει την δική της θέση στο χώρο, και με αυτή θέλουμε να ανταγωνιστούμε την Yamaha, την Suzuki και την Kawasaki. Έχει μια υπέροχη ιστορία, αλλά εντελώς λάθος γκάμα μοντέλων και πορεία. Θα επιστρέψει σύντομα εκεί που κυριαρχούσε, στο motocross και το supermoto, ενώ μέσα στη χρονιά θα φτιάξουμε την κατάλληλη μοτοσυκλέτα, με τις προδιαγραφές και τον χαρακτήρα που της ταιριάζει. ΚΤΜ και Husqvarna θα έχουν ξεχωριστή εικόνα, μοντέλα και δίκτυα πωλήσεων. Δεν ξέρω ακόμα αν η παραγωγή θα μείνει στο Varese ή θα μεταφερθεί στο Mattighofen. Aγόρασα την Husqvarna με την προσωπική μου εταιρία, αλλά αυτό στο μέλλον μπορεί να αλλάξει, και να συμπεριλάβει την Bajaj. Η τιμή ήταν λογική και για μένα και για την BMW, κι ήταν αυτονόητο να απευθυνθούν σε μας, από την στιγμή που ήθελαν να αφήσουν τον τομέα του off-road."

Τις αμέσως επόμενες μέρες, ο Pierer ανακοίνωσε σε Ινδικό κανάλι τα σχέδιά του για την Husqvarna, σε σχέση με την Bajaj: "Σε δύο χρόνια τα πρώτα Husqvarna θα βγουν από τις γραμμές παραγωγής της Bajaj στο Chakan, αρχικά με βάση την κοινή πλατφόρμα κινητήρων-πλαισίων στα 125 και 200 κυβικά, για την Ινδική αγορά και τις αναπτυσσόμενες χώρες." Προφανώς αυτό αφορά κλώνους των Duke 125 και 200, πιθανώς αργότερα και του Duke 390 που θα αρχίσει σύντομα να πωλείται. Όταν όμως τα πρώτα σχέδια που ανακοινώνεις αφορούν μοτοσυκλέτες δρόμου, πως λες "επιστροφή στις ρίζες" και "λάθος γκάμα"; Ίσως η επιστροφή να είναι σε μακρινές ρίζες, αφού οι μοτοσυκλέτες Husqvarna ξεκίνησαν να παράγονται το 1903, από μια εταιρία που υπήρχε με το ίδιο όνομα από τον 18ο αιώνα, και φέτος γιορτάζουν τα 110 τους χρόνια. Στην πορεία της είχε και δικύλινδρες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες δρόμου, αλλά εμείς έχουμε περισσότερο στο μυαλό μας την ιστορική χωματερή της εποχή που ξεκίνησε την δεκαετία του '60. Και γιατί "ΜΧ και supermoto", τη στιγμή που η Husqvarna έχει περισσότερους παγκόσμιους τίτλους enduro παρά ΜΧ; Ίσως γιατί η Husaberg, επίσης πρώην Σουηδική και ιδιοκτησίας ΚΤΜ, έχει μόνο γκάμα enduro. Το παράδειγμα της Husaberg ίσως είναι ενδεικτικό: Αγοράστηκε από την ΚΤΜ, αλλά σύντομα μεταφέρθηκε στην Αυστρία και ξεκίνησε ένα δικό της project με τον αντεστραμμένο κινητήρα των 70 μοιρών και πολλά κοινά εξαρτήματα με τα KTM. Είχε όμως την δική της άποψη και ξεχωριστή ταυτότητα, δικό της κινητήρα, δικό της πλαίσιο. Η διαφορετικότητα αυτή εγκαταλείφθηκε όμως εντελώς στα μοντέλα του 2013, που όπως έγινε και με την προσθήκη των δίχρονων της γκάμας τους, είναι τόσο διαφορετικά από τα ΚΤΜ όσο τους επιτρέπουν τα δικά τους πλαστικά και χρώματα, μαζί με κάποια στοιχεία εξοπλισμού και ρυθμίσεις στις αναρτήσεις.

Κάπου εκεί, άρχισε να προβάλλει το worst case scenario: Θες μια χωματερή μοτοσυκλέτα. Πηγαίνεις στον έμπορο, και βλέπεις στο μαγαζί μοτοσυκλέτες γυμνές, χωρίς πλαστικά και ρεζερβουάρ. Έρχεται ο πωλητής : "Πως θα επιθυμούσε την μοτοσυκλέτα του ο κύριος; Σε πορτοκαλί, μπλε-κίτρινο, ή άσπρο-κόκκινο; Να δούμε και την λίστα του εξοπλισμού;". Το φανταστικό χειρότερο σενάριο δεν απέχει πολύ από αυτό που γίνεται ήδη σε κάποιες από τις μάρκες του VW Group, εταιρίας που ο Pierer έχει δηλώσει πως θαυμάζει πολύ. Audi, Volkswagen και Seat χρησιμοποιούν κοινά πλαίσια, κινητήρες και εξαρτήματα, σε τέτοιο βαθμό που και όσοι τα δοκιμάζουν απορούν με την διαφοροποίηση της τιμής τους. Παρακολούθησα πρόσφατα μια εκπομπή της Deutsche Welle, όπου ο δοκιμαστής ενός νέου Skoda Octavia προσπαθούσε να καταλάβει γιατί είναι 1.300 ευρώ φθηνότερο (στην Γερμανία) από ένα Golf με ίδιο κινητήρα και εξοπλισμό. Έψαξε τα πάντα, από τα διάκενα του αμαξώματος μέχρι τα υλικά του εσωτερικού, τον κινητήρα, τις επιδόσεις, τα πάντα, και η μόνη διαφορά που βρήκε ήταν λιγότερη ηχομόνωση, που δεν δικαιολογούσε την διαφορά τιμής. Φτάνουμε έτσι στο περίφημο "positioning" της κάθε μάρκας, την προσλαμβάνουσα εικόνα της στην αγορά, που μαζί με το όνομα και τα λογότυπα "διαφοροποιεί" τις επιμέρους μάρκες. Ο Pierer δεν έχει κάνει σαφές ποια θα είναι η Audi, ποια η VW και ποια η Skoda της ΚΤΜ.

Η αποτυχία της συνεργασίας Suzuki – Kawasaki, που ήθελαν να πουλάνε τις ίδιες μοτοσυκλέτες με άλλα χρώματα και λογότυπα, είναι ένα κακό προηγούμενο, που δείχνει όμως πως οι μοτοσυκλετιστές δεν είναι αδαείς, και που απέδειξε πως το να έχουν οι έμποροι "περισσότερα μοντέλα να πουλάνε" δεν εγγυάται καμία επιτυχία. Είχαμε ακούσει βέβαια τότε έναν κάτοχο Kawasaki KLV 1000 να επιμένει πως το μηχανάκι του είναι πιο γρήγορο από V-Strom 1000. Ίσως ήταν το πορτοκαλί του χρώμα που του έδινε παραπάνω χιλιόμετρα. Στην Ιταλία η πρακτική "αλλαγής αυτοκόλλητων" είχε εφαρμοστεί παλιότερα και μεταξύ Moto Guzzi και Benelli, αλλά και στην ίδια την Husqvarna όταν την είχαν αποκτήσει οι Castiglioni και την μετέφεραν στην Ιταλία, όταν βάφτισαν Husqvarna τα δίχρονα Cagiva, εγκαταλείποντας τους κινητήρες και τα πλαίσια των Σουηδών. Επί της ουσίας όμως μια χαρά μοτοσυκλέτες ήταν, και είναι ακόμα μαζί μας ως WR250/300, με φανατικούς οπαδούς. Πωλούνταν και παράλληλα για ένα διάστημα, ως Husqvarna τα enduro και ως Cagiva τα ΜΧ. Άλλο παράδειγμα εταιριών που να μοιράζονταν κινητήρες και πλαίσια δεν έχουμε, αν δεν θέλουμε να πάμε πίσω στην υπό κατάρρευση Βρετανική βιομηχανία μοτοσυκλετών, και να θυμηθούμε πανομοιότυπα Triumph – ΒSA και AJS – Matchless.

To πώς θα διαχειριστεί ο Pierer το νέο του απόκτημα μένει να αποδειχθεί. Και σίγουρα, όπως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως η Husqvarna είναι Σουηδική ενώ αυτό έχει αλλάξει από το 1987, έτσι και σε είκοσι χρόνια οι σημερινοί πιτσιρικάδες θα νομίζουν πως ήταν πάντα Αυστριακή. Η χώρα προέλευσης είχε μεγάλη σημασία, γιατί ήταν αυτονόητο πως μεταφερόταν στις μοτοσυκλέτες που κατασκευάζονταν εκεί η νοοτροπία, οι ιδιοσυγκρασίες, η ψυχοσύνθεση και η τεχνολογικές δεξιότητες των ανθρώπων που τις εξέλισσαν και τις κατασκεύαζαν. Έτσι τις φαντάζονταν, έτσι τις ήθελαν, έτσι τις έφτιαχναν. Άλλο οι Ισπανοί, άλλο οι Άγγλοι, άλλο οι Γάλλοι, άλλο οι Ιταλοί, άλλο οι Γερμανοί, άλλο οι Αμερικάνοι κι άλλο οι Ιάπωνες. Ξεχώριζαν η μια από την άλλη με την πρώτη ματιά, με την πρώτη βόλτα. Τώρα όλα αυτά έχουν θολώσει, και γυρισμός δεν υπάρχει. Οι δε εταιρίες, πηγαίνουν την παραγωγή τους εκεί που περιμένουν να πουλήσουν, κι εκεί που θα φτιάξουν τις μοτοσυκλέτες τους φθηνότερα. Αυτές τις κινήσεις τις καθορίζει προς το παρόν η νοτιοανατολική Ασία. Ήδη οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές αυτοκινήτων έχουν εργοστάσια εκεί, ήδη οι μεγαλύτεροι ευρωπαίοι κατασκευαστές μοτοσυκλετών έχουν ή θα αποκτήσουν. Κι εντάξει, ας πούμε πως δεν μας απασχολεί το πού φτιάχνονται, αφού αν είναι σωστά φτιαγμένα και ταυτόχρονα φθηνότερα, μας συμφέρει.

Η ΚΤΜ, που έχει φτιάξει καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εταιρία το συνδυασμό μοτοσυκλέτα - αξεσουάρ - αγώνες - πάντα κοντά στον αναβάτη, έχοντας καταλάβει πως το after sales είναι ό,τι πιο σημαντικό, φιλοδοξεί να κυριαρχήσει παγκόσμια στο χωματερό χώρο, και θεωρώντας πως έχει αφήσει πίσω της τους Ευρωπαίους, να ξεπεράσει και τους τρεις Ιάπωνες μαζί (αίνιγμα των δηλώσεων του Pierer η απουσία αναφοράς στην Honda). Ο κίνδυνος, για όσους υποστηρίζουν την... βιοποικιλότητα στην μοτοσυκλέτα, είναι να ασχολείται μία ομάδα εξέλιξης και με τις τρεις εταιρίες, κάνοντας και τα Husqvarna τόσο όμοια με τα ΚΤΜ και Husaberg όσο είναι κι αυτά μεταξύ τους. Κι εδώ οικονομία κλίμακας, με το μεγάλο μέρος του R&D της ΚΤΜ ελεύθερο να ασχολείται με μοτοσυκλέτες για τις "αναπτυσσόμενες χώρες", για εκεί δηλαδή που είναι και το ζουμί, αν μιλάμε για business κι όχι για ρομαντικές ιδέες. Μόνο στην Ινδία, μόνο τον Ιανουάριο του 2013, πουλήθηκαν πάνω από ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες μοτοσυκλέτες.

Εν τω μεταξύ, οι αθεράπευτα ρομαντικοί ας αναλογιστούν πως η Σουηδική ψυχή της Husqvarna χάθηκε το 1987, με τα τελευταία ίχνη Σουηδικού DNA να ανιχνεύονται στα 630, χωρίς αυτό να επηρεάσει αρνητικά τα σημερινά της μηχανάκια, που παραμένουν και ακλόνητα και πολεμικά και ευέλικτα. Μένει να δούμε τι ψυχή θα τους εμφυσήσουν οι Aυστριακοί, κι αν θα συνεχίσουν την παράδοση του Σουηδικού ατσαλιού, όπως άξια έκαναν οι Ιταλοί και συνέχισαν οι Γερμανοί. Γιατί δεν είναι πια θέμα εθνικότητας, αλλά άποψης για τις μοτοσυκλέτες, και η ΚΤΜ έχει τώρα την ευκαιρία να ενισχυθεί, αν κάτσει να κατανοήσει γιατί τα Husqvarna είναι Husqvarna.